i wesołej, zaraz mu tamten pomagał radości, jakoby sam profitował najbardziej. Płakał jeden w utrapieniu i dolegliwości swojej, zaraz mu dopomagał drugi w skrytościach serca swojego powierzchownie ciesząc i jako mógł ratując. Nudził sobą w niedostatku i potrzebach potocznych tamten, zaraz go wzmagał ów z własności i możności swojej. Stękał, narzykał, bolał i chorował, czuł to wszytko w sobie przez kompasyją drugi, własnego zdrowia ustąpić gotowy. Cierpiał sławy uszczyrbek, honoru obelgę, napaść, imposturę i krzywdę, bolał na to drugi i zaraz mu w asystencji stawał mężnym sercem, radą, pomocą, ginąć przy nim gotowy. Słowem, rzekę, miał się jeden dobrze
i wesołej, zaraz mu tamten pomagał radości, jakoby sam profitował najbardziej. Płakał jeden w utrapieniu i dolegliwości swojej, zaraz mu dopomagał drugi w skrytościach serca swojego powierzchownie ciesząc i jako mógł ratując. Nudził sobą w niedostatku i potrzebach potocznych tamten, zaraz go wzmagał ów z własności i możności swojej. Stękał, narzykał, bolał i chorował, czuł to wszytko w sobie przez kompasyją drugi, własnego zdrowia ustąpić gotowy. Cierpiał sławy uszczyrbek, honoru obelgę, napaść, imposturę i krzywdę, bolał na to drugi i zaraz mu w asystencyi stawał mężnym sercem, radą, pomocą, ginąć przy nim gotowy. Słowem, rzekę, miał się jeden dobrze
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 249
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
ciesząc i jako mógł ratując. Nudził sobą w niedostatku i potrzebach potocznych tamten, zaraz go wzmagał ów z własności i możności swojej. Stękał, narzykał, bolał i chorował, czuł to wszytko w sobie przez kompasyją drugi, własnego zdrowia ustąpić gotowy. Cierpiał sławy uszczyrbek, honoru obelgę, napaść, imposturę i krzywdę, bolał na to drugi i zaraz mu w asystencji stawał mężnym sercem, radą, pomocą, ginąć przy nim gotowy. Słowem, rzekę, miał się jeden dobrze w dostatku i obfitości wszelakiej, miał się i drugi niepośledniej przez uczesnictwo uczynności, ludzkości i miłości jego. Wspólny stół najsmaczniejszy, kawałek chleba w podziale najsytniejszy, drzwi
ciesząc i jako mógł ratując. Nudził sobą w niedostatku i potrzebach potocznych tamten, zaraz go wzmagał ów z własności i możności swojej. Stękał, narzykał, bolał i chorował, czuł to wszytko w sobie przez kompasyją drugi, własnego zdrowia ustąpić gotowy. Cierpiał sławy uszczyrbek, honoru obelgę, napaść, imposturę i krzywdę, bolał na to drugi i zaraz mu w asystencyi stawał mężnym sercem, radą, pomocą, ginąć przy nim gotowy. Słowem, rzekę, miał się jeden dobrze w dostatku i obfitości wszelakiej, miał się i drugi niepośledniej przez uczesnictwo uczynności, ludzkości i miłości jego. Wspólny stół najsmaczniejszy, kawałek chleba w podziale najsytniejszy, drzwi
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 249
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
Francja i Austria postrzegła, że Anglia, tak bogata i mocna na morzu, wzięła ligę z królem pruskim, tak walecznym i mocnym w lądowe wojsko, uważyli, że ta liga nie dla jednej amerykańskiej prowincji Kanady, ale coś większego według ambicji angielskiej i króla pruskiego i ambicji, i chciwości zamykała w sobie. Austrią bolał zawsze odjęty przez króla pruskiego Śląsk, tak bogaty i ludny kraj. Francja zawsze nieprzyjazna Anglii i tak wiele od niej dawnych ucierpiawszy wieków, zmocnienia jej przez wojska pruskie lękała się. Wpadła zatem i Austrii, i Francji ta opinia, że te obiedwie dysydenckie potencje umyśliły jaki wielki projekt in imperio uczynić, a jak pospolicie
Francja i Austria postrzegła, że Anglia, tak bogata i mocna na morzu, wzięła ligę z królem pruskim, tak walecznym i mocnym w lądowe wojsko, uważyli, że ta liga nie dla jednej amerykańskiej prowincji Kanady, ale coś większego według ambicji angielskiej i króla pruskiego i ambicji, i chciwości zamykała w sobie. Austrią bolał zawsze odjęty przez króla pruskiego Szląsk, tak bogaty i ludny kraj. Francja zawsze nieprzyjazna Anglii i tak wiele od niej dawnych ucierpiawszy wieków, zmocnienia jej przez wojska pruskie lękała się. Wpadła zatem i Austrii, i Francji ta opinia, że te obiedwie dysydenckie potencje umyśliły jaki wielki projekt in imperio uczynić, a jak pospolicie
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 716
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
potest. Azaż majętnych nie trapi (że nie wspomnię innych niepokojów i trudności w dostąpieniu/ zachowaniu/ pomnażaniu) wspomnieć sobie ze przyjdzie umrzeć/ a wszystko utracić/ tu zostawić. Nie darmo rzekł ów Król Agag/ śmierć przed oczyma widząc; O mors quàm amara est recordatio tui omni habenti substantiam! Czy nie bolał ów Bogacz gdy usłyszał: Stultè, hâc nocte repetent animam tuam et quae parâsti cuius erunt? Nie wierzysz poganom? Pełne tegoż zdania Księgi Ojców SS. Prospera huius mundi asperitatem habent veram, iucunditatem falsam, certum dolorem,, incertam voluptatem, durum laborem, timidam quietem, rem plenam miseriae, spem beatitudynis incertam
potest. Azász máiętnych nie trápi (że nie wspomnię innych niepokoiow i trudnośći w dostąpieniu/ záchowániu/ pomnáżániu) wspomnieć sobie ze przyidźie umrzeć/ á wszystko utráćić/ tu zostáwić. Nie darmo rzekł ow Krol Agág/ śmierć przed oczymá widząc; O mors quàm amara est recordatio tui omni habenti substantiam! Czy nie bolał ow Bogácz gdy usłyszáł: Stultè, hâc nocte repetent animam tuam et quae parâsti cuius erunt? Nie wierzysz pogánom? Pełne tegoż zdániá Kśięgi Oycow SS. Prospera huius mundi asperitatem habent veram, iucunditatem falsam, certum dolorem,, incertam voluptatem, durum laborem, timidam quietem, rem plenam miseriae, spem beatitudinis incertam
Skrót tekstu: SekrWyj
Strona: 36
Tytuł:
Sekret wyjawiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Colegii Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1689
Data wydania (nie wcześniej niż):
1689
Data wydania (nie później niż):
1689
weszli synowie Boży do corek ludzkich/ rodziły im Syny, A cić są mocarze którzy od wieku byli mężowie sławni. 5.
A Widząc Pan/ że wielka była złość ludzka na ziemi/ a wszystko zmyślanie myśli serca ich tylko złe było powszystkie dni. 6. Żałował Pan że uczynił człowieka na ziemi/ i bolał w serce swym. 7. I rzekł Pan/ wygładzę człowieka któregom stworzył z oblicza ziemie/ od człowieka aż do bydlęcia/ aż do gadziny/ i aż do ptastwa niebieskiego: bo mi żal żem je uczynił. 8. Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pańskich. 9.
Teć są rodzaje Noego: Noe
weszli synowie Boży do corek ludzkich/ rodźiły im Syny, A ćić są mocárze ktorzy od wieku byli mężowie sławni. 5.
A Widząc Pan/ że wielka byłá złość ludzka ná źiemi/ á wszystko zmyślánie myśli serca ich tylko złe było powszystkie dni. 6. Záłował Pan że uczynił człowieká ná źiemi/ y bolał w serce swym. 7. Y rzekł Pan/ wygłádzę człowieká ktoregom stworzył z oblicza źiemie/ od człowieká áż do bydlęćiá/ áż do gádźiny/ y áż do ptástwá niebieskiego: bo mi żal żem je uczynił. 8. Ale Noe ználazł łáskę w oczách Páńskich. 9.
Teć są rodzáje Noego: Noe
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 6
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
było że ci w żałobie goście nie znajomi/ tak wesoło wyskakują? A wtym postrzeże iż oczy mieli barzo bystre/ któremi u niektórych tańczących sukienkę ętrzną czarną/ i przyszło mu na śl iż to dla tego wyskakiwali że lifarbę sobie podobną: jako też więc podobny rad podobnemu/ czego drudzy nie widzieli. I bolał w sercu swoim JAN mówiąc: Wej jakoć się spełniło ono pismo lubo przeciwnym sposobem: Będzie się weselił Pan w uczynkach swoich. Weselą się ci źli/ ale nie Bóg; Biada nam. Oni tym czasem ufatygowawszy się po takiej robocie/ usiedli aby się posilili na większą pracę. Którym Sumnienie: Napracowalismy się w
było że ci w żałobie gośćie nie znáiomi/ ták wesoło wyskákuią? A wtym postrzeże iż oczy mieli barzo bystre/ ktoremi v niektorych táńczących sukienkę ętrzną czarną/ y przyszło mu ná śl iż to dlá tego wyskakiwáli że lifarbę sobie podobną: iáko też więc podobny rad podobnemu/ czego drudzy nie widźieli. Y bolał w sercu swoim IAN mowiąc: Wey iakoć się spełniło ono pismo lubo przećiwnym sposobem: Będźie się weselił Pan w vczynkách swoich. Weselą się ći źli/ ále nie Bog; Biada nam. Oni tym czasem vfátygowawszy się po tákiey roboćie/ vśiedli áby się pośilili ná większą prácę. Ktorym Sumnienie: Naprácowalismy się w
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 35
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
em miał uczynić w winnicy mojej a nie uczyniłem: hąc rzec: czegoż więcej potrzebujesz o nie udzięczny narodzie ludzki/ czegoż więcej potrzebujesz? Otom z nieba zstąpił dla ciebie/ przyjąłem wór człowieczeństwa twego grubego/ pracowałem długo/ boś mi zadał pracę w nieprawościach twoich: cierpiałem i bolałem tak wiele/ na koniec umarłem tak okrutnie na krzyżu/ wydając za cię ciało i dusze moją: a cóżemci miał więcej uczynić a nie uczyniłem nad to? A przecie mię znać niechcesz miłować mię wzajem nie myślisz/ i wdzięcznym się pokazać szczyrze nie usiłujesz/ co więcej mnie boli i trapi niż
em miał vczynić w winnicy moiey á nie vczyniłem: hąc rzec: czegoż więcey potrzebuiesz ô nie vdźięczny narodźie ludzki/ czegoż więcey potrzebuiesz? Otom z niebá zstąpił dla ćiebie/ przyiąłem wor człowieczenstwá twego grubego/ prácowałem długo/ boś mi zadał prácę w niepráwośćiách twoich: ćierpiałem y bolałem tak wiele/ ná koniec vmarłem ták okrutnie ná krzyżu/ wydaiąc zá ćię ćiało y dusze moią: á cożemći miał więcey vczynić á nie vczyniłem nád to? A przećie mię znáć niechcesz miłowáć mię wzaiem nie myślisz/ y wdźięcznym się pokázáć szczyrze nie vśiłuiesz/ co więcey mie boli y trápi niż
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 153
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
ufał Bogu: Czyli się też rozbaczył/ jako z jedną żoną/ Ile dla swych narowów czasem naprzykrzoną/ Krzyż długo żyć: A cóżby wracać ją kto znowu Miał z pod ziemie: I przetoż wierze swemu słowu Dosyć w tym nie uczynił/ i mało nie wolał Ze się nazad wróciła. Acz powierzchnie bolał/ I zdał się jej żałować/ zwierzętom tu grając/ A tylkoż Eurydyce wdzięcznej swej wołając/ Ze lasy się wzruszały na jego ten smutek: Ale to dla koloru; Czego sam był skutek Mistrzem potym gdy się jął nierządu srogiego Z Bawidami marnymi. I tę się o niego Zgodzie z sobą nie mogąc/ której
vfał Bogu: Czyli się też rozbaczył/ iáko z iedną żoną/ Ile dla swych narowow czásem náprzykrzoną/ Krzyż długo żyć: A cożby wrácáć ią kto znowu Miał z pod ziemie: Y przetoż wierze swemu słowu Dosyć w tym nie vczynił/ y máło nie wolał Ze się názad wrociłá. Acz powierzchnie bolał/ Y zdał się iey żałowáć/ zwierzętom tu gráiąc/ A tylkoż Eurydyce wdzięczney swey wołáiąc/ Ze lásy się wzruszáły ná iego ten smutek: Ale to dla koloru; Czego sam był skutek Mistrzem potym gdy się iął nierządu srogiego Z Bawidámi marnymi. Y tę się o niego Zgodzie z sobą nie mogąc/ ktorey
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 88
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
ostatek krwie wytocząć z boku. Niechże brodzi ten człowiek/ by chciał i po uszy/ A teraz/ oświadcz mu się; niech już twojej duszy Nie trapią te boleści: już dosyć wszystkiemu/ I myć dobrodziejowi już dziękujem swemu. Ześ nas tak umiłował/ tak grzesznych ulubił: Ześ wszystek dla nas bolał/ i zdrowie swe zgubił. Isa: 5. Ioan: 4. Ioan: 7. Matt: 27. Mar: 15. 6. Consummatum est. Ioan: 19.
WYpełniło się wszystko. Co proszę? Słuchajcie: A słuchając, nabożnych łez nie osuszajcie. Męki Pańskiej.
Cokolwiek Trójca Święta w niebie
ostátek krwie wytocząć z boku. Niechże brodźi ten człowiek/ by chćiał y po vszy/ A teraz/ oświádcz mu się; niech iuż twoiey duszy Nie trapią te boleśći: iuż dosyć wszystkiemu/ I myć dobrodźieiowi iuż dźiękuiem swemu. Ześ nas ták vmiłował/ ták grzesznych vlubił: Ześ wszystek dla nas bolał/ y zdrowie swe zgubił. Isa: 5. Ioan: 4. Ioan: 7. Matt: 27. Mar: 15. 6. Consummatum est. Ioan: 19.
WYpełniło się wszystko. Co proszę? Słuchayćie: A słucháiąc, nabożnych łez nie osuszayćie. Męki Páńskiey.
Cokolwiek Troycá Swięta w niebie
Skrót tekstu: RożAPam
Strona: 90.
Tytuł:
Pamiątka krwawej ofiary Pana Zbawiciela Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Abraham Rożniatowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
, Tak wielu wątpliwości gubisz mnie; Ja Panu Mojemu chciałem teraz serdeczną oświadczyć Radość, która świeża o wygranej nowina I o męstwie twojego walecznego Syna Napełnia wszystkich Panu życzliwych: lecz widzę Ze zamiast najweselszych okrzyków, trafiłem Na trwogę, żal, i dumę. SA. Wprawdzieć mój Akimie Mniej bym dziś bolał; gdyby twoja godna cora To jest Królowa moja, Ojcem mnie Jonaty, Szczęśliwym niegdyś, lecz już nader nieszczęśliwym, Nieuczyniła była. AK. Przebóg co za cudo Ukryte w tajemnicy? SA. Takci to obłudna Fortuna, Lubo sprzyja, lub się sroży; trudna W podejrzanym niestatku: W krótkich ci to
, Ták wielu wątpliwości gubisz mnie; Ja Panu Moiemu chciałem teraz serdeczną oświadczyć Rádość, ktora świeża o wygráney nowiná I o męstwie twoiego walecznego Syná Nápełnia wszystkich Pánu życzliwych: lécz widzę Ze zámiast nayweselszych okrzykow, tráfiłem Ná trwogę, żal, i dumę. SA. Wprawdzieć moy Akimie Mniey bym dziś bolał; gdyby twoiá godna corá To iest Krolowa moiá, Oycem mnie Jonáty, Szczęśliwym niegdyś, lécz iuż náder nieszczęsliwym, Nieuczyniłá byłá. AK. Przebóg co zá cudo Ukryte w táiemnicy? SA. Tákci to obłudna Fortuna, Lubo sprzyia, lub się sroży; trudna W podeyrzánym niestátku: W krotkich ci to
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 3
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
