którzy zawsze mają robotę na dole, bo jednej nie skończą, a już się druga gotuje, ci myta mają na dzień per gr 10, ile dni robotnych, fl. 1 gr 10.
19. Bednarz kolekciany ile razy zabije beczek 50 i na górę wynidą, zarobi gr 15.
20. Bednarz drugi przy beczkowych także, kiedy zabije beczek 50 i na górę wyprawi, gr 15.
Od wysypczanych i oprawnych inaksze myto według uznania p. warcabnego bierze, czego się nieczęsto przytrafia.
M German 9. Instrukcja dla walaczy i innych robotników transportowych w żupie wielickiej wraz z tabelą płacy i wykazem dróżek walackich
Wieliczka, 3 VIII 1649
którzy zawsze mają robotę na dole, bo jednej nie skończą, a już się druga gotuje, ci myta mają na dzień per gr 10, ile dni robotnych, fl. 1 gr 10.
19. Bednarz kolekciany ile razy zabije beczek 50 i na górę wynidą, zarobi gr 15.
20. Bednarz drugi przy beczkowych także, kiedy zabije beczek 50 i na górę wyprawi, gr 15.
Od wysypczanych i oprawnych inaksze myto według uznania p. warcabnego bierze, czego się nieczęsto przytrafia.
M German 9. Instrukcja dla walaczy i innych robotników transportowych w żupie wielickiej wraz z tabelą płacy i wykazem dróżek walackich
Wieliczka, 3 VIII 1649
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 27
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
tak dolnej, jako i górnej, do której nie ma być przypuszczony, ażby sobie pp. urzędników starszych przejednał. A pokazałoby się to i drugi raz na takowego, tedy nie tylko oddaleniem roboty ma być pokarany, ale też wiecznymi czasy jako buntownik z miasta wytrąbiony.
Co się tknie inszego robotnika, mianowicie beczkowych dolnych, których in nro 10 w Starych i w Nowych Górach także 10, ci mają zachować według teraźniejszej ustawy zwyczaj, nie umniejszając ani też na potym nie przyczyniając myta, powinni każdy z nich na swą osobę nabić beczek nro 5 bądź rumowych, bądź stochmalowych, co uczyni na dziesiąciu nro 50. Gdy w niedalekich
tak dolnej, jako i górnej, do której nie ma być przypuszczony, ażby sobie pp. urzędników starszych przejednał. A pokazałoby się to i drugi raz na takowego, tedy nie tylko oddaleniem roboty ma być pokarany, ale też wiecznymi czasy jako buntownik z miasta wytrąbiony.
Co się tknie inszego robotnika, mianowicie beczkowych dolnych, których in nro 10 w Starych i w Nowych Górach także 10, ci mają zachować według teraźniejszej ustawy zwyczaj, nie umniejszając ani też na potym nie przyczyniając myta, powinni każdy z nich na swą osobę nabić beczek nro 5 bądź rumowych, bądź stochmalowych, co uczyni na dziesiąciu nro 50. Gdy w niedalekich
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 36
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
bo per favorem dają zjeżdżać, co nic po nich na dole.
6-to. Upatrować, jak prędko z którego miejsca roboty dochodzą i jako może o którym czasie lud wyjeżdża; przy miarkach samemu być albo substytuta mieć.
7-mo. Aby czeladź nie próżnowała, po dole chodzić, jako zwykli, porobiwszy trochę. Ma mieć beczkowego, aby obiegał, aby ekstra beczek nie przedawano, jako zwykli, na miasto kradzioną sól.
8-vo. Na dole będąc, aby bałwanów na kruchy nie psowali.
9-no. Czeladź aby łoju darmo nie palili, bo zagasiwszy, to go kradną, wynoszą, mało co zrobiwszy, a to, że urzędnicy wprzód wyjeżdżają
bo per favorem dają zjeżdżać, co nic po nich na dole.
6-to. Upatrować, jak prędko z którego miejsca roboty dochodzą i jako może o którym czasie lud wyjeżdża; przy miarkach samemu być albo substytuta mieć.
7-mo. Aby czeladź nie próżnowała, po dole chodzić, jako zwykli, porobiwszy trochę. Ma mieć beczkowego, aby obiegał, aby ekstra beczek nie przedawano, jako zwykli, na miasto kradzioną sól.
8-vo. Na dole będąc, aby bałwanów na kruchy nie psowali.
9-no. Czeladź aby łoju darmo nie palili, bo zagasiwszy, to go kradną, wynoszą, mało co zrobiwszy, a to, że urzędnicy wprzód wyjeżdżają
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 48
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
, każdy kąt wiedzieć. Szybowych takich aby obierali, coby ich honoru bronili, stróżami wiernymi porządnie wydawali.
Pp. warcabni wiarygodni mają być, aby wiernie robotnika popisywali; wieczór rozmówiwszy się z pp. stygarami wprzód kierat naznaczyć, trybarzów, potym walaczów, aby z z niemi senior zjeżdżał. Po walaczach rotnym i beczkowym robotę naznaczyć, wozaków rozporządzić, piecowym łój rozdać; po zjachaniu cieślów tablice spisać i zaraz na dół zjechać. Tam wprzód walaczów dojźrzeć, potym różnego robotnika, jeśli każdy pilny; zostawiwszy p. stygara przy walaczach, wyjechawszy na górę tablice ma poprawić, do jutra nie odkładając.
Podwarcabny aby się znał na oprawie,
, każdy kąt wiedzieć. Szybowych takich aby obierali, coby ich honoru bronili, stróżami wiernymi porządnie wydawali.
Pp. warcabni wiarygodni mają być, aby wiernie robotnika popisywali; wieczór rozmówiwszy się z pp. stygarami wprzód kierat naznaczyć, trybarzów, potym walaczów, aby z z niemi senior zjeżdżał. Po walaczach rotnym i beczkowym robotę naznaczyć, wozaków rozporządzić, piecowym łój rozdać; po zjachaniu cieślów tablice spisać i zaraz na dół zjechać. Tam wprzód walaczów dojźrzeć, potym różnego robotnika, jeśli każdy pilny; zostawiwszy p. stygara przy walaczach, wyjechawszy na górę tablice ma poprawić, do jutra nie odkładając.
Podwarcabny aby się znał na oprawie,
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 52
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
obroki rozdać, dojźrzeć, aby całe koni doszły, napoić kazać. Wyprawiwszy trybarzów do robót naznaczonych, na górę wyjechawszy miałby i drugi raz zjechać i także dojźrzeć, czyli napojone konie, napoiwszy przy sobie obroki sypać. Ma mieć owsy, siana na dole w zamknięciu, pod miarą dawać. Ten mógłby beczkowych przy urzędniku ich doglądać, żeby pięknymi rumami nabijali, dobrze pakowali, by mu też co kontentacyjej naznaczyć, ażeby za złe nabicie i szpetny rum odpowiadał, bo tego warcabni pilnie dojźrzeć nie mogą.
Wynoszkowy urząd jest potrzebny, temu dwaj ledwo by sprostali, a nie jeden, lecz gdy urzędnicy dolni wierni i porządni są
obroki rozdać, dojźrzeć, aby całe koni doszły, napoić kazać. Wyprawiwszy trybarzów do robót naznaczonych, na górę wyjechawszy miałby i drugi raz zjechać i także dojźrzeć, czyli napojone konie, napoiwszy przy sobie obroki sypać. Ma mieć owsy, siana na dole w zamknięciu, pod miarą dawać. Ten mógłby beczkowych przy urzędniku ich doglądać, żeby pięknymi rumami nabijali, dobrze pakowali, by mu też co kontentacyjej naznaczyć, ażeby za złe nabicie i szpetny rum odpowiadał, bo tego warcabni pilnie dojźrzeć nie mogą.
Wynoszkowy urząd jest potrzebny, temu dwaj ledwo by sprostali, a nie jeden, lecz gdy urzędnicy dolni wierni i porządni są
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 52
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
staną, stygarom dozoru pomogą. Ciż myto tragarzom, każdy przy swoim stygarze, płacić mają.
Warcabnych teraz nie trzeba, podwarcabni aby tablice i ceduły tragarskie pisali, za walaczami zjeżdżali.
Seniorowie i podseniorkowie rozdawszy łój dla oprawy mają zjechać za walaczami.
Koniuszy aby z trybarzami zjeżdżał, obroki rozdawszy, kieraty osadziwszy, beczkowych nabijania doglądał i z nich racje dawał.
Im. p. bachmistrz aby tylko cieślami kasztowemi władnął, w rządy się żadne nie wdawał. Kasztów bez wspólnej narady z p. podżupkiem i szafarzem nie zakładał, piecowemi władnął. Insze roboty, to jest burt i ustępów zbierania, prostowanie ścian, ograniczne kłapetki, lozówki dla
staną, stygarom dozoru pomogą. Ciż myto tragarzom, każdy przy swoim stygarze, płacić mają.
Warcabnych teraz nie trzeba, podwarcabni aby tablice i ceduły tragarskie pisali, za walaczami zjeżdżali.
Seniorowie i podseniorkowie rozdawszy łój dla oprawy mają zjechać za walaczami.
Koniuszy aby z trybarzami zjeżdżał, obroki rozdawszy, kieraty osadziwszy, beczkowych nabijania doglądał i z nich racyje dawał.
Im. p. bachmistrz aby tylko cieślami kasztowemi władnął, w rządy się żadne nie wdawał. Kasztów bez wspólnej narady z p. podżupkiem i szafarzem nie zakładał, piecowemi władnął. Insze roboty, to jest burt i ustępów zbierania, prostowanie ścian, ograniczne kłapetki, lozówki dla
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 55
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
kolekty taką miarkę, coby w beczkę ośm weszło, uczyniłoby za sześć beczek trzy; tych w pożytek nie trzeba rachować, bo kolekta postanowiona, aby się tylko doszło, który prawdziwie na dole robi, i żeby robotę zupełnie oddawali, bo im na wynoszki ceduły nie wydadzą, gdyż dawszy robotnikowi, to jest beczkowym, fl. 2, nabijają beczek 50.
Za te pieniądze powinni te 20 miar tak oddawać:
{Wierzchem miar 3 1/2 Spodkiem miar 4 1/2 Wzwyż miar po obu stronach 6 Śrzodkiem miar na wyboje 6} Suma miar 20.
{A oni nie dają, tylko: Wierzchem miar 3 Wzwyż
kolekty taką miarkę, coby w beczkę ośm weszło, uczyniłoby za sześć beczek trzy; tych w pożytek nie trzeba rachować, bo kolekta postanowiona, aby się tylko doszło, który prawdziwie na dole robi, i żeby robotę zupełnie oddawali, bo im na wynoszki ceduły nie wydadzą, gdyż dawszy robotnikowi, to jest beczkowym, fl. 2, nabijają beczek 50.
Za te pieniądze powinni te 20 miar tak oddawać:
{Wierzchem miar 3 1/2 Spodkiem miar 4 1/2 Wzwyż miar po obu stronach 6 Śrzodkiem miar na wyboje 6} Summa miar 20.
{A oni nie dają, tylko: Wierzchem miar 3 Wzwyż
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 55
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
. Ianuarij Tomasz Kiełtyka z Kleparza, Furmankę i Prasaikę zagraniczną vel Koronną do cZwartego grosza należącą dorocznią, iuxta Conftitutionem Anni 1629 od koni No. 4. w No. 2. solvit Quietatur. N. N. Thesauri Regni. Et sic consequenter ma więcej wozów i koni, specifite dokładać. Taksa Soli Bałwaniastej i Beczkowej w Bochni.
Soli Bałwaniastej Cetnar w Bochni na Komorze Celnej ma się taksować bona moneta złoty 1. groszy 24. co uczyni currenti Tynfów 3. a zaś Beczkowa Sól powinna się akomodować Soli Bałwaniastej, to jest Beczka jedna ma w sobie Cetnarów 5. która PP. Pisarze tak mają taksować, jako 5. Centarów
. Ianuarij Tomasz Kiełtyká z Kleparzá, Furmankę y Prasaikę zágrániczną vel Koronną do cZwártego groszá należącą dorocznią, iuxta Conftitutionem Anni 1629 od koni No. 4. w No. 2. solvit Quietatur. N. N. Thesauri Regni. Et sic consequenter má więcey wozow y koni, specifite dokładáć. Táxá Soli Bałwániastey y Beczkowey w Bochni.
Soli Bałwániastey Cetnar w Bochni ná Komorze Celney ma się táxowáć bona moneta złoty 1. groszy 24. co uczyni currenti Tynfow 3. á záś Beczkowá Sol powinna się ákkommodowáć Soli Bałwániastey, to iest Beczká iedná ma w sobie Cetnárow 5. ktora PP. Pisárze ták máią táxowáć, iáko 5. Centárow
Skrót tekstu: InsCel
Strona: B2v
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
. 2. solvit Quietatur. N. N. Thesauri Regni. Et sic consequenter ma więcej wozów i koni, specifite dokładać. Taksa Soli Bałwaniastej i Beczkowej w Bochni.
Soli Bałwaniastej Cetnar w Bochni na Komorze Celnej ma się taksować bona moneta złoty 1. groszy 24. co uczyni currenti Tynfów 3. a zaś Beczkowa Sól powinna się akomodować Soli Bałwaniastej, to jest Beczka jedna ma w sobie Cetnarów 5. która PP. Pisarze tak mają taksować, jako 5. Centarów Soli Bałwaniastej, i tak w Regestra indukować solucja, jako od piąciu Cetnarów Soli.
W Wieliczce zaś i na Kleparzu, taksuje się Cetnar Soli Bałwaniastej bona moneta złoty
. 2. solvit Quietatur. N. N. Thesauri Regni. Et sic consequenter má więcey wozow y koni, specifite dokładáć. Táxá Soli Bałwániastey y Beczkowey w Bochni.
Soli Bałwániastey Cetnar w Bochni ná Komorze Celney ma się táxowáć bona moneta złoty 1. groszy 24. co uczyni currenti Tynfow 3. á záś Beczkowá Sol powinna się ákkommodowáć Soli Bałwániastey, to iest Beczká iedná ma w sobie Cetnárow 5. ktora PP. Pisárze ták máią táxowáć, iáko 5. Centárow Soli Bałwániastey, y ták w Regestrá indukowáć solucya, iáko od piąćiu Cetnárow Soli.
W Wieliczce záś y ná Klepárzu, táxuie się Cetnár Soli Bałwániastey bona moneta złoty
Skrót tekstu: InsCel
Strona: B2v
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
parę koni Cetnarów dziesięć, na koni cztery Cetnarów dwadzieścia, et sic per consequens sppecifice mają wyrażać na kwitach, i w Regestrach, quantitatem koni, Bałwanów, Partyk, Sztuk, także Cetnarów, co serio zalecam P.Pisarzom, aby in confuso Regestrów nieoddawali.
Ich MM. PP. Cesarscy, którzy Sól Beczkową i Bałwaniastą Furmanami, tak Polskiemi, jako i z Śląska za granicę wyprowadzają, powinni Ewektę dwojaką płacić, jako Extranei, to jest, od każdej Beczki, tak i od każdych piąciu Cetnarów na Ewektę groszy 12. co się ma rozumieć nie szelągami, ale tynfami, za każde groszy 36 Tynfa rachując, tak jako
parę koni Cetnárow dźieśięć, ná koni cztery Cetnárow dwádźieśćia, et sic per consequens sppecifice máią wyráżáć ná kwitách, y w Regestrách, quantitatem koni, Bałwánow, Pártyk, Sztuk, tákże Cetnárow, co serio zálecam PP.Pisárzom, áby in confuso Regestrow nieoddáwáli.
Ich MM. PP. Cesárscy, ktorzy Sol Beczkową y Bałwániastą Furmánámi, ták Polskiemi, iáko y z Sląská zá gránicę wyprowádzáią, powinni Ewektę dwoiaką płacić, iáko Extranei, to iest, od káżdey Beczki, ták y od káżdych piąćiu Cetnárow ná Ewektę groszy 12. co się ma rozumieć nie szelągámi, ále tynfámi, zá káżde groszy 36 Tynfá ráchuiąc, ták iáko
Skrót tekstu: InsCel
Strona: B2v
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
