nas status ratio obliguje. A że ministerium mego rzecz jest, nie mówić, ale prawo praeponere wwpanom i tak od tego zaczynam podając głosy na elekcją nowego marszałka województwu krakowskiemu.”
Na co magno strepitu księstwo Zatorskie, województwa ruskie, lubelskie, sandomierskie i inne, powstawszy z miejsc swoich, nie pozwalały na elekcją, dawając solidas rationes in ordine, nie pozwalając na elekcją marszałka, a nawet potem i głosów zabierać nie pozwoliły, tylko passive siedząc, kto chciał tak interlokutorie mówił. W legacji iść do króla jegomości obligowali ipana marszałka, który spodziewając się nie wysłuchania ode dworu rekuzował.
Dnia 5^go^ Octobra ip. marszałek przypomniał impp. posłom,
nas status ratio obliguje. A że ministerium mego rzecz jest, nie mówić, ale prawo praeponere wwpanom i tak od tego zaczynam podając głosy na elekcyą nowego marszałka województwu krakowskiemu.”
Na co magno strepitu księstwo Zatorskie, województwa ruskie, lubelskie, sandomierskie i inne, powstawszy z miejsc swoich, nie pozwalały na elekcyą, dawając solidas rationes in ordine, nie pozwalając na elekcyą marszałka, a nawet potém i głosów zabierać nie pozwoliły, tylko passive siedząc, kto chciał tak interlokutorie mówił. W legacyi iść do króla jegomości obligowali jpana marszałka, który spodziewając się nie wysłuchania ode dworu rekuzował.
Dnia 5^go^ Octobra jp. marszałek przypomniał jmpp. posłom,
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 411
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
.
Uwiązaną u skały królewnę ubogą, Na wyspie Płaczu - bo tak wyspę owę srogą Dla jej skutków płaczliwych z dawna nazywali - Gdzie ludzie tak źli i tak okrutni mieszkali, Którzy, jakom powiedział, umyślnie chowali Armatę, którą w różne brzegi wysyłali, Co napiękniejszych panien rozbojem dostając, Na pokarm je brzydkiemu dziwowi dawając.
CIV.
Onegoż dnia po ranu była uwiązana U skały podle brzegu, kędy niesłychana Straszna orka poźrzeć ją żywo przychodziła, Która się pięknych panien członkami karmiła. Mieliście w pierwszej pieśni, jako ją zawieźli Do swego kraju zbójcy, kiedy ją naleźli Podle starego mnicha, twardem snem zmorzoną, Na koniu, opętanem
.
Uwiązaną u skały królewnę ubogą, Na wyspie Płaczu - bo tak wyspę owę srogą Dla jej skutków płaczliwych z dawna nazywali - Gdzie ludzie tak źli i tak okrutni mieszkali, Którzy, jakom powiedział, umyślnie chowali Armatę, którą w różne brzegi wysyłali, Co napiękniejszych panien rozbojem dostając, Na pokarm je brzydkiemu dziwowi dawając.
CIV.
Onegoż dnia po ranu była uwiązana U skały podle brzegu, kędy niesłychana Straszna orka poźrzeć ją żywo przychodziła, Która się pięknych panien członkami karmiła. Mieliście w pierwszej pieśni, jako ją zawieźli Do swego kraju zbójcy, kiedy ją naleźli Podle starego mnicha, twardem snem zmorzoną, Na koniu, opętanem
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_I
Strona: 219
Tytuł:
Orland Szalony, cz. 1
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
był Faeton. D Konie pomijały wiatry Eurowe. To jest, wschodnie, które z tejże strony wiały, z której i konie Słoneczne wybiegły: ale daje znać, że wiary były wyścigane od koni. Księgi Wtóre. E A jako bez słusznego ratunku od flagi morskiej. Bierze podobieństwo od czczego i nienaładwoanego okrętu: dawając znać, że jako takim statkiem fala miece jako chce; tak też i wóz słońca, iż nie miał przy sobie zwyczajnej ciężkości, i sposobnego rządźce, nie tym gościńcem szedł, którym było iść potrzeba. F Sam się strwożony boi. Faeton. G Zimne niebieskie wozy rozgrzały się/ i daremnie chciały się maczać w
był Pháeton. D Konie pomiiáły wiátry Eurowe. To iest, wschodnie, ktore z teyże strony wiáły, z ktorey y konie Słoneczne wybiegły: ále daie znáć, że wiáry były wyśćigane od koni. Kśięgi Wtore. E A iáko bez słusznego rátunku od flagi morskiey. Bierze podobieństwo od czczego y nienáłádwoanego okrętu: dawáiąc znáć, że iako tákim statkiem fálá miece iáko chce; tak też y woz słońca, iż nie miał przy sobie zwyczáyney ćięszkośći, y sposobnego rządźce, nie tym gośćińcem szedł, ktorym było iść potrzebá. F Sam się strwożony boi. Pháeton. G Zimne niebieskie wozy rozgrzały się/ y dáremnie chćiáły się maczáć w
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 65
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
ludu było dwa tysiące, By z Ukrainy do Wiśniowieckiego Przybywszy, społem chłopstwo rozganiali, A gdzie potrzeba mocą uskramiali.
Ten ufce swoje wespół z książęcemi Złączywszy, długą chwilę przy nim stawał, Uganiając się z wojski buntownemi, Zuchwałej czerni mężny odpór dawał, Tak, że sam książę często przed inszemi Przodek mu w męstwie dawając, przyznawał: Że nad lud jego ni ochotniejszego W swem wojsku niemiał, ni poufalszego.
Do Mikołaja Zaćwilichowskiego Potem przybywszy, który miał zlecony Rząd Ukrainy Dniestrowej, z krwawego Rozruchu one oczyszczali strony, Srogie pożary ognia nieszczęsnego, Grożące ciężkim upadkiem Korony, Dzielnością swoją mądrze zalewając, I on z tumultów kraj oswobodzając.
ludu było dwa tysiące, By z Ukrainy do Wiśniowieckiego Przybywszy, społem chłopstwo rozganiali, A gdzie potrzeba mocą uskramiali.
Ten ufce swoje wespół z xiążęcemi Złączywszy, długą chwilę przy nim stawał, Uganiając się z wojski buntownemi, Zuchwałej czerni mężny odpór dawał, Tak, że sam xiążę często przed inszemi Przodek mu w męstwie dawając, przyznawał: Że nad lud jego ni ochotniejszego W swém wojsku niemiał, ni poufalszego.
Do Mikołaja Zaćwilichowskiego Potém przybywszy, który miał zlecony Rząd Ukrainy Dniestrowej, z krwawego Rozruchu one oczyszczali strony, Srogie pożary ognia nieszczęsnego, Grożące ciężkim upadkiem Korony, Dzielnością swoją mądrze zalewając, I on z tumultów kraj oswobodzając.
Skrót tekstu: OdymWŻałKoniec
Strona: 341
Tytuł:
Żałośna postać Korony Polskiej
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
succubitione (zaś, że kto Inkwizycji wywieść niemoże in tam stricto tempore) statuere Dekret in vitam, smma crudelitas, nec futurum id praesumebam, ale jako widzę spieszano ad Interitum, niepatrząc na to, że Cautè agendam vbi de vita hominis agitur, et fatius nocentem dimittere, quam innocentem condemnare. A pospieszali dawając rationem ex Constitutione Anni 1588. Ze Instigator takowej sprawy wlec niepowinien, ale ją kończyć. Prawda, ale to jest beneficium citati, iż jeśli mu evasia (jako tam w Konsitucji piszą) nakażą, niepowinien odwłóczyć P. Instigator tej Przysięgi. Lecz tego Citati beneficium ad eius offensam pro delatore trahere? jest
succubitione (záś, że kto Inquisitiey wywieść niemoże in tam stricto tempore) statuere Dekret in vitam, smma crudelitas, nec futurum id praesumebam, ále iáko widzę spieszano ad Interitum, niepátrząc ná to, że Cautè agendam vbi de vita hominis agitur, et fatius nocentem dimittere, quam innocentem condemnare. A pospieszáli dawáiąc rationem ex Constitutione Anni 1588. Ze Instigator tákowey spráwy wlec niepowinien, ále ią kończyć. Prawdá, ále to iest beneficium citati, iż ieśli mu evasia (iáko tám w Consitutiey piszą) nákażą, niepowinien odwłoczyć P. Instigator tey Przyśięgi. Lecz tego Citati beneficium ad eius offensam pro delatore trahere? iest
Skrót tekstu: PersOb
Strona: 21
Tytuł:
Perspektywa na objaśnienie niewinności
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
/ nad Turkami Wiktoriej/ I. M. Pan Graf Dujer/ wszytkich co najprżedniejszych z Całej Serviej Oficjantów/ tak Polityckich/ Żołnierskich/ jako i Duchownych/ tu do Białogrodu invitowawszy/ obchodzieli ten Dzień z wielką bardzo Wenerancją i Nabożeństwem. Ze wszytkich oraz Dział i możdżeriów od Turków pobranych i zostawninych co raż Ognia obficie dawając/ i weseląc się: A. osobliwie napotym w Domu I. M. Pana Grafa Dujera/ gdzie też byli bardzo splendidé i obficie traktowani zwielkim wszytkich przytomnych ukontentowaniem i zdumiewaniem się nad tak wielkim we wszytkim porządkiem i okacałością/ i ochotą. z Neapolim/ 18. Augusti.
Tak jakośmy stąd przeszlą
/ nád Turkámi Victoriey/ I. M. Pan Graf Duyer/ wszytkich co nayprżedńieyszych z Cáłey Serviey Officiántow/ ták Polityckich/ Zołńierskich/ iáko y Duchownych/ tu do Biáłogrodu invitowawszy/ obchodźieli ten Dźień z wielką bárdzo Venerántią y Nábożeństwem. Ze wszytkich oraz Dźiał y możdżeriow od Turkow pobránych y zostáwninych co raż Ogńia obfićie dawáiąc/ y weseląc śię: A. osobliwie nápotym w Domu I. M. Páná Graffá Duyerá/ gdźie tesz byli bárdzo splendidé y obficie tráktowáni zwielkim wszytkich przytomnych ukontentowáńiem y zdumiewańiem śię nád ták wielkim we wszytkim porządkiem y okacáłośćią/ y ochotą. z Neápolim/ 18. Augusti.
Ták iákosmy ztąd przeszlą
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 43
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
i w Addytamencie dziesięć Sposobów robienia Kiszek/ kiełbas różnych salsessonów/ i Przezacny Sekret. I. A naprzód Barszcz Królewski.
Barszczu weźmij z żytnych otrąb prostego rzadkiego/ włóż Rybę suchą/ to jest/ szczupaka albo certę/ łososia suchego/ karpia Dunajskiego/ wyziny wędzonej/ abo świeżej/ Jesiotra suchego cebule całkiem/ którą dawając wyrzucisz/ śledzi moczonych/ tak Dunajeckich/ jako i morskich /grzybów suchych krupek tatarczanych drobnych/ Kminu/ warż to społem/ a kosztuj/ soli według smaku dodawszy/ daj na misę/ będzie dobrze. II. Drugi sposób prostego Barszczu.
Wstaw Barszczu prostego/ Jajecznych żółtków rozbij ż masłem/ żabiel ten Barszcz
y w Additamenćie dzieśięć Sposobow robienia Kiszek/ kiełbas rożnych salsessonow/ y Przezacny Sekret. I. A naprzod Barszcz Krolewski.
Barszczu weźmiy z żytnych otrąb prostego rzadkiego/ włoż Rybę suchą/ to iest/ szczupaká álbo certę/ łosośia suchego/ karpiá Dunayskiego/ wyźiny wędzoney/ ábo świeżey/ Ieśiotra suchego cebule całkiem/ ktorą dawaiąc wyrzućisz/ śledźi moczonych/ ták Dunaieckich/ iáko y morskich /grzybow suchych krupek tatárczánych drobnych/ Kminu/ wárż to społem/ á kosztuy/ soli według smaku dodawszy/ day ná misę/ będźie dobrże. II. Drugi sposob prostego Barszczu.
Wstaw Barszczu prostego/ Iáiecznych żołtkow rozbiy ż másłem/ żabiel ten Barszcz
Skrót tekstu: CzerComp
Strona: 71
Tytuł:
Compendium ferculorum albo zebranie potraw
Autor:
Stanisław Czerniecki
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
kulinaria
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1682
Data wydania (nie wcześniej niż):
1682
Data wydania (nie później niż):
1682
oni/ i rozgniewali się barzo/ że tę sprosność uczynił w Izraelu śpiąc z córką Jakobową/ co być nie miało. 8.
I Rzekł Hemor do nich mówiąc/ Sichem Syn moi przyłożył serce swe ku córce waszej: dajcież mu ją proszę za żonę. 9. A spowinowaćcie się z nami/ córki wasze dawając nam/ a córki nasze pojmując sobie. 10. I będziecie z nami mieszkać/ a ziemia będzie przed wami: mieszkajcie/ i handlujcie w niej/ i osadzajcie się w niej. 11. I mówił też Sychem Oicu jej/ i braci jej: Niech znajdę łaskę w oczach waszych/ a co mi rzeczecie to
oni/ y rozgniewáli śię bárzo/ że tę sprosność uczynił w Izráelu spiąc z corką Iákobową/ co bydź nie miáło. 8.
Y Rzekł Hemor do nich mowiąc/ Sichem Syn moi przyłożył serce swe ku corce wászey: daićież mu ją proszę zá żonę. 9. A zpowinowáććie śię z námi/ corki wásze dawájąc nam/ á corki násze pojmując sobie. 10. Y będźiećie z námi mieszkáć/ á źiemiá będźie przed wámi: mieszkajćie/ y hándlujćie w niey/ y osadzajćie śię w niey. 11. Y mowił też Sychem Oicu jey/ y bráći jey: Niech znaidę łáskę w oczách wászych/ á co mi rzeczećie to
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 36
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
są Kościołem Boga żywiącego. 1
. PRzetoż pomagając mu, napominamy was/ abyście nadaremno łaski Bożej nie przyjmowali. 2. Bo mówi Bóg; Czasu przyjemnego wysłuchałem cię/ a w dzień zbawienia poratowałem cię. Oto teraz czas przyjemny/ oto teraz dzień zbawienia. 3. Żadnego niwczym nie dawając zgorszenia; aby nie było naganione usługowanie nasze. 4. Ale we wszystkim zalecając samych siebie/ jako słudzy Boży w wielkiej cierpliwości/ w uciskach/ w niedostatkach/ w utrapieniach: 5. W raziech/ w więzieniach/ w potłukaniu/ w pracach/ w niedosypianiach/ w pościech: 6. W czystości/ w
są Kośćiołem Bogá żywiącego. 1
. PRzetoż pomagájąc mu, nápominamy was/ ábyśćie nádáremno łáski Bożey nie przyjmowáli. 2. Bo mowi Bog; Cżásu przyjemnego wysłuchałem ćię/ á w dźień zbáwienia porátowáłem ćię. Oto teraz czás przyjemny/ oto teraz dźień zbáwieniá. 3. Zadnego niwcżym nie dawájąc zgorszeniá; áby nie było nágánione usługowánie násze. 4. Ale we wszystkim zálecájąc sámych śiebie/ jáko słudzy Boży w wielkiey ćierpliwośći/ w ućiskách/ w niedostátkách/ w utrapieniách: 5. W ráźiech/ w więźieniách/ w potłukániu/ w pracách/ w niedosypiániách/ w pośćiech: 6. W cżystośći/ w
Skrót tekstu: BG_2Kor
Strona: 194
Tytuł:
Biblia Gdańska, Drugi list do Koryntian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
quarto et sexto cap. pisze/) taki/ ze/ Nemo se simpliciter Judaeum esse confitebatur, Ale Patrios Honores, nihili habentes, Graecas glorias, optimas arbitrabantur, etc. Własznie tak naszy Tytułaci czynią/ niechcąc być simpliciter, Szlachtą Polską; ale wolą te cudzoziemskie ogony włóczyc. XLV.
Maecenas Augustowi Cesarzowi dawając informacją ad recte Dominandum: Zakazował też noua nomina concedi Romanis; z których jaka praecellentia niezwyczajna/ i wyniosłość/ a zniej zaś bunty/ i dissidiae urość mogły: bo ludzie Cnotliwi/ Honor swój/ i Sławę Ojczyzny swojej miłujący/ spernunt, sperni. I szpetnie się im widzi/ gdyby dla postronnyc praeeminencji/
quarto et sexto cap. pisze/) táki/ ze/ Nemo se simpliciter Judaeum esse confitebatur, Ale Patrios Honores, nihili habentes, Graecas glorias, optimas arbitrabantur, etc. Własznie ták nászy Tytulaci czynią/ niechcąc bydz simpliciter, Slachtą Polską; ále wolą te cudzoźiemskie ogony włoczyc. XLV.
Maecenas Augustowi Cesarzowi dawáiąc informacyą ad recte Dominandum: Zákázował tesz noua nomina concedi Romanis; z ktorych iáká praecellentia niezwyczayna/ y wyniosłość/ á zniey záś bunty/ y dissidiae urość mogły: bo ludźie Cnotliwi/ Honor swoy/ y Słáwę Oyczyzny swoiey miłuiący/ spernunt, sperni. Y szpetnie sie im widzi/ gdyby dla postronnyc praeeminentiey/
Skrót tekstu: GrodzPrzes
Strona: Dv
Tytuł:
Przestroga o tytułach i dygnitarstwach
Autor:
Adam Grodziecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
