/ oto jako każesz uczynię. A to wyrzekszy/ padła/ i głowę swoję na nogach jego położywszy/ przez wszytke noc płakała/ i mówiła: Cóżci za wszytkie dobrodziejstwa twoje oddam? żeś się tak zlitował nademną/ i przyszedłeś tu żebyś z przepaści nieczystości tej/ wybawił mię? Gdy już dniało rzekł do niej: Wstań córko a idziemy do Celle naszej/ i wsadziwszy ją na koń/ wiódł za sobą/ barzo się przez drogę radując. A gdy przyszli na miejsce/ zamknął ją w Celli swojej wewnątrz/ a sam gdzie ona mieszkała/ zewnątrz został. Wzięła tedy na się włosiennicę swoję/ w pokornym sercu
/ oto iáko káżesz vczynię. A to wyrzekszy/ padłá/ y głowę swoię ná nogách iego położywszy/ przez wszytke noc płakáłá/ y mowiłá: Cożći za wszytkie dobrodźieystwa twoie oddam? żeś sie tak zlitował nádemną/ y przyszedłeś tu żebyś z przepaśći nieczystośći tey/ wybáwił mię? Gdy iuż dniáło rzekł do niey: Wstań corko á idźiemy do Celle nászey/ y wsádźiwszy ią ná koń/ wiodł zá sobą/ bárzo sie przez drogę ráduiąc. A gdy przyszli ná mieysce/ zámknął ią w Celli swoiey wewnątrz/ á sam gdzie oná mieszkáłá/ zewnątrz został. Wźięłá tedy ná śie włośiennicę swoię/ w pokornym sercu
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 259
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
