piesze regimenta, którego wojska było tam ze 15,000, raz wydawszy ognia, tak się zmieszali i tak się trwożyć poczęli, że wszyscy broń rzuciwszy, uciekać poczęli, i gdyby nie nastąpił książę Eugeniusz, które wojsko turcy postrzegłszy następujące, oraz odwagę tak tej kawalerii przy resztę 9,000 cesarskiej piechoty, którzy najwięcej gołemi dokazywali pałaszami, wziąwszy między sobą piechotę, tak mocno onych atakowali, że nareszcie nie mogąc wytrzymać, gdy uciekać poczęli, utraciwszy na tymże placu kilkanaście tysięcy wojska konnego, a porzuciwszy piechotę janczarów i wezyra samego, sami uciekając, gdy janczarowie postępować na sukurs poczęli, oni bywszy confusi, widząc już i wojsko mocniejsze w
piesze regimenta, którego wojska było tam ze 15,000, raz wydawszy ognia, tak się zmieszali i tak się trwożyć poczęli, że wszyscy broń rzuciwszy, uciekać poczęli, i gdyby nie nastąpił książę Eugeniusz, które wojsko turcy postrzegłszy następujące, oraz odwagę tak téj kawaleryi przy resztę 9,000 cesarskiéj piechoty, którzy najwięcéj gołemi dokazywali pałaszami, wziąwszy między sobą piechotę, tak mocno onych atakowali, że nareszcie nie mogąc wytrzymać, gdy uciekać poczęli, utraciwszy na tymże placu kilkanaście tysięcy wojska konnego, a porzuciwszy piechotę janczarów i wezyra samego, sami uciekając, gdy janczarowie postępować na sukurs poczęli, oni bywszy confusi, widząc już i wojsko mocniejsze w
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 379
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
. Roku 1619. Ozga Starosta Trębowelski Posłem do Stambułu naznaczony dla utwierdzenia Pokoju Zołkiewskiego, a Król 8000. Wojska Polskiego posłał Ferdynandowi Cesarzowi do Wegier przeciw Betlemowi Wojewodzie Siedmiogrodzkiemu Uzurpatorowi Korony Węgierskiej, Polacy Sejm Węgierski rozproszyli, Rakocego znieśli, i Betlema do Pokoju przymusili. To Wojsko nazwane było Lisowczykami, bo pod Komendą Lisowskiego wiele dokazywali w Moskwie, tychże samych zażył Cesarz przeciw Heretykom i Czechom, któremi wiele dokazywał, i ciż sami mu byli początkiem wygranej sławnej batalii przeciw Czechom Heretykom Roku 1620. Tegoż Roku Turczyn zagniewany przeciw Polakom, że posłali sukurs Ferdynandowi, Skinderbaszę z Wojskami znacznemi z Tatarami posłał do Moldawy a Zołkiewski w 10000.
. Roku 1619. Ozga Starosta Trębowelski Posłem do Stambułu naznaczony dla utwierdzenia Pokoju Zołkiewskiego, á Król 8000. Woyska Polskiego posłał Ferdynandowi Cesarzowi do Wegier przećiw Betlemowi Wojewodźie Siedmigrodzkiemu Uzurpatorowi Korony Węgierskiey, Polacy Seym Węgierski rozproszyli, Rakocego znieśli, i Betlema do Pokoju przymuśili. To Woysko nazwane było Lisowczykami, bo pod Kommendą Lisowskiego wiele dokazywali w Moskwie, tychże samych zażył Cesarz przećiw Heretykom i Czechom, któremi wiele dokazywał, i ciż sami mu byli początkiem wygraney sławney batalii przećiw Czechom Heretykom Roku 1620. Tegoż Roku Turczyn zagniewany przećiw Polakom, że posłali sukkurs Ferdynandowi, Skinderbaszę z Woyskami znacznemi z Tatarami posłał do Moldawy á Zołkiewski w 10000.
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 79
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
krzesłach wysokością z niskiego stanu napuszona duma, ale je napełniała i zdobiła prosta i uczciwa powaga, miejscu owemu przyzwoita, majestatom ozdobna, a z uwagi i rady głębokiej niby panująca. Nie brała powołania na same tylko kwatery, hyberny, lokacyje i insze, pełne uciemiężenia i nazwisk dyspozycyje wojskowa władza: szablą, nie buławą dokazywali hetmani, nie szczędząc krwie własnej na zaszczyt ojczyzny i zachęcenie do rezolucji powierzonego sobie wojska. Miłe im bywały arkany, kajdany nieprzyjacielskie dla zasłony i bezpieczeństwa kraju albo utrzymania sławy powołaniu służącej przez obieranie śmierci raczej w ciasnych terminach aniżeli sromotnego jakiego salwowania się i odwodu. Nie pocztowali przewrotom dworskim, ale to robili sami
krzesłach wysokością z niskiego stanu napuszona duma, ale je napełniała i zdobiła prosta i uczciwa powaga, miejscu owemu przyzwoita, majestatom ozdobna, a z uwagi i rady głębokiej niby panująca. Nie brała powołania na same tylko kwatery, hyberny, lokacyje i insze, pełne uciemiężenia i nazwisk dyspozycyje wojskowa władza: szablą, nie buławą dokazywali hetmani, nie szczędząc krwie własnej na zaszczyt ojczyzny i zachęcenie do rezolucyi powierzonego sobie wojska. Miłe im bywały arkany, kajdany nieprzyjacielskie dla zasłony i bezpieczeństwa kraju albo utrzymania sławy powołaniu służącej przez obieranie śmierci raczej w ciasnych terminach aniżeli sromotnego jakiego salwowania się i odwodu. Nie pocztowali przewrotom dworskim, ale to robili sami
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 173
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
i prywatne wojskowych zdzierstwa i opresyje, posiłek z siebie dawała punktualny. I było słusznie komu, bo jako nie na pozór i splendor, ale na własne skrwawienie buławy siliła się władza i przewaga hetmańska, tak wyższy predykamentem i niższy żołnierz za przykładem górnym, sercem ochotnym i czynieniem usilnym, a nie gębą i czczą brawurą dokazywali, konia od dobrego rzemienia, broni od cnoty, a nie od złotej suknie, od pracowitego gatunku, ochoty od ordynansu, serca i akcji od błogosławieństwa Boskiego i wolności sumnienia zażywając przystojnie i w to się tylko usilnie fundując, co do porządnego, utraconym po te czasy rycerstwa krojem i żelaza splendorem, szyku należało,
i prywatne wojskowych zdzierstwa i opresyje, posiłek z siebie dawała punktualny. I było słusznie komu, bo jako nie na pozór i splendor, ale na własne skrwawienie buławy siliła się władza i przewaga hetmańska, tak wyższy predykamentem i niższy żołnierz za przykładem górnym, sercem ochotnym i czynieniem usilnym, a nie gębą i czczą brawurą dokazywali, konia od dobrego rzemienia, broni od cnoty, a nie od złotej suknie, od pracowitego gatunku, ochoty od ordynansu, serca i akcyi od błogosławieństwa Boskiego i wolności sumnienia zażywając przystojnie i w to się tylko usilnie fundując, co do porządnego, utraconym po te czasy rycerstwa krojem i żelaza splendorem, szyku należało,
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 285
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
summa była. Były tam i Trybunały, a w tych Sędziowie i ich Substituti, wszyscy od onych czterech Quartariis dependujący. Mieli też niby swoich Plebanów w wielkiej liczbie, dziwnie pracujących koło swych zabobonnych ceremonii. U Meksykanów Szlachta byli Primarii i na wojnę pierwsi. Żołnierz dobry, Kandydatem był do Nobilitacyj; którzy Marte wiele dokazywali, brali publiczne honory. Oręże ich, noże ostre, krzemienie w kopiach osadzone, item obuchy, włócznie, kamienie, tarcze: strój skóra z tygrysów i ze Geografia Generalna i partykularna
lwów etc. Nieprzyjaciół najwięcej żywcem brali dla ofiar, mało tracąc w batalii. Z instytucyj Motezumy Króla, najwyborniejsza Szlachta włosy czerwoną sobie
summa była. Były tam y Trybunały, a w tych Sędziowie y ich Substituti, wszyscy od onych czterech Quartariis dependuiący. Mieli też niby swoich Plebanow w wielkiey liczbie, dziwnie pracuiących koło swych zabobonnych ceremonii. U Mexikanow Szláchta byli Primarii y na woynę pierwsi. Zołnierz dobry, Kandydatem był do Nobilitacyi; ktorzy Marte wiele dokazywali, brali publiczne honory. Oręże ich, noże ostre, krzemienie w kopiach osadzone, item obuchy, włocznie, kamienie, tarcze: stróy skóra z tygrysow y ze Geografia Generalna y partykularna
lwow etc. Nieprzyiacioł naywięcey żywcem brali dla ofiar, mało tracąc w batalii. Z instytucyi Motezumy Krola, naywybornieysza Szláchta włosy czerwoną sobie
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 594
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Wschodni Gottowie Rzym opanowali byli około Roku 526. panowali lat 92. w ośmiu Królach Teodoryku, Atalaryku, Teodacie, Witygesie, Hildoaldzie, Alaryku, Totyli, Tejasie. Aż ich Longobardowie ruszyli, lat 25. do Karola Wielkiego tam panujący, których Króla Desyderiusza ostatniego ten Cesarz zwyciężył, Rzym uwolnił, i Imperium. Dokazywali Gottowie różnych czasów. Opanowali byli Pannonię (dzisiejsze Węgry:) od Hunnów z tamtąd rugowani, i znowu po śmierci Atili Króla Hunnów, w Pannonii panowali. Około Roku 240. za Gordiana Cesarza w Państwie Rzymskim, Gottowie wielkie czynili zamieszanie, KIaudyusz Cesarz Roku 269. tychże, fines Imperii rujnujących, zniósł triumfalnie
Wschodni Gottowie Rzym opanowáli byli około Roku 526. panowáli lat 92. w ośmiu Krolach Theodoryku, Athalaryku, Teodacie, Witygesie, Hildoaldźie, Alaryku, Totyli, Teiasie. Aż ich Longobardowie ruszyli, lat 25. do Karola Wielkiego tam panuiący, ktorych Krola Desyderiuszá ostatniego ten Cesarz zwyciężył, Rzym uwolnił, y Imperium. Dokázywali Gottowie roźnych czásow. Opanowáli byli Pannonię (dźisieysze Węgry:) od Hunnow z tamtąd rugowáni, y znowu po śmierci Attili Krolá Hunnow, w Pannonii panowáli. Około Roku 240. zá Gordyaná Cesarzá w Państwie Rzymskim, Gottowie wielkie czynili zámieszánie, KIaudyusz Cesarz Roku 269. tychże, fines Imperii ruynuiących, zniosł tryumfalnie
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 696
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Persyj: a tu Turcy Anatolią, i Bytnią mający, pod manudukcją Ottomana Roku 1300. na resztę Saracenów pozostałych od Kasana potencyj, napadają, ich wypędzają, i swemu Państwu Tureckiemu, czyli Ottomańskiemu w Azyj rzucają mocne Fundamenta, Saraceńską Monarchią lat 678. stojącą, obaliwszy. Jeszcze jednak Hiszpańscy Saraceni w Hiszpanii wiele dokazywali, bo Roku 1319. zebrawszy się z Królestwa Granateńskiego, bardzo Hiszpanów porazili. Ale też vicè versa roku 1331. przy benedykcyj Benedykta XII. i nadaniu Odpustów, idącym Krzyżakom na Saracenów, poszli Alfons IX. Kaszteli i Alfons IV. Lusytanii Królowie, i na pięciu Królów ich uderzyli, Wojsko ich daleko większe od
Persyi: á tu Turcy Anátolią, y Bythnią maiący, pod manudukcyą Ottomaná Roku 1300. ná resztę Sarácenow pozostáłych od Kasaná potencyi, nápadaią, ich wypędzaią, y swemu Państwu Tureckiemu, czyli Ottomańskiemu w Azyi rzucáią mocne Fundamenta, Saráceńską Monárchią lat 678. stoiącą, obaliwszy. Ieszcze iednák Hiszpańscy Saráceni w Hiszpanii wiele dokázywáli, bo Roku 1319. zebráwszy się z Krolestwá Gránateńskiego, bardzo Hiszpánow porázili. Ale też vicè versa roku 1331. przy benedykcyi Benedykta XII. y nádaniu Odpustow, idącym Krzyżakom ná Sarácenow, poszli Alfons IX. Kastelli y Alfons IV. Lusytanii Krolowie, y ná pięciu Krolow ich uderzyli, Woysko ich daleko większe od
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 726
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
, ale one przesiedział i przegadał różnymi dyskursami i graniem kart.
Imp. krakowski pisał do króla im. oznajmując, że tego Swiszczarczyka Lipkę, co najbardziej czambułował, ludzie z Szańcu Ś. Trójcy rannego zła-
pali, o którym przeszłą pocztą pisaliśmy. Już to ma być ostatni z tych junaków hultajskich, którzy zawsze dokazywali swoich zbrodni.
Imp. podkomorzy kor. zostawiwszy tu jejmć swoję, pro socio wziąwszy sobie imp. Józefa Włodka, do Częstochowy odjachał. Die 31 ejusdem
Dzień był wesoły, cichy od wiatru ani bardzo mroźny, król im. dobrze spał, dobrze jadł i wesoły był; siedzieli u stołu królewna im. i królewiczowie
, ale one przesiedział i przegadał różnymi dyskursami i graniem kart.
Jmp. krakowski pisał do króla jm. oznajmując, że tego Swiszczarczyka Lipkę, co najbardziej czambułował, ludzie z Szańcu Ś. Trójcy rannego zła-
pali, o którym przeszłą pocztą pisaliśmy. Już to ma być ostatni z tych junaków hultajskich, którzy zawsze dokazywali swoich zbrodni.
Jmp. podkomorzy kor. zostawiwszy tu jejmć swoję, pro socio wziąwszy sobie jmp. Józefa Włodka, do Częstochowy odjachał. Die 31 eiusdem
Dzień był wesoły, cichy od wiatru ani bardzo mroźny, król jm. dobrze spał, dobrze jadł i wesoły był; siedzieli u stołu królewna jm. i królewicowie
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 94
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
dopiro wytrzymawszy ogień jak wzięli na szable jak tną tak tną tu zzaprzeprawy dają ognia zarmaty nic to nie przeszkodziło. Pułtora godzin niewyszło jak wycięto owych Ludzi. Oficerów naginęło znacznych A nadewszystko owi Ludzie zacni Regiment Czarnieckiego, kawalerowie tacy żołnierze dawni którzy w Daniej, W Moskiewskich, W kozackich w Węgierskich okazjach dokazywali Mirabilia i bywali zawsze nieprzełomani. Na Domowej Wojnie wszyscy. zginęli. których nietylko król ale i wszystko żałowało Wojsko osobliwie z naszej Dywizyjej coś my na ich odwagi patrzali. Pan Bóg tez na nas za nasze niezgody dopuścił ze nam odebrał florem kawalerów dobrych którzy wytrzymowali zawsze mollem Nieprzyjaciół naszych. Rontejska bitwa.
Była to
dopiro wytrzymawszy ogięn iak wzięli na szable iak tną tak tną tu zzaprzeprawy daią ognia zarmaty nic to nie przeszkodziło. Pułtora godzin niewyszło iak wycięto owych Ludzi. Officerow naginęło znacznych A nadewszystko owi Ludzie zacni Regiment Czarnieckiego, kawalerowie tacy zołnierze dawni ktorzy w Daniey, W Moskiewskich, W kozackich w Węgierskich okazyiach dokazywali Mirabilia y bywali zawsze nieprzełomani. Na Domowey Woynie wszyscy. zginęli. ktorych nietylko krol ale y wszystko załowało Woysko osobliwie z naszey Dywizyiey cos my na ich odwagi patrzali. Pan Bog tez na nas za nasze niezgody dopuscił ze nąm odebrał florem kawalerow dobrych ktorzy wytrzymowali zawsze mollem Nieprzyiacioł naszych. Ronteyska bitwa.
Była to
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 203
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
wet za wet Rakoczemu oddawać. A jako to z rady Lubomirskiego, marszałka i hetmana polnego koronnego wyniknęło, tak jemuż samemu tę zlecono funkcyją, aby co jeno rozumiał, dobrego wojska wziął z sobą komunikiem, a bliskim na Skołe gościńcem góry przebywszy, do siedmiogrodzkiej ziemi wpadł i tam co Bóg i cnota każe, dokazywali.
Stało się tak, Potocki, hetman wielki koronny z trzema tylko pułkami po Podgórzu jakoby w sukursie został, a Lubomirski ze wszystkim wojskiem, którego na 12000 być mogło, do siedmiogrodzkiego księstwa lekko, ale prędko puścił się. Tam z nagła wypadszy, co jeno mógł, także spustoszenia czynić to czynił. Wsi,
wet za wet Rakoczemu oddawać. A jako to z rady Lubomirskiego, marszałka i hetmana polnego koronnego wyniknęło, tak jemuż samemu tę zlecono funkcyją, aby co jeno rozumiał, dobrego wojska wziął z sobą komunikiem, a bliskim na Skołe gościńcem góry przebywszy, do siedmiogrodzkiej ziemi wpadł i tam co Bóg i cnota każe, dokazywali.
Stało się tak, Potocki, hetman wielki koronny z trzema tylko pułkami po Podgórzu jakoby w sukursie został, a Lubomirski ze wszystkim wojskiem, którego na 12000 być mogło, do siedmiogrodzkiego księstwa lekko, ale prętko puścił się. Tam z nagła wypadszy, co jeno mógł, także spustoszenia czynić to czynił. Wsi,
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 244
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
