ściskanie, rzucanie się jak ryba w której części ciała. 12. Przechodzenie od głowy do nóg, od nóg do głowy jakiegoś wiatru. 13. Znaki bywają czarne napuchłe gęby, gardła podnoszenie, nadymanie. 14. Na pytanie hardo odpowiadają: Spytani często, choć przymuszani gadać nie chcą. 15. czasem nad miarę Dyskurują, ale nie wiedzieć co by to był za dyskurs. 16. Sen miewają cudnie twardy, i jak O Opetanych.
by byli bez zmysłów często się prezentują. 17. Często czegoś się nagle lękają. 18. Różnych zwierząt bestii, głos naśladują, jako to ryczenie Lwów, niedźwiedzi, wołów, szczekanie psów
sciskanie, rzucanie się iak ryba w ktorey części ciáłá. 12. Przechodzenie od głowy do nog, od nog do głowy iákiegoś wiatru. 13. Znaki bywaią czarne napuchłe gęby, gardła podnoszenie, nadymanie. 14. Ná pytánie hardo odpowiadaią: Spytani często, choć przymuszani gadać nie chcą. 15. czásem nad miárę dyszkuruią, ale nie wiedzieć co by to był zá dyskurs. 16. Sen miewaią cudnie twardy, y iak O Opetanych.
by byli bez zmysłow często się prezentuią. 17. Często czegoś się nagle lękaią. 18. Rożnych zwierząt bestyi, głos naśladuią, iáko to ryczenie Lwow, niedzwiedzi, wołow, szczekánie psow
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 217
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
co wiem w tej materyj, to wypiszę dla ciekawości zacnego Czytelnika mego, żeby zważywszy ludzką opinią, niektórych zdanie, niebył contradicens, ani negował simpliciter, ale mówił, i trzymał zemną, że wtym niemasz żadnej implikancyj, inkonweniencyj, absurdum, nie podobieństwa, owszem coś podobnego.
Wiele mądrych tak o tych Dyskurują upierach, że baby matronom do rodzenia służące, osobliwie prostaczki nie sumienne, które często actu są czarownice, jeno się dziecię urodzi, tedy poprzedzając wszelkie przeżegnania, wodą święconą pokropienie, a najbardziej Chrzest święty, oddają ciałko tego dziecięcia czartu. Ichoć podczas Chrztu Z, pewnemi słowy czart bywa O Upierach.
odpędzony; jednak
co wiem w tey materyi, to wypiszę dla ciekawości zacnego Czytelnika mego, żeby zważywszy ludzką opinią, niektorych zdanie, niebył contradicens, ani negował simpliciter, ale mowił, y trzymał zemną, że wtym niemasz żadney implikancyi, inkonweniencyi, absurdum, nie podobieństwa, owszem coś podobnego.
Wiele mądrych tak o tych dyszkuruią upierach, że baby mátronom do rodzenia służące, osobliwie prostaczki nie sumienne, ktore często actu są czarownice, ieno się dziecię urodzi, tedy poprzedzaiąc wszelkie przeżegnania, wodą swięconą pokropienie, á naybardziey Chrzest swięty, oddaią ciałko tego dziecięcia czartu. Ichoć podczas Chrztu S, pewnemi słowy czart bywa O Upierach.
odpędzony; iednak
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 248
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Fidei columen, Christi lucerna, secundus Praecursor, magna veritatis tuba. I to jeszcze onim tenże Święty mówi: Erat percutientibus adamas, dissidentibus magnes.
ATHENAEUS naucratita, Gramatyki Magister, za Antonina Cesarza Rzymskiego żyjący, pisał de Dipnosophistis, tojest otych, co dowcipnie z konceptem i mądrze na biesiadach i traktamentach Dyskurują. Był to alias Pliniusz drugi Grecki. Żył około Roku 168, o którym świadczy Svidas
ATHENAGORAS Filozof Chrześcijanin, rowieśnik Z: Justyna, który wydał Apologiam pro Christianis, broniąc Chrześcijan, i przypisał ją Markowi Antoninowi i Komodowi Cesarzom; Żył okolo Roku 179.
Caius, Octavius AUGUSTUS od Juliusza Cesarza adoptatur jako siostrzeniec
Fidei columen, Christi lucerna, secundus Praecursor, magna veritatis tuba. I to ieszcze onim tenże Swięty mowi: Erat percutientibus adamas, dissidentibus magnes.
ATHENAEUS naucratita, Gramatyki Magister, za Antonina Cesarza Rzymskiego żyiący, pisał de Dipnosophistis, toiest otych, co dowcipnie z konceptem y mądrze na biesiadach y traktamentach dyszkuruią. Był to alias Pliniusz drugi Grecki. Zył około Roku 168, o ktorym swiadczy Svidas
ATHENAGORAS Filozof Chrześcianin, rowieśnik S: Iustyna, ktory wydał Apologiam pro Christianis, broniąc Chrześcian, y przypisał ią Markowi Antoninowi y Kommodowi Cesarzom; Zył okolo Roku 179.
Caius, Octavius AUGUSTUS od Iuliusza Cesarza adoptatur iako siestrzeniec
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 579
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
/ i demolirowali. 4. A tym sposobem dopiero przyznają ich za Panów swoich i poddadzą się im/ kiedy wszytkie koło Miasta będące Fortece/ pobiorą. W Wojsku Hiszpańskim w Sycylii będącym/ bardzo niebezpieczne zaraźliwe i śmiertelne panują choroby. z Genuj/ 15. Augusti.
Po całej Hiszpaniej/ o niczym tak wiele nie Dyskurują/ jako o Wojnie Angelskiej/ której się niezmiernie obawiają. Sicyliańskie Okręty już do Nizza przypłynęły/ które mają wtych dniach ludzi Cesarskijch do Sycylii przewozić. z Wenecji/ 19. Augusta.
Niektóre z Naszych Okrętów mają wtych dniach przeprawować 4000. Ludu Cesarskiego/ z Novi do Neapolim. Według Puntków z Portą Ottomańską
/ y demolirowáli. 4. A tym sposobem dopiero przyznáią ich zá Pánow swoich y poddadzą śię im/ kiedy wszytkie koło Miásta będące Fortece/ pobiorą. W Woysku Hiszpáńskim w Siciliey będącym/ bárdzo niebespieczne záráźliwe y smiertelne pánuią choroby. z Genuy/ 15. Augusti.
Po cáłey Hiszpániey/ o nicżym ták wiele nie diszkuruią/ iáko o Woynie Angelskiey/ ktorey śię niezmierńie obawiáią. Sicyliáńskie Okręty iusz do Nizzá przypłynęły/ ktore máią wtych dńiách ludzi Cesarskiich do Siciliey przewozić. z Wenetiey/ 19. Augusta.
Niektore z Nászych Okrętow máią wtych dniách przepráwowáć 4000. Ludu Cesárskiego/ z Novi do Neápolim. Według Puntkow z Portą Ottomanską
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 52
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
Pana Marquisa de Nance do Książęcia I. M. Regenta przysłany/ co z sobą przyniósł/ tak ze i drugi od I. M. Pana Grafa Stanhope/ tędy przemijający/ nikt Wiedzieć niemoże/ ponieważ tego tają. Admirał Bing że już koło 6000. Ludu Cesarskiego do Sylijej przewieść kazał/ mocno o tym dyskurują/ a Oraz że Flota Hiszpańska/ ledwie co Angelczyków z Wietrzywszy/ wszędzie przed nimi ucieka. Parlamentowi tutecznemu dana wprawdzie (lubo pod strażą mocną) Audientia/ ale oraz miano im przytej wiele bardzo twardych pozadawać Kondycji; aby je bez wszelkiej na się koniecznie przyjęli odwłoki. Tym czasem zakazano im przy tym żadnego napotym więcej
Páná Márquisá de Nance do Książęćiá I. M. Regentá przysłány/ co z sobą przyniosł/ ták ze y drugi od I. M. Páná Graffá Stánhope/ tędy przemiiáiący/ nikt Wiedzieć niemoze/ poniewasz tego táią. Admirał Bing że iusz koło 6000. Ludu Cesárskiego do Syliiey przewieść kazał/ mocno o tym discuruią/ á Oraz że Flotá Hiszpáńska/ ledwie co Angelcżykow z Wietrzywszy/ wszędzie przed nimi ućieka. Parlamentowi tutecżnemu dána wprawdźie (lubo pod strazą mocną) Audientia/ ále oráz miano im przytey wiele bárdzo twárdych pozádáwáć Conditii; áby ie bez wszelkiey ná śię koniecznie przyięli odwłoki. Tym czásem zákazano im przy tym żadnego nápotym więcey
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 53
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
lada kim nie będzie konwersował.
Tym zaś przykazuję pilnie, by się starali usilnie, Żeby go tym zabawiali, w rzeczach poważnych gadali. Leć się trzymać przypowieści, która i teraz się zmieści: Ale prózno. TRANSAKCJA ALBO OPISANIE
„Co natura nie daruje, to i kowal nie ukuje.”
Bo lubo z nim Dyskurują, gdzie i to mu perswadują, Że chorągiew, pozostała po ojcu mym, wakowała, Życząc, żeby o nią prosił, do hetmanów się ogłosił: „Gdy obaczą w tym twą wolą, wiem, iżeć tego pozwolą.” W rękopisie: i o to. Namawiają go, żeby chorągiew wziął.
Lubo
leda kim nie będzie konwersował.
Tym zaś przykazuję pilnie, by się starali usilnie, Żeby go tym zabawiali, w rzeczach poważnych gadali. Leć się trzymać przypowieści, która i teraz się zmieści: Ale prózno. TRANSAKCYJA ALBO OPISANIE
„Co natura nie daruje, to i kowal nie ukuje.”
Bo lubo z nim dyszkurują, gdzie i to mu perswadują, Że chorągiew, pozostała po ojcu mym, wakowała, Życząc, żeby o nię prosił, do hetmanów się ogłosił: „Gdy obaczą w tym twą wolą, wiem, iżeć tego pozwolą.” W rękopisie: i o to. Namawiają go, żeby chorągiew wziął.
Lubo
Skrót tekstu: StanTrans
Strona: 46
Tytuł:
Transakcja albo opisanie całego życia jednej sieroty
Autor:
Anna Stanisławska
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1685
Data wydania (nie wcześniej niż):
1685
Data wydania (nie później niż):
1685
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ida Kotowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1935
przez zabawy, bez których panowie wielcy być nie mogą, przez trudności nasze, oporem ta sprawa idzie. Nam jednak na tym Sejmie potrzeba o tem radzić, aby z tej miary R. P. na sławie i granicach swych
szwanku nie wzięła. Boć i tak długo już, a przykro zawsze, o tym dyskurują narody, jako więcej może cierpieć ten naród znieważania pana swego w dziedzicznem jego królestwie, który inszym umie i zwykł nasadzać pany na królestwo, ale to J. K. M. wrodzonemu polskiemu a dobremu ku panu ich sercu poruczać raczy, Panu Bogu, jako insze sprawy swe, tak w tym swoje oddając serce.
przez zabawy, bez których panowie wielcy być nie mogą, przez trudności nasze, oporem ta sprawa idzie. Nam jednak na tym Sejmie potrzeba o tem radzić, aby z tej miary R. P. na sławie i granicach swych
szwanku nie wzięła. Boć i tak długo już, a przykro zawsze, o tym dyskurują narody, jako więcy może cierpieć ten naród znieważania pana swego w dziedzicznem jego królestwie, który inszym umie i zwykł nasadzać pany na królestwo, ale to J. K. M. wrodzonemu polskiemu a dobremu ku panu ich sercu poruczać raczy, Panu Bogu, jako insze sprawy swe, tak w tym swoje oddając serce.
Skrót tekstu: AktaPozn_I_1
Strona: 454
Tytuł:
Akta sejmikowe województw poznańskiego i kaliskiego tom I
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
akta sejmikowe
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1616
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1616
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Włodzimierz Dworzaczek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Poznań
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1957
jaki szumisz,
Tu drwisz, szalejesz, owego nicujesz, Ów karmi, poi, ty z niego dworujesz. Niech czyja będzie największa ochota — Znajdzie co przecię naganie, niecnota. DYSKURS Z PANEM UBOGIEGO
Pan z panem głupie Dyskurował wiele. Ubogi mądry wtrąci się w to śmiele: „Nie tak to — rzecze — Dyskurują, panie!” Pan mu da w gębę, wnet kwestyja stanie. Nie śmiał ubogi kwestyjej solwować, Nie umiał z pany więcej Dyskurować. Radzę, baranie, nie dysputuj z wilkiem, Gdy ogon urwie, to ty skoczysz z chyłkiem. O CHMIELU
Kiedy kto komu pjany co zawini, Nazajutrz mówi: „Chmielnicki
jaki szumisz,
Tu drwisz, szalejesz, owego nicujesz, Ów karmi, poi, ty z niego dworujesz. Niech czyja będzie największa ochota — Znajdzie co przecię naganie, niecnota. DYSKURS Z PANEM UBOGIEGO
Pan z panem głupie dyszkurował wiele. Ubogi mądry wtrąci się w to śmiele: „Nie tak to — rzecze — dyszkurują, panie!” Pan mu da w gębę, wnet kwestyja stanie. Nie śmiał ubogi kwestyjej solwować, Nie umiał z pany więcej dyszkurować. Radzę, baranie, nie dysputuj z wilkiem, Gdy ogon urwie, to ty skoczysz z chyłkiem. O CHMIELU
Kiedy kto komu pjany co zawini, Nazajutrz mówi: „Chmielnicki
Skrót tekstu: BratŚwiatBar_II
Strona: 194
Tytuł:
Świat po części przejźrzany
Autor:
Daniel Bratkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1697
Data wydania (nie wcześniej niż):
1697
Data wydania (nie później niż):
1697
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
mu długości 300.) które się przymyka na 12 mil do morza Sur/ a jednak wody jego idą do morza Norte/ od którego ono jest daleki. Wiele ich rozumie/ iż rozprzestrzeniwszy pomienionego kanału/ a uczyniwszy drugi od jeziora do morza Sur/ otworzyłaby się barzo szczęśliwa nawigacia z zachodu na wschód. Drudzy dyskurują/ żeby uczynić jaki kanał od golfo Uraba/ do owego ś. Michała/ przez 75 mil. Drudzy zaś wymierzają to przebycie w rzece krokodylów/ które idzie z Ciagre/ a wpada w morze bliskie od Nomen Dei. Inszy w jednej rzece/ która idzie od Vera Cruks do Tecoantepec. Ale znać iż Pan
mu długośći 300.) ktore się przymyka ná 12 mil do morzá Sur/ á iednák wody iego idą do morzá Norte/ od ktorego ono iest dáleki. Wiele ich rozumie/ iż rozprzestrzeniwszy pomienionego kánału/ á vczyniwszy drugi od ieźiorá do morzá Sur/ otworzyłáby się bárzo sczęśliwa náuigácia z zachodu ná wschod. Drudzy discuruią/ żeby vczynić iáki kánał od golfo Vrábá/ do owego ś. Micháłá/ przez 75 mil. Drudzy záś wymierzáią to przebyćie w rzece krokodilow/ ktore idźie z Ciágre/ á wpada w morze bliskie od Nomen Dei. Inszy w iedney rzece/ ktora idźie od Vera Crux do Tecoántepec. Ale znáć iż Pan
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 292
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
króla: ten za dwiema wyprawami/ kędy podnosił wojnę przeciw Oseasowi/ wziąwszy Samarią/ zburzył i obalił prawie królestwo Israelskie/ i zagnał lud do Asyriej. Skąd przebywszy mizerni Żydzi góry Medskie i Perskie/ przybyli za pułtora lata/ jako pisze Ezdrasz do Arsaret. Gdzie by ta kraina była Arsaret/ rozmaicie o tym dyskurują pisarze: niektórzy chcą jakby to była owa Kolchis/ dziś rzeczona Mingrelia; abowiem Herodotus pisze/ iż ci ludzie Kolchi obrzezywali swe dzieci: Lecz więcej ich rozumie/ iż Arsaret jest Prowincja Belgian/ z której Żydzi wyszli pod imieniem Tartarów w roku 1200. za wielkiego Chingisa/ który fundował państwo Katajskie: a iż jeszcze
krolá: ten zá dwiemá wypráwámi/ kędy podnośił woynę przećiw Oseasowi/ wźiąwszy Sámárią/ zburzył y obálił práwie krolestwo Isráelskie/ y zágnał lud do Assyriey. Zkąd przebywszy mizerni Zydźi gory Medskie y Perskie/ przybyli zá pułtorá látá/ iáko pisze Ezdrász do Arsáret. Gdźie by tá kráiná byłá Arsáret/ rozmáićie o tym discuruią pisárze: niektorzy chcą iákby to byłá owá Kolchis/ dźiś rzeczona Mingrelia; ábowiem Herodotus pisze/ iż ći ludźie Kolchi obrzezywáli swe dźieći: Lecz więcey ich rozumie/ iż Arsáret iest Prouincia Belgián/ z ktorey Zydźi wyszli pod imieniem Tártárow w roku 1200. zá wielkiego Chingisá/ ktory fundował páństwo Cátáyskie: á iż iescze
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 142
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
