Teologią w-imieniu swoim niejako prorokował, i sam zostawszy Teologiem Optimum se Theologum probavit. Póki nie był przy boku Pańskim Tomasz Święty, był też jako i drudzy, ale gdy już tak wysokiego doszedł miejsca, przyznano mu Teologyją, Post lateris tactum optimum se Theologumprobavit. Bok go Pański Uteologował. Następuje wszystkich was Beatyfikacja Błogosławieni: którzy nie widzieli a uwierzyli. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW. PO WIELKIEJ NOCY. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW: PO WIELKIEJ NOCY. Hajmo. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW: PO WIELKIEJ NOCY. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW. PO WIELKIEJ NOCY. Hajmo Teofilactus HOMILIA NA NIEDZ: PIERW. PO WIELKIEJ
Teologią w-imieniu swoim nieiáko prorokował, i sam zostawszy Teologiem Optimum se Theologum probavit. Poki nie był przy boku Páńskim Tomasz Swięty, był też iáko i drudzy, ále gdy iuż ták wysokiego doszedł mieyscá, przyznano mu Teologyią, Post lateris tactum optimum se Theologumprobavit. Bok go Páński Vteologował. Nástępuie wszystkich was Beatyfikácyia Błogosłáwieni: ktorzy nie widźieli á vwierzyli. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW. PO WIELKIEY NOCY. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW: PO WIELKIEY NOCY. Haymo. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW: PO WIELKIEY NOCY. HOMILIA NA NIEDZ: PIERW. PO WIELKIEY NOCY. Haymo Theophilactus HOMILIA NA NIEDZ: PIERW. PO WIELKIEY
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 36
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
maksymy Ewangeliczne, całując swoich tyranów i katów, nie za granice swego Państwa, i skarby, ale za wiarę Chrystusową, nie teraz, ale od lat 1000 kilkaset fundowaną, szli i idą na ognie, miecze, bestie, pro Christo, non contra Christum; pro iustitia, non contra iustitiam, jakim Chrystus obiecuje beatyfikacją: Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam: nie mówi, którzy Kościoły rabują, Sakramenta profanują; ale przy ich całości i obronie przesladowanie ponoszą i śmierć. Ani też są męczennikami Gladiatores. albo szermierzedla próżnej chwały się na teatrach pasujący, mieczami wzajemnie bodzący, których za Trajana Cesarza wykłuło się na publicznych widokach 10 tysięcy,
maxymy Ewangelicżne, całuiąc swoich tyranow y katow, nie za granice swego Państwa, y skarby, ale za wiarę Chrystusową, nie teraz, ale od lat 1000 kilkaset fundowaną, szli y idą na ognie, miecże, bestye, pro Christo, non contra Christum; pro iustitia, non contra iustitiam, iakim Chrystus obiecuie beatyfikacyą: Beati qui persecutionem patiuntur propter iustitiam: nie mowi, ktorzy Kościoły rabuią, Sakramenta profanuią; ale przy ich całości y obronie przesladowanie ponoszą y smierć. Ani też są męcżennikami Gladiatores. albo szermierzedla prożney chwały sie na teatrach pasuiący, miecżami wzaiemnie bodzący, ktorych za Traiana Cesarza wykłuło sie na publicżnych widokach 10 tysiecy,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 89
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
według Synodalnych Polskiej Prowincyj konstytucyj, signanter Maciejowskiego. Trzeba zaś wiedzieć, iż wiele mamy Świętych in primitiva Ecclesia, to czynieniem cudów kanonizowanych, to publica o nich opinione, to od Biskupów wpisanych w Regestr Świętych. Aż dopiero Aleksander III. Papież R. 1159 kanonizując Z. Bernarda Opata postanowił, aby in posterum po Beatyfikacją i kanonizacją Świętych do Stolicy Apostoskiej czyniono rekurs; ale jako w tych kanonizowanych teraz, tak i w tamtych pierwszych szanowaniu niemoże errare Ecclesia. Co zaś napisał Z. Augustyn: Multa Corpora honorantur in terris, quorum animae torquentur in inferis, nie mówi o Świętych ciałach, ale o ciałach Hypokrytów, co ich świat
według Synodalnych Polskiey Prowincyi konstytucyi, signanter Macieiowskiego. Trzeba zaś wiedzieć, iż wiele mamy Swiętych in primitiva Ecclesia, to cżynieniem cudow kanonizowanych, to publica o nich opinione, to od Biskupow wpisanych w Regestr Swiętych. Aż dopiero Alexander III. Papież R. 1159 kanonizuiąc S. Bernarda Opata postanowił, aby in posterum po Beatyfikacyą y kanonizacyą Swiętych do Stolicy Apostoskiey cżyniono rekurs; ale iako w tych kanonizowanych teraz, tak y w tamtych pierwszych szanowaniu niemoże errare Ecclesia. Co zaś napisał S. Augustyn: Multa Corpora honorantur in terris, quorum animae torquentur in inferis, nie mowi o Swiętych ciałach, ale o ciałach Hypokrytow, co ich swiat
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 95
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
, ale tylko w ten czas, kiedy je sam Summus Pontifex ex speciali Mandato nakazuje, całemu proponuje Kościołowi, i za swe mieć każe Decreta. Dopiero w ten czas tytuł i rzecz na siebie biorą nie omylnej Prawdy, jak Cardenas i Terillus u Autora La Croix uczą. Papież de Jure ŚWIĘTYCH BEATYFIKUJE, KANONIZUJE.
BEATYFIKACJA nie co innego jest, tylko Dekret OJCA Świę: po roztrząśnieniu życia jakiego sługi Bożego ex opinione Świętości zaleconego, pozwalający go mieć za policzonego między Błogosławionych, Relikwie jego czcić i Obrazy, pomocy jego wzywać.
KANONIZACJA zaś jest publicum et ultimum Iudicium Kościoła Bożego, po należytym, pilnym, sprawiedliwym egzaminie życia, Personae Canonizandae
, ale tylko w ten czas, kiedy ie sam Summus Pontifex ex speciali Mandato nakázuie, całemu proponuie Kościołowi, y zá swe mieć każe Decreta. Dopiero w ten czas tytuł y rzecz ná siebie biorą nie omylney Práwdy, iak Cardenas y Terillus u Autora La Croix uczą. PAPIEZ de Iure SWIĘTYCH BEATYFIKUIE, KANONIZUIE.
BEATYFIKACYA nie co innego iest, tylko Dekret OYCA Swię: po roztrząśnieniu życia iakiego sługi Bożego ex opinione Swiętości zaleconego, pozwálaiący go mieć zá policzonego między Błogosławionych, Relikwie iego czcić y Obrázy, pomocy iego wzywać.
KANONIZACYA zaś iest publicum et ultimum Iudicium Kościoła Bożego, po należytym, pilnym, spráwiedliwym examinie życia, Personae Canonizandae
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 140
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
.
KANONIZACJA zaś jest publicum et ultimum Iudicium Kościoła Bożego, po należytym, pilnym, sprawiedliwym egzaminie życia, Personae Canonizandae, aliàs , kiedy po inwestygacyj nowej i pilnej cnot Heroicznych i Cudów in et post vitam czynionych, przez Teologów uczynionej, staje się publicum Iudicium i ostatnie decydujące, aby Persona Canonizanda, ponieważ po jej Beatyfikacyj cultus jej perseverat, łaski i cuda za jej interpozycją dzieją się, cale od całego Kościoła w Katalog Świętych była wpisana, wzywana i szanowana Kapłańskiemi Pacierzami, dopieroż Laicis precibus, Mszą, Ołtarzami, Kościołem sub nomine jej erygowanym.
Pod czas Kanonizacyj te esencjalne bywają obserwowane Ceremonie. Promotor Kanonizacyj przy instancyj, Króla,
.
KANONIZACYA zaś iest publicum et ultimum Iudicium Kościoła Bożego, po należytym, pilnym, spráwiedliwym examinie życia, Personae Canonizandae, aliàs , kiedy po inwestygacyi nowey y pilney cnot Heroicznych y Cudow in et post vitam czynionych, przez Teologow uczynioney, staie się publicum Iudicium y ostatnie decyduiące, aby Persona Canonizanda, ponieważ po iey Beatyfikacyi cultus iey perseverat, łaski y cuda zá iey interpozycyą dzieią się, cale od całego Kościoła w Katalog Swiętych była wpisaná, wzywána y szanowána Kapłańskiemi Pacierzami, dopieroż Laicis precibus, Mszą, Ołtarzami, Kościołem sub nomine iey erigowánym.
Pod czas Kanonizacyi te esencyalne bywáią obserwowáne Ceremonie. Promotor Kanonizácyi przy instancyi, Krola,
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 140
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
królewicza szpiegowali go wszędzie, i skoro się jedno na ulicę albo do kościoła ukazał, to zaraz ćma ludzi i za nami i przed nami była. Dawszy tedy pokój pieszej przechadzce, gdy gdzie królewic chciał być, w karecie jeździł skrzydła opuściwszy. I tak był na nieszporze u teatynów w kościele, gdzie się solennitas odprawowała beatyfikacji błogosławionego Andrzeja, tychże teatynów zakonu.
18. Rano był królewic imć u ś. Bernarda, gdzie mniszkę cudownie śpiewając słyszał, a że na nieszporze miał być u mniszek ś. Pawła, które gwoli królewiczowi zacną bardzo muzykę sporządziły były, i żeby ślad stracił temu gminowi ludzi, którzy nań chcąc go widzieć
królewica szpiegowali go wszędzie, i skoro się jedno na ulicę albo do kościoła ukazał, to zaraz ćma ludzi i za nami i przed nami była. Dawszy tedy pokój pieszéj przechadzce, gdy gdzie królewic chciał być, w karecie jeździł skrzydła opuściwszy. I tak był na nieszporze u teatynów w kościele, gdzie się solennitas odprawowała beatyfikacyi błogosławionego Andrzeja, tychże teatynów zakonu.
18. Rano był królewic jmć u ś. Bernarda, gdzie mniszkę cudownie śpiewając słyszał, a że na nieszporze miał być u mniszek ś. Pawła, które gwoli królewicowi zacną bardzo muzykę sporządziły były, i żeby ślad stracił temu gminowi ludzi, którzy nań chcąc go widzieć
Skrót tekstu: PacOb
Strona: 94
Tytuł:
Obraz dworów europejskich
Autor:
Stefan Pac
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Kazimierz Plebański
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zygmunt Schletter
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1854
została Przełożoną/ prawdziwie sługą wszytkich była. Od Króla Rodzica swego/ uprosiła wielkie opatrzenia temu Klasztorowi/ aby pilniej mogła oddawać modły Bogu najwyższemu. Gdy oddał Ducha Bogu Król Ociec jej/ tamże w Kościele Panieńskim pochowany był. W dwudziestym i piątym roku/ dawała świadectwo o życiu świątobliwym Ciotki swojej Małgorzaty/ do formowania procesu Beatyfikacjej. Żyła około Roku/ 1278. O tak Błogosł: Pannie pisma jasnego spraw jej Świątobliwych/ przez dawność i mieszanie Państwa Węgierskiego mieć się nie mogło/ ale sława jej i cuda brzmią po uszach ludzkich/ z dawnego podania ludzi starożytnych. Pochowana w Kapitularzu przed Krucyfiksem w tymże Klasztorze/ z pamiątką świątobliwości opisanej na
zostáłá Przełożoną/ prawdźiwie sługą wszytkich byłá. Od Krolá Rodźicá swego/ vprośiłá wielkie opátrzenia temu Klasztorowi/ áby pilniey mogłá oddawáć modły Bogu naywyższemu. Gdy oddał Duchá Bogu Krol Oćiec iey/ támże w Kośćiele Pánieńskim pochowány był. W dwudźiestym y piątym roku/ dawáłá świádectwo o żyćiu świątobliwym Ciotki swoiey Máłgorzáty/ do formowánia processu Beatyfikácyey. Zyłá około Roku/ 1278. O ták Błogosł: Pánnie pismá iásnego spraw iey Swiątobliwych/ przez dawność y mieszánie Páństwá Węgierskiego mieć się nie mogło/ ále sławá iey y cudá brzmią po vszách ludzkich/ z dawnego podánia ludźi stárożytnych. Pochowána w Kápitularzu przed Krucyfixem w tymże Klasztorze/ z pámiątką świątobliwośći opisáney ná
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 39
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
