od rzeczy głównych karacza w tak rychłym czasie nie mogąc wyswobodzić; z modłami się do Naświętszej Panny Pieczarskiej/ a temi gorącemi udaje i jako do pewnego falutis asyllum przybiega/ łzami oblany ratunku Córce swej (której czyste znak być sumnienie) żebrze/ i temi całą noc zabawiwszy się/ nazajutrz do Liturgiej świętej przystępuje/ tęż eliberacją Panny niewinnej intencją mając: i tam znowu modły łzami gęstemi roztworzywszy swoje/ pewien o co żąda że otrzyma/ kończy Służbę Bożą/ odchodzi potym radosny do domu; w którym gdy się czas niemały czytaniem zabawił/ przydzie Panna Domna zakołace/ dla radości czeladnik nie otworzywszy (co się w Dziejach Apostołskich i z Świętym
od rzeczy głownych káráczá w ták rychłym czáśie nie mogąc wyswobodźić; z modłámi się do Naświętszey Pánny Pieczárskiey/ á temi gorącemi vdáie y iáko do pewnego falutis asyllum przybiega/ łzámi oblány rátunku Corce swey (ktorey czyste znak być sumnienie) żebrze/ y temi cáłą noc zábáwiwszy się/ názáiutrz do Liturgiey świętey przystępuie/ tęż eliberátią Pánny niewinney intentią máiąc: y tám znowu modły łzámi gęstemi rostworzywszy swoie/ pewien o co żąda żę otrzyma/ kończy Służbę Bożą/ odchodźi potym rádosny do domu; w ktorym gdy się czas niemáły czytániem zábáwił/ przydźie Pánná Domná zákołáce/ dla radośći czeládnik nie otworzywszy (co się w Dźieiách Apostolskich y z Swiętym
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 162.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
się/ wesołą/ bez ślin/ i pian onych plugawych. Zadziwi się i zopyta coby się z nią działo? Odpowie Panienka/ tak jakom wyżej referował/ nabożny Jerodiakon rozumiejąc być omamienie diabelskie/ znowu ją dobrze łańcuchem opasze/ znowu modły pierwsze nad nią powtórzy/ znowu Pana z wysokości i Świętych Patronów do eliberacji i wyswobodzenia tej Panny od czarta przeklętego wzywa/ i odchodzi. Znowu mocą Bożą i Świętych Ojców spada łańcuch on/ znowu Panna uśmiechając się też modły powtarza; ode drzwi Pieczarnych zwróci się Jerodiakon Helizeus/ i toż widząc co i pierwej uwolnienie/ dzięki Panu/ który ziemia/ i tym co na niej ugundował władnie/
się/ wesołą/ bez slin/ y pian onych plugáwych. Zádźiwi się y zopyta coby się z nią dźiało? Odpowie Pánienká/ ták iákom wyżey referował/ nabożny Ierodiákon rozumieiąc bydź omamienie dyabelskie/ znowu ią dobrze łáncuchem opasze/ znowu modły pierwsze nád nią powtorzy/ znowu Páná z wysokośći y Swiętych Pátronow do eliberátiey y wyswobodzenia tey Pánny od czártá przeklętego wzywa/ y odchodźi. Znowu mocą Bożą y Swiętych Oycow spada łáncuch on/ znowu Pánná vśmiecháiąc się też modły powtarza; ode drzwi Pieczárnych zwroći się Ierodiákon Helizeus/ y toż widząc co y pierwey vwolnienie/ dzięki Pánu/ ktory źiemia/ y tym co ná niey vgundował władnie/
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 183.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
barzo spokojny, a po pijanu prawie szalony, który przeszłego trybunału za laski Przezdzieckiego, zaprosiwszy do siebie deputatów na Zielone Świątki z Wilna o dwie mile do Czarnej, upiwszy się, chciał im dać kijami. Jeden uciekł na koniu od swojej karety forytarskim, a drugiego zamknął sam w świrniu. Poszła piechota trybunalska po eliberacją w więzieniu będącego deputata i po wzięcie Czyża, który się do bronienia przysposobił. Piechocie trybunalskiej beczkę miodu wystawił, gorzałki i piwa, popoił to. Deputata wypuścił i sam nazajutrz rano przybiegł do Wilna i przeprosił obydwóch deputatów, że ilacji nie czynili i nie popierali w trybunale o tę krzywdę. Ten tedy pijany Czyż wadzić
barzo spokojny, a po pijanu prawie szalony, który przeszłego trybunału za laski Przezdzieckiego, zaprosiwszy do siebie deputatów na Zielone Świątki z Wilna o dwie mile do Czarnej, upiwszy się, chciał im dać kijami. Jeden uciekł na koniu od swojej karety forytarskim, a drugiego zamknął sam w świrniu. Poszła piechota trybunalska po eliberacją w więzieniu będącego deputata i po wzięcie Czyża, który się do bronienia przysposobił. Piechocie trybunalskiej beczkę miodu wystawił, gorzałki i piwa, popoił to. Deputata wypuścił i sam nazajutrz rano przybiegł do Wilna i przeprosił obodwoch deputatów, że ilacji nie czynili i nie popierali w trybunale o tę krzywdę. Ten tedy pijany Czyż wadzić
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 167
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
królewskich pałacach przywykła była, dworne koszty niewyciągała. Dla tego i podziękowanie na większą jeszcze zasługuje uczynność. Tak dożywotniemu przyjacielowi memu dary wieczne warując, aby i w dożywociu nymy jakiej niebyło, między inszemi takową przestrogę wyrażam. Dla dochodzenia sortis meae w Koczubienicach z Ich Mościami Panami Jordanami et compartibus, jako też dla eliberacji Mikuliniec z posessji Ich Mściów Panów Strzemeskich, do której mnie stimulat wielka lasów moich przez tę dzierżawę dezolacja, i inne z jawnym Ich Mościów nad Sumę pożytkiem, a z oczywistą krzywdą moją i prawie z dyshonorem akcje. Że się to bez prawa obeyść niemogło, propter obstacula, których ex personali delicto niemam,
królewskich pałacach przywykła była, dworne koszty niewyciągała. Dla tego y podziękowanie na większą ieszcze zasługuie uczynność. Tak dożywotniemu przyiacielowi memu dary wieczne waruiąc, aby i w dożywociu nymy iakiey niebyło, między inszemi takową przestrogę wyrażam. Dla dochodzenia sortis meae w Koczubienicach z Ich Mościami Panami Jordanami et compartibus, jako tesz dla eliberacyi Mikuliniec z possessyi Ich Mściów Panów Strzemeskich, do którey mnie stimulat wielka lasów moich przez tę dzierżawę dezolacya, y inne z iawnym Ich Mościów nad Summę pożytkiem, a z oczywistą krzywdą moią y prawie z dyshonorem akcye. Że się to bez prawa obeyść niemogło, propter obstacula, których ex personali delicto niemam,
Skrót tekstu: KoniecJATestKrył
Strona: 414
Tytuł:
Testament
Autor:
Jan Aleksander Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
testamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1719
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
wprowadził; który exordia bellorum, motuum civilium, zguby i reputacji pańskiej i wszystkiej Rzpltej wszczepił; który wojsko pod Zbarażem, florem nobilitatis, robur militiae, z prywatnych respektów z Panem Kisielem, wojewodą kijowskim, zgubić chciał; który radził, aby Król J. M. przyszedłszy tu na odsiecz oblężeńcom, niedoczekawszy ich eliberacji, ku Lwowa powrócił, a oni cni bracia naszy opierawszy się, i od wszystkiego odpadłszy, siodła na ramiona wziąwszy, za Królem J. Mcią wędrować musieli; który prowiantu, obiecawszy Królowi J. Mci przy armacie wprowadzać, nieobmyślił; który od koła generalnego suis persvasionibus (którem i dobra rada dzieła wojennego i
wprowadził; który exordia bellorum, motuum civilium, zguby y reputatiej pańskiej y wszystkiej Rzpltej wszczepił; który wojsko pod Zbarażem, florem nobilitatis, robur militiae, z prywatnych respektów z Panem Kisielem, wojewodą kijowskim, zgubić chciał; który radził, aby Król J. M. przyszedłszy tu na odsiecz oblężeńcom, niedoczekawszy ich eliberatiej, ku Lwowa powrócił, a oni cni bracia naszy opierawszy się, y od wszystkiego odpadłszy, siodła na ramiona wziąwszy, za Królem J. Mćią wędrować musieli; który prowiantu, obiecawszy Królowi J. Mći przy armacie wprowadzać, nieobmyślił; który od koła generalnego suis persvasionibus (którém y dobra rada dzieła wojennego y
Skrót tekstu: ComConOssKoniec
Strona: 427
Tytuł:
Kompendium consiliorum pana Jerzego Ossolińskiego
Autor:
Jerzy Ossoliński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
się hoc praecauto, ażeby Sancita wszystkie Sesyj i Rad W. X. L: a mianowicie ostatniej Wileńskiej w Roku teraźniejszym 1703. d.5. Mar. odprawionej in suo robore zostawił, i praevia satisfactio aby była w należytości Dekretem ostatnim wyrażonej, także de novo wypłaconych Asygnacyj przed ustąpieniem z Administracyj Ceł. Na eliberacją Elbląga kołowe Młyńskie pro hac sola vice według Konstytucyj na jeden Rok deklaruje. Młyny zaś Jego Królewskiej Mości w Wilnie będące ut cedant na Kaplicę Z. KAZIMIERZA według Przywileju J. K. Mci. consentit. Sejmik Relationis 16. Augusti Anni praesentis składa.
Powiat Lidzki, Lubo miał limitatam do Podatkowania potestatem, jednak ob
się hoc praecauto, ażeby Sancita wszystkie Sessyi y Rad W. X. L: a mianowicie ostatniey Wileńskiey w Roku teraźnieyszym 1703. d.5. Mar. odprawioney in suo robore zostawił, y praevia satisfactio aby była w należytośći Dekretem ostatnim wyrażoney, także de novo wypłaconych Assygnacyi przed ustąpieniem z Administracyi Ceł. Na eliberacyą Elbląga kołowe Młyńskie pro hac sola vice według Konstytucyi na ieden Rok deklaruie. Młyny zaś Jego Krolewskiey Mośći w Wilnie będące ut cedant na Kaplicę S. KAZIMIERZA według Przywileiu J. K. Mći. consentit. Seymik Relationis 16. Augusti Anni praesentis składá.
Powiat Lidzki, Lubo miał limitatam do Podatkowania potestatem, iednak ob
Skrót tekstu: KonstLubLit
Strona: 124
Tytuł:
Konsytucje W. X. Lit. na tymże Sejmie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
komputu dawnego teraz podatek z Dymu złotych cztery pro hac sola vice, według abjuraty Anni 1690. i Cło Generalne uchwala na dwie lecie, co jednak ad liberam optionem do Braci bierze, Trybunał Skarbowy w Grodniecum suis Clausulis et Paragraphis pod dyrekcją Wielmożnego Kścia Kanclerza Wielkiego W. X. Lit. determinowany przyjmuje, na eliberacją Elbląga praecustodiendo summę od Miasta Elbląskiego deklarowaną pozwala, na Podatek od Koł Młyńskich Szlacheckich i Duchownych utriusque ritus po taleru bitym pro hac sola vice; A na Rzekach wielkich przy Miastach Królewskich, od koła Młyńskiego, od Foluszowego i w Rudach gdzie się okaże po trzy talery bite, pozwala. Reasumpcją Konstytucyj, de immutate Dóbr
komputu dawnego teraz podatek z Dymu złotych cztery pro hac sola vice, według abjuraty Anni 1690. y Cło Generalne uchwala na dwie lecie, co iednak ad liberam optionem do Braći bierze, Trybunał Skarbowy w Grodniecum suis Clausulis et Paragraphis pod dyrekcyą Wielmożnego Xćia Kanclerza Wielkiego W. X. Lit. determinowany przyimuie, na eliberacyą Elbląga praecustodiendo summę od Miasta Elbląskiego deklarowaną pozwala, na Podatek od Koł Młyńskich Szlacheckich y Duchownych utriusque ritus po taleru bitym pro hac sola vice; A na Rzekach wielkich przy Miastach Krolewskich, od koła Młyńskiego, od Foluszowego y w Rudach gdźie się okaże po trzy talery bite, pozwala. Reassumpcyą Konstytucyi, de immutate Dobr
Skrót tekstu: KonstLubLit
Strona: 128
Tytuł:
Konsytucje W. X. Lit. na tymże Sejmie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
X. L. Komputowemu dawniejszemu pozwala; Salvo moderamine Taryfy. O Czopowe, i Szelężne, i Hybernę tylko in duplo według dawnych Taryf, Monopolium Tabaczne Pogłowne Tatarskie tylko od Grabarzów, i Furmanów, i Żydowskie, które ma wynosić summam z tym co na Piechotę Trybunalską naznaczyła Rzeczpospolita nie więcej tylko sześćdziesiąt tysięcy. Na eliberacją Elbląga praecustodiendo summę od Miasta Elbląga deklarowaną pozwala na podatek od koł Młyńskich Szlacheckich, po taleru bitym pro hac sola vice. A na Rzekach wielkich przy Miastach Królewskich, po trzy talery bite. A na zapłatę wojsku Aukcjonalnemu W. X. L. pozwala po cztery złote z Dymu pro hac sola vice, według ostatniej
X. L. Komputowemu dawnieyszemu pozwala; Salvo moderamine Taryffy. O Czopowe, y Szelężne, y Hybernę tylko in duplo według dawnych Taryff, Monopolium Tabaczne Pogłowne Tatarskie tylko od Grabarzow, y Furmanow, y Zydowskie, które ma wynośić summam z tym co na Piechotę Trybunalską naznaczyła Rzeczpospolita nie więcey tylko sześćdźieśiąt tyśięcy. Na eliberacyą Elbląga praecustodiendo summę od Miasta Elbląga deklarowaną pozwala na podatek od koł Młyńskich Szlacheckich, po taleru bitym pro hac sola vice. A na Rzekach wielkich przy Miastach Krolewskich, po trzy talery bite. A na zapłatę woysku Aukcyonalnemu W. X. L. pozwala po cztery złote z Dymu pro hac sola vice, według ostatniey
Skrót tekstu: KonstLubLit
Strona: 128
Tytuł:
Konsytucje W. X. Lit. na tymże Sejmie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
Zgadzając się z Województwy i Powiatami W. X. Lit. na zapłatę Wojsku dawniejszemu i aukcjonalnemu pozwala Podatki uchwalone, Czopowe, Szelężne, i Hyberny in duplo, Monopolium tabaczne, Pogłowne Żydowskie, i Podymne, salva optione Pospolitego ruszenia pro hac sola vice po 4. złote z Dymu, według ostatniej Abjuraty: na eliberacją Elbląga praecustodiendo summę od Miasta Elbląga deklarowaną pozwala, na podatek od koł Młyńskich Szlacheckich, po taleru bitym pro hac sola vice, a na Rzekach wielkich przy Miastach Królewskich, po trzy talery bite. Reassumptio Konstytucyj de immunitate Dóbr Ziemskich Szlacheckich praecustodit i Trybunał Skarbowy W. X. L. in contextu suo. Sejmik Relacjiny
Zgadzaiąc się z Woiewodztwy y Powiatami W. X. Lit. na zapłatę Woysku dawnieyszemu y aukcyonalnemu pozwala Podatki uchwalone, Czopowe, Szelężne, y Hyberny in duplo, Monopolium tabaczne, Pogłowne Zydowskie, y Podymne, salva optione Pospolitego ruszenia pro hac sola vice po 4. złote z Dymu, według ostatniey Abjuraty: na eliberacyą Elbląga praecustodiendo summę od Miasta Elbląga deklarowaną pozwala, na podatek od koł Młyńskich Szlacheckich, po taleru bitym pro hac sola vice, á na Rzekach wielkich przy Miastach Krolewskich, po trzy talery bite. Reassumptio Konstytucyi de immunitate Dobr Ziemskich Szlacheckich praecustodit y Trybunał Skarbowy W. X. L. in contextu suo. Seymik Relacyiny
Skrót tekstu: KonstLubLit
Strona: 130
Tytuł:
Konsytucje W. X. Lit. na tymże Sejmie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
że król August vilipendit tron polski: bo zaraz posłał plenipotentów do Saksonii, którzyby mogli traktat z królem szwedzkim czynić, i dał im gołe membranum z podpisem ręki swojej. Prawda, że wejście Szwedów do Saksonii pretendowało z strony króla Augusta wielkich konsyderacji: bo gdyby był Szwed Saksonią opanował, pewnieby byli Polacy na eliberacją tego kraju królowi Augustowi na pomoc nie poszli; ani też mógł król August wszystkim Polakom konfidować, bo jedni byli urażeni od niego, drudzy za niewymownem szczęściem króla szwedzkiego udawali się. Lecz poglądając na rzeczy ex fonte ich wszczęcia się, któż był okazją tego nieszczęścia króla Augusta, jeżeli nie sam ten pan, który sine
że król August vilipendit tron polski: bo zaraz posłał plenipotentów do Saksonii, którzyby mogli traktat z królem szwedzkim czynić, i dał im gołe membranum z podpisem ręki swojéj. Prawda, że wejście Szwedów do Saxonii pretendowało z strony króla Augusta wielkich konsyderacyi: bo gdyby był Szwed Saksonią opanował, pewnieby byli Polacy na eliberacyą tego kraju królowi Augustowi na pomoc nie poszli; ani téż mógł król August wszystkim Polakom konfidować, bo jedni byli urażeni od niego, drudzy za niewymowném szczęściem króla szwedzkiego udawali się. Lecz poglądając na rzeczy ex fonte ich wszczęcia się, któż był okazyą tego nieszczęścia króla Augusta, jeżeli nie sam ten pan, który sine
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 103
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
