: tym się łokciem niechaj każdy mierzą, Że czym chłop od szlachcica, tym jest od żołnierza Mniejszy każdy domator. Kto się chlubi dziadem, Hańbi się, jeśli jego nie idzie przykładem. Na cóż by król, rzecze kto, dawał nam urzędy? Prawda, ale w nich żołnierz pierwsze ma mieć względy. Tak brzydnie każdy honor w domatorskim domu, Jako daszli w plugawym trzopie wina komu. Świni bończuk i forgę przypiął król do ucha, Honorem przed żołnierzem uczciwszy piecucha. Ma dudek czub na głowie; mężny jastrząb, sponą Uzbrojony, i czubem gardzi, i koroną. Niech konie stoją w stajni, gniją w chlewie świnie —
: tym się łokciem niechaj każdy mierzą, Że czym chłop od szlachcica, tym jest od żołnierza Mniejszy każdy domator. Kto się chlubi dziadem, Hańbi się, jeśli jego nie idzie przykładem. Na cóż by król, rzecze kto, dawał nam urzędy? Prawda, ale w nich żołnierz pierwsze ma mieć względy. Tak brzydnie każdy honor w domatorskim domu, Jako daszli w plugawym trzopie wina komu. Świni bończuk i forgę przypiął król do ucha, Honorem przed żołnierzem uczciwszy piecucha. Ma dudek czub na głowie; mężny jastrząb, sponą Uzbrojony, i czubem gardzi, i koroną. Niech konie stoją w stajni, gniją w chlewie świnie —
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 539
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
dusze mojej/ i istoto istoty mojej/ i odpoczynku ducha mego/ proszę oderwijże mię od wszelkiego stworzenia/ a przenieś do siebie/ żeby mi nieodmiennie odpoczywać godziło się w-tobie.
4. Boże mój domeczku mój/ skłonienie i łożeczko serca mego/ żywy zdroju radości mojej/ jasna światłości oczu moich; oto mi wszytko brzydnie i mierznie/ a ty sam tylko jesteś celem/ końcem/ gniazdem moim. O niechże tobą/ o niechże w-tobie się zanurzę/ pogrążę/ i zagubię szczęśliwym potopem/ ożywiającym zginieniem/ znajdującym zgubieniem.
5. O mój Boże pierwszy/ jedyny/ zupełny początku mój/ zrzodło bytności mojej/ morze wszytkich dostatków
dusze moiey/ i istoto istoty moiey/ i odpoczynku duchá mego/ proszę oderwiyże mię od wszelkiego stworzenia/ á przenieś do śiebie/ żeby mi nieodmiennie odpoczywáć godźiło się w-tobie.
4. Boże moy domeczku moy/ skłonienie i łożeczko sercá mego/ żywy zdroiu rádośći moiey/ iásna świátłośći oczu moich; oto mi wszytko brzydnie i mierznie/ á ty sam tylko iesteś celęm/ końcem/ gniazdem moim. O niechże tobą/ o niechże w-tobie się zánurzę/ pogrążę/ i zágubię szczęśliwym potopem/ ożywiáiącym zginieniem/ znáyduiącym zgubienięm.
5. O moy Boże pierwszy/ iedyny/ zupełny początku moy/ zrzodło bytnośći moiey/ morze wszytkich dostátkow
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 328
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
