, instituendo na ich miejsce do pakunku soli i strzeżenia gór beczkowych.
10. Solucja ich będzie akcydens od beczek, od których tak furman, jako i podwodnik szlachecki ma płacić gr 6, to jest dla hutmanów od każdej beczki po gr 3, beczkowym po gr 2, bednarzom gr 1.
11. Piecowych i drożnych na miejscach potrzebnych osada ma być dla znalezienia soli, dla przebicia propter communicationem, dla glejchowania dróg, ścinania kłysów, nie odrywając tego robotnika od inszej roboty.
12. Officiales dolni powinni curare indemnitatem dołu, wcześnie zabiegając wszelkiej ruinie i złemu rządowi zabiegając, gdyż z tego rationem strictum dadzą et rigorose punientur in male
, instituendo na ich miejsce do pakunku soli i strzeżenia gór beczkowych.
10. Solucyja ich będzie akcydens od beczek, od których tak furman, jako i podwodnik szlachecki ma płacić gr 6, to jest dla hutmanów od każdej beczki po gr 3, beczkowym po gr 2, bednarzom gr 1.
11. Piecowych i drożnych na miejscach potrzebnych osada ma być dla znalezienia soli, dla przebicia propter communicationem, dla glejchowania dróg, ścinania kłysów, nie odrywając tego robotnika od inszej roboty.
12. Officiales dolni powinni curare indemnitatem dołu, wcześnie zabiegając wszelkiej ruinie i złemu rządowi zabiegając, gdyż z tego rationem strictum dadzą et rigorose punientur in male
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 81
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
26.
Kruszacy: Za miarki i garce co tydzień mają fl. 3 gr 15 i od beczki jednej, co wykruszy, po gr 7. Przy nowej płacy zaś od beczki (którą na miejscu zostawią i onę nabijać nie będą) po gr 18 dostaną, przy swoim łoju robiąc i ostrzestwo żelaz sami płacąc.
Drożni: Biorą za półtory beczki miarek, garców i kolekty fl. 4 gr 15, myta zaś na szychtę po gr 6. Ci za szychtę jedną po złotemu dostaną.
Rotni: Mają za beczkę miarek i garców co tydzień fl. 3 gr 15, a myta na szychtę po gr 6. Ci, którzy nabijają
26.
Kruszacy: Za miarki i garce co tydzień mają fl. 3 gr 15 i od beczki jednej, co wykruszy, po gr 7. Przy nowej płacy zaś od beczki (którą na miejscu zostawią i onę nabijać nie będą) po gr 18 dostaną, przy swoim łoju robiąc i ostrzestwo żelaz sami płacąc.
Drożni: Biorą za półtory beczki miarek, garców i kolekty fl. 4 gr 15, myta zaś na szychtę po gr 6. Ci za szychtę jedną po złotemu dostaną.
Rotni: Mają za beczkę miarek i garców co tydzień fl. 3 gr 15, a myta na szychtę po gr 6. Ci, którzy nabijają
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 87
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
, gdzie potrzeba będzie i gdzie oficjalistowie dolni rozkażą, zostawiać, zostawionych zaś nie tykać i nie podcinać oraz udając się za dalszą solą ustępy dla pomieszczenia się więcej kruszaków według zwyczaju zostawiać, błotne żyły albo przysuchy tudzież wszelkie rumy szpetne od soli czystej wyłączać i osobno je odrzucać kruszacy przy robocie swojej za każdym razem powinni.
Drożni. In commissione a. 1725 sonat: „Ci na szychtę jednę po złotemu dostaną”. Taż sama płaca in futurum confirmatur.
Rotni. In commissione a. 1725 sonat: „Ci, którzy nabijają beczki, za każdą beczkę dobrze nad górami opakowaną, z którejkolwiek by była komory, brać będą po gr
, gdzie potrzeba będzie i gdzie oficyjalistowie dolni rozkażą, zostawiać, zostawionych zaś nie tykać i nie podcinać oraz udając się za dalszą solą ustępy dla pomieszczenia się więcej kruszaków według zwyczaju zostawiać, błotne żyły albo przysuchy tudzież wszelkie rumy szpetne od soli czystej wyłączać i osobno je odrzucać kruszacy przy robocie swojej za każdym razem powinni.
Drożni. In commissione a. 1725 sonat: „Ci na szychtę jednę po złotemu dostaną”. Taż sama płaca in futurum confirmatur.
Rotni. In commissione a. 1725 sonat: „Ci, którzy nabijają beczki, za każdą beczkę dobrze nad górami opakowaną, z którejkolwiek by była komory, brać będą po gr
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 127
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
Gdy jednak którykolwiek z nich dla jakich przyczyn na dół nie zjedzie, wtenczas mu łój na szychtę należący wydawany być nie powinien.
Świecznym także swoim reszt łoju, które się po zakończonych szychtach zostawać mogą, nie wynosić, ale je oddawać kazać obligantur.
Piecowym, każdemu z osobna naznacza się na szychtę łoju kęs 1.
Drożnym, ci ponieważ do różnych robót ordynowani bywają, jako to do odkrywania promieni solnych, gdy wanda gruba, do wycinania burt dla tramów, także i stopni, do obrywania wand wiszących etc., gdziekolwiek tedy przy jednym kaganku dwóch lub więcej robić nie mogą, tam każdemu ma być wydawany na szychtę łoju kęs 1.
Gdy jednak którykolwiek z nich dla jakich przyczyn na dół nie zjedzie, wtenczas mu łój na szychtę należący wydawany być nie powinien.
Świecznym także swoim reszt łoju, które się po zakończonych szychtach zostawać mogą, nie wynosić, ale je oddawać kazać obligantur.
Piecowym, każdemu z osobna naznacza się na szychtę łoju kęs 1.
Drożnym, ci ponieważ do różnych robót ordynowani bywają, jako to do odkrywania promieni solnych, gdy wanda gruba, do wycinania burt dla tramów, także i stopni, do obrywania wand wiszących etc., gdziekolwiek tedy przy jednym kaganku dwóch lub więcej robić nie mogą, tam każdemu ma być wydawany na szychtę łoju kęs 1.
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 131
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
