do Polski tytuły, które są Ojczyźnie szkodliwe, które przeciw przysiędze ichże samych są. Te tytuły które palam Statutom illudunt, które z bezprawiem i ujmą najwyższej Sejmów władzej, iura publicâ pod się ciągną: które wolność, i równość z Izby Poselskiej wyciskają, które pensiami Panów postronnych tuczą się, nadymają się, i bogacieją. Toto są przeciw Prawu, przeciw Wolności i równości przywłaszczone honory nie to, czego bez żadnej w Ojczyźnie winy, od tak wielu wieków, tak wielkich zasług Przodkowie moi zażywali, i mnie z dziedzictwem krwie i fortun zostawili Lecz nie to tylko podobno wadzi, że Insygnia mam Starożytne Książąt na Herbie, wadzą barziej zostawione
do Polski tituły, ktore są Oyczyznie szkodliwe, ktore przećiw przyśiędze ichże sámych są. Te tituły ktore palam Statutom illudunt, ktore z bezpráwiem y vymą naywyższey Seymow władzey, iura publicâ pod się ćiągną: ktore wolność, y rowność z Izby Poselskiey wyćiskáią, ktore pensiámi Pánow postronnych tuczą się, nádymáią się, y bogáćieią. Toto są przećiw Práwu, przećiw Wolnośći y rownośći przywłaszczone honory nie to, czego bez żadney w Oyczyznie winy, od ták wielu wiekow, ták wielkich zasług Przodkowie moi záżywáli, y mnie z dźiedźictwem krwie y fortun zostáwili Lecz nie to tylko podobno wádźi, że Insignia mam Stárożytne Kśiążąt ná Herbie, wádzą bárźiey zostáwione
Skrót tekstu: LubJMan
Strona: 124
Tytuł:
Jawnej niewinności manifest
Autor:
Jerzy Sebastian Lubomirski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
ż mnie niedbałym robotnikom powierzonej: Ach mnie nienasyconym łakomcom w opiekę podanej: Biada i wam/ którzy przedajecie/ i wam którzy kupujecie dar Ducha ś. śrebro wasze będzie wam na zgubę. Niechcecie wiedzieć prawdy/ nie chcecie widzieć i nieprawdy. Niechecie rozumieć skąd ci którzy je wam dają/ nabywają/ jakim przemysłem bogacieją. Mleko doją z owiec/ wełnę strzygą/ skory łupią i przedają/ sami się mięsem ich karmią/ i krwią napawają. A wam obfitości mies tych/ i zbytku niewinnej krwie udzielają. O wykroczyciele a nie Uczyciele: o talpy a nie Lampy: Impostores a nie Pastores: Episcoti a nie Episcopi: wykroczyliście
sz mnie niedbáłym robotnikom powierzoney: Ach mnie nienásyconym lákomcom w opiekę podáney: Biádá y wam/ ktorzy przedáiećie/ y wam ktorzy kupuiećie dar Duchá ś. śrebro wásze będźie wam ná zgubę. Niechcećie wiedźieć prawdy/ nie chcećie widzieć y nieprawdy. Niechećie rozumieć skąd ći ktorzy ie wam dáią/ nábywáią/ iákim przemysłem bogáćieią. Mleko doią z owiec/ wełnę strzygą/ skory łupią y przedáią/ sámi się mięsem ich karmią/ y krwią nápawáią. A wam obfitośći mies tych/ y zbytku niewinney krwie vdźieláią. O wykrocżyćiele á nie Vcżyćiele: o tálpy á nie Lámpy: Impostores á nie Pastores: Episcoti á nie Episcopi: wykrocżyliśćie
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 14v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
/ a choć się też takich grzechów spowiadają/ dosyć za nie/ przez przywrócenie/ albo nagrody szkód/ nie czynią. V. Czemu to z wielu bogatych/ bywa wiele ubogich? M. Krom innych przyczyn/ i tajemnych Sądów Bożych/ dzieje się to często/ iż ludzie bardzo prędko chciwie/ i nieprzystojnemi śrzdokami bogacieją. V. Cóż wzdy jest takiego/ co ludzi uboży? M. Cudze dobra zmieszane z własnemi/ jako jedno Orle pióro włożone między innych ptaków/ wszytkie trawi; tak cudzy pieniądz/ między swe włożony/ i te nawet co dobrego nabycia/ trawi/ i niszczy. V. Wieloraki jest ten grzech? M
/ á choć się też tákich grzechow spowiádáią/ dosyć zá nie/ przez przywrocenie/ álbo nagrody szkod/ nie czynią. V. Czemu to z wielu bogátych/ bywa wiele vbogich? M. Krom innych przyczyn/ y táięmnych Sądow Bożych/ dźieie się to często/ iż ludźie bárdzo prędko chćiwie/ y nieprzystoynemi śrzdokámi bogácieią. V. Coż wzdy iest tákiego/ co ludźi vboży? M. Cudze dobrá zmieszáne z własnemi/ iáko iedno Orle pioro włożone między innych ptakow/ wszytkie trawi; ták cudzy pieniądz/ między swe włożony/ y te náwet co dobrego nábyćia/ trawi/ y niszczy. V. Wieloráki iest ten grzech? M
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 66
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
, że jako jego dobroć wyznawam, tak się też srogości jego wystrzegam.”
Niech kto ogień za Boga, choć i sto lat chwali, Za ćwierć godziny go on, gdy weń wpadnie, spali.
Trafia się to, że przy boku monarchów będący, zwłaszcza ci, co często z nimi mawiają, prędko bogacieją. Bywa też i to, że bez przyczyny niełaskę odnoszą i głów pozbywają.
Nie darmo-ć mądrzy powiedzieli: „Panu w twarz patrzyć pilno potrzeba, która gdy się odmieni, wystrzegaj się, abyś jednem ukłonieniem jego nie rozgniewał i niełaski nie odniósł.” Bywa i to, że za nałajaniem podarek odnosisz. Więc
, że jako jego dobroć wyznawam, tak się też srogości jego wystrzegam.”
Niech kto ogień za Boga, choć i sto lat chwali, Za ćwierć godziny go on, gdy weń wpadnie, spali.
Trafia się to, że przy boku monarchów będący, zwłaszcza ci, co często z nimi mawiają, prędko bogacieją. Bywa też i to, że bez przyczyny niełaskę odnoszą i głów pozbywają.
Nie darmo-ć mądrzy powiedzieli: „Panu w twarz patrzyć pilno potrzeba, która gdy się odmieni, wystrzegaj się, abyś jedném ukłonieniem jego nie rozgniewał i niełaski nie odniósł.” Bywa i to, że za nałajaniem podarek odnosisz. Więc
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 37
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
