! Tysiączną beczkę piję przy ochocie twojej W twoim domu; niechże mię ostatni raz poi, Jeślim nie tym, czymem był zawsze, zawsze, czymem I teraz — sługą. Lecz cóż pijanemu z rymem? Tak ci od piętnastego pili aże do sta I drugiego, żeby żył zdrów długo starosta. EPILOG
Bogdajże wam na zdrowie, moi bracia grzeczni! Bądźcież w afekcie swego starosty bezpieczni, Że i żywot, i szczęścia swego komplementy W waszych piersiach, w fortecy jakoby zamkniętej, Pokłada, bo kiedy ma miłość u was, braci, Niech mu wszytko fortuna weźmie, nic nie straci.
! Tysiączną beczkę piję przy ochocie twojej W twoim domu; niechże mię ostatni raz poi, Jeślim nie tym, czymem był zawsze, zawsze, czymem I teraz — sługą. Lecz cóż pijanemu z rymem? Tak ci od piętnastego pili aże do sta I drugiego, żeby żył zdrów długo starosta. EPILOG
Bogdajże wam na zdrowie, moi bracia grzeczni! Bądźcież w afekcie swego starosty bezpieczni, Że i żywot, i szczęścia swego komplementy W waszych piersiach, w fortecy jakoby zamkniętej, Pokłada, bo kiedy ma miłość u was, braci, Niech mu wszytko fortuna weźmie, nic nie straci.
Skrót tekstu: PotSielKuk_I
Strona: 123
Tytuł:
Sielanka
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, Ale zajęcia nas do domu wołają: trzody małej Pilne strzeżenie nigdy nie pozwala na długo się oddalać! Żegnaj zatem i nie gardź, proszę, twoimi sługamil
LICYDAS Żegnaj, Maluśki, i pobłogosław rączuchną i nas, i trzodę!
MELIBEUSZ Żegnaj, Dzieciątko! Niech twoja się dobrze miewa i matka, i ojciec! EPILOG
Od kołyski Chrystusa do twoich wracamy stop, najmilszy słuchaczu. Gdy bowiem do Dzieciątka Chrystusa zbyt prosto zwracamy się wraz z pasterzami, to dobrze wiemy, że dopuszczamy się przewiny wobec twoich uszu. Dlatego prosimy u stóp o wybaczenie. Dixi.
, Ale zajęcia nas do domu wołają: trzody małej Pilne strzeżenie nigdy nie pozwala na długo się oddalać! Żegnaj zatem i nie gardź, proszę, twoimi sługamil
LICYDAS Żegnaj, Maluśki, i pobłogosław rączuchną i nas, i trzodę!
MELIBEUSZ Żegnaj, Dzieciątko! Niech twoja się dobrze miewa i matka, i ojciec! EPILOG
Od kołyski Chrystusa do twoich wracamy stop, najmilszy słuchaczu. Gdy bowiem do Dzieciątka Chrystusa zbyt prosto zwracamy się wraz z pasterzami, to dobrze wiemy, że dopuszczamy się przewiny wobec twoich uszu. Dlatego prosimy u stóp o wybaczenie. Dixi.
Skrót tekstu: RódLudzOkoń
Strona: 41
Tytuł:
Ekloga, w której ród ludzki ...
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1727
Data wydania (nie wcześniej niż):
1727
Data wydania (nie później niż):
1727
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
belkę oka. Przetoż i tobie tak żyć było trzeba, Żeby nic na cię ludzie nie wiedzieli, I twoje sprawy aby ciemne lasy Zakryły były od oka ludzkiego. Ale ci powiem, nieboże satyrze, Choćby dowodu inszego nie było, I choćby twoich ścieżek nie wiedziano, Którymiś po tym błędnym chodził świecie, Twego epilog życia dokumentem, Że nie satyrem, lecz człowiekiem żyłeś. Ale bogdajeś żył był jako satyr, W głuchych pustyniach mając swe leżysko I konwersując z leśnymi nimfami, Swe lata trawił z dzikimi zwierzęty I nie wychodził w nasze wielkie pola, I głupie wodził animuszne trzody, Które straciwszy a oraz i sławę, Wydał
belkę oka. Przetoż i tobie tak żyć było trzeba, Żeby nic na cię ludzie nie wiedzieli, I twoje sprawy aby ciemne lasy Zakryły były od oka ludzkiego. Ale ci powiem, nieboże satyrze, Choćby dowodu inszego nie było, I choćby twoich ścieżek nie wiedziano, Którymiś po tym błędnym chodził świecie, Twego epilog życia dokumentem, Że nie satyrem, lecz człowiekiem żyłeś. Ale bogdajeś żył był jako satyr, W głuchych pustyniach mając swe leżysko I konwersując z leśnymi nimfami, Swe lata trawił z dzikimi zwierzęty I nie wychodził w nasze wielkie pola, I głupie wodził animuszne trzody, Które straciwszy a oraz i sławę, Wydał
Skrót tekstu: NiebMSatBar_I
Strona: 638
Tytuł:
Na satyry pisane w roku 1650
Autor:
Marcin Naborowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1658
Data wydania (nie wcześniej niż):
1658
Data wydania (nie później niż):
1658
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
ci w dudki albo na fujarze — Bądźże, o Panie, wdzięczen mej ofiarze.
GRZELA Wroćwa się już do domu, Grzelo, bracie miły, Aby nam wilcy trzody nie poszamotali, Gdyśmy już oglądali Pana tak zacnego, Który by nas domieścił królestwa wiecznego.
ANGELI stantes ad cunas Christi dicent Tekst nie wpisany
EPILOGUS Brak dalej tekstu
ci w dudki albo na fujarze — Bądźże, o Panie, wdzięczen mej ofiarze.
GRZELA Wroćwa się już do domu, Grzelo, bracie miły, Aby nam wilcy trzody nie poszamotali, Gdyśmy już oglądali Pana tak zacnego, Który by nas domieścił krolestwa wiecznego.
ANGELI stantes ad cunas Christi dicent Tekst nie wpisany
EPILOGUS Brak dalej tekstu
Skrót tekstu: AktPasOkoń
Strona: 182
Tytuł:
Akt Pasterski
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1648 a 1656
Data wydania (nie wcześniej niż):
1648
Data wydania (nie później niż):
1656
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
. Tam z tego miejsca wyprawili związkowi wszystkie tabory, konie zbytnie i insze zawady wojskowe w Ukrainę ku Polesiowi, tylko samo wojsko komonikiem lekko zostało a wozów nieco. Wyprawił był marszałek podjazd ku Warszawie z Zagwojskim, który nadzwyczaj dobrze płaszał Sasów, gdzie się tylko wychylili, i znaczne ich partie znosił. Tam było zmyślono epilog na Sasów bardziej do jedzenia niż do wojny sposobnych: że na pewnem po bojowisku znaleziono Sasa supernaturaliter wielki brzuch mającego; attoniti Polacy nad takiem widowiskiem gdy go rozpruć kazali, znaleziono w nim żołądek większy niż u konia saskiego łeb, pełno zaś w nim było indyków, gęsi, kapłonów polskich i inszego mięsa, a serce
. Tam z tego miejsca wyprawili związkowi wszystkie tabory, konie zbytnie i insze zawady wojskowe w Ukrainę ku Polesiowi, tylko samo wojsko kommonikiem lekko zostało a wozów nieco. Wyprawił był marszałek podjazd ku Warszawie z Zagwojskim, który nadzwyczaj dobrze płaszał Sasów, gdzie się tylko wychylili, i znaczne ich partye znosił. Tam było zmyślono epilog na Sasów bardziéj do jedzenia niż do wojny sposobnych: że na pewném po bojowisku znaleziono Sasa supernaturaliter wielki brzuch mającego; attoniti Polacy nad takiém widowiskiém gdy go rozpruć kazali, znaleziono w nim żołądek większy niż u konia saskiego łeb, pełno zaś w nim było indyków, gęsi, kapłonów polskich i inszego mięsa, a serce
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 241
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
na Teatrũ akcią odprawują. EPicteus apud Simplicium. ORATOR
Magistrum Zycie ludzkie jest to komedia niejaka
Żywot ludzki, jest podobny komedii: ludzie żyjący na ziemi są Aktórami, Bóg jest sprawcą mistrzem tej komedii, przyjąć abo odrzucic personę tego mistrza nie w ręku naszych. Wychodzi na prolog tej komediej Nabuchodonozor jako Król Asiryiski: a epilog kończy w osobie bydlęcej jako bydlę nierozumne. Występuje na pierwszy akt Dawid w Pasterskim samodziału/ a drugi akt prowadzi w Purpurze Królewskiej: wyprawuje się na tę scenę Dioniziusz/ jako Król Syrakuzański wkoronie/ a dokonywa tej scenej jako Klecha jaki w łataninie/ poczyna prolog Aman od łaski Królewskiej przy dworze pańskim/ a zawiera
ná Theatrũ akcią odpráwuią. EPicteus apud Simplicium. ORATOR
Magistrum Zyćie ludzkie iest to komedia nieiáká
Zywot ludzki, iest podobny komedii: ludźie żyiący ná źiemi są Aktorámi, Bog iest sprawcą mistrzem tey komedii, przyiąć ábo odrzućic personę tego mistrzá nie w ręku nászych. Wychodźi ná prolog tey komediey Nábuchodonozor iáko Krol Assiryiski: á epilog kończy w osobie bydlęcey iáko bydlę nierozumne. Występuie ná pierwszy akt Dawid w Pasterskim sámodźiáłu/ á drugi akt prowádźi w Purpurze Krolewskiey: wypráwuie się ná tę scenę Dyoniziusz/ iáko Krol Syrákuzański wkoronie/ á dokonywa tey sceney iáko Klechá iáki w łatáninie/ poczyna prolog Aman od łáski Krolewskiey przy dworze páńskim/ á záwiera
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 209
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
akt pomykaj. Silny Holofernesie mineła już scena twojej siły i potęgi/ trzeba apelować do śmierci. Podobnoć ta apelacia nie barzo przyjemna/ wskakże przymuszna/ bo już to od gardła nie tylko kwitem/ ale i obligiem wymknąć się trudno. Straszny komuś/ ale nie wszytkim Goliacie czegoż czekasz w domu: już to epilog na polu trzeba dokonać. Wnet cię przywita cygańska strzelba/ i w łeb twój uderzywszy taki nagrobek położy. Hic iacet magnus par-Dauidis lapide prostratus miles. Miłościwy Królu Angielski Janie pierwszy/ ogień ten na wysokiej gorze twojej założony/ niech cię nie wynosi/ któremuś to przydał Praelucemus Świecima: Bo do tej jasności przymknie się
akt pomykay. Silny Holoferneśie mineła iuż scená twoiey śiły y potęgi/ trzeba ápelowáć do śmierći. Podobnoć tá ápellácia nie barzo przyiemna/ wskakże przymuszna/ bo iuż to od gardła nie tylko kwitem/ ále y obligiem wymknąć się trudno. Strászny komuś/ ále nie wszytkim Goliáćie czegoż czekasz w domu: iuż to epilog ná polu trzebá dokonać. Wnet ćię przywita cygańska strzelba/ y w łeb twoy vderzywszy táki nagrobek położy. Hic iacet magnus par-Dauidis lapide prostratus miles. Miłośćiwy Krolu Angielski Ianie pierwszy/ ogień ten na wysokiey gorze twoiey założony/ niech ćię nie wynośi/ ktoremuś to przydał Praelucemus Swiećima: Bo do tey iásnośći przymknie się
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 209
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
/ cnotą/ świątobliwoścćą/ szczodrobliwością ozłocona. Jaki prolog miał Nabuchodonozor jaki, Dawid jaki Dioniziusz jaki Aman czytaj Hilderbrandus cieśli syn a potym Kardynał będąc jeszcze dziecięciem litery sobie na piasku przypadkiem POLITYCZNY wyraził to Dominatora mari ad mare Nad Piusem IV Papieżem gołębica usiadła znak godności. Piastus był na prologu tej komediej kołodziejem, a na Epilogu Królem Polskim toż i o Przemysławie czy: Holofernesowi apelować do śmierci nie w smak było ale oo od gardła nie tylko kwitem ale i obligiem wymknąć się nie mógł. Goliata cygańska strzelba na Epilogu przywitała. ORATOR Król Angielski Jan Pierwszy na wysokiej gorze ogień pokładał z Inskrypcją Praelucemus. Na tym że teatrze odprawował scenę tem zmarły
/ cnotą/ świątobliwoścćą/ sczodrobliwośćią ozłocona. Iáki prolog miał Nábuchodonozor iáki, Dáwid iáki Dyoniziusz iáki Aman czytay Hilderbrandus ćiesli syn á potym Kardynał będąc iescze dźiećięćiem litery sobie ná piásku przypadkiem POLITYCZNY wyráźił to Dominatora mari ad mare Nad Piusem IV Papieżem gołębica vśiádłá znak godnośći. Piastus był ná prologu tey komediey kołodźieiem, á ná Epilogu Krolem Polskim toż y o Przemysłáwie czy: Holophernesowi ápelować do śmierći nie w smak było ále oo od gardłá nie tylko kwitẽ ále y obligiem wymknąć się nie mogł. Goliatá cygańska strzelbá ná Epilogu przywitáłá. ORATOR Krol Angielski Ian Pierwszy ná wysokiey gorze ogień pokłádał z Inscriptią Praelucemus. Ná tym że theátrze odpráwował scenę tẽ zmarły
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 211
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
to Dominatora mari ad mare Nad Piusem IV Papieżem gołębica usiadła znak godności. Piastus był na prologu tej komediej kołodziejem, a na Epilogu Królem Polskim toż i o Przemysławie czy: Holofernesowi apelować do śmierci nie w smak było ale oo od gardła nie tylko kwitem ale i obligiem wymknąć się nie mógł. Goliata cygańska strzelba na Epilogu przywitała. ORATOR Król Angielski Jan Pierwszy na wysokiej gorze ogień pokładał z Inskrypcją Praelucemus. Na tym że teatrze odprawował scenę tem zmarły mąż POLITYCZNY. Na takie go teatrũ z rzucono dzisia, gdzie tylko robacy akcią odprawują. Wszedł na to teatrum przez bramę urodzenia jaka, ta brama i jak bogata czytaj. Wtej bramie nic
to Dominatora mari ad mare Nad Piusem IV Papieżem gołębica vśiádłá znak godnośći. Piastus był ná prologu tey komediey kołodźieiem, á ná Epilogu Krolem Polskim toż y o Przemysłáwie czy: Holophernesowi ápelować do śmierći nie w smak było ále oo od gardłá nie tylko kwitẽ ále y obligiem wymknąć się nie mogł. Goliatá cygańska strzelbá ná Epilogu przywitáłá. ORATOR Krol Angielski Ian Pierwszy ná wysokiey gorze ogień pokłádał z Inscriptią Praelucemus. Ná tym że theátrze odpráwował scenę tẽ zmarły mąż POLITYCZNY. Ná tákie go theátrũ z rzucono dźiśia, gdźie tylko robacy ákcią odpráwuią. Wszedł ná to theátrum prez bramę vrodzenia iáka, tá bramá y iák bogáta czytay. Wtey bramie nic
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 211
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
oświecił przyozdobił/ i ozłocił. Ten młodości prolog jest barzo niebezpieczny. Albowiem się w nim nie zawsze dobre akty powodzą. Powidził się naprzód Absolonowi przy gładkości/ tylko że ta gładkość na ladajakim się teatrum skończyła. Powodził się Horostratowi/ wszakże nie do końca/ bo mu spalenie meczetu Bogini Dianny miedzy siedmią cudów policzonego ladajaki epilog przydało. Powodził się ten prolog Aleksandrowi/ tylko że nie długo: bo mu śmierć po lat Trzydziestu do dalszych zwycięstw i triumfów drogę przecięła. Atoli jednak i ten prolog dobrze odprawić wielkiej godną rzecz pochwały. ORATOR Młodości prolog barzo niebezpieczny jako się innym powodził, masz Czytelniku przytoczone przykłady czytaj. Ualer: Maksy. Lib
oświećił przyozdobił/ y ozłoćił. Ten młodośći prolog iest barzo niebespieczny. Albowiem się w nim nie záwsze dobre ákty powodzą. Powidźił się naprzod Absolonowi przy głádkośći/ tylko że tá gładkość ná ládáiákim sie theatrum skończyła. Powodził się Horostrátowi/ wszakże nie do końcá/ bo mu spalenie meczetu Bogini Dianny miedzy śiedmią cudow policzonego ládáiáki epilog przydáło. Powodźił się ten prolog Alexandrowi/ tylko że nie długo: bo mu śmierć po lat Trzydźiestu do dalszych zwyćięstw y triumphow drogę przećięła. Atoli iednak y ten prolog dobrze odpráwić wielkiey godną rzecz pochwały. ORATOR Młodośći prolog barzo niebespieczny iáko się innym powodził, masz Czytelniku przytoczone przykłády czytay. Ualer: Maxi. Lib
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 213
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
