ludzi przez gusła i kryjome szepty — W sobie go samym wszytkie odbiegły koncepty. To dziś jego niech będzie najpewniejsza wróżka, Że nas tak z nóg, jako śmierć w ziemię kładzie z łóżka. 23. PIWOSZOWI Z AKWISTĄ
Jako widzę (chybaby w nagrobku omyłka), Sączypiwo tu leży i Lubihoryłka. Mnieć nieszczęsnej dupliki półachtelek zalał; Jam karki strącił, skorom gorzałką oszalał.
Ma sroga śmierć, aleć ma i grób swoje strachy: Żeby nas świnie, z młota doszedszy i z brachy, Nie wyryły, a potem nie zjadły w ostatku. Kto żył po świńsku, niech ma grób u świnie w zadku. Cóż
ludzi przez gusła i kryjome szepty — W sobie go samym wszytkie odbiegły koncepty. To dziś jego niech będzie najpewniejsza wróżka, Że nas tak z nóg, jako śmierć w ziemię kładzie z łóżka. 23. PIWOSZOWI Z AKWISTĄ
Jako widzę (chybaby w nagrobku omyłka), Sączypiwo tu leży i Lubihoryłka. Mnieć nieszczęsnej dupliki półachtelek zalał; Jam karki strącił, skorom gorzałką oszalał.
Ma sroga śmierć, aleć ma i grób swoje strachy: Żeby nas świnie, z młota doszedszy i z brachy, Nie wyryły, a potem nie zjadły w ostatku. Kto żył po świńsku, niech ma grób u świnie w zadku. Cóż
Skrót tekstu: PotNagKuk_I
Strona: 440
Tytuł:
Nagrobki
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
treny, lamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1699
Data wydania (nie wcześniej niż):
1699
Data wydania (nie później niż):
1699
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
