samą Ostena zawziętość, doniosłem to według sprawiedliwości podskarbiemu Flemingowi, tedy sobie O-
stena nieprzyjacielem uczyniłem, który mi zaczął plotkami różnymi u Fleminga łaskę psować.
Gdy na roczkach w Brześciu byłem, Kobielski, biskup łucki, zjechał do Rasny i sam marianów do klasztoru i kościoła mariańskiego introdukował, kościół poświęcił, bierzmował zgromadzonych gości niemałą frekwencją i ludu pospolitego. Podczas tej introdukcji brat mój, pułkownik teraźniejszy, miał mowę de tenore sequenti. (...)
Za powrotem brata mego z Piotrkowa Bystry, który był agentem i to ex minore classe w Piotrkowie, bywał i instygatorem skrzynkowym, otrzymał agencją u księcia Grabowskiego, biskupa warmińskiego
samą Ostena zawziętość, doniosłem to według sprawiedliwości podskarbiemu Flemingowi, tedy sobie O-
stena nieprzyjacielem uczyniłem, który mi zaczął plotkami różnymi u Fleminga łaskę psować.
Gdy na roczkach w Brześciu byłem, Kobielski, biskup łucki, zjechał do Rasny i sam marianów do klasztoru i kościoła mariańskiego introdukował, kościół poświęcił, bierzmował zgromadzonych gości niemałą frekwencją i ludu pospolitego. Podczas tej introdukcji brat mój, pułkownik teraźniejszy, miał mowę de tenore sequenti. (...)
Za powrotem brata mego z Piotrkowa Bystry, który był agentem i to ex minore classe w Piotrkowie, bywał i instygatorem skrzynkowym, otrzymał agencją u księcia Grabowskiego, biskupa warmińskiego
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 295
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, ale się milczkiem chowali, przygotowawszy się na sejm; tych pierwszy figiel. Gdy się nic nie obejrzeli na ten stężycki zjazd, na drugi pod Lublin p. Wojewoda zawołał, spodziewając się tam większej potęgi. Wnet przez pewne osoby przepraktykowawszy hetmana do siebie (i jeździeł do króla do Warszawy), tam go sobie bierzmowali na swoję wiarę, uwiązawszy mu u szyję jurgielt gdański; który jadąc do Warszawy beł miedzy nami w kole pod Lublinem, tam wszytkie urazy słyszał naszej Rzpltej, praktyki, które pan wojewoda pokazował, a na ten czas milczał i słówka do tego nie rzekł, jakoby nic nie rozumiał i nie wiedział, propter metum Iudaeorum
, ale się milczkiem chowali, przygotowawszy się na sejm; tych pierwszy figiel. Gdy się nic nie obejrzeli na ten stężycki zjazd, na drugi pod Lublin p. Wojewoda zawołał, spodziewając się tam większej potęgi. Wnet przez pewne osoby przepraktykowawszy hetmana do siebie (i jeździeł do króla do Warszawy), tam go sobie bierzmowali na swoję wiarę, uwiązawszy mu u szyję jurgielt gdański; który jadąc do Warszawy beł miedzy nami w kole pod Lublinem, tam wszytkie urazy słyszał naszej Rzpltej, praktyki, które pan wojewoda pokazował, a na ten czas milczał i słówka do tego nie rzekł, jakoby nic nie rozumiał i nie wiedział, propter metum Iudaeorum
Skrót tekstu: PokNiewinCz_III
Strona: 381
Tytuł:
Pokazanie niewinności rokoszan, miedzy ludzi podanej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1606 a 1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
więcej nad 200. Colonij z swego narodu/ i ustawicznie je osadzają. Murzynów zaś w Peru/ daleko więcej jest/ a niż Hiszpanów. W Limie tylo rachują Murzynów/ około 12. tysięcy. Zamknę tę rzecz powiedziawszy/ iż Arcybiskup Limski/ kilka lat temu/ pisał do Rzymu/ że visitując swoję Diecesią/ bierzmował ludzi 424000. za jedną visitacją. Piątej Części, O Chrześcijaństwie na Filipinach.
Mówimy tu o Filipinach/ nie żeby miały być częścią Nowego świata: ale iż kosztem nowej Hiszpaniej były przedtym znalezione/ i pod nią też teraz są. Znalazł je Michaël Legaspi w roku 1564. Przedniejszy zakonnicy/ którzy tam opowiadali imię Pana
więcey nád 200. Coloniy z swego narodu/ y vstáwicznie ie osadzáią. Murzynow záś w Peru/ dáleko więcey iest/ á niż Hiszpanow. W Limie tylo ráchuią Murzynow/ około 12. tyśięcy. Zámknę tę rzecz powiedźiawszy/ iż Arcybiskup Limski/ kilká lat temu/ pisał do Rzymu/ że visituiąc swoię Dioecesią/ bierzmował ludźi 424000. zá iedną visitátią. Piątey Częśći, O Chrześćiaństwie ná Philippinách.
MOwimy tu o Philippinách/ nie żeby miáły bydź częśćią Nowego świátá: ále iż kosztem nowey Hiszpániey były przedtym znaleźione/ y pod nią też teraz są. Ználazł ie Michaël Legaspi w roku 1564. Przednieyszy zakonnicy/ ktorzy tám opowiádáli imię Páná
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 84
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Naprzykład/ jeśli kto od niego o sierści jakiej krowy pytał/ bez trudności zaraz wziąwszy ją za rogi pokazał. Na to miejsce gdy niejaki Biskup przyszedł/ i o ślepym to słyszał i sam tego doznał/ pytał go; jeśli Sakrament Bierzmowania wziął. On powiedział/ że nic. Biskup kazawszy się mu wyspowiadać/ Bierzmował go. A od onego czasu misterna rzecz ona zginęła/ abowiem się sprawą szatańską działa. Thomas Cantiprat: lib: 2. de Apibus, cap: 57. parte 32. Biskup. Przykład I. Ammonius Opat żeby nie był Biskupem ucho sobie urznął. Przykł. 74.
IZ był barzo uczony Ammonius tak w
Náprzykład/ iesli kto od niego o śierśći iákiey krowy pytał/ bez trudnośći záraz wźiąwszy ią zá rogi pokazał. Ná to mieysce gdy nieiáki Biskup przyszedł/ y o slepym to słyszał y sam tego doznał/ pytał go; iesli Sákráment Bierzmowánia wźiął. On powiedźiał/ że nic. Biskup kazawszy sie mu wyspowiádáć/ Bierzmował go. A od onego czásu misterna rzecz oná zginęłá/ ábowiem sie spráwą szátáńską dźiałá. Thomas Cantiprat: lib: 2. de Apibus, cap: 57. parte 32. Biskup. PRZYKLAD I. Ammonius Opát żeby nie był Biskupem vcho sobie vrznął. Przykł. 74.
IZ był bárzo vcżony Ammonius ták w
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 81
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
i wprowadza je ku zachowaniu. Fundował też w Ołomuńcu Kolegium Jezuitskie/ kędy są szkoły znaczne i zgormadne: jest też tam jedno Seminarium od Grzegorza ś. pamięci XIII. Nikielsprug jest miasto znaczne/ i niemałe w Morawie: to wszytko przyjęło wiarę Katolicką w roku 1581. z swymi pobliskiemi osadami: tam Biskup drugiego roku bierzmował do 400. osób/ i postanowił tam 8. kościołów. Gdy tu jeden Baron heretycki/ do tego miasta/ przyzwał praedycanta i kazał mu w domu swym nauczać; lud pospolity porwał się do oręża/ i tak musiał on zwodziciel umykać. Nawrócenie tego miasta tak było w podziwieniu/ iż Arcyksiążę Karzeł za tym chciał
y wprowádza ie ku záchowániu. Fundował też w Ołomuńcu Collegium Iezuitskie/ kędy są szkoły znáczne y zgormádne: iest też tám iedno Seminárium od Grzegorzá ś. pámięći XIII. Nikielsprug iest miásto znáczne/ y niemáłe w Moráwie: to wszytko przyięło wiárę Kátholicką w roku 1581. z swymi pobliskiemi osádámi: tám Biskup drugiego roku bierzmował do 400. osob/ y postánowił tám 8. kośćiołow. Gdy tu ieden Báron haeretycki/ do tego miástá/ przyzwał praedicántá y kazał mu w domu swym náuczáć; lud pospolity porwał się do oręża/ y ták muśiał on zwodźićiel vmykáć. Náwrocenie tego miástá ták było w podźiwieniu/ iż Arcykśiążę Kárzeł zá tym chćiał
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 27
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Aleksemu poddała Kandia/ i insze miejsca. A że Isaacjusz był już stary i zbolały/Baldwinus ów Comes Flandryj Królem Jerozolimskim uczyniony/ a Patriarchą Carogrodzkim Tomas Maurocenus najpierwszy tam z Łacinników Patriarcha: i tak mu tej godności ustąpić musiał Jan Greczyn/ który Kościoła Rzymskiego powszechnym być nie uznawał/ i pod nim Księża wszyscy bierzmowali/ przeciw prawom Kościelnym urząd Biskupi sobie przywłaszczając. 2. Aleksyusz Cesarz wschodni Isaacjusza brata oślepił. 3. Baldwin Comes Flandryj Aleksego młodego ratuje. 4. Baldwin Królem Jerozolimskim uczyniony. 5. Pierwszy Patriarcha Carogordzki łacinnik Tomas Maurocenus.
W Sycylii że po śmierci Tangreda Króla/ syn Fryderyk jeszcze młodziuchny rządów objąć nie mógł
Alexemu poddałá Kándya/ i insze mieyscá. A że Isáácyusz był iuż stáry i zboláły/Báldwinus ow Comes Flándryi Krolem Ierozolimskim uczyniony/ á Pátryárchą Cárogrodzkim Thomas Maurocenus naypierwszy tám z Láćinnikow Pátryárchá: i ták mu tey godnośći ustąpić muśiał Ian Greczyn/ ktory Kośćioła Rzymskiego powszechnym bydź nie uznawał/ i pod nim Xięża wszyscy bierzmowáli/ przećiw práwom Kośćielnym urząd Biskupi sobie przywłaszczáiąc. 2. Alexyusz Cesarz wschodni Isáácyuszá brátá oślepił. 3. Báldwin Comes Flándryi Alexego młodego rátuie. 4. Báldwin Krolem Ierozolimskim uczyniony. 5. Pierwszy Pátryárchá Carogordzki łáćinnik Thomas Maurocenus.
W Sycylii że po śmierći Tángredá Krolá/ syn Fryderyk ieszcze młodźiuchny rządow obiąć nie mogł
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 5
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
. propter tenuitatem puszczasz, czy nie biskupem, czy nie senatorem będzie, jakoś WM. był? Czy nie takimże szlachcicem będąc, prosi o to, czym WM. pogardzasz? Jeśli małe na WM. Marcina, tedy i na Macieja: nie dalekoście się siebie rodzili; tedy per consequens lepiej biskupstwo bierzmować na co inszego, ponieważ nie jest pro condicione szlachcica polskiego. Ale przed sobą mówiąc, Miłościwy Księże, azaż u nas biskup się zelży mniejszym pocztem, niż inszy senator? Azaż u nas większych i mniejszych senatorów niemasz? Obok jednak równo przed panem z sobą siedzą, wszytko wszyscy communicatis consiliis czynią, równe ich
. propter tenuitatem puszczasz, czy nie biskupem, czy nie senatorem będzie, jakoś WM. był? Czy nie takimże szlachcicem będąc, prosi o to, czym WM. pogardzasz? Jeśli małe na WM. Marcina, tedy i na Macieja: nie dalekoście się siebie rodzili; tedy per consequens lepiej biskupstwo bierzmować na co inszego, ponieważ nie jest pro condicione szlachcica polskiego. Ale przed sobą mówiąc, Miłościwy Księże, azaż u nas biskup się zelży mniejszym pocztem, niż inszy senator? Azaż u nas większych i mniejszych senatorów niemasz? Obok jednak równo przed panem z sobą siedzą, wszytko wszyscy communicatis consiliis czynią, równe ich
Skrót tekstu: ListBisCz_II
Strona: 450
Tytuł:
List do biskupa któregoś pod rokosz pisany
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
ż, kiedy z ręki twojej Święconą wodą człowiek grzeszną duszę goi. Uciętym Mojżesz drewnem, szczyptą soli wsutej Naprawił Elizeusz źródło wody strutej. Nie potrzebać obojga tego dziwowiska, Dam radę, chceszli swego poprawić przezwiska. Niech ci puści ksiądz biskup swoję Dobrowodę; Że poprawisz przezwiska, pewnie nie zawiodę. Wszak też ludzi bierzmować, zwłaszcza swego rzędu, W którym są kanonicy, jego rzecz urzędu. 286 (D). OBRAZY ŚWIĘTYCH
Dwojakie, dla nauki są i dla ozdoby, Obrazy, w historyje te, insze w osoby Malowane, w kościołach chrześcijańskich, świętych. Grecy nie zażywają lanych ani rzniętych. Jeżeli wadzi komu, po czym
ż, kiedy z ręki twojej Święconą wodą człowiek grzeszną duszę goi. Uciętym Mojżesz drewnem, szczyptą soli wsutej Naprawił Elizeusz źródło wody strutej. Nie potrzebać obojga tego dziwowiska, Dam radę, chceszli swego poprawić przezwiska. Niech ci puści ksiądz biskup swoję Dobrowodę; Że poprawisz przezwiska, pewnie nie zawiodę. Wszak też ludzi bierzmować, zwłaszcza swego rzędu, W którym są kanonicy, jego rzecz urzędu. 286 (D). OBRAZY ŚWIĘTYCH
Dwojakie, dla nauki są i dla ozdoby, Obrazy, w historyje te, insze w osoby Malowane, w kościołach chrześcijańskich, świętych. Grecy nie zażywają lanych ani rzniętych. Jeżeli wadzi komu, po czym
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 358
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
/ kiedy to sobie przypisał/ że na świecie żyje. A tak za tym swym przywilejem/ już sobie za własność poczytał/ że to na świecie osiągł/ czego nigdzie indziej jeno wgrobie żaden dojść nie może. Coś nowego podobno wnaszam do mądrego Prześwietnych Przyjaciół na tym smutnym pogrzebie zgromadzenia/ kiedy człowieka żyjącego umarłym być bierzmuję. A umarłego żywym krzczę. Niech się komu zda być co nowego/ u mnie już to pospolita/ że na świecie żyjąc nie żyjemy/ ale w grobie umarłymi będąc żyjemy. Kto żyje umarłym jest, a kto już wgrobie leży, żyje.
Myli się na tym śliski a gorący rozsądek kiedy uważa śmierć sobie
/ kiedy to sobie przypisał/ że na świećie żyie. A ták zá tym swym przywileiem/ iuż sobie zá własność poczytał/ że to ná świećie ośiągł/ czego nigdźie indźiey ieno wgrobie żaden doiść nie może. Coś nowego podobno wnászam do mądrego Prześwietnych Przyiaćioł ná tym smutnym pogrzebie zgromádzenia/ kiedy człowieka żyiącego vmarłym być bierzmuię. A vmárłego żywym krzczę. Niech się komu zda być co nowego/ v mnie iuż to pospolita/ że na świećie żyiąc nie żyiemy/ ále w grobie vmarłymi bedąc żyiemy. Kto żyie vmarłym iest, á kto iusz wgrobie leży, żyie.
Myli się ná tym śliski á gorący rozsądek kiedy vwáża śmierć sobie
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 192
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
komuby śmierć łaskawym okiem w oczy zajźrzała. Qu semper odpowiedział postremũ vitae diem sibi instare proposuerit. Który zawsze na ostatni dzień jako na ostatnie koła okiem powraca. Stanęlismy i my na tej drodze/ jako diuturnę peregrinationi (in peregrina terra seruientes) morituri. Któż tedy śmierć parką nazywąć będzie? kto ją malã będzie bierzmował? ponieważ niemasz tej minuty/ niemasz tej godziny/ którejby ludzie do niej nie ubiegiwali. Bieży i tronu Cesarskiego zapomniawszy Najaśniejszy Wulpian Cesarz Rzymski/ Bieży Buławę Hetmańską/ tarcze nieobwarowaną o ziemie uderzywszy niezwyciężony Drogonus Król Gietycki. Bieży świata / szczęścia odbieżawszy naszczęśliwszy Gwilhelm Normandyski Hetman Bieży Katedre swą porzuciwszy/ do ciemnej
komuby śmierć łáskáwym okiem w oczy záyźrzáłá. Qu semper odpowiedźiał postremũ vitae diem sibi instare proposuerit. Ktory záwsze ná ostátni dźień iáko ná ostátnie kołá okiem powraca. Stánęlismy y my ná tey drodze/ iáko diuturnę peregrinationi (in peregrina terra seruientes) morituri. Ktoż tedy śmierć párką názywąć będźie? kto ią malã będźie bierzmował? ponieważ niemász tey minuty/ niemász tey godźiny/ ktoreyby ludźie do niey nie vbiegiwáli. Bieży y thronu Cesarskiego zápomniáwszy Náiáśnieyszy Wulpián Cesarz Rzymski/ Bieży Buławę Hetmáńską/ tarcze nieobwárowáną o źiemie vderzywszy niezwyćiężony Drogonus Krol Gietycki. Bieży świátá / szczęśćia odbieżáwszy nászczęśliwszy Gwilhelm Normandyski Hetman Bieży Kathedre swą porzućiwszy/ do ćiemney
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 360
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
