miasto sowitości/ Kto pożycza/ pieniędzy/ traci i miłości.
Poeta. Nie to Poeta co tym sławi się/ ani to/ Co łakomie zagarnął Poetyckie myto. Nie to Poeta (bo to plota)/ co rymuje rymem/ Co mu ślina przyniesie/ parą ginie z dymem. Nie to Poeta (bo to Bachur ) co też baje. To Poeta komu Bóg Ducha Swego daje/ Bo duszę rzeczom dawać/ tworzyć co z niczego/ Trzeba mocy do tego/ i Ducha Boskiego.
Potrawy. Iż zdrowej jednej potrawy nie wiedzą/ Przeto panowie rozmaite jedzą. Próprietas. Albo u Żydów/ albo u ludzi swe mają/ Proprietatem dworscy
miasto sowitośći/ Kto pożycza/ pieniędzy/ tráći y miłośći.
Poetá. Nie to Poetá co tym sławi śię/ ani to/ Co łákomie zágárnął Poetyckie myto. Nie to Poetá (bo to plotá)/ co rymuie rymem/ Co mu ślina przynieśie/ párą ginie z dymem. Nie to Poeta (bo to Bachur ) co też báie. To Poetá komu Bog Duchá Swego dáie/ Bo duszę rzeczom dawać/ tworzyć co z niczego/ Trzebá mocy do tego/ y Duchá Boskiego.
Potráwy. Iż zdrowey iedney potrawy nie wiedzą/ Przeto panowie rozmaite iedzą. Próprietas. Albo u Zydow/ álbo u ludźi swe máią/ Proprietatem dworscy
Skrót tekstu: JagDworz
Strona: Ciiiv
Tytuł:
Dworzanki
Autor:
Serafin Jagodyński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
