od niego Prawosławną Wiarę/ jak nie mogą być większe gorsze i szkodliwsze. Arius, Sebellius, Eunonius. Nestorius, Eutyches, i tym podobni Heretykowie/ dla jednej tylko każdy znich Herezji/ i Heretykiem od Bogonośnych Ojców jest nazwany/ i z Cerkwie wygnany. Oni Syna Bożego nie być urodzonym/ z istności Ojcowskiej bluźniąc/ Co mniej bluźnią nad Ariusza? Przyrodzonego miedzy Boskimi Osobami porządku nie przyznawając/ Czym się w tej Herezji mniej mają na Eunoniusza? Kapłana z Biskupem i wstopnia dostojeństwa. i w Prerogatiwie jurysdykciej porownywając/ czym mniej nad Eriusza Heretyka błądzą. Apologia
Lecz abyśmy się oczywisto przypatrzyli/ w czym oni świętych Ojców
od niego Práwosłáwną Wiárę/ iák nie mogą bydź większe gorsze y szkodliwsze. Arius, Sebellius, Eunonius. Nestorius, Eutyches, y tym podobni Hęretykowie/ dla iedney tylko káżdy znich Hęreziey/ y Hęretykiem od Bogonośnych Oycow iest názwány/ y z Cerkwie wygnány. Oni Syná Bożego nie bydź vrodzonym/ z istnośći Oycowskiey bluźniąc/ Co mniey bluźnią nád Ariuszá? Przyrodzonego miedzy Boskimi Osobámi porządku nie przyznawáiąc/ Czym sie w tey Hęreziey mniey máią ná Eunoniuszá? Kápłaná z Biskupem y wstopnia dostoieństwá. y w Prerogátiwie iurisdictiey porownywáiąc/ cżym mniey nád Aeriuszá Heretyká błądzą. Apologia
Lecż ábysmy sie oczywisto przypátrzyli/ w czym oni świętych Oycow
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 20
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
przeciwko onemu Rycerzowi, tak sobie poczynającemu.
XXXVII.
Jako pies, co ostatni przydzie, gdzie zmorzony Zdechły i od oracza wół beł zostawiony, Nie widząc, jeno kości, kopyta i rogi, Rozwleczone tam i sam niedaleko drogi, Darmo ścierwu samego wszędzie upatruje: Tak właśnie i poganin czyni i żałuje, Łając i bluźniąc wszytkie bogi w swojej wierze, Że onej tak bogatej omieszkał wieczerze.
XXXVIII.
Półtora dnia rycerza czarnego szukając, Jeździł wszędzie się o niem z pilnością pytając. W tem ujźrzał wielką łąkę, która sobie była Tak z pewnej rzeki wielkiej wieniec uczyniła, Że ledwie barzo małe miejsce zostawiała, Gdzie się woda na drugą stronę
przeciwko onemu Rycerzowi, tak sobie poczynającemu.
XXXVII.
Jako pies, co ostatni przydzie, gdzie zmorzony Zdechły i od oracza wół beł zostawiony, Nie widząc, jeno kości, kopyta i rogi, Rozwleczone tam i sam niedaleko drogi, Darmo ścierwu samego wszędzie upatruje: Tak właśnie i poganin czyni i żałuje, Łając i bluźniąc wszytkie bogi w swojej wierze, Że onej tak bogatej omieszkał wieczerze.
XXXVIII.
Półtora dnia rycerza czarnego szukając, Jeździł wszędzie się o niem z pilnością pytając. W tem ujźrzał wielką łąkę, która sobie była Tak z pewnej rzeki wielkiej wieniec uczyniła, Że ledwie barzo małe miejsce zostawiała, Gdzie się woda na drugą stronę
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_I
Strona: 304
Tytuł:
Orland Szalony, cz. 1
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
. TrójcY onże sam skomponował i napisał roku - 340. U Atrebatów w Francyj wełna z deszczem padałą, Roku - 371. W Carogrodzie tak wielki Grad padał, że ludzi zabijał, Roku Julianus Cesarz Apostata na Wojnie Perskiej zraniony, krew ku Niebu swoję rzucając, mówił Viciski Galilaee, vicisti, Chrystusa temi słowy bluźniąc roku - 363. Na Insule Rhadus, w Mieście Gaza gdy była Procesja z Krzyżem, Bałwan Wenery na śród Miasta stojący obalił się z pobiciem kilku ludzi, Do tej Wenery modliły się Damy, za kto- CHRONOLOGIA
rych iść mieli Mężów, i przez sen były informowane, R. - 401. W wschodnim Państwie we
. TROYCY onże sam skomponował y napisáł roku - 340. U Atrebatow w Francyi wełna z deszczem padałą, Roku - 371. W Carogrodzie tak wielki Grad padał, że ludzi zabiiał, Roku Iulianus Cesarz Apostatá na Woynie Perskiey zraniony, krew ku Niebu swoię rzucaiąc, mowił Viciski Galilaee, vicisti, Chrystusá temi słowy bluzniąc roku - 363. Na Insule Rhadus, w Mieście Gaza gdy była Processya z Krzyżem, Báłwan Wenery na srod Miasta stoiący obalił się z pobiciem kilku ludzi, Do tey Venery modliły się Damy, za kto- CHRONOLOGIA
rych iść mieli Mężow, y przez sen były informowane, R. - 401. W wschodnim Państwie we
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 208
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
bogacza pochowano, smrodem ciała swego napełnił pieczary, aż przez swe objawienie Antoni i Teodozy te ciało wynieść kazali. Roku 1744. Elżbieta Petrowna Imperatorka Rosyjska gdy była w Kijowie, a Manaster jeden reparowano, groby chędożono, wykopano dwoje ciał całych z pięknym rumieńcem twarzy, z koronami wygolonemi. Co widząc jeden Mieszczanczuk Kijowski, bluźniąc że to psów Lachów ciała, tegoż dnia zabity od swoicy strzełby. Drugi bluźnierca od drugiego polanem zabity. Trzeci Serbian bluźniąc, mowę utracił, ale Ciała całując przemówił, jako świadczy oculatus Testis urodzony Jan Dubiński będący wtedy praesens dla wyjęcia Papierów ex Actis Kiioviensibus. Dlatego te Ciała wzięte do Pieczar Kijowskich, jako świadczy
bogaczá pochowáno, smrodem ciała swego nápełnił pieczary, aż przez swe obiawienie Antoni y Teodozy te ciało wynieśc kazali. Roku 1744. Elżbieta Petrowna Imperátorka Rossyiska gdy była w Kiiowie, a Mánaster ieden reparowano, groby chędożono, wykopano dwoie ciał całych z pięknym rumieńcem twarzy, z koronami wygolonemi. Co widząc ieden Mieszczanczuk Kiiowski, bluzniąc że to psow Lachow ciała, tegoż dnia zabity od swoicy strzełby. Drugi bluznierca od drugiego polanem zábity. Trzeci Serbian bluzniąc, mowę utracił, ale Ciała całuiąc przemowił, iako swiadczy oculatus Testis urodzony Ian Dubinski będący wtedy praesens dla wyięcia Papierow ex Actis Kiioviensibus. Dlatego te Ciałá wzięte do Pieczar Kiiowskich, iako swiadczy
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 352
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Elżbieta Petrowna Imperatorka Rosyjska gdy była w Kijowie, a Manaster jeden reparowano, groby chędożono, wykopano dwoje ciał całych z pięknym rumieńcem twarzy, z koronami wygolonemi. Co widząc jeden Mieszczanczuk Kijowski, bluźniąc że to psów Lachów ciała, tegoż dnia zabity od swoicy strzełby. Drugi bluźnierca od drugiego polanem zabity. Trzeci Serbian bluźniąc, mowę utracił, ale Ciała całując przemówił, jako świadczy oculatus Testis urodzony Jan Dubiński będący wtedy praesens dla wyjęcia Papierów ex Actis Kiioviensibus. Dlatego te Ciała wzięte do Pieczar Kijowskich, jako świadczy się nim Imc. X. Orłowski Archidiakon Kijowski wswej Defensie Biskupstwa Kijowskiego.
A że tu w zmianka przytacza się bytności w Kijowie
Elżbieta Petrowna Imperátorka Rossyiska gdy była w Kiiowie, a Mánaster ieden reparowano, groby chędożono, wykopano dwoie ciał całych z pięknym rumieńcem twarzy, z koronami wygolonemi. Co widząc ieden Mieszczanczuk Kiiowski, bluzniąc że to psow Lachow ciała, tegoż dnia zabity od swoicy strzełby. Drugi bluznierca od drugiego polanem zábity. Trzeci Serbian bluzniąc, mowę utracił, ale Ciała całuiąc przemowił, iako swiadczy oculatus Testis urodzony Ian Dubinski będący wtedy praesens dla wyięcia Papierow ex Actis Kiioviensibus. Dlatego te Ciałá wzięte do Pieczar Kiiowskich, iako swiadczy się nim Imc. X. Orłowski Archidiakon Kiiowski wswey Defensie Biskupstwa Kiiowskiego.
A że tu w zmianka przytacza się bytności w Kiiowie
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 352
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
niecnot przybrawszy Chmiela (mianować żal zdrajcę) Bohdana, Który w swej lidze miał krymskiego chana.
Z którym skupieni, plondrowali włości Ogniem pustosząc miasta ukrainne, Kościoły łupiąc z odszczepieńskiej złości, Męcząc, mordując, kapłany niewinne, I zakonniki bez wszelkiej litości. Opuszczam niewstyd, i sprosności inne, Jako kościelne sakramenta święte, Bluźniąc deptały bestyje przeklęte.
Jako dziewice Bogu poślubione, Także wstydliwe panny i matrony, Różnego stanu przez nich poniżone Zostały, gdy je za swe własne żony Brali zabójcy gwałtem zniewolone; Tak więc, gdy niemasz straży i obrony Pasterzom szkody zadając niemałe, Drapają wilcy stado odbieżałe.
I wyście od ich nie byli wolnemi
niecnot przybrawszy Chmiela (mianować żal zdrajcę) Bohdana, Który w swej lidze miał krymskiego chana.
Z którym skupieni, plondrowali włości Ogniem pustosząc miasta ukrainne, Kościoły łupiąc z odszczepieńskiej złości, Męcząc, mordując, kapłany niewinne, I zakonniki bez wszelkiej litości. Opuszczam niewstyd, i sprosności inne, Jako kościelne sakramenta święte, Bluźniąc deptały bestyje przeklęte.
Jako dziewice Bogu poślubione, Także wstydliwe panny i matrony, Różnego stanu przez nich poniżone Zostały, gdy je za swe własne żony Brali zabójcy gwałtem zniewolone; Tak więc, gdy niemasz straży i obrony Pasterzom szkody zadając niemałe, Drapają wilcy stado odbieżałe.
I wyście od ich nie byli wolnemi
Skrót tekstu: OdymWŻałKoniec
Strona: 319
Tytuł:
Żałośna postać Korony Polskiej
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
mógłby się wżdy po Mahomecie karać/ patrząc na co go i drugich jego ślepota przywiodła: bo jeśli go tak na tym pierwszym wstępie Mahomet oszukał/ a cóż będzie dalej? Aleć tak bywa/ ślepy ślepego wiodąc/ obadwa w dół wpadają: a im dalej/ tym więcej brną w pogaństwo/ Boski Majestat bluźniąc/ a Chrystusa co raz z miejsca i Majestatu Boskiego spychając: pierwej go zruzcili z Bóstwa przedwiecznego/ a teraz go już czynią Bogiem nie Chrześcijańskim: boję się że go tak co raz będą popychać/ aż go na ostatek porzucą/ a wezmą z Żydami i z Turkami jakiego Antychrysta/ wedle onego co o takich napisano
mogłby się wżdy po Máhomećie káráć/ pátrząc ná co go y drugich iego ślepotá przywiodłá: bo iesli go ták ná tym pierwszym wstępie Máhomet oszukał/ á coż będźie dáley? Aleć ták bywa/ ślepy ślepego wiodąc/ obádwá w doł wpadáią: á im dáley/ tym więcey brną w pogáństwo/ Boski Máiestat bluźniąc/ á Chrystusá co raz z mieyscá y Máiestatu Boskiego spycháiąc: pierwey go zruzćili z Bostwá przedwiecznego/ á teraz go iuż czynią Bogiem nie Chrześćiáńskim: boię się że go ták co raz będą popycháć/ áż go ná ostátek porzucą/ á wezmą z Zydámi y z Turkámi iakiego Antychrystá/ wedle onego co o takich nápisano
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 7
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
li też grzechy/ które odpuszczone być nie mogą? M. Laska i krew Chrystusa Pana są nieskończenie dzielniejsze/ niżeli złość/ grzechu i jego mnóstwo. V. Czemuż grzechy przeciw Duchowi ś. taka jest Niepokuta/ zowie się Peccatum Irremissibile. M. Iż się sprzeciwia łasce Ducha ś. przez złość/ a bluźniąc i rozpaczając zaledwie być może aby taki mógł mieć skruchę. V. Możesz grzech jeden śmiertelny odpuszczon być bez drugiego? M. Bynamniej. Bo odpuszczenie grzechu jest ponowienie łaski z Panem Bogiem/ a gdzie grzech jest/ tam obrzydzenie Bóg ma/ a przyjaźni i miłości i łaski niemasz. V. Możesz kto wiedzieć
li też grzechy/ ktore odpuszczone bydź nie mogą? M. Láská y krew Chrystusá Páná są nieskończenie dźielnieysze/ niżeli złość/ grzechu y iego mnostwo. V. Czemuż grzechy przećiw Duchowi ś. táka iest Niepokutá/ zowie się Peccatum Irremissibile. M. Iż się zprzećiwia łásce Duchá ś. przez złość/ á bluźniąc y rospaczáiąc záledwie bydź może áby táki mogł mieć skruchę. V. Możesz grzech ieden śmiertelny odpuszczon bydź bez drugiego? M. Bynamniey. Bo odpuszczenie grzechu iest ponowienie łáski z Pánem Bogiem/ á gdźie grzech iest/ tám obrzydzenie Bog ma/ á przyiáźni y miłośći y łáski niemász. V. Możesz kto wiedźieć
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 47
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
nabożnych Nowowierników za Pawłem i Barnabaszem: którzy mówiąc do nich/ radzili im aby trwali w łasce Bożej. 44. A w drugi Sabat/ niemal wszystko miasto się zgromadziło na słuchanie słowa Bożego. 45. Tedy Żydowie widząc lud/ napełnieni są zazdrości; i sprzeciwiali się temu co Paweł powiadał/ mówiąc przeciwko temu i bluźniąc. 46. A Paweł i Barnabasz/ bezpiecznie mówiąc/ rzekli: Wamci napierwej miało być opowiadane słowo Boże; ale ponieważ je odrzucacie/ a sądzicie się być niegodnymi żywota wiecznego/ oto się obracamy do Pogan. 47. Abowiem nam tak rozkazał PAN/ mówiąc: Położyłem cię światłością Poganom/ abyś był zbawieniem
nábożnych Nowowiernikow zá Páwłem y Bárnábaszem: ktorzy mowiąc do nich/ rádźili im áby trwáli w łásce Bożey. 44. A w drugi Sábbát/ niemal wszystko miásto śię zgromádźiło ná słuchánie słowá Bożego. 45. Tedy Zydowie widząc lud/ nápełnieni są zazdrośći; y zprzećiwiáli śię temu co Páweł powiádał/ mowiąc przećiwko temu y bluźniąc. 46. A Páweł y Bárnábasz/ bespiecżnie mowiąc/ rzekli: Wamći napierwey miáło być opowiádáne słowo Boże; ále ponieważ je odrzucaćie/ á sądźićie śię być niegodnymi żywotá wiecżnego/ oto śię obracamy do Pogan. 47. Abowiem nam ták rozkazał PAN/ mowiąc: Położyłem ćię świátłośćią Pogánom/ ábyś był zbáwieniem
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 140
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
: Ja tej myśli nie potrzebuję/ bluźnierstwo twoje na tobie szatanie. Tej bowiem myśli niechce dusza moja. Ponieważ którejkolwiek myśli dusza nie będzie chciała/ nie długo się na niej zatrzyma. I tak stawszy się zdrowym brat on/ odszedł. Bluźnierstwo.
Ex libro sentenciarum PP. § 53. Przykład IV. Bluźnierca bluźniąc i przysięgając przez członki Chrystusa Pana i matki jego/ z nieba mieczem był zraniony. 80.
BYł człowiek niektóry cielesny/ ten gdy w kostki grawał/ a że przegrawał/ co mu ślina do gęby przyniosła z furią wymiatał. A gdy już prawie wszytko stracił/ drugi złośliwy gracz przystąpiwszy rzecze: Idź precz nieuku/
: Ia tey myśli nie potrzebuię/ bluźnierstwo twoie ná tobie szatanie. Tey bowiem myśli niechce duszá moiá. Ponieważ ktoreykolwiek myśli duszá nie będzie chćiałá/ nie długo sie ná niey zátrzyma. Y tak stawszy sie zdrowym brát on/ odszedł. Bluźnierstwo.
Ex libro sentenciarum PP. § 53. PRZYKLAD IV. Bluźniercá bluźniąc y przyśiegáiąc przez członki Chrystusá Páná y mátki iego/ z niebá mieczem był zrániony. 80.
BYł człowiek niektory ćielesny/ ten gdy w kostki grawał/ á że przegrawał/ co mu śliná do gęby przyniosłá z furyą wymiatał. A gdy iuż práwie wszytko stráćił/ drugi złosliwy gracz przystąpiwszy rzecze: Idź precz nievku/
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 86
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
