, Cóż to?! Gore kędy? Prawcież — cy się co gdzie złego stało?!
WOJTEK Patrzcie jeno: kto z was widział, żeby niebo tak kiedy gorzało? Przeto uciekajmy, Bracia, odstradajmy Już i tych owiec!
WALEK Stójcie, bracia, gdzie chcecie iść?! A bydełko jako zostawiemy? Dyć pockajcie, az Wprzód, co to są za dziwy, dobrze zrozumiemy. O to się nasego Bartosa starego Spytamy, co to. Miły Bartos, ty najlepiej mozes wiedzieć, jako cłowiek stary; Wiemy, ześ tez mądry, boś ty z młodu chodził z tablicą do fary, Więc jako rozumny Powiedz nam
, cóz to?! Gore kędy? Prawcież — cy się co gdzie złego stało?!
WOJTEK Patrzcie jeno: kto z was widział, zeby niebo tak kiedy gorzało? Przeto uciekajmy, Bracia, odstradajmy Juz i tych owiec!
WALEK Stójcie, bracia, gdzie chcecie iść?! A bydełko jako zostawiemy? Dyć pockajcie, az wprzod, co to są za dziwy, dobrze zrozumiemy. O to się nasego Bartosa starego Spytamy, co to. Miły Bartos, ty najlepiej mozes wiedzieć, jako cłowiek stary; Wiemy, ześ tez mądry, boś ty z młodu chodził z tablicą do fary, Więc jako rozumny Powiedz nam
Skrót tekstu: RozPasOkoń
Strona: 304
Tytuł:
Rozmowa pasterzów
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1750
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
od północy!
JANTOS Madeju, hat mówi, że dzicię leży w żłobie!
MADEJ Ej, śpi, weźmiesz kijem, nie wymyślaj sobie!
ANGELUS QUINTUS Pasterze, pasterze, czemużcie tak ospali? Czemużcie zbyt okrutnie w to się spanie wdali?
JANTOS Ale, ktoś na nas woła, tam od słońca wschodu!
MADEJ Dyć spiej, nie wołaj mi co chwila, choćby od zachodu!
Cantabunt Angeli „Gloria in excelsis Deo”
DAMAETAS Atże, jako to zbyt wdzięcznie śpiewają!
MADEJ Wstańcie, coś dziwnego nam opowiedają!
JANTOS Dawno ja na was wołam, a wry nie chcecie wstać! Wstańcie jeno, a będziem z pilnością już
od północy!
JANTOS Madeju, hat mówi, że dzicię leży w żłobie!
MADEJ Ej, spi, wezmiesz kijem, nie wymyślaj sobie!
ANGELUS QUINTUS Pasterze, pasterze, czemużcie tak ospali? Czemużcie zbyt okrutnie w to się spanie wdali?
JANTOS Ale, ktoś na nas woła, tam od słońca wschodu!
MADEJ Dyć spiej, nie wołaj mi co chwila, choćby od zachodu!
Cantabunt Angeli „Gloria in excelsis Deo”
DAMAETAS Atże, jako to zbyt wdzięcznie śpiewają!
MADEJ Wstańcie, coś dziwnego nam opowiedają!
JANTOS Dawno ja na was wołam, a wry nie chcecie wstać! Wstańcie jeno, a będziem z pilnością już
Skrót tekstu: DialDzieńOkoń
Strona: 126
Tytuł:
Dialog na dzień Narodzenia
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1641 a 1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
niebieskiego, z tego padołu szczęśliwie wstępują. vidit Iacob scalam. Część III. Kazanie Pierwsze
7. Pytają się uczeni, co to za przyczyna, że w dzisiejszej Ewangeliej Chrystus, Cnotę Pokory Z. nad wszytkie Cnoty insze wynosi, mówiąc: kto się stanie maluchnym parvulus, ten będzie w Królestwie niebieskim najwyższym. W dyć Doktor Anielski 1. 2. Q. 62. Ar. 2. uczy, że nad moralne Cnoty, jaka jest Pokora Z. są wyższe Teologiczne Cnoty, Wiara, Nadzieja, Miłość; a miłość wszytkie insze przewyższa, według Apostoła, tria haec etc. major autem horum Charitas. Odpowiada Liranus, dla tego
niebieskiego, z tego pádołu szczęśliwie wstępuią. vidit Iacob scalam. Część III. Kazánie Pierwsze
7. Pytáią się uczęni, co to zá przyczyná, że w dźiśieyszey Ewángeliey Chrystus, Cnotę Pokory S. nád wszytkie Cnoty insze wynośi, mowiąc: kto się stánie máluchnym parvulus, tęn będźie w Krolestwie niebieskim naywyższym. W dyć Doktor Anielski 1. 2. Q. 62. Ar. 2. uczy, że nád morálne Cnoty, iáka iest Pokorá S. są wyższe Teologiczne Cnoty, Wiárá, Nádźieiá, Miłość; á miłość wszytkie insze przewyższa, według Apostołá, tria haec etc. major autem horum Charitas. Odpowiáda Lyránus, dla tego
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 828
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
to pódźmy, aby nas nie potkała chłosta.
Tu przydą do Cyryna
Kłaniamyć się, mospanie! Wyście to kazali, Abyśmy się w regestra wpisować szchadzali?
CYRYN Nie ja, ale jest rozkaż cesarza rzymskiego, Abym wasz wszytkich wpisał ze starostwa mego. Jakże tobie na imię i to twojej żonie?
KARA Dyć jej tu ze mną nie masz, pasie w lesie konie.
CYRYN Ja się o nią nie pytam, tylko jak jej imię!
KARA Oto jej jest Dorota, tak lecie, jak zimie.
CYRYN A czeladzi wiele masz?
KARA Bie, jacy ośmioro: Dwie dziwki, dwa parobki i to dzieci czworo.
CYRYN
to pódźmy, aby nas nie potkała chłosta.
Tu przydą do Cyryna
Kłaniamyć się, mospanie! Wyście to kazali, Abyśmy się w regestra wpisować szchadzali?
CYRYN Nie ja, ale jest rozkaż cesarza rzymskiego, Abym wasz wszytkich wpisał ze starostwa mego. Jakże tobie na imię i to twojej żonie?
KARA Dyć jej tu ze mną nie masz, pasie w lesie konie.
CYRYN Ja się o nię nie pytam, tylko jak jej imię!
KARA Oto jej jest Dorota, tak lecie, jak zimie.
CYRYN A czeladzi wiele masz?
KARA Bie, jacy ośmioro: Dwie dziwki, dwa parobki i to dzieci czworo.
CYRYN
Skrót tekstu: DialJezOkoń
Strona: 284
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pana naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wieliczka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1704 a 1709
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1709
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
chłopie, szalony? Nie do rzeczy gadasz, A o co cię pytają, to nie odpowiadasz.
WOŹNY A to cię mój pan pyta, masz syna którego?
BĄCZAŁ Byś ty sobie stał u drzwi! Cóż tobie do tego?
CYRYN Nu, od wpisu, chłopkowie, zapłacić potrzeba.
BĄCZAŁ Co pedasz? Dyć ja dzisiaj nie jadł jeszcze chleba!
CYRYN Choćbyś tam tydzień nie jadł, a mnie co do tego? — Byłeś mnie ty po groszu oddał od każdego.
KARA Słyszysz ty, pożyć mi to dla pana szeląga.
CYRYN Co to za rozum tego jest chłopa morąga! Po groszu od każdego oddać mi należy
chłopie, szalony? Nie do rzeczy gadasz, A o co cie pytają, to nie odpowiadasz.
WOŹNY A to cie moj pan pyta, masz syna którego?
BĄCZAŁ Byś ty sobie stał u drzwi! Coż tobie do tego?
CYRYN Nu, od wpisu, chłopkowie, zapłacić potrzeba.
BĄCZAŁ Co pedasz? Dyć ja dzisiaj nie jadł jeszcze chleba!
CYRYN Choćbyś tam tydzień nie jadł, a mnie co do tego? — Byłeś mnie ty po groszu oddał od każdego.
KARA Słyszysz ty, pożyć mi to dla pana szeląga.
CYRYN Co to za rozum tego jest chłopa morąga! Po groszu od każdego oddać mi należy
Skrót tekstu: DialJezOkoń
Strona: 287
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pana naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wieliczka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1704 a 1709
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1709
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
cóż ja czynić bedę? Już ci ja tu dziś z siebie sukmańska pozbędę! Ni towarzyszów nie widać, ni bydła mojego, Cóż mam czynić, nieborak, z utrapienia swego?
Tu przydą do niego
SÓJKA mówi A pomaga Bóg, Skowronku! O cóż się frasujesz? Słyszeliśmy idąc tu, że się molestujesz. Dyć przebakniże jeno, coć się to tu stało!
SKOWRONEK O stałoć się, stało, bodaj się o tym nigdy nie słyszało! Jenom się trochę zdrzymał, ali się ocucę, Spojrzę na wszytkie strony, wartko się obrócę, Alić bydła mojego nie masz i jednego! Cóż mam czynić, nieborak, z
cóż ja czynić bedę? Już ci ja tu dziś z siebie sukmańska pozbędę! Ni towarzyszow nie widać, ni bydła mojego, Cóż mam czynić, nieborak, z utrapienia swego?
Tu przydą do niego
SÓJKA mówi A pomaga Bóg, Skowronku! O cóż się frasujesz? Słyszeliśmy idąc tu, że się molestujesz. Dyć przebakniże jeno, coć się to tu stało!
SKOWRONEK O stałoć się, stało, bodaj się o tym nigdy nie słyszało! Jenom się trochę zdrzymał, ali się ocucę, Spojrzę na wszytkie strony, wartko się obrócę, Alić bydła mojego nie masz i jednego! Cóż mam czynić, nieborak, z
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 150
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
