m płakała we dnie i w nocy pobitych na duszy córki ludu mojego. Z tych to miar czarne/ a synom świata tego nie chędogie się zda być oblicze moje/ Odmienili bowiem w prawdzie poniekąd pozwierzchowną ozdobę moję/ nie tylko obcych/ ale i własnych/ którzy się zemnie porodziwszy/ przeciwko mnie wszystkimi siłami swemi ustawicznie bojują/ synów moich złości/ prześladowanie/ a przed odpadnieniem grube/ szkodliwe o powierzonej im trzodzie/ niedbalstwo. Ale wejrzycie jedno serdecznymi oczyma co wewnątrz w sobie mam. A natychmiast zadziwowawszy się z Psalmistą/ rzeczecie/ o jak wielka wielkość śłodkości twej Panie, którąś zachował tym której się ciebie boją. Aza bowiem nie mam
m płákáłá we dnie y w nocy pobitych ná duszy corki ludu moiego. Z tych to miar cżarne/ á synom świátá tego nie chędogie się zda być oblicze moie/ Odmienili bowiem w prawdźie poniekąd pozwierzchowną ozdobę moię/ nie tylko obcych/ ále y własnych/ ktorzy się zemnie porodźiwszy/ przećiwko mnie wszystkimi śiłámi swemi vstáwicżnie boiuią/ synow moich złośći/ prześládowánie/ á przed odpádnieniem grube/ szkodliwe o powierzoney im trzodźie/ niedbálstwo. Ale weyrzyćie iedno serdecżnymi ocżymá co wewnątrz w sobie mam. A nátychmiast zádziwowawszy się z Psalmistą/ rzecżećie/ o iák wielka wielkość śłodkosći twey Pánie, ktorąś záchował tym ktorey się ćiebie boią. Aza bowiem nie mam
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 13
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
świadczy Mojżesz) się zrodził Z matki SELLE, Którego LAMECH siódmy spłodził. Od ADAMA potomek: Który z Kainowego Był narodu/ co zabił ABLA brata swego. A z tąd ludzie okrutni/ w tym narodzie byli/ Bo Obrzymi naprzód wszytko się rodzili Miedzy nimi: A iż się w srogości kochali/ Przeto mieczem bojować napierwej zaczęli. Zaczym też i rycerskie wszytkie aparaty/ Które służą do boju i krwawej roboty. Napierwej wynaleźli: z których jedni z stali/ A drugie z hartowanej zaś miedzi kowali. LAMECH. abnepos Kain primus autor Polyganiae Gen: 4. oppressor. i o Kuznicach Libańskich. Iosephus valumine prime antiquitalis.
I
świadczy MOYZESZ) sie zrodźił Z mátki SELLE, Ktorego LAMECH śiodmy spłodźił. Od ADAMA potomek: Ktory z Kainowego Był narodu/ co zábił ABLA brátá swego. A z tąd ludźie okrutni/ w tym narodźie byli/ Bo Obrzymi naprzod wszytko sie rodźili Miedzy nimi: A iż sie w srogośći kocháli/ Przeto mieczem boiowáć napierwey záczęli. Záczym też y rycerskie wszytkie ápáraty/ Ktore służą do boiu y krwáwey roboty. Napierwey wynálezli: z ktorych iedny z stali/ A drugie z hártowáney záś miedźi kowáli. LAMECH. abnepos Kain primus autor Polyganiae Gen: 4. oppressor. y o Kuznicách Libáńskich. Iosephus valumine prime antiquitalis.
Y
Skrót tekstu: RoźOff
Strona: B3
Tytuł:
Officina ferraria
Autor:
Walenty Roździeński
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
hutnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
wynalazł rzeczy nowych wiele/ Tak w żelaznym/ jako też i we złotym dziele.
W złotym dziele misterstwa jego pierwsza była Korona: którą Wenus na głowie nosiła. Potymy ARIADNA: były i manelle IJego dzieła: i innych sztuk misternych wiele. W żelaznym zasie dziele też rozmaitą kował Jowiszowi armatę/ w ten czas gdy bojował Z Giganty: którą ono TITANOWE plemię JOWISZ zgromił: i zepchnął z Olimpu na ziemię. Hesiodus Theogonia. Zezes in Historia 335. decimę Chiliadis.
Vulcanys quidam Aegyptius tempribus NOE, Qui NOE, et DIONISIV, et OSIRIS vocatur Inuenit ignem, et artes ex igne quod sunt. W Lemnie naprzód Vulkanus zaczął kować młotem
wynálazł rzeczy nowych wiele/ Ták w żeláznym/ iáko też y we złotym dźiele.
W złotym dźiele misterstwá iego pierwsza byłá Koroná: ktorą Wenus ná głowie nośiłá. Potymy ARIADNA: były y mánelle IIego dźiełá: y inych sztuk misternych wiele. W żeláznym záśie dźiele też rozmáitą kował Iowiszowi ármatę/ w ten czás gdy boiował Z Gigánty: ktorą ono THITANOWE plemię IOWISZ zgromił: y zepchnął z Olympu ná źiemię. Hesiodus Theogonia. Zezes in Historia 335. decimę Chiliadis.
Vulcanys quidam Aegyptius tempribus NOE, Qui NOE, et DIONISIV, et OSIRIS vocatur Inuenit ignem, et artes ex igne quod sunt. W Lemnie naprzod Vulkanus zácżął kowáć młotem
Skrót tekstu: RoźOff
Strona: C3
Tytuł:
Officina ferraria
Autor:
Walenty Roździeński
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
hutnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Insuli/ Naprzód zbroję żelazną zacząć kować mieli. To misterstwo samemu tylko przypisano Wulkanowi: i w tym mu pierwszą chwałę dano. A drudzy w Sycyliskiej Etnie być mnimali Wulkanowe Kuźnice/ w których kować mieli CYKLOPOWIE: staliste kierysy i strzały/ Które ogniem straszliwym pałając latały. W tej to zbroi JOWISZ był kiedy z Obrzymami Bojował: i tymi je poraził strzałami. Z których ESCULAPIVS (będąc Oskarżony/ Do JOWISZA) był jedną śmiertelnie raniony. Terra Lemnia figillata Galenus. Discorides. i o Kuźnicach jego. Sophoclis emendator de Lysimachiae Sententia. Hellanicus in cõmentariis de aedificatione chij: Hesiodus in Theogonia. Virgilius lib. 7.
To CYKLOPY Vulkanus kędykolwiek
Insuli/ Naprzod zbroię żelázną zácząć kowáć mieli. To misterstwo sámemu tylko przypisano Wulkanowi: y w tym mu pierwszą chwałę dano. A drudzy w Sycyliskiey AEtnie bydź mnimáli Wulkanowe Kuźnice/ w ktorych kowáć mieli CYKLOPOWIE: staliste kierysy y strzały/ Ktore ogniem strászliwym pałáiąc latáły. W tey to zbroi IOWISZ był kiedy z Obrzymámi Boiował: y tymi ie poráźił strzałámi. Z ktorych ESCVLAPIVS (będąc oskárzony/ Do IOWISZA) był iedną śmiertelnie rániony. Terra Lemnia figillata Galenus. Discorides. y o Kuźnicách iego. Sophoclis emendator de Lysimachiae Sententia. Hellanicus in cõmentariis de aedificatione chij: Hesiodus in Theogonia. Virgilius lib. 7.
To CYKLOPY Vulkanus kędykolwiek
Skrót tekstu: RoźOff
Strona: C4
Tytuł:
Officina ferraria
Autor:
Walenty Roździeński
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
hutnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
chował. Ludzi wzrostu wielkiego/ srogie i potworne/ Ale w dziele żelaznym Kuźniki misterne.
Których naprzód misterstwo było okazane/ Przez dwa sławne kierysy twardo ustalone. Które oni na rozkaz Vulkanów: a k woli/ TETYDZIE i WENERZE byli urobili. Z Których mocy jednego ACHILES probował/ Pod Troją/ gdy o piękną HELENę bojował. A w drugim zaś ENEAS z TURNUSEM w latium Czynił: o LATYNOWę córkę LAVINIAM. Z tejże to oficyny Cyklopskiej roboty/ Miała też HERMIONE od Vuklana złoty Klejnot: Lecz nie portunny który był uczynił Na zgubę jej: iż ją być nie swą córką mienił. Przyszedł potym przez swój kunszt Vulkanus do tego/
chował. Ludzi wzrostu wielkiego/ srogie y potworne/ Ale w dźiele żeláznym Kuźniki misterne.
Ktorych naprzod misterstwo było okazáne/ Przez dwá sławne kierysy twárdo vstalone. Ktore oni ná roskaz Vulkanow: á k woli/ THETYDZIE y WENERZE byli vrobili. Z Ktorych mocy iednego ACHILES probował/ Pod Troią/ gdy o piękną HELENę boiował. A w drugim záś AENEAS z TVRNVSEM w latium Cżynił: o LATYNOWę corkę LAVINIAM. Z teyże to officyny Cyklopskiey roboty/ Miáła też HERMIONE od Vuklaná złoty Kleynot: Lecz nie portunny ktory był vczynił Ná zgubę iey: iż ią bydź nie swą corką mienił. Przyszedł potym przez swoy kunszt Vulkanus do tego/
Skrót tekstu: RoźOff
Strona: C4
Tytuł:
Officina ferraria
Autor:
Walenty Roździeński
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
hutnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
świata/ obawiając się tego skutku/ którego potym z mocy Boskiej doznali. Abowiem skoro wyszli za drzwi Klasztorne/ jęli się zobopolnie upominać/ iż serce w nich gorające było. Za natchnieniem tedy Boskim/ tejże godziny wrócili się wszyscy i nawrócili od dróg swoich/ udając się na Żołnierstwo duchowne/ z których jeszcze niektórzy bojują/ a drudzy z Panem swoim królują. In vita S. Bernardi lib: I cap. II. Bluźnierstwo. Przykład I. Bluźnierze Boga i Piotra ś gdy kur upieczony ożył/ trądem zarażeni byli. Przykł 77.
W Bononii byli dwa mężowie sprzężą osobnej przyjaźni miedzy sobą spojeni. Tym gdy kura upieczonego do stołu
świátá/ obawiáiąc sie tego skutku/ ktorego potym z mocy Bozkiey doználi. Abowiem skoro wyszli zá drzwi Klasztorne/ ięli sie zobopolnie vpomináć/ iż serce w nich goráiące było. Zá nátchnieniem tedy Bozkim/ teyże godźiny wroćili sie wszyscy y náwroćili od dróg swoich/ vdáiąc sie ná Zołnierstwo duchowne/ z ktorych iescze niektorzy boiuią/ á drudzy z Pánem swoim kroluią. In vita S. Bernardi lib: I cap. II. Bluźnierstwo. PRZYKLAD I. Bluźnierze Bogá y Piotrá ś gdy kur vpieczony ożył/ trądem záráżeni byli. Przykł 77.
W Bononiey byli dwá mężowie sprzężą osobnéy przyiáźni miedzy sobą spoieni. Tym gdy kurá vpieczonego do stołu
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 83
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
odjęły/ ale przymnożyły choroby. Wrócę się tedy do dawnych moich lekarstw/ i ratunków wstrzymięzliwości nie opuszczę/ w których jest/ jakom tego pewien/ wszelkie po Bogu odpoczynienie/ i prawdziwa radość. Abowiem nie dla ludzi/ ale dla miłości Bożej/ w tem się zbroję ubrał/ przeto w niej aż do śmierci bojować będę Tak tedy mężnie sobie postępując/ za miesiąc z ciężką chorobą żywot swój skończył. Ex vitis Patrum. Vita S. Pachomij § 13. Choroba Przykład XI. O Zacheuszu Mnichu barzo cierpliwym pokornym/ i w robocie ręcznej ustawicznym. 101.
ZAcheusz niejaki Mnich po długim w postach ćwiczeniu/ wpadł w żółtą niemoc.
odięły/ ale przymnożyły choroby. Wrocę sie tedy do dawnych moich lekarstw/ y rátunkow wstrzymięzliwośći nie opusczę/ w ktorych iest/ iákom tego pewien/ wszelkie po Bogu odpoczynienie/ y prawdźiwa rádość. Abowiem nie dla ludźi/ ale dla miłośći Bożey/ w tem się zbroię vbrał/ przeto w niey aż do śmierći boiować będę Ták tedy mężnie sobie postępuiąc/ zá mieśiąc z ćiężką chorobą żywot swoy skończył. Ex vitis Patrum. Vita S. Pachomij § 13. Chorobá PRZYKLAD XI. O Zácheuszu Mnichu bárzo ćierpliwym pokornym/ y w robocie ręcżney vstáwicznym. 101.
ZAcheusz nieiáki Mnich po długim w postách ćwiczeniu/ wpadł w żołtą niemoc.
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 107
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
płaczu przybywało: Ano się nadaremnie zdrowia udzierało.
ULiSSES.
Jać Ulisses Ociec twój com wiele ucierzpiał/ przez dwadzieścia lat/ gdym był do Trojej zajachał. Pacacencykowie mnie w okręcie odwieźli/ I na brzeg wyszadziwszy dziedziczny/ odbiegli. Iżem tak podlichociał nie masz się dziwować: Gdyż tego pewien kto chce przystojnie bojować.
TELEMACHUS.
Płaczna radość ustnie cię witać nie dopuszcza Namilszy Panie Ojce serce lecz przypuszcza Wszakże co wyrzec mogę/ żyj w zdrowiu okwitym A nie daj tyrać dłużej Państwa Prokom zbytnim. Gdyż cię słyszę rycerza potężnie mężnego/ W siłach/ także mądrości/ dość bystrodzielnego.
ULiSSES.
WIele być może liczbie wszystkich zalotników?
płáczu przybywáło: Ano sie nádáremnie zdrowia vdzieráło.
VLYSSES.
Iać Vlysses Oćiec twoy com wiele vćierzpiał/ przez dwádźieśćiá lat/ gdym był do Troiey záiáchał. Pacácencykowie mnie w okręćie odwieźli/ I ná brzeg wyszádźiwszy dźiedźiczny/ odbiegli. Iżem ták podlichoćiał nie masz sie dźiwowáć: Gdyż tego pewien kto chce przystoynie boiowáć.
TELEMACHVS.
Płáczna rádość vstnie ćię witáć nie dopuscza Namilszy Panie Oyce serce lecz przypuscza Wszákże co wyrzec mogę/ żiy w zdrowiu okwitym A nie day tyráć dłużey Páństwá Prokom zbytnim. Gdyż ćię słyszę rycerzá potężnie mężnego/ W śiłách/ także mądrośći/ dość bystrodźielnego.
VLYSSES.
WIele bydź może liczbie wszystkych zalotnikow?
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: H3v
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
/ co mimo szedł/ obmowił; i dlategoż ludzie światowi radzi go przy posiedzeniu i dobrej Kompanijej dla uciechy jak żartownego i śmiesznego Męża miewali. Nie długo potym rozchorował się na śmierć; a gdy się strachy i boleści śmierci przy nim znajdowały/ Przyjaciele też konającego słowem Bożym cieszyli/ i upominali/ aby dobry bój bojował/ za grzechy swe żałował/ i w wierze praw dziwej duszę swą Bogu poruszył i oddał: Tedy on umierający odpowiedział: Już to nie rychło/ dopiero się teraz do Boga uciekać/ gdy dusza na języku siedzi. To rzekszy wyciągnął język z gęby/ i ukazał nań palcem mówiąc: Ten mię potępi. Zaczym
/ co mimo szedł/ obmowił; y dlategoż ludźie świátowi rádźi go przy pośiedzeniu y dobrey Kompániiey dla ućiechy iák żártownego y śmiesznego Męzá miewáli. Nie długo potym rozchorował śie ná śmierć; á gdy śię stráchy y boleśći śmierći przy nim znaydowáły/ Przyiaćiele też konáiącego słowem Bożym ćieszyli/ y upomináli/ áby dobry boy boiował/ zá grzechy swe żáłował/ y w wierze praw dźiwey duszę swą Bogu poruszył y oddał: Tedy on umieráiący odpowiedźiał: Iuż to nie rychło/ dopiero śię teraz do Bogá ućiekáć/ gdy duszá ná ięzyku śiedźi. To rzekszy wyćiągnął ięzyk z gęby/ y ukazał nań pálcem mowiąc: Ten mię potępi. Záczym
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Kiiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
U was Luteranów wolno kraść/ rozbijać/ cudzołożyć/ i źle czynić/ gdyż zakazujecie dobrych Uczynków. I. Tim. I. v. 18. seq.
Wielka się nam krzywda w tej mierze przed Bogiem/ i przed światem dzieje; Bo My upominamy każdego do dobrych Uczynków/ i do pobożności Krześciańskiej /aby bojował dobry bój/ zachował wiarę/ i dobre sumnienie Galat. 9. v. 6.
Wiemy dobrze/ co powiedział Apostoł Z. Wiara przez miłość (przez dobre uczynki) sprawuje/ i nie jest rzecz można/ żeby człowiek/ który w JEZUSA wierzy/ dobrych uczynków czynić/ i pobożnie żyć nie miał.
Zaczym
U was Lutheránow wolno kráść/ rozbiiać/ cudzołożyć/ y źle czynić/ gdyż zákázuiećie dobrych Uczynkow. I. Tim. I. v. 18. seq.
Wielka śię nam krzywdá w tey mierze przed Bogiem/ y przed świátem dźieie; Bo My upominamy káżdego do dobrych Uczynkow/ y do pobożnosći Krześciáńskiey /áby boiował dobry boy/ záchował wiárę/ y dobre sumnienie Galat. 9. v. 6.
Wiemy dobrze/ co powiedźiał Apostoł S. Wiárá przez miłość (przez dobre uczynki) spráwuie/ y nie iest rzecz można/ żeby człowiek/ ktory w IEZUSA wierzy/ dobrych uczynkow czynić/ y pobożnie żyć nie miał.
Záczym
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Oiiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
