się wdzięcznością głosu, o zatop Ulisessa kusiły, (nieustrzeże się ich żadna mądrość, chyba jako tenże sam sobie nie wierząc, przywiążawszy się do Masztu, i zatkawszy uszy.) Truciznę rad przycukruje, kto ją nieznacznie zadaje. Nie uchodzi z śmiercią dwa razy poigrać. Niektórych sprawy podobne do złotników, co dęto nie odlewano robią: tak owych zawody w pozorze są coś, lubo wrzeczy są nic. Za pułdatku waży, kto nie miawszy uczynić bez zwłoki, odmówi. Zbyteczne zstowarzyszenie się, wzgardę przynosi. Gdy animusz z intratą w zawód pójdą, w przód się intrata wysili, potym animusz ustać musi. Dobro najlepiej
się wdźięcznośćią głosu, o zátop Vlysessá kuśiły, (nieustrzeże się ich żadna mądrość, chybá iáko tenże sam sobie nie wierząc, przywiążawszy się do Másztu, y zátkawszy vszy.) Trućiznę rad przycukruie, kto ią nieznácznie zádáie. Nie vchodźi z śmierćią dwá rázy poigráć. Niektorych spráwy podobne do złotnikow, co dęto nie odlewano robią: ták owych zawody w pozorze są coś, lubo wrzeczy są nic. Zá pułdatku waży, kto nie miawszy vczynić bez zwłoki, odmowi. Zbyteczne zstowárzyszenie się, wzgárdę przynośi. Gdy ánimusz z intratą w zawod poydą, w przod się intratá wyśili, potym ánimusz vstáć muśi. Dobro naylepiey
Skrót tekstu: FredPrzysł
Strona: D4v
Tytuł:
Przysłowia mów potocznych
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Jerzy Forster
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
