? To oboje tysiące chytry wilk ten piekielny/ w zarazę ciała Cerkwie naszej Ruskiej nagotował/ aby je nim onieczyścił i oniezbożył/ od Boga wszytkich nas aby odwrócił/ i łaski jego aby nas pozbawił. Co my już jawnie i odkrycie widzimy/ i w samych nas to/ im dalej tym głębiej ukorzeniające się czujemy i doznawamy. widzieć tedy to/ a milczeć/ więcej jest niż kamieniowi niemym być. znośniej zaiste będzie ziemi Sodomitów w dzień on sądny/ niżliby nam Cerkwie Ruskiej Pasterzom było/ dla tak wielkiego wielu/ nieocenioną Syna Bożego krwią okupionych dusz/ jawnego zatracenia. Haeresis człowieka każdego/ gdy go opanuje/ i z wiary Prawo
? To oboie tyśiące chytry wilk ten piekielny/ w zárázę ciáłá Cerkwie nászey Ruskiey nágotował/ áby ie nim onieczyśćił y oniezbożył/ od Bogá wszytkich nas áby odwroćił/ y łáski iego áby nas pozbáwił. Co my iuż iáwnie y odkryćie widźimy/ y w sámych nas to/ im dáley tym głębiey vkorzeniáiące sie czuiemy y doznawamy. widźieć tedy to/ á milczeć/ więcey iest niż kámieniowi niemym bydź. znośniey záiste będźie źiemi Sodomitow w dźień on sądny/ niżliby nam Cerkwie Ruskiey Pásterzom było/ dla ták wielkiego wielu/ nieocenioną Syná Bożego krwią okupionych dusz/ iáwnego zátrácenia. Haeresis człowieká każdego/ gdy go opánuie/ y z wiáry Práwo
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 15
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Zaczym niewinnie kondycje te/ które ja za pokazanie Wiary prawdziwej Kościoła powszedniego tu przywiódł/ przywłaszczasz sobie. Rabina z Teologiem. Cant: 4. Punkt pierwszy Rozmowy Actor. 13. Hier: 2. Isaiae 1. Rabina z Teologiem. RABIN.
PRawda jest/ i przyznać to musimy/ że tego wszytkiego po sobie doznawamy/ gdyśmy będąc po świecie rozproszeni/ knieje nasze/ Ojczyznę i Królestwo utracili; sub oppressione różnych Monarchów świata tego mieszkając: Mocny jednak Pan Bóg/ miłosierny i słowny/ że swojej obietnicy za prawdziwym Mesjasza przyszciem dosyćuczyni. Iurauit Dominus Dauid veritatem, et non frustrabitur eum, de fructu ventris tui ponam super sedem
Záczym niewinnie kondycie te/ ktore ia zá pokazánie Wiáry prawdźiwey Kośćiołá powszedniego tu przywiodł/ przywłaszczasz sobie. Rábiná z Theologiem. Cant: 4. Punkt pierwszy Rozmowy Actor. 13. Hier: 2. Isaiae 1. Rábiná z Theologiem. RABIN.
PRawdá iest/ y przyznáć to muśimy/ że tego wszytkiego po sobie doznawamy/ gdysmy będąc po świećie rosproszeni/ knieie násze/ Oyczyżnę y Krolestwo vtráćili; sub oppressione rożnych Monárchow świátá tego mieszkáiąc: Mocny iednák Pan Bog/ miłośierny y słowny/ że swoiey obietnicy zá prawdźiwym Messyaszá przyszćiem dosyćuczyni. Iurauit Dominus Dauid veritatem, et non frustrabitur eum, de fructu ventris tui ponam super sedem
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 19
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
Bóg nasz: dał srzodki/ dał pomocy/ dał sposoby. Albowiem krom onych nadprzyrodzonych/ poprzedzających/ posilających/ pomagających łask/ którymi nie ustając/ słabość i niedolą nasze dźwiga (ponieważ ich uznać jako trzeba nie umiemy) inne nam miąższe/ i pojętniejsze/ na które/ by też w omacku napadamy i obierącz ich doznawamy do namienionego końca i celu wybornie służące potrzeby obmyślił i nadał. O których tak Ojciec nasz Z. pisze. In Fund: Reliqua verò supra terram sita creata sunt hominis ipsius causâ, ut eú ad finem Creationis, suae prosequendum iuvent. Inne prawi które się na świecie najduje stworzenie/ Bóg dla człowieka stworzył/ aby
Bog nász: dał srzodki/ dał pomocy/ dał sposoby. Albowiem krom onych nádprzyrodzonych/ poprzedzaiących/ pośiláiących/ pomagáiących łásk/ ktorymi nie ustaiąc/ słabość y niedolą násze dźwiga (poniewasz ich uznáć iako trzebá nie umiemy) inne nám miąszsze/ y poiętnieysze/ ná ktore/ by też w omácku nápádamy y obierącz ich doznáwamy do námienionego końcá y celu wybornie służące potrzeby obmyślił y nádał. O ktorych ták Oyćiec nász S. pisze. In Fund: Reliqua verò supra terram sita creata sunt hominis ipsius causâ, ut eú ad finem Creationis, suae prosequendum iuvent. Inne prawi ktore się ná świećie náyduie stworzenie/ Bog dla człowieká stworzył/ aby
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 14
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
na sądzie Boskim zaraz po tej spowiedzi stawić się nie śmieli. Albowiem tym sposobem żywiej i wyraźniej człowiek pojmie/ za co osobliwie żałować/ i czego się wystrzegać ma/ a tak oraz serdeczniej się kaja/ i skuteczniejsze przedsięwzięcie czyni; czego więc/ w owych skomponowanych rejestrzyskach (jeśli w się szczerze wejrzeć chcem) nie doznawamy. 10. Naostatek jeżeli chcemy aby nam pokuta/ skrucha/ i spowiedzi nasze skutecznym były śrzodkiem na zniesienie grzechowych przeszkód do zbawienia naszego/ o to się pilno starać mamy/ aby ten nieskończonej dobroci Boskiej wynalazek nie był nam większą okazją zguby i potępienia (nie daj Boże) naszego. W któregobyśmy niebezpieczeństwo
ná sądźie Boskim záraz po tey spowiedźi stáwić się nie śmieli. Albowiem tym sposobem żywiey y wyraźniey cżłowiek poymie/ zá co osobliwie żałować/ y czego się wystrzegać ma/ a ták oraz serdeczniey się kaiá/ y skutecznieysze przedsięwźięćie czyni; cze^o^ więc/ w owych skomponowanych reiestrzyskách (ieśli w się szczerze weyrzeć chcem) nie doznáwamy. 10. Náostatek ieżeli chcemy áby nam pokutá/ skruchá/ y spowiedźi násze skutecznym były śrzodkiem ná znieśienie grzechowych przeszkod do zbawieniá nászego/ o to się pilno starać mamy/ áby ten nieskońćzoney dobroći Boskiey wynalázek nie był nám większą okazyą zguby y potępieniá (nie day Boże) nászego. W ktoregobysmy niebespieczeństwo
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 112
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
sobie wrodzonych/ na to nam umyślnie zrządzonych/ nagotowanych/ i rzetelnie nam udzielających się/ w człowieku nie sprawował. 3. Czemuż przecię to niefortunne cudo/ tak częste i gęste w nas jest że tych skutków Chrystusowi Panu w tym Sakramencie zostającemu bardziej przyrodzonych/ niż jest przyrodzona rzecz ogniowi palić/ wodzie odwilżać niedoznawamy? w tym ogniem ogrzani/ nie tylko się nie zapalamy/ ale barziej ziębniejemy i marzniemy? Iż ów syn marnotrawny przypominając najętych u Ojca parobków obroki kwantis mercenaryj in domo Patris mei abundant panibus? ciężko wzdychał i utyskował/ et ego fame pereo. Niedziwuję się bo był w obcej głodnej krainie. Luc: 15
sobie wrodzonych/ ná to nam umyślnie zrządzonych/ nágotowánych/ y rzetelnie nam udźielaiących się/ w człowieku nie spráwował. 3. Czemuż przećię to niefortunne cudo/ ták częste y gęste w nás iest że tych skutkow Chrystusowi Panu w tym Sákrámenćie zostáiącemu bárdźiey przyrodzonych/ niż iest przyrodzona rzecz ogniowi pálić/ wodźie odwilżać niedoznáwamy? w tym ogniem ogrzáni/ nie tylko się nie zápalamy/ ále bárziey źiębnieiemy y márźniemy? Iż ow syn márnotrawny przypominaiąc náiętych v Oycá párobkow obroki quantis mercenarii in domo Patris mei abundant panibus? ćiężko wzdychał y utyskował/ et ego fame pereo. Niedźiwuię się bo był w obcey głodney kráinie. Luc: 15
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 226
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Cóż tedy? Tośmy teraz szczęśliwi z jednej miary: A z drugiej co? Daj się nam Panie Boże obaczyć. Upominają nas Poganie: Wołają na nas Prorocy: Wzywa nas do siebie Pan Chrystus: Trąbią na nas Apostołowie. A nawet/ srogie kaźni Boże nas przyciskają/ którycheśmy po te czasy doznawali i doznawamy: a jeszcze snadź wisi niejaka pomsta nad nami/ jeśli nie damy miejsca pokajaniu. A my co? Zda się nam/ iż to tak z przypadku na nas przychodzi. Ale Prorok mówi: Niemasz żadnego złego w mieście/ któreby się stało/ o którymby Pan nie wiedział. Tak też i te
Coż tedy? Tosmy teraz szcżęśliwi z iedney miáry: A z drugiey co? Day się nam Pánie Boże obacżyc. Vpomináią nas Pogánie: Wołáią ná nas Prorocy: Wzywa nas do śiebie Pan Christus: Trąbią ná nas Apostołowie. A náwet/ srogie kaźni Boże nas przyćiskáią/ ktorychesmy po te czásy doznawáli y doznawamy: á ieszcże snadź wiśi nieiáka pomstá nád námi/ ieśli nie damy mieyscá pokáiániu. A my co? Zda się nam/ iż to ták z przypadku ná nas przychodźi. Ale Prorok mowi: Niemász żadnego złego w mieśćie/ ktoreby się stáło/ o ktorymby Pan nie wiedźiał. Ták też y te
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 5nlb
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Polacy uskramiają i ukrócą/ kto się porwie na nie/ i swym nie przepuszczą/ jako onemu naszej wiary Nalewajkowi człeku żołnierskiemu nuż i onemu Michalewi/ obudwu Polacy prędko strawili/ tego z czwiertowano/ a temu szyję ucięto : wiele się Czarzyków Tatarskich obierało na Polskę a każdy szwankować musiał/ a to i my na sobie doznawamy że nam żadne sztuki figle/ zdrady/ krzywoprzysięstwa nie idą ani praktyki wszytko nam opak idzie i szwankować musim radźmyż tedy prędko o pokoju. PIĘTNASTE WOTUM.
CZytałem srogą klęskę/ i porażkę Petreła Hospodara Wołoskiego z Polaki/ który mając dwadzieścia tysięcy i sześć ludu wybornego Wołoszy/ Turków/ Multanów/ Węgrów/ żołnierza
Polacy vskramiáią y vkrocą/ kto sie porwie ná nie/ y swym nie przepuszcżą/ iáko onemu nászey wiáry Nalewaykowi cżłeku żołnierskiemu nuż y onemu Michalewi/ obudwu Polacy prędko strawili/ tego z cżwiertowano/ á temu szyię vćięto : wiele sie Czárzykow Tatárskich obieráło ná Polskę á káżdy szwánkowáć muśiáł/ á to y my ná sobie doznawamy że nam żadne sztuki figle/ zdrády/ krzywoprzyśięstwá nie idą áni práktyki wszytko nam opák idźie y szwánkowáć muśim radźmyż tedy prędko o pokoiu. PIĘTNASTE WOTVM.
CZytałem srogą klęskę/ y porażkę Petrełá Hospodárá Wołoskiego z Polaki/ ktory máiąc dwádźieśćiá tyśięcy y sześć ludu wybornego Wołoszy/ Turkow/ Multanow/ Węgrow/ żołnierzá
Skrót tekstu: NowinyMosk
Strona: C
Tytuł:
Nowiny z Moskwy albo wota z traktatów i konsulty panów radnych ziemi moskiewskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
brali/ i długo wojnę prowadzili. Lecz Polacy każdą wojnę i potrzebę jak naprędzej zawsze chcą skończyć/ dla tego się resolutè biją/ i potężnie/ i mężnie następują nikomu i żadnemuj bratu nie folgując ani dysymulując tak jako Niemcy/ abo insze Narody obce/ czegośmy i sami i Przodkowie naszy doznali znacznie/ i jeszcze doznawamy jako jest ręka Polska ciężka/ i sroga/ i wojenna. Doznali Prusacy doznali Krzyżacy/ doznała Litwa doznała Ruś/ doznali Turcy/ i Tatarzy także i Węgrzy/ że Polacy radzi prędko i ochotnie wojuja/ radzi prędko dobrze i Hojnie żyją i piją i wnet z nimi/ nie tyłko po pijanu/ ale i po
bráli/ y długo woynę prowádźili. Lecż Polacy káżdą woyne y potrzebę iák naprędzey zawsze chcą skońcżyć/ dla tego sie resolutè biją/ y potężnie/ y mężnie nástępuią nikomu y żadnemuy bratu nie folguiąc áni dyssymuluiąc tak iako Niemcy/ abo insze Narody obce/ cżegosmy y sámi y Przodkowie nászy doznali znácżnie/ y ieszcże doznawamy iáko iest ręká Polska ćiężka/ y srogá/ y woienna. Doznali Prusacy doználi Krzyżacy/ doznáłá Litwá doznáłá Ruś/ doználi Turcy/ y Tátárzy takźe y Węgrzy/ że Polacy rádźi prędko y ochotnie woiuia/ rádźi prędko dobrze y Hoynie żyią y piją y wnet z nimi/ nie tyłko po piiánu/ ále y po
Skrót tekstu: NowinyMosk
Strona: D
Tytuł:
Nowiny z Moskwy albo wota z traktatów i konsulty panów radnych ziemi moskiewskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
męki zadąwać/ gdyż nas tak barzo z Królem Polskim i z Polaki pogniewał/ i w taką suknią szpetną i brzydką wszędzie do obcych Narodów po wszytkim świecie podał/ czego o nas nigdy nie rozumieli/ ato my zgoła wszyscy od Króla Polskiego i od wojska jego żadnego tyraństwa nie cierpiemy/ ale i owszem wielkiego miłosierdzia doznawamy. Proszę tedy/ uważajcie to dobrze i wiedzcie/ że nam to zawsze i długo szkodzić będzie/ i zgoła wszędzie będą nam to na oczy wyrzucać/ i wymietać takie mordy/ a dla tego zdrajce Sejna naszego. Proszę tedy i po wtóre/ aby więcej w ziemi naszej z żoną i z dziećmi nie był/
męki zádąwać/ gdyż nas ták barzo z Krolem Polskim y z Polaki pogniewał/ y w táką suknią szpetną y brzydką wszędźie do obcych Narodow po wszytkim świećie podał/ cżego o nas nigdy nie rozumieli/ áto my zgołá wszyscy od Krola Polskiego y od woyská iego żadnego tyraństwá nie ćierpiemy/ ále y owszem wielkiego miłośierdzia doznawamy. Proszę tedy/ vważayćie to dobrze y wiedzćie/ że nam to záwsze y długo szkodźić będźie/ y zgołá wszędzie będą nam to ná ocży wyrzucáć/ y wymietáć tákie mordy/ á dla tego zdrayce Seyná nászego. Proszę tedy y po wtore/ áby więcey w źiemi nászey z żoną y z dźiećmi nie był/
Skrót tekstu: NowinyMosk
Strona: D4
Tytuł:
Nowiny z Moskwy albo wota z traktatów i konsulty panów radnych ziemi moskiewskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
iż żadnej rzeczy i zabawy nie poczniemy nie poradziwszy się wprzody rozumu zdrowego mówiąc z Prorokiem do Syna Bożego/ który jest mądrością przedwieczną/ i mądrością rozumy ludzkie napełniająca: Boże wejrzy ku wspomożeniu memu. I ono: Niech rozświeci oblicze swe nad nami. Czego że nie czyniemy tylko Omega złego/ lecz częstokroć i Alfa niedobrego doznawamy. Reg. 2 Apoc. 21 Psal. 69. Psal. 66. SPOSÓB Jako Boga Ducha Z. w duszy naszej wenerować winnismy.
BOga Ducha S^o^. uraczemy/ jeśli wola nasza/ będzie nie nasza/ lecz Boga według onego: Nie szukam wolej mojei. ale woli tego który mię posłał. Czego ile
iż żadney rzeczy y zabawy nie poczniemy nie poradźiwszy się wprzody rozumu zdrowego mowiąc z Prorokiem do Syná Bożego/ ktory iest mądrośćią przedwieczną/ y mądrośćią rozumy ludzkie napełniaiąca: Boże weyrzy ku wspomożeniu memu. Y ono: Niech rozświeći oblicze swe nad nami. Czego że nie czyniemy tylko Omegá złego/ lecz częstokroć y Alpha niedobrego doznawámy. Reg. 2 Apoc. 21 Psal. 69. Psal. 66. SPOSOB Iáko Boga Duchá S. w duszy nászey venerowáć winnismy.
BOgá Duchá S^o^. vráczemy/ ieśli wolá nászá/ będźie nie nászá/ lecz Boga według onego: Nie szukam woley moiei. ále woli tego ktory mię posłał. Czego ile
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 98
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
