bisurmany Przez miecz z litewskim oraz złączonego Wojska polskiego.
Wiadoma światu ottomańska siła, Która połowę Aziej podbiła I jako powodź srogimy zatopy Część Europy.
A chcąc i z całej krwawe zebrać łupy, Po Alcydowe jak niekiedy słupy, Tak po ostatni w brzegu jej port, onej Sławnej Lizbony,
To srogim mieczem tych się ziem dobija, Które krwią zlała stracona Kandia, To się pod bokiem czarnemu orłowi Zblizka sadowi.
Ale naj barziej na polską krainę Niesytej żądze obracał wścieklinę
I chcąc w jej polach krwawe widzieć brody, Czekał pogody.
A widząc, jako nam los niespokojny Przyniósł postronne i domowe wojny, Które ostatnie ojczyzny siły Cale zwątliły,
Ruszył potęgę
bisurmany Przez miecz z litewskim oraz złączonego Wojska polskiego.
Wiadoma światu ottomańska siła, Ktora połowę Aziej podbiła I jako powodź srogimy zatopy Część Europy.
A chcąc i z całej krwawe zebrać łupy, Po Alcydowe jak niekiedy słupy, Tak po ostatni w brzegu jej port, onej Sławnej Lizbony,
To srogim mieczem tych się ziem dobija, Ktore krwią zlała stracona Kandya, To się pod bokiem czarnemu orłowi Zblizka sadowi.
Ale naj barziej na polską krainę Niesytej żądze obracał wścieklinę
I chcąc w jej polach krwawe widzieć brody, Czekał pogody.
A widząc, jako nam los niespokojny Przyniosł postronne i domowe wojny, Ktore ostatnie ojczyzny siły Cale zwątliły,
Ruszył potęgę
Skrót tekstu: MorszZWierszeWir_I
Strona: 482
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
.
Któż Poznańskiego, kto na Czerniechowie Cnych kasztelanów odwagi wypowie, Nuż Podlaskiego, dopieroż z Mścisławia Kto nie wysławia?
Znacznyś w potkaniu, koronny chorąży; Twe śmiałe serce tam najbarziej tąży, Gdzie boj wątpliwy, gdzie największa trwoga, Gdzie bitwa sroga.
Czarniecki, pisarz polny, swego stryja Wieczniepamiętnej sławy się dobija, Przywodząc pieszo ludzi koronnego Wodza polnego.
Wspomina wojsko odwagi Kryszpina, Niechże go muza ma nie zapomina I ojca jego, bo w wojskowej płacy Nie szczędzi pracy.
Znać po maltańskim krzyżu kawalera, Barziej po sercu, gdy mężnie naciera, Kiedy tam wpada, gdzie największe wrzawy Kawaler prawy.
Wyżycki coraz wyżej postępuje
.
Ktoż Poznańskiego, kto na Czerniechowie Cnych kasztelanow odwagi wypowie, Nuż Podlaskiego, dopieroż z Mścisławia Kto nie wysławia?
Znacznyś w potkaniu, koronny chorąży; Twe śmiałe serce tam najbarziej tąży, Gdzie boj wątpliwy, gdzie największa trwoga, Gdzie bitwa sroga.
Czarniecki, pisarz polny, swego stryja Wieczniepamiętnej sławy się dobija, Przywodząc pieszo ludzi koronnego Wodza polnego.
Wspomina wojsko odwagi Kryszpina, Niechże go muza ma nie zapomina I ojca jego, bo w wojskowej płacy Nie szczędzi pracy.
Znać po maltańskim krzyżu kawalera, Barziej po sercu, gdy mężnie naciera, Kiedy tam wpada, gdzie największe wrzawy Kawaler prawy.
Wyżycki coraz wyżej postępuje
Skrót tekstu: MorszZWierszeWir_I
Strona: 496
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
, i w ogień za rozkazem jego skoczyć gotów, jako jego dziedziczny poddany, absoluto Dominio podległy. A kiedy Polacy widzą, że ich bardziej Król Cudzoziemiec żadną miarą niemoże kochać, jakoż go i Naród dziedzicznie Panu swemu poddany kochać ma? a zatym i Król nieuważny, który się u wolnego Narodu Państwa dobrze opisanego dobija, mając swoje niczym nieograniczone Dominium, i Polacy w tej mierze mniej rozsądni, kiedy nieznajomego, w humorze, pasjach, i obyczajach niewiadomego, obierają Królem Cudzoziemca. Kwestia Kwestia II. Jak lepiej obrać Króla, czy prze Posłów? czy przez Pospolite- Ruszenie. Resolvitur 1mó. Ze lepiej przez Posłów.
1mo Posłowie są
, y w ogień zá roskazem iego skoczyć gotow, iáko iego dźiedźiczny poddany, absoluto Dominio podległy. A kiedy Polacy widzą, że ich bardźiey Krol Cudzoźiemiec żadną miarą niemoże kochać, iákoż go y Narod dźiedźicznie Panu swemu poddány kochać ma? á zátym y Krol nieuważny, ktory się u wolnego Narodu Państwá dobrze opisanego dobiia, maiąc swoie niczym nieográniczone Dominium, y Polacy w tey mierze mniey rozsądni, kiedy nieznáiomego, w humorze, passyach, y obyczaiách niewiadomego, obieraią Krolem Cudzoźiemcá. KWESTYA KWESTYA II. Ják lepiey obrać Krolá, czy prze Posłow? czy przez Pospolite- Ruszenie. Resolvitur 1mó. Ze lepiey przez Posłow.
1mó Posłowie są
Skrót tekstu: RadzKwest
Strona: 22
Tytuł:
Kwestie polityczne
Autor:
Franciszek Radzewski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
coby żyjąc śmierci zakusić nie miał? Nie zapatruje się śmierć/ mówi jeden Teolog/ w Kazaniu pogrzebowym/ na te dostojności/ mruczy bezpiecznie miedzy Pany/ i one Iura Dominationis swemi konstytucjami konfunduje. Moriendum est, mówi: Trzeba umrzeć/ nie tylko Chudzinom/ których powiedacie/ frasunki gryzą/ praca przytępia/ głód dobija/ ale i wam Panowie! Psal. 89. u. 49. Chrystof. Pandłów. in Tum. Her. p. m. 15. seq. Psa. 82. v. 6. 7.
Decydował to sam Pan Bóg na onej/ Jurydyce mowąc: jam rzekł: Bogowieście/
coby żyiąc śmierći zákuśić nie miał? Nie zápátruie śię śmierć/ mowi ieden Teolog/ w Kazániu pogrzebowym/ ná te dostoyności/ mruczy bespiecznie miedzy Pány/ y one Iura Dominationis swemi konstitucyámi konfunduie. Moriendum est, mowi: Trzebá umrzec/ nie tylko Chudźinom/ ktorych powiedaćie/ frásunki gryzą/ pracá przytępia/ głod dobiia/ ále y wam Pánowie! Psal. 89. v. 49. Christoph. Pándłow. in Tum. Her. p. m. 15. seq. Psa. 82. v. 6. 7.
Decidował to sam Pan Bog ná oney/ Iurydyce mowąc: iam rzekł: Bogowieście/
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Piiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
z Litewskim/ oraz złączonego Wojska Polskiego.
Wiadoma światu Ottomańska siła/ Która połowę Azji podbiła/ I jako powodź srogimi zatopy/ Część Europy.
A chcąc i z całej krwawe zebrać łupy/ Po Alcydowe jak niekiedy słupy/ Tak po ostatniej w brzegu jej Port ony/ Sławnej Lizbony.
To srogim mieczem tych się Ziem dobija/ Które krwią zlała stracona Candia/ To się pod bokiem czarnemu Orłowi/ Z bliska sadowi.
Ale nabarziej na Polską Krainę/ Nie sytej żądze obracał wścieklinę/ I chcąc w jej Polach krwawe widzieć brody/ Czekał pogody.
A widząc jako nam los niespokojny/ Przyniósł postronne u Domowe wojny/ Które ostatnie tej Ojczyzny siły
z Litewskim/ oraz złączonego Woyská Polskiego.
Wiadoma świátu Ottomáńska śiłá/ Ktora połowę Azyey podbiłá/ Y iáko powodź srogimi zátopy/ Część Europy.
A chcąc y z cáłey krwáwe zebráć łupy/ Po Alcydowe iàk niekiedy słupy/ Ták po ostátniey w brzegu iey Port ony/ Sławney Lizbony.
To srogim mieczem tych się Ziem dobiia/ Ktore krwią zláłá strácona Cándya/ To się pod bokiem czarnemu Orłowi/ Z bliská sádowi.
Ale nabárźiey ná Polską Kráinę/ Nie sytey żądze obrácał wśćieklinę/ Y chcąc w iey Polách krwáwe widźieć brody/ Czekał pogody.
A widząc iáko nam los niespokoyny/ Przyniosł postronne v Domowe woyny/ Ktore ostátnie tey Oyczyzny śiły
Skrót tekstu: SławWikt
Strona: A2
Tytuł:
Sławna wiktoria nad Turkami od wojsk koronnych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
poważnej radzie/ Cnych Senatorów który lepszy w zwadzie/ Wszyscy swój żywot jakby oń niedbali/ Tak odważali. Mikołaj Sieniawski.
Znacznyś w potkaniu Koronny Chorąży/ Twe śmiałe serce tam najbarziej tąży/ Gdzie bój wątpliwy/ gdzie największa trwoga/ Gdzie bitwa sroga.
Czarnecki Pisarz Polny swego Stryja/ Wieczniepamiętnej sławy się dobija/ Przywodząc pieszo ludzi Koronnego/ Wodza Polnego. Pisarz Polny W. X. Lite:
Wspomina Wojsko odwagi Kryszpina/ Niechże go Muza ma niezapomina/ I Ojca jego/ bo w Wojskowej płacy/ Nieszczędzi pracy.
Znać po Maltańskim Krzyżu Kawalera/ Barziej po sercu/ gdy mężnie naciera/ Kiedy tam wpada
poważney rádźie/ Cnych Senatorow ktory lepszy w zwádźie/ Wszyscy swoy żywot iákby oń niedbáli/ Ták odważáli. Mikołay Sieniáwski.
Znácznyś w potkániu Koronny Chorąży/ Twe śmiáłe serce tám naybárźiey tąży/ Gdźie boy wątpliwy/ gdźie naywiększa trwogá/ Gdźie bitwá sroga.
Czárnecki Pisarz Polny swego Stryiá/ Wieczniepámiętney sławy się dobiia/ Przywodząc pieszo ludźi Koronnego/ Wodzá Polnego. Pisarz Polny W. X. Lite:
Wspomina Woysko odwagi Kryszpiná/ Niechże go Muzá ma niezápomina/ Y Oycá iego/ bo w Woyskowey płácy/ Nieszczędźi pracy.
Znáć po Máltáńskim Krzyżu Káwalerá/ Bárźiey po sercu/ gdy mężnie náćiera/ Kiedy tám wpada
Skrót tekstu: SławWikt
Strona: C2
Tytuł:
Sławna wiktoria nad Turkami od wojsk koronnych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
być nie mogą. Ponieważ najwięcej rzecz zawisła od większej lub mniejszej tęgości prochu.
Moździerz w ten sposób się nabija. Wymiar prochu proporcjonalny ciężarowi na przykład bomby, sypie się w moździerz. J reszta miejsca dla prochu w moździerzu naznaczonego, jeżeli proźna zostaje? sianem się wypełnia. A potym darniem według wewnętrznej cyrkumferencyj moździerza, dobija. A na ostatek tak się w moździerzu osadza bomba, albo granat, i do koła im tężej, tym lepiej utyka, aby locht do zapalenia bomby albo granatu, wpadał na samo centrum, albo oś cylindrową moździerza ku jego orificium. W którym lochcie rurka racową materią nabita i zapalona, poty tli, póki do
być nie mogą. Ponieważ naywięcey rzecz záwisła od większey lub mnieyszey tęgości prochu.
Mozdzierz w ten sposob się nábiia. Wymiar prochu proporcyonálny ciężarowi ná przykład bomby, sypie się w mozdzierz. J reszta mieysca dla prochu w mozdzierzu naznaczonego, ieżeli proźna zostaie? sianem się wypełnia. A potym darniem według wewnętrzney cyrkumferencyi mozdzierza, dobiia. A ná ostatek ták się w mozdzierzu osadza bomba, álbo granat, y do kołá im tężey, tym lepiey utyka, áby locht do zápalenia bomby álbo granatu, wpadał ná samo centrum, álbo oś cylindrową mozdzierza ku iego orificium. W ktorym lochcie rurka rácową materyą nábita y zapalona, poty tli, poki do
Skrót tekstu: BystrzInfArtyl
Strona: P2
Tytuł:
Informacja artyleryjna o amunicji i ogniach wojennych
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia lubelska Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
