się. Potem pojechałem do Opola według rozkazu księżny hetmanowej i tam darowałem jej pięknego i dobrego charta. Przyjął mię łaskawie za jej rekomendacją książę Wiśniowiecki hetman i obiecał swoją promocją. Chart zaś ten, gdy za odjazdem moim uciekł, łowczy, więcej się podobno, aniżeli potrzeba było, obawiając niełaski pańskiej, został franciszkanem w Pińsku.
Powróciwszy do domu i święta wielkanocne odprawiwszy, byłem od rodziców moich, bo i matka moja naówczas była w Rasnej, wyprawiony do Wilna na funkcją deputacką, ale barzo letko. Pożyczyłem rzędu i kulbaki u Łaźniewskiego, naówczas konkurującego o siostrę moją Jagnieszkę. Wielu mi rzeczy na tę funkcją brakowało.
się. Potem pojechałem do Opola według rozkazu księżny hetmanowej i tam darowałem jej pięknego i dobrego charta. Przyjął mię łaskawie za jej rekomendacją książę Wiśniowiecki hetman i obiecał swoją promocją. Chart zaś ten, gdy za odjazdem moim uciekł, łowczy, więcej się podobno, aniżeli potrzeba było, obawiając niełaski pańskiej, został franciszkanem w Pińsku.
Powróciwszy do domu i święta wielkanocne odprawiwszy, byłem od rodziców moich, bo i matka moja naówczas była w Rasnej, wyprawiony do Wilna na funkcją deputacką, ale barzo letko. Pożyczyłem rzędu i kulbaki u Łaźniewskiego, naówczas konkurującego o siostrę moją Jagnieszkę. Wielu mi rzeczy na tę funkcją brakowało.
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 158
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
konsutacyj i konfuzyj Centuriatorów Magdeburskich, nieprzyjaciół Z: Kościoła Rzymskiego) napisał Notas na Martyrologium Rzymskie. Umarł Roku 1607. A lubo dobrze i z aprobacją świata pisał namienione Roczne swe Dzieje ten uczony Purpurat, jednak nolenti, niektóre w Historyj i Chronologii jego wkradły się errory; dla tego wieku 17 żyjący Antonius Pagius Francuz, Franciszkan człek niepospolitej nauki te same errory koriguje w swojej księdze Critica in Annales etc. Baronii zwanej. Podobną na niego Critim napisał Kardynał Norisius, trzeci Tillemontius etc. Zaostrzyli swe pióra i Heretycy, ale errorami oszpecili swoje opera, jakoto Isaacus Casaubonus etc:
Gvilielmus BARCLAIUS w Akademii Mussipotańskiej obojga Prawa Professor, Książęcia Lotaryngii Konsyliarz
konsutacyi y konfuzyi Centuriatorow Magdeburskich, nieprzyiacioł S: Kościoła Rzymskiego) napisał Notas na Martyrologium Rzymskie. Umarł Roku 1607. A lubo dobrze y z approbacyą swiata pisał namienione Roczne swe Dzieie ten uczony Purpurat, iednak nolenti, niektore w Historii y Chronologii iego wkradły się errory; dla tego wieku 17 żyiący Antonius Pagius Francuz, Franciszkan człek niepospolitey nauki te same errory korriguie w swoiey księdze Critica in Annales etc. Baronii zwaney. Podobną na niego Critim napisał Kardynał Norisius, trzeci Tillemontius etc. Zaostrzyli swe piora y Heretycy, ale errorami oszpecili swoie opera, iakoto Isaacus Casaubonus etc:
Gvilielmus BARCLAIUS w Akademii Mussipotańskiey oboyga Práwa Professor, Xiążęcia Lotaringii Konsiliarz
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 601
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
i Purpurata Rzymskiego honore, wydał w owych czterech Tomach Criticam, Historico Chronologiam in universos Annales Ecclesiasticos Cardinalis Baronii, owe naevos jego opuszczenia, w latach omylki i rzeczy uciekłe przed jego wiadomością poprawując, i clarius informując Czytelnika. Te Tomy drukowane są i w Antwerpii Roku 1705. Czego miał dozór Synowiec jego Franciscus Pagius także Franciszkan nie odrodzony od Stryja, wydanych Żywotów Ojców Świętych Biskupów Rzymskich we trzech Tomach in 4to Autor. Wydał Antonius Pagius, jeszcze wprzód tej księgi Krytycznej, Dissertationem Hypaticam de Caesareis Consulibus, Consulatuum Regulas. Żył wieku siedmnastego.
PALLADIUS rodem z Galaty, Rufina rowiennik, i poufały przyjaciel, z Ewagriuszem Pontckim więcej niżeli trzy lata
y Purpurata Rzymskiego honore, wydał w owych czterech Tomach Criticam, Historico Chronologiam in universos Annales Ecclesiasticos Cardinalis Baronii, owe naevos iego opuszczenia, w latach omylki y rzeczy uciekłe przed iego wiadomością poprawuiąc, y clarius informuiąc Czytelnika. Te Tomy drukowane są y w Antwerpii Roku 1705. Czego miał dozor Synowiec iego Franciscus Pagius także Franciszkan nie odrodzony od Stryia, wydanych Zywotow Oycow Swiętych Biskupow Rzymskich we trzech Tomach in 4to Autor. Wydał Antonius Pagius, ieszcze wprzod tey księgi Krytyczney, Dissertationem Hypaticam de Caesareis Consulibus, Consulatuum Regulas. Zył wieku siedmnastego.
PALLADIUS rodem z Galaty, Ruffina rowiennik, y poufały przyiaciel, z Ewagriuszem Pontckim więcey niżeli trzy lata
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 669
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
i tamci potraceni, i Robert Aschius herszt spisku tego odniósł na gardle karę.
10 dnia Października Jana Sejmera Królowa urodziła Edwarda, spytany Król: czy Matkę, czy dziecię ratować? odpów: Dziecię, bo o Zonę nie trudno. Jana z boleści umarła circa partum; tak karało Niebo grzechy Henryka. W X Forestus Franciszkan Roku 1536 21 Junii zbijający, iż Król nie jest Głową Kościoła, łańcuchami za ramiona związany, na dwóch szubienicach obwieszony, podłożonym pod nogi ogniem pieczony, został Martyr veritatis.
Tomasz Kromwellus kilka lat przedtym wkradłszy się w respekt Królewlkł, rozwodu z Katarzyną Svasor, Zwingliańskiej Sekty człek potajemny, podmawiał Króla, aby sprzęty Kościelne
y tamci potráceni, y Robert Aschius herszt spisku tego odniosł na gardle karę.
10 dnia Października Iana Seymera Krolowà urodziłá Edwarda, spytany Krol: czy Matkę, czy dziecie ratować? odpow: Dziecie, bo o Zonę nie trudno. Iana z bolesci umarłá circa partum; tak karało Niebo grzechy Henryká. W X Forestus Franciszkan Roku 1536 21 Iunii zbiiaiący, iż Krol nie iest Głową Kościoła, łańcuchami za ramiona związány, na dwoch szubienicach obwieszony, podłożonym pod nogi ogniem pieczony, został Martyr veritatis.
Tomasz Kromwellus kilká lat przedtym wkradłszy się w respekt Krolewlkł, rozwodu z Katarzyną Svasor, Zwingliańskiey Sekty człek potáiemny, podmawiał Krola, áby sprzęty Kościelne
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 99
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Boga, niemniej wszechmocnego jako i miłosiernego w tych to Elearach polskich, którzy w. m. memu jaśnie wielmożnemu panu, spólnie zemną, wszelkich pobożnych zamysłów przy długowiecznem zdrowiu uprzejmie życzą. Dan w Poznaniu w lutym 1623. W. m. mego jaśnie wielmożnego pana a patronasłużebny Bogomodlca KS. WOJCIECH DEMBOŁĘCKI, z Konojad Franciszkan, a tychże Elearów polskich na cesarskiej kapelan. SUMARIUSZ WSZYSTKIEGO.
DO CZYTELNIKA. Górolotne dzieła.ludu rycerskiego Niegdy przez sławnego męża Lisowskiego W krainach moskiewskich naprzód zebranego Na posługę cnego Zygmunta trzeciego Króla polskiego Trudno wszystkie liczyć: bo za bożą mocą, Choć po śmierci jego nowych głów pomocą, Przedziwne ich męstwa po świecie
Boga, niemniej wszechmocnego jako i miłosiernego w tych to Elearach polskich, którzy w. m. memu jaśnie wielmożnemu panu, spólnie zemną, wszelkich pobożnych zamysłów przy długowiecznem zdrowiu uprzejmie życzą. Dan w Poznaniu w lutym 1623. W. m. mego jaśnie wielmożnego pana a patronasłużebny Bogomodlca KS. WOJCIECH DEMBOŁĘCKI, z Konojad Franciszkan, a tychże Elearów polskich na cesarskiej kapelan. SUMMARYUSZ WSZYSTKIEGO.
DO CZYTELNIKA. Górolotne dzieła.ludu rycerskiego Niegdy przez sławnego męża Lisowskiego W krainach moskiewskich naprzód zebranego Na posługę cnego Zygmunta trzeciego Króla polskiego Trudno wszystkie liczyć: bo za bożą mocą, Choć po śmierci jego nowych głów pomocą, Przedziwne ich męstwa po świecie
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 2
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
nad pany, A oni lud jego i jemu oddany, On sam ich ściany. Przeto Bogu w Trójcy świętej jedynemu Na cześć i na chwałę, a przytem wszelkiemu, Jako się co działo, rycerstwu polskiemu Na pociechę piszę, czyniąc chęci cnemu Ludu młodemu.
Oczywisty świadek, KS. WOJGIECH DEMBOŁĘCKI, z Konojad Franciszkan, z rozkazu O. Ś. kapelan. Elearów polskich. ROZDZIAŁ I. O PRZYCZYNIE ZACIĄGU ELEARÓW POLSKICH NA CESARSKĄ. Miłosierdzie boskie w zaciągnieniu Elearów na obronę kościoła ś. przeciw kacerzom, boskim i cesarskim rebelizantom. Skutki kacerstwa. Jako cesarza obiegli. Ucisk cesarski, świątobliwość cesarska, jedyna potucha cesarska. Przyczyny dla
nad pany, A oni lud jego i jemu oddany, On sam ich ściany. Przeto Bogu w Trójcy świętej jedynemu Na cześć i na chwałę, a przytem wszelkiemu, Jako się co działo, rycerstwu polskiemu Na pociechę piszę, czyniąc chęci cnemu Ludu młodemu.
Oczywisty świadek, KS. WOJGIECH DEMBOŁĘCKI, z Konojad Franciszkan, z rozkazu O. Ś. kapelan. Elearów polskich. ROZDZIAŁ I. O PRZYCZYNIE ZACIĄGU ELEARÓW POLSKICH NA CESARSKĄ. Miłosierdzie boskie w zaciągnieniu Elearów na obronę kościoła ś. przeciw kacerzom, boskim i cesarskim rebelizantom. Skutki kacerstwa. Jako cesarza obiegli. Ucisk cesarski, świątobliwość cesarska, jedyna potucha cesarska. Przyczyny dla
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 5
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
tak mocno do zamku strzelali, Zaraz puszkarzów od dział pozganiali, Których choć kijem do dział naganiano, Nie mogli radzić — tak gęsto strzelano. Pomocnicy wnet z szańców uciekali, Co w rychtowaniu do dział pomagali. Po dwóch i po trzech razem ich ginęło — Szczęśliwy został, którego minęło! I kaznodzieja zakonu świętego, Franciszkan, mówię, doznał równie złego. Kiedy przy dziale stanął chwilę małą, Klinem spod działa nosa mu urwało. Żydów zaś dwóch, co przy dziale stali, Którzy to dźwigać działa pomagali,
Pożegnali świat oba w onym razie, A on sam został w takiej twarzy skazie. Z miejskiego stanu jak mogąc strzelali, Ale
tak mocno do zamku strzelali, Zaraz puszkarzów od dział pozganiali, Których choć kijem do dział naganiano, Nie mogli radzić — tak gęsto strzelano. Pomocnicy wnet z szańców uciekali, Co w rychtowaniu do dział pomagali. Po dwóch i po trzech razem ich ginęło — Szczęśliwy został, którego minęło! I kaznodzieja zakonu świętego, Franciszkan, mówię, doznał równie złego. Kiedy przy dziale stanął chwilę małą, Klinem spod działa nosa mu urwało. Żydów zaś dwóch, co przy dziale stali, Którzy to dźwigać działa pomagali,
Pożegnali świat oba w onym razie, A on sam został w takiej twarzy skazie. Z miejskiego stanu jak mogąc strzelali, Ale
Skrót tekstu: MakSRelBar_II
Strona: 184
Tytuł:
Relacja Kamieńca wziętego przez Turków w roku 1672 ...
Autor:
Stanisław Makowiecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1672
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1672
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
słusznie nazywać mieli/ (nie Saracenami) ale Ismaelitami i Agarenami. Piszą i inni/ iż ten naród od Chama/ wtórego syna Noego/ początek swój ma/ i jakoby miało być własne Chamowskie bezecne pokolenie. Czego wielkie podobieństwo jest: bo nawyższy Car Tatarkich w Azji/ zowie się Chamem wielkim/ do którego Ascelinus Franciszkan dla nawrócenia do wiary CHRYSTUSOWEJ był posłany. Zaś Diód. Siculus l. 3. pisze/ iż Tatarowie bają/ jakoby w ziemi ich/ miała się narodzić z Westy Bogini białagłowa Araksa mianowana/ która od głowy aż do pasa białągłową była/ a drugą połowicę jaszczurcą zdała się mieć/ a ta była sławną i
słusznie názywać mieli/ (nie Sáracenami) ále Ismáelitámi y Agarenami. Piszą y inni/ iż ten narod od Chamá/ wtorego syná Noego/ pocżątek swoy ma/ y iákoby miáło być włásne Chamowskie bezecne pokolenie. Cżego wielkie podobieństwo iest: bo nawyższy Car Tatarkich w Azyey/ zowie się Chamem wielkim/ do ktorego Ascelinus Franciszkan dla náwroceniá do wiáry CHRYSTVSOWEY był posłány. Záś Diod. Siculus l. 3. pisze/ iż Tátárowie báią/ iákoby w źiemi ich/ miáłá się narodźić z Westy Bogini biáłágłowá Araxá miánowáná/ ktora od głowy aż do pásá biáłągłową byłá/ á drugą połowicę iaszcżurcą zdáłá się mieć/ á tá byłá słáwną y
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 1
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
/ (jako pisze Z. Thomas Cantipratanus i inni Autorowie) gdy się jej nie powiodły potwarzy i szkalowania/ któremi przez pisma swe/ i książki na to wydane/ zakonnikom onym przeszkodzić wtym usiłowała; i doznawszy rzeczą samą/ że jej nie pomagało tak wielkie zakonów dawniejszych/ i innego duchowieństwa/ na też Dominikany i Franciszkany za jej powodem wzruszenia/ zajątrzenia/ a dobrze wiedżąć że jej wtym żadna zwierzchność ani potęga świecka/ ratować nie mógł przeciwko stolicy Apostołskiej szkołami zawżdy rządzącej/ do trzech się osobliwie argumentów udała/ któremi się jako trzema mury abo wały/ przeciw mocy tejże stolicy obtoczyć i bronić chciała. Pierwszy był/ że Papież przymusić
/ (iáko pisze S. Thomas Cantipratanus y ini Autorowie) gdy się iey nie powiodły potwarzy y szkálowánia/ ktoremi przez pismá swe/ y kśiąszki ná to wydáne/ zakonnikom onym przeszkodźić wtym vśiłowáłá; y doznawszy rzecżą sámą/ że iey nie pomagáło ták wielkie zakonow dawnieyszych/ y innego duchowieństwá/ ná tesz Dominikany y Fránćiszkany zá iey powodem wzruszenia/ záiątrzenia/ á dobrze wiedźąć że iey wtym żadna zwierzchność áni potęgá swiecka/ rátowáć nie mogł przećiwko stolicy Apostolskiey szkołámi záwżdy rządzącey/ do trzech się osobliwie árgumentow vdáłá/ ktoremi się iáko trzema mury ábo wáły/ przećiw mocy teyże stolicy obtoczyć y bronić chćiáłá. Pierwszy był/ że Papież przymuśić
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 80
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
3. Bonifacy. Tenoryste.
1. Mateo, który potym służył temuż Cesarzowi Jego Mości Ferd. 2. Benedykt. 3. Lachini, który i na Teorbie grał. 4, Fryderycus Niemiec, Kapelle Magister. Bachiste.
1. Ksiądz Jacek Wenet, 2. Karczowski Polak, 3. Ksiądz Lukini, Franciszkan Włoch, 4. Kiczawski Polak, Ociec owego Organisty,
5. Ksiądz Wierzbicki Polak, który był potym Proboszczem Starowiśnickim,
Ci wszyscy w raz służyli, i swoję Industrią na w Jeździe pod czas Koronacji Królowej Jej Mości Ludowiki w Krakowie pokazali. Instrumentaliste.
1. Skrzypek Włoch Wincenty. 2. Stanisław Polak Skrzypek.
3. Bonifacy. Tenoristae.
1. Matheo, ktory potym służył temuż Cesarzowi Iego Mośći Ferd. 2. Benedykt. 3. Láchini, ktory y ná Teorbie grał. 4, Fridericus Niemiec, Kápelle Magister. Bachistae.
1. Xiądz Iácek Wenet, 2. Kárczowski Polak, 3. Xiądz Lukini, Fránćiszkan Włoch, 4. Kiczáwski Polak, Oćiec owego Orgánisty,
5. Xiądz Wierzbicki Polak, ktory był potym Proboszczem Stárowiśnickim,
Ci wszyscy w raz służyli, y swoię Industryą ná w Ieźdźie pod czás Koronácyey Krolowey Iey Mośći Ludowiki w Krakowie pokazáli. Instrumentalistae.
1. Skrzypek Włoch Wincenty. 2. Stánisław Polak Skrzypek.
Skrót tekstu: CzerDwór
Strona: A4v
Tytuł:
Dwór, wspaniałość, powaga i rządy ... Stanisława Lubomirskiego ...
Autor:
Stanisław Czerniecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
inwentarze, kroniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1697
Data wydania (nie wcześniej niż):
1697
Data wydania (nie później niż):
1697
