/ Staremu Błędą niechcąc przyznać/ przy Starymesmy się oponowali. A że to/ co już przeszło/ z pamięci naszy wypadło. Przeto w tym teraźniejszym Roku 1640. i w następującym 1641. chciej zacny Narodzie Ruski (takci co w Dniej z Kościołem Z. Rzymskim jesteście/ jako i ci którzy jeszcze w Dysuniej trwacie) obaczyć jawny i oczywisty Błąd Starego swego Kalendarza/ żeś i w tym Roku 1640. nie według Kanonów SS. Ojców Pasche swoje odprawował/ i w następującym Roku 1641. będziesz odprawować/ i na potym/ jeśli się nie obaczysz będziesz odprawował/ a to stąd łatwie zrozumiesz/ gdy w krótce opisze Kanony
/ Stáremu Błędą niechcąc przyznáć/ przy Stárymesmy się opponowáli. A że to/ co iuż przeszło/ z pámięći nászy wypádło. Przeto w tym teráznieyszym Roku 1640. y w następuiącym 1641. chćiey zacny Narodźie Ruski (tákći co w Dniey z Kośćiołem S. Rzymskim iesteśćie/ iáko y ći ktorzy ieszcze w Disuniey trwáćie) obáczyć iawny y oczywisty Błąd Stárego swego Kálendárza/ żeś y w tym Roku 1640. nie według Kanonow SS. Oycow Pásche swoie odpráwował/ y w nástępuiącym Roku 1641. będźiesz odpráwowáć/ y ná potym/ ieśli się nie obáczysz będźiesz odpráwował/ á to ztąd łatwie zrozumiesz/ gdy w krotce opisze Kanony
Skrót tekstu: SakKal
Strona: A2v
Tytuł:
Kalendarz stary
Autor:
Kalikst Sakowicz
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
/ co z uporu nie w swej czas Pasche święci. A tiako Matka z Synem Chorym postępuje/ Choć jej po lekarstwie nie/ przedcie go kosztuje Tak i my musimy do czasu trzymać zwami Święta; nim się zgodzicie w większych rzecach znami. Co zdarz Panie Jezu za dni naszych oglądać/ Z Błędów i Dysuniej tandem się wyplątać. Jakim sposobem Kalendarz Poprawiono i Kiedy.
Mówią Filozofi/ że każdy Bląd spoczętku bywa mały/ ale gdy przez długi czas/ trwa/ urosnie wielki/ jako i Herezie z czasem rosną/ i mnożą się/ si principijs non obstabitur. Tak i Błąd w Ka;endarzą od czasu Soboru Niceńskiego/
/ co z vporu nie w swey czás Pasche święci. A tiáko Mátká z Synem Chorym postępuie/ Choć iey po lekarstwie nie/ przedcie go kosztuie Tak y my muśimy do czásu trzymáć zwami Swięta; nim się zgodźićie w większych rzecách znami. Co zdarz Pánie Iezu zá dni nászych oglądáć/ Z Błędow y Disuniey tandem się wyplątać. Iákim sposobem Kálendarz Popráwiono y Kiedy.
MOwią Philosophi/ że kożdy Bląd spoczętku bywa mały/ ále gdy przez długi czás/ trwa/ vrosnie wielki/ iáko y Herezie z czásem rostą/ y mnożą się/ si principijs non obstabitur. Ták y Błąd w Ká;endárzą od czásu Soboru Niceńskiego/
Skrót tekstu: SakKal
Strona: D3v
Tytuł:
Kalendarz stary
Autor:
Kalikst Sakowicz
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
zróżnemi osebami Duchownemi i Świetskimi/ i pisywałem otym Błędzie w Kalendarzu do różnych i przedniejszych osób/ mianowicie w Roku 1637. pisałem otym na Sejm/ do Jego Mci Pana Adama Kisiela/ na ten czas Podkomorzego/ a teraz Kaszralana CZernihowskiego. Które to pisanie moje ukazywał Jego Mć Starszym Duchownym w Dysunii będacym/ i prosił aby mi na to odpisali/ ale i dotąd żaden nieodpisa. A iż unicuique mandatum est do proksimo suo. Zaczym com przed tym słownie i priuatim mawiał i pisał/ teraz wydaniem na świat z tymże się odzywam/ a Bóg świadkiem sumnienia mego/ że nie inszym intentem, tylko aby
zroznemi osebámi Duchownemi y Swietskimi/ y pisywałem otym Błędźie w Kalendárzu do rożnych y przednieyszych osob/ mianowićie w Roku 1637. pisałem otym ná Seym/ do Iego Mci Páná Adámá Kiśielá/ ná ten czás Podkomorzego/ á teráz Kaszrálana CZernihowskiego. Ktore to pisanie moie vkázywał Iego Mć Stárszym Duchownym w Disunii będacym/ y prośił áby mi ná to odpisali/ ále y dotąd żáden nieodpisa. A iż vnicuique mandatum est do proximo suo. Záczym com przed tym słownie y priuatim mawiał y pisał/ teráz wydaniem ná świát z tymże się odzywam/ á Bog świádkiem sumnienia mego/ że nie inszym intentem, tylko áby
Skrót tekstu: SakKal
Strona: E3v
Tytuł:
Kalendarz stary
Autor:
Kalikst Sakowicz
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
