na łup swemu żołnierzowi dał. Jak mizernie Nienców Górnych i teraz giną fortece dumne/ że ci złupiwszy Kościoły/ z Kielichów żony swe czestowali poświęconych; na Patinach opłakane karmili syny swoje. Jak mizernie (imienia nie tknę/ że czasów naszych rzecz była) na Wołyniu kończyła bieg życia swego Pani/ odziauszy się w Stycharion Diakoński/ i kadzić wziąwszy kadzilnicę na pośmiech Religii Prawosławnej ośmieliwszy się. Uczyć się tobie było gospodzie/ jako Heliaszów Płaszcz szanował Helizeusz/ jako S^o^ Mikołaja Światosze Książę Iziasław czcił cudowną włosiennice/ jak Leo Cesarz dla suknie Naś: Panny okrągłą na Blacherniach Cerkiwe erygował/ jako w tych Stycharach Aniołowie pobożnym się ukazują ludziom: jako Koszula
ná łup swemu żołnierzowi dał. Iák mizernie Niẽcow Gornych y teraz giną fortece dumne/ że ći złupiwszy Kośćioły/ z Kielichow żony swe czestowáli poświęconych; ná Pátinách opłákáne karmili syny swoie. Iák mizernie (imieniá nie tknę/ żę czásow nászych rzecz byłá) ná Wołyniu kończyłá bieg żyćia swego Páni/ odziauszy się w Stycharion Diákoński/ y kádzić wźiąwszy kádzilnicę ná pośmiech Religiey Práwosławney ośmieliwszy się. Vczyć się tobie było gospodzie/ iáko Heliaszow Płaszcz szánował Helizeusz/ iáko S^o^ Mikołáia Swiatosze Xiąże Iźiasłáw czćił cudowną włosiennice/ iák Leo Cesarz dla suknie Naś: Pánny okrągłą ná Blácherniách Cerkiwe erigował/ iáko w tych Stychárách Anyołowie pobożnym się ukázuią ludźiõ: iáko Koszulá
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 131.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
a nie jako Ofiarującym jak Patinę i Kielich z Naświętszym SAKRAMENTEM podnosić godzi się/ bo im Kanon ten nie zakazuje; Tak i ludzie do Komunii wzywając w Carskich Drzwiach/ Kielich jako posługaczom/ a nie jako Dyspensatorom trzymać i słowa te/ z Strachem Bożym i z Wiarą przystąpcie/ mówić pozwolono: bo własna powinność jest Diakońska/ rozkazywać Katechumenom modlić się/ u onym z Cerkwie wyniść czasu swego/ Wiernych do Modlitwy pobudzać/ Kapłanowi w Ołtarzu posługiwać/ a przy skończeniu Służby Bożej wiernym z rąk Kapłańskich wzięty z Kielichem Naświętszy SAKRAMENT pokazywać/ i aby do niego z Strachem Bożym i z Wiarą przystepowali/ wzywać. A Kapłańska powinność jest/ tak
á nie iáko Ofiáruiącym iák Pátinę y Kielich z Naświętszym SAKRAMENTEM podnośić godźi się/ bo im Kánon ten nie zákázuie; Ták y ludźie do Kommuniey wzywáiąc w Cárskich Drzwiách/ Kielich iáko posługáczom/ á nie iáko Dispensátorom trzymáć y słowá te/ z Stráchem Bożym y z Wiárą przystąpćie/ mowić pozwolono: bo własna powinność iest Diakonska/ roskázywáć Katechumenom modlić się/ u onym z Cerkwie wyniść czásu swego/ Wiernych do Modlitwy pobudzáć/ Kápłánowi w Ołtarzu posługiwáć/ á przy skonczeniu Służby Bożey wiernym z rąk Kápłanskich wźięty z Kielichem Naświętszy SAKRAMENT pokázywáć/ y áby do nie^o^ z Stráchem Bożym y z Wiárą przystepowáli/ wzywáć. A Kápłánska powinność iest/ ták
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 122
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
. A Kapłańska powinność jest/ tak za Katechumeny/ jako i za Wierne/ Żywe/ i Umarłe modlić się/ Ofiarować/ SAKRAMENT poświęcać/ i Wiernym do pożywania rozdawać. Jakoż wszystko to w Cerkwi Świętej Wschodniej Kapłan przy Służbie Bożej odprawuje/ i gdy Communicantes są/ tedy wziąwszy jako Szafarz Pańskich Sakramentów z rąk Diakońskich/ jako od Posługującego Kielich/ Wiernym Ciało i Krew Pańską do pożywania rozdając/ mówi: (Przenajdroższe i przenaświętsze CIAŁO i KREW Pana naszego JEZUSA ChrystUSA, daje się Słudze Bożemu N. na odpuszczenie grzechów jego, i żywot wieczny. Ale nad to jeszczeć Powiem/ że Diakonom nie tylko Kielicha się dotykać/ i
. A Kápłánska powinność iest/ ták zá Kátechumeny/ iáko y zá Wierne/ Zywe/ y Vmárłe modlić się/ Ofiárowáć/ SAKRAMENT poświęcáć/ y Wiernym do pożywánia rozdawáć. Iákoż wszystko to w Cerkwi Swiętey Wschodniey Kápłan przy Służbie Bożey odpráwuie/ y gdy Communicantes są/ tedy wźiąwszy iáko Száfarz Pánskich Sákrámentow z rąk Diakonskich/ iáko od Posługuiącego Kielich/ Wiernym Ciáło y Krew Pánską do pożywánia rozdáiąc/ mowi: (Przenaydroższe y przenaświętsze CIAŁO y KREW Páná nászego IEZVSA CHRISTVSA, dáie się Słudze Bożemu N. ná odpuszczenie grzechow iego, y żywot wieczny. Ale nád to ieszczeć Powiem/ że Diakonom nie tylko Kielichá się dotykáć/ y
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 122
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
