prząść kądziele, w zajęczym kożuchu. 433. SĘDZIA ŚLEPY W KAPTURZE WILEŃSKIM
Wszedszy wczora, gdzie siedzą kapturowi sędzię, Obaczyłem ślepego kolegę w ich rzędzie. Na cóż, kiedy kto ślepy, pomyślę, z natury, Bez potrzeby ma nosić, ni raróg, kaptury? 434 (N). FLIS Z JAJCY
Frochtarz jeden ubogi (proszę nie urągać, Panowie Zawiślanie, tym grosza zasiągać, Gdzie się co rodzi, musim), przesypawszy sieczką, Wstawił kokosze jajca na swą traftę z beczką. Z którejż na świecie rzeczy wyjęto przygodę? W nie postrzeżoną trafta uderzyła kłodę. Beczka się obaliła; za której upadem Jajca się tłuką
prząść kądziele, w zajęczym kożuchu. 433. SĘDZIA ŚLEPY W KAPTURZE WILEŃSKIM
Wszedszy wczora, gdzie siedzą kapturowi sędzię, Obaczyłem ślepego kolegę w ich rzędzie. Na cóż, kiedy kto ślepy, pomyślę, z natury, Bez potrzeby ma nosić, ni raróg, kaptury? 434 (N). FLIS Z JAJCY
Frochtarz jeden ubogi (proszę nie urągać, Panowie Zawiślanie, tym grosza zasiągać, Gdzie się co rodzi, musim), przesypawszy sieczką, Wstawił kokosze jajca na swą traftę z beczką. Z którejż na świecie rzeczy wyjęto przygodę? W nie postrzeżoną trafta uderzyła kłodę. Beczka się obaliła; za której upadem Jajca się tłuką
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 189
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, co stargował, kupi. 86. DO STAREGO ŻŁOBU
Chudy pachołek, w ręku nie miawszy rzemiosła, Włóczył towary, biorąc ze Śląska na osła. Zrazu wstążki, forbotki, szkot, włóczki, kramrasy, Dalej kitajki, mory, potem i hatłasy. Przyszedszy do tysiączka, przybyło mu buty: Skupował, jako frochtarz, pszenicę na szkuty; Dał potem na arendę ostatkiem, co zbywa. Aksamity sobolem i rysiem podszywa, Fryzy sprząga do karoc, w karawanach żmudy. Kto nie znał — nie był nigdy ten pachołek chudy, Bo gotowych pieniędzy ma gdzieś w sklepie kadzią; A on ledwie arendą wyżywi z czeladzią. Toż skoro z
, co stargował, kupi. 86. DO STAREGO ŻŁOBU
Chudy pachołek, w ręku nie miawszy rzemiosła, Włóczył towary, biorąc ze Śląska na osła. Zrazu wstążki, forbotki, szkot, włóczki, kramrasy, Dalej kitajki, mory, potem i hatłasy. Przyszedszy do tysiączka, przybyło mu buty: Skupował, jako frochtarz, pszenicę na szkuty; Dał potem na arendę ostatkiem, co zbywa. Aksamity sobolem i rysiem podszywa, Fryzy sprząga do karoc, w karawanach żmudy. Kto nie znał — nie był nigdy ten pachołek chudy, Bo gotowych pieniędzy ma gdzieś w sklepie kadzią; A on ledwie arendą wyżywi z czeladzią. Toż skoro z
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 56
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
rationem frochtu powinien był im dać przy defluitacyjej na jeden statek złp. 100, lecz iż kasa żupna dla słabej wendycyjej natenczas słabo jest w pieniądze gotowe aprowidowana, tedy solą beczkową u wiślanego brzegu względem tych 100 zł, po zł 8 rachując beczkę, dam im. Którą sól na komorach mazowieckich powinien każdy z pp. frochtarzów oddać, a pisarze takową sól na komorach płacić powinni, videlicet na najpierwszej komorze po złotych dziesiąci, na drugiej komorze po złotych dziesiąci i groszy piąci, na trzeciej komorze po złotych dziesiąci i groszy dziesiąci, na czwartej komorze po złotych dziesiąci i gr 15, na piątej komorze po złotych dziesiąci i gr 17, na
rationem frochtu powinien był im dać przy defluitacyjej na jeden statek złp. 100, lecz iż kasa żupna dla słabej wendycyjej natenczas słabo jest w pieniądze gotowe aprowidowana, tedy solą beczkową u wiślanego brzegu względem tych 100 zł, po zł 8 rachując beczkę, dam im. Którą sól na komorach mazowieckich powinien każdy z pp. frochtarzów oddać, a pisarze takową sól na komorach płacić powinni, videlicet na najpierwszej komorze po złotych dziesiąci, na drugiej komorze po złotych dziesiąci i groszy piąci, na trzeciej komorze po złotych dziesiąci i groszy dziesiąci, na czwartej komorze po złotych dziesiąci i gr 15, na piątej komorze po złotych dziesiąci i gr 17, na
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 61
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
i groszy dwudziestu, na ósmej komorze po zł 11.
A iż secundum antiquam consuetudinem powinienem im był dać po zł 300 anticipate na każdy statek, jako i kontrakt skarbowy z ichm. pp. komisarzami k. imci in a. 1659 z niemi uczyniony opiewa, tedy tych złotych trzechset pozwalam tymże pp. frochtarzom solą beczkową albo i twardą (który jaką będzie chciał) dawać. A jeśli beczkowej weźmie, tedy powinien mu ją dać po złotych dziewiąci, a twardą jako kupiec potoczny kupuje. A oni powinni będą tę sól na komorach
mazowieckich oddać, która im płacona ma być na każdej komorze złotym jednym drożej niżeli owa pierwsza,
i groszy dwudziestu, na ósmej komorze po zł 11.
A iż secundum antiquam consuetudinem powinienem im był dać po zł 300 anticipate na każdy statek, jako i kontrakt skarbowy z ichm. pp. komisarzami k. jmci in a. 1659 z niemi uczyniony opiewa, tedy tych złotych trzechset pozwalam tymże pp. frochtarzom solą beczkową albo i twardą (który jaką będzie chciał) dawać. A jeśli beczkowej weźmie, tedy powinien mu ją dać po złotych dziewiąci, a twardą jako kupiec potoczny kupuje. A oni powinni będą tę sól na komorach
mazowieckich oddać, która im płacona ma być na każdej komorze złotym jednym drożej niżeli owa pierwsza,
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 61
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
złotych półtorasta ciż pisarze dać im będą powinni, nie depaktując ich i na pakunki niezwyczajne tak wiele beczek, jako dotychczas brali i rachowali, z solej skarbowej wytrącać nie będą nad dwie od sta. Statków i drzewa, na których sól spuszczają, nie będą im mogli hamować, ale pro libitu, kędy chce który frochtarz, żeby tam przedawał.
Względem casus fortuitos, którym by dowcip ludzki nie mógł zabieżeć, ma ta wszystka szkoda zostawać przy skarbie. Jeśliby zaś przez ich niebalstwo, niedozór i niedostatek szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił,
złotych półtorasta ciż pisarze dać im będą powinni, nie depaktując ich i na pakunki niezwyczajne tak wiele beczek, jako dotychczas brali i rachowali, z solej skarbowej wytrącać nie będą nad dwie od sta. Statków i drzewa, na których sól spuszczają, nie będą im mogli hamować, ale pro libitu, kędy chce który frochtarz, żeby tam przedawał.
Względem casus fortuitos, którym by dowcip ludzki nie mógł zabieżeć, ma ta wszystka szkoda zostawać przy skarbie. Jeśliby zaś przez ich niebalstwo, niedozór i niedostatek szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił,
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 62
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
sól spuszczają, nie będą im mogli hamować, ale pro libitu, kędy chce który frochtarz, żeby tam przedawał.
Względem casus fortuitos, którym by dowcip ludzki nie mógł zabieżeć, ma ta wszystka szkoda zostawać przy skarbie. Jeśliby zaś przez ich niebalstwo, niedozór i niedostatek szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił, in duplo płacić ją powinien, wyjąwszy przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając
sól spuszczają, nie będą im mogli hamować, ale pro libitu, kędy chce który frochtarz, żeby tam przedawał.
Względem casus fortuitos, którym by dowcip ludzki nie mógł zabieżeć, ma ta wszystka szkoda zostawać przy skarbie. Jeśliby zaś przez ich niebalstwo, niedozór i niedostatek szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił, in duplo płacić ją powinien, wyjąwszy przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 62
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił, in duplo płacić ją powinien, wyjąwszy przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając się na faktorów i chłopców swoich, którzy tylko sól skarbową twardą i beczki fałszują.
Ostatek frochtu solucyjej powinien będę pp. frochtarzom w żupach; inquantum by pieniędzy gotowych nie było, eadem taxa lubo solą szybikową, lubo zieloną, którą kupcy natenczas będą kupować i która by
szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił, in duplo płacić ją powinien, wyjąwszy przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając się na faktorów i chłopców swoich, którzy tylko sól skarbową twardą i beczki fałszują.
Ostatek frochtu solucyjej powinien będę pp. frochtarzom w żupach; inquantum by pieniędzy gotowych nie było, eadem taxa lubo solą szybikową, lubo zieloną, którą kupcy natenczas będą kupować i która by
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 62
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając się na faktorów i chłopców swoich, którzy tylko sól skarbową twardą i beczki fałszują.
Ostatek frochtu solucyjej powinien będę pp. frochtarzom w żupach; inquantum by pieniędzy gotowych nie było, eadem taxa lubo solą szybikową, lubo zieloną, którą kupcy natenczas będą kupować i która by się im sól podobała, wydam sine quavis dilatione cum libera venditione et defluitatione.
Działo się w żupach wielickich die et anno ut supra.
Kasper Celesta, Jan Przedborski imieniem mojem
przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając się na faktorów i chłopców swoich, którzy tylko sól skarbową twardą i beczki fałszują.
Ostatek frochtu solucyjej powinien będę pp. frochtarzom w żupach; inquantum by pieniędzy gotowych nie było, eadem taxa lubo solą szybikową, lubo zieloną, którą kupcy natenczas będą kupować i która by się im sól podobała, wydam sine quavis dilatione cum libera venditione et defluitatione.
Działo się w żupach wielickich die et anno ut supra.
Kasper Celesta, Jan Przedborski imieniem mojem
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 62
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
by pieniędzy gotowych nie było, eadem taxa lubo solą szybikową, lubo zieloną, którą kupcy natenczas będą kupować i która by się im sól podobała, wydam sine quavis dilatione cum libera venditione et defluitatione.
Działo się w żupach wielickich die et anno ut supra.
Kasper Celesta, Jan Przedborski imieniem mojem i wszystkich pp. frochtarzów jako destytuowany natenczas do kontraktu, Jan Trzciński. Andrzej Gawędzki mp. 16. Instrukcja dla pracowników żup krakowskich
Wieliczka, 20 I 1661
Acz dla wielu przyczyn, ale osobliwie dlatego królowie ichm. co dwie lecie komisyje żupne ordynowali i perpetua praxi potwierdzali, aby komisarze w rząd żupny pilno wglądając egzorbitancyje wszelakie znosili i cokolwiek by
by pieniędzy gotowych nie było, eadem taxa lubo solą szybikową, lubo zieloną, którą kupcy natenczas będą kupować i która by się im sól podobała, wydam sine quavis dilatione cum libera venditione et defluitatione.
Działo się w żupach wielickich die et anno ut supra.
Kasper Celesta, Jan Przedborski imieniem mojem i wszystkich pp. frochtarzów jako destytuowany natenczas do kontraktu, Jan Trzciński. Andrzej Gawędzki mp. 16. Instrukcja dla pracowników żup krakowskich
Wieliczka, 20 I 1661
Acz dla wielu przyczyn, ale osobliwie dlatego królowie ichm. co dwie lecie komisyje żupne ordynowali i perpetua praxi potwierdzali, aby komisarze w rząd żupny pilno wglądając egzorbitancyje wszelakie znosili i cokolwiek by
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 62
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
oddawania żup, tak jako się opisało sporządzonych ichmciom panom administratorom przystępujemy. 17. Instrukcja dla frochtarzy żup krakowskich
Wieliczka, 7 II 1661
Ja niżej podpisany wiadomo czynię swym i ichm. pp. kolegów moich imieniem, ponieważ sieła zależy na prowizyjej solą komór mazowieckich skarbowej j. k. mci, tedy takowe z pp. frochtarzami, którzy statki swoje pod sól j. k. mci podstawiać będą, uczyni postanowienie.
Naprzód iż z pewnych a słusznych respektów tak tu na miejscu w Wieliczce, jako i na Mazowsze sól wyprawiona na wagę się przedawać będzie, tedy biorąc proporcyją czterdziestu cetnarów wiślnego bałwana, według postanowionego frochtu in a. 1651, od
oddawania żup, tak jako się opisało sporządzonych ichmciom panom administratorom przystępujemy. 17. Instrukcja dla frochtarzy żup krakowskich
Wieliczka, 7 II 1661
Ja niżej podpisany wiadomo czynię swym i ichm. pp. kolegów moich imieniem, ponieważ sieła zależy na prowizyjej solą komór mazowieckich skarbowej j. k. mci, tedy takowe z pp. frochtarzami, którzy statki swoje pod sól j. k. mci podstawiać będą, uczyni postanowienie.
Naprzód iż z pewnych a słusznych respektów tak tu na miejscu w Wieliczce, jako i na Mazowsze sól wyprawiona na wagę się przedawać będzie, tedy biorąc proporcyją czterdziestu cetnarów wiślnego bałwana, według postanowionego frochtu in a. 1651, od
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 69
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
