na śmierć iks. Głębocki, bernardyn, po skonaniu jego z wielkim żalem przy liczbie wielkiej ludzi, rzekł te formalia: „Ej, Boże, daj mnie zakonnikowi i kapłanowi tak a nie inaczej skonać!” A jeżeli jeszcze, jako człowieka żyjącego na świecie dusza ze wszystkiego Bogu nie wypłaciła się, niech suppleat słabości człowieczeństwa niewinna krew Zbawiciela i przyczyna Matki Bożej. Amen.
Ip. Kazimierz Zawisza starosta czeczerski, brat mój, nie chorując nad tydzień w Rohotnej, aetatis suae Anno 25, Panu Bogu ducha oddał roku 1684 dnia 20 Maii z dobrą dyspozycją; prawie nie umarł, ale abdormivit in Domino, którego dusza in sanctissima pace requiescat
na śmierć jks. Głębocki, bernardyn, po skonaniu jego z wielkim żalem przy liczbie wielkiéj ludzi, rzekł te formalia: „Ej, Boże, daj mnie zakonnikowi i kapłanowi tak a nie inaczéj skonać!” A jeżeli jeszcze, jako człowieka żyjącego na świecie dusza ze wszystkiego Bogu nie wypłaciła się, niech suppleat słabości człowieczeństwa niewinna krew Zbawiciela i przyczyna Matki Bożéj. Amen.
Jp. Kazimierz Zawisza starosta czeczerski, brat mój, nie chorując nad tydzień w Rohotnéj, aetatis suae Anno 25, Panu Bogu ducha oddał roku 1684 dnia 20 Maii z dobrą dyspozycyą; prawie nie umarł, ale abdormivit in Domino, którego dusza in sanctissima pace requiescat
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 12
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
mekę poczytają sobie diabli. Do Narodu Ruskiego. Iż Chrystus jest Kapłanem i pośrednikiem na wieki.
OWo zaś tegoż Teologa/ kto z prawosławnych łagodnym sercem znosić może/ że on Chrystusa Pana z Kapłańskiego i z Pośrzedniczego urzędu zedrzeć i obnażyć poważył się/ które Panu Chrystusowi tak jest wieczne/ jak jest temu wieczne i człowieczeństwo. Na wieki abowiem jest Kapłanem według porządku Melchisedechowego: na wieki i pośrzednikiem/ na wieki Bogiem i człowiekiem. I acz Złotoustego Z. nauki w podporę tej swej omylnej opiniej świadectwo przywiódł/ ale obłudnie. Gdyż się ni natym przezeń ukazanym miejscu/ i nigdzie indzie w pismach ś. Złotoustego/ tak sprosna
mekę poczytáią sobie dyabli. Do Narodu Ruskiego. Iż Christus iest Kápłanem y pośrednikiem ná wieki.
OWo záś tegoż Theologa/ kto z práwosławnych łágodnym sercem znośić może/ że on Christusá Páná z Kápłáńskiego y z Pośrzedniczego vrzędu zedrzeć y obnáżyć poważył sie/ ktore Pánu Christusowi ták iest wieczne/ iák iest temu wiecżne y człowiecżeństwo. Ná wieki ábowiem iest Kapłanem według porządku Melchisedechowego: ná wieki y pośrzednikiem/ ná wieki Bogiem y cżłowiekiem. Y ácż Złotoustego S. náuki w podporę tey swey omylney opiniey świádectwo przywiodł/ ale obłudnie. Gdyż sie ni nátym przezeń vkazanym mieyscu/ y nigdźie indźie w pismách ś. Złotouste^o^/ ták sprosna
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 40
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i jako człowiek. jak Bóg/ naturaliter, co jest jemu z Bogiem Ojcem/ i z Duchem Świętym pospolite: A jak człowiek meritoriè. Co jest jemu jego własne. Głową jednak Cerkwie nazywa się i jest/ nie jak Bóg/ ale jako Człowiek. według tego przyrodzenia zasłużył być wywyzszonym. To jest/ według człowieczeństwa/ a nie Bóstwa. Chrystus według postaci Bożej/ jest pierworódnym wszego stworzenia/ mówi Augustyn Z. a według postaci służebniczej/ jest Głową ciała Cerkwie.
Uważenie Piąte. Bez takiej Głowy/ jaką być ustanowiony jest od Pana Chrystusa Piotr Święty Cerkiew P. Chrystusowa obejść się nie mogła żadnym sposobem/ jeśli tąż i
y iáko cżłowiek. iák Bog/ naturaliter, co iest iemu z Bogiem Oycem/ y z Duchem Swiętym pospolite: A iák cżłowiek meritoriè. Co iest iemu iego własne. Głową iednak Cerkwie názywa sie y iest/ nie iák Bog/ ále iáko Człowiek. według tego przyrodzenia zásłużył bydź wywyzszonym. To iest/ według człowieczeństwá/ á nie Bostwá. Christus według postáći Bożey/ iest pierworodnym wszego stworzenia/ mowi Augustin S. á według postáci służebniczey/ iest Głową ćiáłá Cerkwie.
Vważenie Piąte. Bez tákiey Głowy/ iáką bydź vstánowiony iest od Páná Christusá Piotr Swięty Cerkiew P. Christusowá obeyść sie nie mogłá żadnym sposobem/ ieśli tąż y
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 160
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ który mocą Trójce przenaświętszej Ojca/ Syna/ i Ducha świętego uzbrojony/ nie tylko jest pewien tego doczesnego/ ale też i wiecznego żywota/ nie obawiając się żadnej przygody/ żadnych najazdów nieprzyjacielskich. Ale obaczmy/ jako i sam Chrystus Pan w tajemnicy trzech dni/ tajemnice Trójce Świętej zakrył/ gdy o ciele swoim z człowieczeństwa naszego wziętym do Żydów mówił. Soluite templum hoc, et in triduo excitabo illud. Czemuż to Pan powiedział że ja po śmierci mojej powstanę drugiego dnia/ abo pierwszego zaraz/ ponieważ jako Bóg/ nie podlegał czasowi/ ale przecię mówi. In triduo excitabo illud. Trzy dni Chrześcijanie moi znaczą trzy osoby w Bóstwie
/ ktory mocą Troyce przenaświętszey Oyca/ Syná/ y Duchá świętego vzbroiony/ nie tylko iest pewien tego doczesnego/ ále też y wiecznego żywotá/ nie obawiáiąc się żadney przygody/ żádnych náiazdow nieprzyiaćielskich. Ale obaczmy/ iáko y sam Chrystus Pan w táiemnicy trzech dni/ táiemnice Troyce Swiętey zákrył/ gdy o ćiele swoim z człowieczeństwá nászego wźiętym do Zydow mowił. Soluite templum hoc, et in triduo excitabo illud. Czemuż to Pan powiedźiał że ia po śmierći moiey powstánę drugiego dniá/ ábo pierwszego záraz/ ponieważ iáko Bog/ nie podlegał czásowi/ ále przećię mowi. In triduo excitabo illud. Trzy dni Chrześćiánie moi znáczą trzy osoby w Bostwie
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 13
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
się za nas Bogu Ojcu w kościele Salomonowym. Pościł na puszczy/ odpowiadał Ewangelią/ umarł na krzyżu/ wstał od umarłych. Wstąpił na niebiosa. I nakoniec/ zesłał nam z nieba Ducha świętego pocieszyciela/ usiadszy sam na prawicy Ojca swojego przedwiecznego. Odprawiwszy tedy święta rozpamiętywan ja dzieł Pana Chrystusowych/ około zbawienia według człowieczeństwa/ przystępujemy dzisia do źrzodła światłości/ do świata żywota/ do żywota wiecznie trwającego. , jako mówi Biskup Bitontriński. To jest do wyznawania/ i chwalenia Trójce przenaświętszej/ Ojca/ Syna/ i Ducha świętego/ trzech osób w jednej istności Boskiej/ a Boga jednego we trzech personach. Którego my Katolicy na każdy dzień
się zá nas Bogu Oycu w kośćiele Sálomonowym. Pośćił ná puszczy/ odpowiádał Ewángelią/ vmárł ná krzyżu/ wstał od vmárłych. Wstąpił ná niebiosá. Y nákoniec/ zesłał nam z niebá Duchá świętego poćieszyćielá/ vśiadszy sam ná práwicy Oycá swoiego przedwiecznego. Odpráwiwszy tedy świętá rozpámiętywán ia dźieł Páná Chrystusowych/ około zbáwienia według człowieczeństwá/ przystępuiemy dźiśiá do źrzodłá świátłości/ do świátá żywotá/ do żywotá wiecznie trwáiącego. , iáko mowi Biskup Bitontriński. To iest do wyznawánia/ y chwalenia Troyce przenaświętszey/ Oycá/ Syná/ y Duchá świętego/ trzech osob w iedney istnośći Boskiey/ á Bogá iednego we trzech personách. Ktorego my Kátholicy ná káżdy dźień
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 16
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
/ jad Boga samego Stwórcę nieba i ziemie/ którego my grzeszne stworzenie jego/ non sumus digni nominare, nec inuocare, nec corde cogitare. Tak też między wszytkiemi dobrodziejstwy i darami jego świętymi/ nie mamy rzeczy zacniejszej/ godniejszej/ i świątobliwszej/ nad Sakrament Ciała i krwie Pana Chrystusowej/ który z Bóstwem/ i człowieczeństwem swoim prawdziwie/ i rzeczywiście zamyka się pod osobami chleba i wina na ołtarzu/ kiedy kapłan odprawując straszną ofiarę przy Mszy świętej/ mocą słów Zbawicielowych poświęca/ i przemienia istotę chleba i wina w prawdziwe Ciało i krew Pana Chrystusową; i ofiraruje to Bogu Ojcu niebieskiemu/ za grzechy świata wszytkiego/ mówiąc te słowa: Odo
/ iád Bogá sámego Stworcę nieba y ziemie/ ktorego my grzeszne stworzenie iego/ non sumus digni nominare, nec inuocare, nec corde cogitare. Ták też między wszytkiemi dobrodźieystwy y dárámi iego świętymi/ nie mamy rzeczy zacnieyszey/ godnieyszey/ y świątobliwszey/ nád Sákráment Ciáłá y krwie Páná Chrystusowey/ ktory z Bostwem/ y człowieczeństwem swoim prawdźiwie/ y rzeczywiśćie zámyka się pod osobámi chlebá y wina ná ołtarzu/ kiedy kápłan odpráwuiąc strászną ofiárę przy Mszy świętey/ mocą słow Zbáwićielowych poświąca/ y przemienia istotę chlebá y winá w prawdźiwe Ciáło y krew Páná Chrystusową; y ofiráruie to Bogu Oycu niebieskiemu/ zá grzechy świátá wszytkiego/ mowiac te słowá: Odo
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 28
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
krwie Vc s. Leo. Epist: 2. Psal: 108 Psal: 95. Ioan: 6. Skutki pożywania Naświętszego Sakramentu Oblubieniec Niebieski dusze grzeszną wziąwszy sobie za wieczną Oblubienicę dał jej chleb ołtarza swojego za pokarm. Na Dzień Bożego Ciała, Kazanie Pierwsze.
wu pod osobami chleba i wina/ odchodząc z widomym człowieczeństwem naszym do nieba/ za pokarm nam zostawił/ abyśmy ciała i krwie jego przenadroższej pożywając tu z ołtarza/ mieli nadzieję nie omylną/ iż go będziem pożywać z Anioły świętymi w niebie. Za starych Rzymian trafiło się/ iż jeden Szlachcić chcący chleb na dwoje rozkroić dla czeladzi/ obaczył aż on chleb we śrzodku pełen
krwie Vc s. Leo. Epist: 2. Psal: 108 Psal: 95. Ioan: 6. Skutki pożywania Naświętszego Sakrámentu Oblubieniec Niebieski dusze grzeszną wziąwszy sobie zá wieczną Oblubienicę dał iey chleb ołtarzá swoiego zá pokarm. Ná Dźień Bożego Ciáłá, Kazánie Pierwsze.
wu pod osobámi chlebá y winá/ odchodząc z widomym człowieczeństwem nászym do niebá/ zá pokarm nám zostáwił/ ábysmy ćiáłá y krwie iego przenadroższey pożywáiąc tu z ołtarzá/ mieli nádźieię nie omylną/ iż go będźiem pożywáć z Anyoły świętymi w niebie. Zá stárych Rzymian tráfiło się/ iż ieden Szláchćić chcący chleb ná dwoie rozkroić dla czeládźi/ obaczył áż on chleb we śrzodku pełen
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 30
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
tym którzy godnie pożywają tego chleba przenaświętszego z ołtarza jego. Za co mu kościół święty dziękując śpiewa dzisia na jutrzni/ wszytkich wiernych do oddawania pokłonu wzywając. Christum Regem adoremus dominantem genibus, qui se manducantibus dat spiritus pinguedinem. Lecz obaczmy/ jako ten chleb ma w sobie prawdziwego Chrystusa/ i obecnego zawsze z Bóstwem i człowieczeństwem jego świętym. aby tu żyjąc na ziemi głodu duchownego nie marła. Krew z chleba cudownie wypłyneła. Matt: 10. Ze nas chce mieć żołnierzami swoimi Chrystus Pan dla tego za prowiant na wojnę dał nam Ciało swoje Przenaświętsze w Sakramencie ołtarza Psal: 88. Ioan: 6. Psal: 17. O zacności Naświętszego
tym ktorzy godnie pożywáią tego chlebá przenáświętszego z ołtarzá iego. Zá co mu kośćioł święty dźiękuiąc spiewa dźiśia ná iutrzni/ wszytkich wiernych do oddawánia pokłonu wzywáiąc. Christum Regem adoremus dominantem genibus, qui se manducantibus dat spiritus pinguedinem. Lecz obaczmy/ iáko ten chleb ma w sobie prawdźiwego Chrystusá/ y obecnego záwsze z Bostwem y człowieczeństwem iego świętym. áby tu żyiąc ná źiemi głodu duchownego nie márłá. Krew z chlebá cudownie wypłyneła. Matt: 10. Ze nas chce mieć żołnierzámi swoimi Chrystus Pan dla tego zá prowiant ná woynę dał nam Ciáło swoie Przenaświętsze w Sakramencie ołtarzá Psal: 88. Ioan: 6. Psal: 17. O zacnośći Naświętszego
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 31
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
ciała i krwie Pana Zbawicielowej. Stąd Hugo de sancto Wiktore mówi: Misit ancillas suas, vt vocarent ad arcem, id est ad Sacramentum corporis Christi, quo est contra inimicos munimen. Gdy tedy Chrześcijanie nabożni/ macie przystępować do stołu Pańskiego/ naprzód tego potrzeba/ abyście wierzyli że Chrystus Pan jest obecny i według człowieczeństwa/ i według Bóstwa pod osobami chleba i wina w kościele swoim/ bo tego sam potrzebuje po nas/ mówiąc u Jana świętego: Hoc est opus Dei, vt credatis in eum, qué misit ille. A gdy z taką wiarą i sumnieniem czystym będziecie przystępować/ nie będziecie pokarmu żebrać od Czarta przeklętego/ który sam
ciáłá y krwie Páná Zbáwićielowey. Ztąd Hugo de sancto Victore mowi: Misit ancillas suas, vt vocarent ad arcem, id est ad Sacramentum corporis Christi, quo est contra inimicos munimen. Gdy tedy Chrześćiánie nabożni/ maćie przystępowáć do stołu Páńskiego/ naprzod tego potrzebá/ ábyśćie wierzyli że Chrystus Pan iest obeczny y według człowieczeństwá/ y według Bostwá pod osobámi chlebá y winá w kośćiele swoim/ bo tego sam potrzebuje po nas/ mowiąc v Ianá świętego: Hoc est opus Dei, vt credatis in eum, qué misit ille. A gdy z táką wiárą y sumnieniem czystym będźiećie przystępowáć/ nie będźiećie pokármu żebráć od Czártá przeklętego/ ktory sam
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 33
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
super mensam panes pro positionis in conspectu meo semper. A tekst ok. Żydowski ma. Et dabis super mensam panes facierum, faciebus meis iugiter. Ten chleb był figurą/ Naświętszego Sakramentu/ który jest chlebem o wielu twarzach/ to jest/ mając w sobie prawdziwe Ciało i Krew Pana Zbawiciela naszego/ według Bóstwa i człowieczeństwa jego: i mając na sobie osoby chleba i wina/ które zostawią Teologowie Accidentia. I tak to sami Rabinowie Żydowscy jeszcze przed narodzeniem Pana Chrystsowym wykładali/ jako śnich wyczerpnął Petrus Galatinus, a wspomniał w księgach swoich Antonius Ricciardus. I o tym to chlebie rozumiał Jakub święty Patriarcha/ kiedy umierając dawał błogosławieństwo synom swoim/
super mensam panes pro positionis in conspectu meo semper. A text ok. Zydowski ma. Et dabis super mensam panes facierum, faciebus meis iugiter. Ten chleb był figurą/ Naświętszego Sákrámentu/ ktory iest chlebem o wielu twarzách/ to iest/ máiąc w sobie prawdźiwe Ciáło y Krew Páná Zbáwićielá nászego/ według Bostwá y człowieczeństwá iego: y máiąc ná sobie osoby chlebá y winá/ ktore zostawią Theologowie Accidentia. Y ták to sámi Rábinowie Zydowscy ieszcze przed národzeniem Páná Chrystsowym wykładáli/ iáko snich wyczerpnął Petrus Gálátinus, á wspomniał w kśięgách swoich Antonius Ricciardus. Y o tym to chlebie rozumiał Iákob święty Pátryárchá/ kiedy vmieráiąc dawał błogosłáwieństwo synom swoim/
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 35
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
