ostatni i najmłodszy syn Andrzeja, pisarza w. w. księstwa l. nie kładzie w komput żadnych zalet albo zasług osoby swojej. Cnotę, miłość ojczyzny, poczciwość przekłada nad to wszystko, co jest u świata honorem i estymacją. Mam za sobą Teressę Różę na Łohojsku Tyszkiewiczównę, krajczankę w. księstwa lit., dziedziczkę, wszystkich fortun Sukcesorkę, a tej największą, że żyję z nią od roku 1687 aż dotąd, do r. 1714, lat 27 jakby rok bez uprzykrzenia; i ta mi jest po niej część fortuny najmilsza i największa. Przyznając oraz, że cokolwiek mam reputacji u świata, błogosławieństwa w domu od Pana Boga,
ostatni i najmłodszy syn Andrzeja, pisarza w. w. księstwa l. nie kładzie w komput żadnych zalet albo zasług osoby swojej. Cnotę, miłość ojczyzny, poczciwość przekłada nad to wszystko, co jest u świata honorem i estymacyą. Mam za sobą Teressę Różę na Łohojsku Tyszkiewiczównę, krajczankę w. księstwa lit., dziedziczkę, wszystkich fortun sukcessorkę, a téj największą, że żyję z nią od roku 1687 aż dotąd, do r. 1714, lat 27 jakby rok bez uprzykrzenia; i ta mi jest po niéj część fortuny najmilsza i największa. Przyznając oraz, że cokolwiek mam reputacyi u świata, błogosławieństwa w domu od Pana Boga,
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 9
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
przysiąc powinien z posessyonatami. O WSIADANIU NA KON.
KRól nie może uwolnić żadnego obligowanego Prawem na Pospolite ruszenie, o czym 1538. 1550. Każdy Szlachcic powinien wsiąść na koń z tyląż pocztami, ile należy z jego Dóbr, o czym 1388.
Każdy Szlachcic Dobra Ziemskie trzymający, i ci którzy się z Dziedziczkami żenią, choć nie Posessyonaci powinni wsiąść na koń o czym 1621. i 1659. Także i w Miastach z Prowizyj żyjący, choć żadnej wsi nie mają, 1578. Arendarze, 1659. powinni wsiąść na koń. Wieżą siedzący Szlachta za Dekretami powinni wyniść z wieży i wsiąść na koń, a po Ekspedycyj odsiedzieć wieżą
przyśiąc powinien z possessyonatami. O WSIADANIU NA KON.
KRól nie może uwolnić żadnego obligowanego Prawem na Pospolite ruszenie, o czym 1538. 1550. Każdy Szlachćic powinien wśieść na koń z tyląż pocztami, ile należy z jego Dóbr, o czym 1388.
Każdy Szlachćic Dobra Ziemskie trzymający, i ći którzy się z Dźiedźiczkami żenią, choc nie Possessyonaći powinni wśieść na koń o czym 1621. i 1659. Także i w Miastach z Prowizyi żyjący, choć żadney wśi nie mają, 1578. Arendarze, 1659. powinni wsieść na koń. Wieżą śiedzący Szlachta za Dekretami powinni wyniść z wieży i wśieść na koń, á po Expedycyi odśiedźieć wieżą
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 244
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
wiatr za wiatr, nadzieja za dźwięki,
Dość za granie słuchanie, a w przydatku dzięki.” Tak też mnie za te księgi podobno kto powie: Za pisanie — czytanie i Boże daj zdrowie. 309. ŁYCZKOĆ TEŻ BYŁO
Chciał się żenić młodzieniec w domu pana Łyczka, Pewnie, że piękna panna i dwu wsi dziedziczka. Grzeczny był i on także i dobrego rodu. Nieszczęsne przenosiny przyczyną rozwodu. Choć grzeczny, trudno żony chudemu wziąć z wianem Tych czasów; wezmieć przed nim błazen, jeśli panem. Więc ludziom pożyczane oddając hatłasy, Z ową liszką, co dostać nie mogła kiełbasy, Chociaż mu, że się darmo osławił, niemiło
wiatr za wiatr, nadzieja za dźwięki,
Dość za granie słuchanie, a w przydatku dzięki.” Tak też mnie za te księgi podobno kto powie: Za pisanie — czytanie i Boże daj zdrowie. 309. ŁYCZKOĆ TEŻ BYŁO
Chciał się żenić młodzieniec w domu pana Łyczka, Pewnie, że piękna panna i dwu wsi dziedziczka. Grzeczny był i on także i dobrego rodu. Nieszczęsne przenosiny przyczyną rozwodu. Choć grzeczny, trudno żony chudemu wziąć z wianem Tych czasów; wezmieć przed nim błazen, jeśli panem. Więc ludziom pożyczane oddając hatłasy, Z ową liszką, co dostać nie mogła kiełbasy, Chociaż mu, że się darmo osławił, niemiło
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 323
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, ach! daremnie szczekasz. Tak i po śmierci od pana daleki, Przy rzece onej będziesz wył na wieki. Ziemie przynamniej godne jego kości, W nagrodę wiecznej ku panu miłości. MARIANNIE TWARDOWSKIEJ wdzięcznej dziecinie, jedynaczce swojej, ojciec napisał. TREN I.
Tedy moja kochanko, która w dalszem lecie, Ozdób moich dziedziczka miałaś być na świecie, Odeszłaś mię. Nieszczęsny ze mnie ojciec! który Ledwie com się ucieszył z wdzięcznej swojej córy, Aż jej płaczę! a tylko zostało mi imię. Tak o wonnej Eurocie, gdy (myśląc) się zdrzymię, Złote jabłka mi się śnią, a ja bez pamięci, Chwytam
, ach! daremnie szczekasz. Tak i po śmierci od pana daleki, Przy rzece onej będziesz wył na wieki. Ziemie przynamniej godne jego kości, W nagrodę wiecznej ku panu miłości. MARYANNIE TWARDOWSKIEJ wdzięcznej dziecinie, jedynaczce swojej, ojciec napisał. TREN I.
Tedy moja kochanko, która w dalszem lecie, Ozdób moich dziedziczka miałaś być na świecie, Odeszłaś mię. Nieszczęsny ze mnie ojciec! który Ledwie com się ucieszył z wdzięcznej swojej córy, Aż jej płaczę! a tylko zostało mi imie. Tak o wonnej Eurocie, gdy (myśląc) się zdrzymię, Złote jabłka mi się śnią, a ja bez pamięci, Chwytam
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 144
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
do ciała, nazad trudno było, tu wyniść z drugiej strony barzo ją straszyło. Płakać tedy rzewliwie, bojąc się, poczęła, w samym tylko nadzieję Bogu położyła. Aż ci orda piekielna onę otoczyła, tak gromadna, iż wszytko miasto napełniła. «Śpiewajmy – rzeką czarci – pieśń wiecznej żałości duszy tej nieszczęśliwej, dziedziczce ciemności, gdyż jest córka śmierci i nieugaszonego ognia pokarm, niegodna światła niebieskiego». Obróciwszy się do niej, zębami zgrzytali, jakby w ich mocy była, z niej się urągali. «Oto – mówią – nieszczęsna, lud, któryś obrała, z którym będziesz na wieki w przepaściach gorzała, boś wzgorszeniem do
do ciała, nazad trudno było, tu wyniść z drugiej strony barzo ją straszyło. Płakać tedy rzewliwie, bojąc się, poczęła, w samym tylko nadzieję Bogu położyła. Aż ci orda piekielna onę otoczyła, tak gromadna, iż wszytko miasto napełniła. «Śpiewajmy – rzeką czarci – pieśń wiecznej żałości duszy tej nieszczęśliwej, dziedziczce ciemności, gdyż jest córka śmierci i nieugaszonego ognia pokarm, niegodna światła niebieskiego». Obróciwszy się do niej, zębami zgrzytali, jakby w ich mocy była, z niej się urągali. «Oto – mówią – nieszczęsna, lud, któryś obrała, z którym będziesz na wieki w przepaściach gorzała, boś wzgorszeniem do
Skrót tekstu: BolesEcho
Strona: 87
Tytuł:
Przeraźliwe echo trąby ostatecznej
Autor:
Klemens Bolesławiusz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jacek Sokolski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
Andrzejowej Matuszewicowej, skarbnikowej mozyrskiej.
Numero 29-no. W projekcie było napisano tymi słowy: „Iż IMć Pani Swieżyńska, mając od pierwszego męża swego IMć Pana Stanisława Karola Podbereskiego, podkomorzyca orszańskiego, na majętności Rahozinie zapisanych sześć tysięcy zł poi., a wydawszy córkę swoją w roku tysiąc sześćset dziewięćdziesiątym, IMPannę Marcjannę Podbereską, dziedziczkę majętności Rahozina, za WYMPana Andrzeja Matuszewica, skarbnika mozyrskiego, takową sumę, to jest za życia tegoż WYMPana Andrzeja Matuszewica od WYMPana Matuszewica, cześnika mińskiego, ojca jego, cztery tysiące sześćset zł pol. odebrawszy, na resztę sumy obligiem kontentowała się. Tandem sub secutis fatis WYMP. Andrzeja Matuszewica, skarbnika mozyrskiego,
Andrzejowej Matuszewicowej, skarbnikowej mozyrskiej.
Numero 29-no. W projekcie było napisano tymi słowy: „Iż JMć Pani Swieżyńska, mając od pierwszego męża swego JMć Pana Stanisława Karola Podbereskiego, podkomorzyca orszańskiego, na majętności Rahozinie zapisanych sześć tysięcy zł poi., a wydawszy córkę swoją w roku tysiąc sześćset dziewięćdziesiątym, JMPannę Marcjannę Podbereską, dziedziczkę majętności Rahozina, za WJMPana Andrzeja Matuszewica, skarbnika mozyrskiego, takową sumę, to jest za życia tegoż WJMPana Andrzeja Matuszewica od WJMPana Matuszewica, cześnika mińskiego, ojca jego, cztery tysiące sześćset zł pol. odebrawszy, na resztę sumy obligiem kontentowała się. Tandem sub secutis fatis WJMP. Andrzeja Matuszewica, skarbnika mozyrskiego,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 798
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
pieszo z świecami przyszły, i ową Świętość sobie prezentowaną z rewerencją oglądały, obłok O SS. Relikwiach.
cudowny Kościół napełnił, gwiazdy latające widziane, uderzeniem w dzwony lud się zdaleka zbiegał, Kapłan na tenczas Aristantus od siebie odszedł, P. Flaminius z Dywertymentu przybył z zadziwieniem. W krótce Pani owa Magdalena, Dziedziczka Kalkaty w Rzymie będąc, cuda te Pawłowi IV. Papieżowi doniosła; więc naznaczeni Papinellus, i Attilius Cecius Kanonicy Lateraneńscy na rewizvą; w Kalkacie stanąwszy, owe osoby oczywiste cuda, świadki pod przysięgą wieksaminowali Roku 1559. w Maju: gdzie nowy cud rzecz potwierdził. Bo gdy jeden z Kanoników owych z dworności probował,
pieszo z swiecami przyszły, y ową Swiętość sobie prezentowaną z rewerencyą oglądały, obłok O SS. Relikwiach.
cudowny Kościoł napełnił, gwiazdy lataiące widziane, uderzeniem w dzwony lud się zdaleka zbiegał, Kapłan na tenczas Aristantus od siebie odszedł, P. Flaminius z Dywertymentu przybył z zadziwieniem. W krotce Pani owa Magdalena, Dziedziczka Kalkaty w Rzymie będąc, cuda te Pawłowi IV. Papieżowi doniosła; więc naznacżeni Papinellus, y Attilius Cecius Kanonicy Lateraneńscy na rewizvą; w Kalkacie stanowszy, owe osoby ocżywiste cuda, swiadki pod przysięgą wyexaminowali Roku 1559. w Maiu: gdzie nowy cud rzecz potwierdził. Bo gdy ieden z Kanonikow owych z dworności probował,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 105
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Bazylego i Konstantyna była za Kazimierzem Królem Mnichem, w Polsce zwana Dobrogniewą Crom: l. 4. Stryikowski l: 5.
Święta Kunegunda Księżna Polska Zona Bolesława Wstydliwego była Wnuka AJeksego Cesarza Greckiego, a Córka Maryj Beli Króla Węgierskiego Bolesław Śmiały miał za sobą Córkę Wizesława Książęcia Ruskiego, a Wnuczkę Jarosława Książęcia Kijowskiego, jedyną dziedziczkę Dóbr Ojczystych Cromerus l. 4. Mieczysław Syn Bolesława Śmiałego miał za Zonę Eudoksyę Siostrę Światopełka, a Córkę Izasława Książęcia Kijowskiego. Cromerus lib: 5. Bolesław III cognomento Krzywoust, miał za sobą Zbisławę Michała Światopełka Książęcia Kijowskiego Córkę, z pozwoleniem Rzymu dla pokrewieństwa. Cromerus lib. 5. Drugi raz ożenil się ten
Bazylego y Konstantyna była za Kazimierzem Krolem Mnichem, w Polszcze zwana Dobrogniewą Crom: l. 4. Stryikowski l: 5.
Swięta Kunegunda Xiężna Polska Zona Bolesława Wstydliwego była Wnuka AIexego Cesarza Greckiego, á Corka Maryi Beli Krola Węgierskiego Bolesław Smiały miał za sobą Corkę Wizesława Xiążęcia Ruskiego, á Wnuczkę Iarosława Xiążęcia Kiiowskiego, iedyną dziedziczkę Dobr Oyczystych Cromerus l. 4. Mieczysław Syn Bolesława Smiałego miał za Zonę Eudoxyę Siostrę Swiatopełka, á Corkę Izasława Xiążęcia Kiiowskiego. Cromerus lib: 5. Bolesław III cognomento Krzywoust, miał za sobą Zbisławę Michała Swiatopełka Xiążęcia Kiiowskiego Corkę, z pozwoleniem Rzymu dla pokrewieństwa. Cromerus lib. 5. Drugi raz ożenil się ten
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 25
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
z wszelkich racyj kochania Króla. Henryk e contra Król Mąż jej był swawolnego życia, z Froncymeru Królowy po dwie, po trzy miewał Metresy. Jedna Elżbieta Blunta powiła mu Syna, którego Księżęciem Rychmundyj uczynił. MARYĘ Córkę po Królewsku wychowaną uczynił Księżną Brytanów albo Wallów inwazorów olim Brytanii Wyspu, innego od Anglów języka, Dziedziczką oraz Tronu deklarował. Do tej W allii Marię Ociec z Senatem i licznym Dworem odesłał, pod rządy jej Księstwo te oddając. O nią konkurowali Jakub V. Król Szkocyj: Karol V. Cesarz, obiecując jej zaraz Belgium, Król Francuski Franciszek dla Synów swoich, lub Delsina, lub Książęcia Aureliańskiego, ale Henrykowi nie
z wszelkich racyi kochania Krola. Henryk e contra Krol Mąż iey był swawolnego życia, z Froncymeru Krolowy po dwie, po trzy miewał Metresy. Iedna Elżbieta Blunta powiła mu Syna, ktorego Xiężęciem Rychmundyi uczynił. MARYĘ Corkę po Krolewsku wychowaną uczynił Xiężną Brytannow álbo Wallow inwazorow olim Brytannii Wyspu, innego od Anglow ięzyka, Dziedziczką oraz Tronu deklarował. Do tey W allii Maryę Ociec z Senatem y licznym Dworem odesłał, pod rządy iey Xięstwo te oddaiąc. O nię konkurrowali Jakob V. Krol Szkocyi: Karol V. Cesarz, obiecuiąc iey zaraz Belgium, Krol Francuski Franciszek dla Synow swoich, lub Delsina, lub Xiążęcia Aurelianskiego, ale Henrykowi nie
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 85
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Sekretarza Ludwika XII. Króla Francuskiego w Kronice Anni 1492. Jest te Miasto cum titulo Regio po dziś dzień wolne od podatków oprócz kupców W nim Lotariusz 1. R 565 umarł. Joannes Hybners. Ale pewniej iż w Prumieńskim umierał klasztorze.
W Prowincyj Francuskiej BRITANNII olim Ameryce dziesięć successivè mającej Królów a potym Książąt z Anną Dziedziczką ostatnią Karolowi VIII Królowi Francuskiemu dostającej się, Obywatele najlepsi do morza sprawni, całego Świata, praecipue, o Francji
Stolica Rennes, u Łacinników Redones: gdzie kamiecice są o 6 i o siedmiu piętrach. Britannia ta ma Portów 122: Jest tu Miasto Vannes, tojest Venetie Britannice Tu się rodzą Krabany Ptaki z zgniłych
Sekretarza Ludwika XII. Krola Francuskiego w Kronice Anni 1492. Iest te Miásto cum titulo Regio po dziś dzień wolne od podatkow oprocz kupcow W nim Lotariusz 1. R 565 umarł. Ioannes Hybners. Ale pewniey iż w Prumieńskim umierał klasztorze.
W Prowincyi Francuskiey BRITANNII olim Ameryce dziesięć successivè maiącey Krolow a potym Xiążąt z Anną Dziedziczką ostatnią Karolowi VIII Krolowi Francuskiemu dostaiącey się, Obywatele naylepsi do morza sprawni, całego Swiata, praecipuè, o Francii
Stolica Rennes, u Łacinnikow Rhedones: gdzie kamiecice są o 6 y o siedmiu piętrach. Britannia ta ma Portow 122: Iest tu Miasto Vannes, toiest Venetiae Britannicae Tu się rodzą Krabany Ptaki z zgniłych
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 183
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
