koce/ woski/ miody/ czary z derenia/ które dla piękności ich rozumieją być ze drżenia: mięsa zaś suche wołowe/ jarzyny/ masła/ do Konstantynopola. Tamtędy też idzie Moszkatella/ i Małmazja z Kandiej do Polski/ i do Niemiec: skąd Wojewoda ma wielką Intratę. Zabawa przednia tam porodzonych ludzi/ jest furmanka. Pokazują w mowie/ iż idą od Rzymian/ bo mają mowę Łacińską/ acz barziej popsowaną/ a niż Włoszy. Konia zowią/ kallo; a Włoszy Kauallo: wodę: apa; a ci l aqua: chleb/ pa; a Włoszy il panę. W obrzędzie Boskim używają mowy Serbskiej/
koce/ woski/ miody/ czáry z dereniá/ ktore dla pięknośći ich rozumieią być ze drżeniá: mięsá záś suche wołowe/ iárzyny/ másłá/ do Constántinopolá. Támtędy też idźie Moszkátellá/ y Máłmázya z Kándiey do Polski/ y do Niemiec: skąd Woiewodá ma wielką Intratę. Zabáwá przednia tám porodzonych ludźi/ iest furmánká. Pokázuią w mowie/ iż idą od Rzymian/ bo máią mowę Láćińską/ ácz bárźiey popsowáną/ á niż Włoszy. Koniá zowią/ kállo; á Włoszy Kauallo: wodę: apa; á ći l aqua: chleb/ pa; á Włoszy il panę. W obrzędźie Boskim vżywáią mowy Serbskiey/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 132
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
, zapozwanych o to, iż lakob Cemerys mąż pozwanej starfował się za formankę z p. Cempinskim pisarzem cła komory do Warszawy za duk. 8 i wziął od niego duk. 1 Cemerys, a nie zawiosł go do Warszawy, gdy aktor zaś zawiosł do Warszawy p. Cempinskiego, który mu nie dopłacił za te furmankę duk. 5, więc uprasza aktor, aby pozwana zapłaciła te duk. 5 z dobr męża swego, rządając sprawiedliwości. — Pozwana Małgorzata Cemerysowa, osobiście stawająca, sprawia się, że ja nie wiem o tym interesie, mąż mnie odszedł, nie wiem gdzie, narobiwszy długów, o których zapłacenie i insi ludzie upominają
, zapozwanych o to, iż lakob Cemerys mąż pozwaney starfował się za formankę z p. Cempinskim pisarzem cła komory do Warszawy za duk. 8 y wziął od niego duk. 1 Cemerys, a nie zawiosł go do Warszawy, gdy aktor zaś zawiosł do Warszawy p. Cempinskiego, ktory mu nie dopłacił za te furmankę duk. 5, więc uprasza aktor, aby pozwana zapłaciła te duk. 5 z dobr męża swego, rządaiąc sprawiedliwości. — Pozwana Małgorzata Cemerysowa, osobiście stawaiąca, sprawia się, że ia nie wiem o tym interessie, mąż mie odszedł, nie wiem gdzie, narobiwszy długow, o ktorych zapłacenie y insi ludzie upominaią
Skrót tekstu: KsKrowUl_4
Strona: 659
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Krowodrza, cz. 4
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Krowodrza
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1758 a 1771
Data wydania (nie wcześniej niż):
1758
Data wydania (nie później niż):
1771
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
, czego Strażnicy fideliter sub iuramento przestrzegać powinni. Ta Defalka, tym tylko Furmanom służy c ma, którzy na te jeźdzą Komory wyżej specyfikowane, gdzie należy brać od konia jednego, na czwarty grosz bona moneta groszy 8. gdzie zaś po groszy 2. dobrej monety płacić powinni już tam Defalka żadna nie powinna być.
Furmanka, także rocznia należy do Furmanów, aby każdy od konia jednego płacił Furmankę zagraniczną po groszy 20. dobrej monety, a po Koronie, od konia jednego po groszy 10. także dobrą monetą, który raz kwit wziąwszy, ma mu służyć na cały Rok. Forma Kwitu Poborowego
Anno 11703. die 1. Ianuarij Tomasz
, czego Stráżnicy fideliter sub iuramento przestrzegáć powinni. Tá Defalka, tym tylko Furmanom służy c ma, ktorzy ná te iezdzą Komory wyżey specyfikowáne, gdzie należy bráć od konia iednego, ná czwárty grosz bona moneta groszy 8. gdzie záś po groszy 2. dobrey monety płáćić powinni iuż tám Defalká żadna nie powinna bydź.
Furmanká, tákże rocznia należy do Furmanow, áby káżdy od konia iednego płaćił Furmankę zágraniczną po groszy 20. dobrey monety, á po Koronie, od konia iednego po groszy 10. tákże dobrą monetą, ktory raz kwit wźiąwszy, ma mu służyć ná cáły Rok. Forma Kwitu Poborowego
Anno 11703. die 1. Ianuarij Tomasz
Skrót tekstu: InsCel
Strona: B2
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
Furmanom służy c ma, którzy na te jeźdzą Komory wyżej specyfikowane, gdzie należy brać od konia jednego, na czwarty grosz bona moneta groszy 8. gdzie zaś po groszy 2. dobrej monety płacić powinni już tam Defalka żadna nie powinna być.
Furmanka, także rocznia należy do Furmanów, aby każdy od konia jednego płacił Furmankę zagraniczną po groszy 20. dobrej monety, a po Koronie, od konia jednego po groszy 10. także dobrą monetą, który raz kwit wziąwszy, ma mu służyć na cały Rok. Forma Kwitu Poborowego
Anno 11703. die 1. Ianuarij Tomasz Kiełtyka z Kleparza, Furmankę i Prasaikę zagraniczną vel Koronną do cZwartego grosza należącą
Furmanom służy c ma, ktorzy ná te iezdzą Komory wyżey specyfikowáne, gdzie należy bráć od konia iednego, ná czwárty grosz bona moneta groszy 8. gdzie záś po groszy 2. dobrey monety płáćić powinni iuż tám Defalká żadna nie powinna bydź.
Furmanká, tákże rocznia należy do Furmanow, áby káżdy od konia iednego płaćił Furmankę zágraniczną po groszy 20. dobrey monety, á po Koronie, od konia iednego po groszy 10. tákże dobrą monetą, ktory raz kwit wźiąwszy, ma mu służyć ná cáły Rok. Forma Kwitu Poborowego
Anno 11703. die 1. Ianuarij Tomasz Kiełtyká z Kleparzá, Furmankę y Prasaikę zágrániczną vel Koronną do cZwártego groszá należącą
Skrót tekstu: InsCel
Strona: B2
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
do Furmanów, aby każdy od konia jednego płacił Furmankę zagraniczną po groszy 20. dobrej monety, a po Koronie, od konia jednego po groszy 10. także dobrą monetą, który raz kwit wziąwszy, ma mu służyć na cały Rok. Forma Kwitu Poborowego
Anno 11703. die 1. Ianuarij Tomasz Kiełtyka z Kleparza, Furmankę i Prasaikę zagraniczną vel Koronną do cZwartego grosza należącą dorocznią, iuxta Conftitutionem Anni 1629 od koni No. 4. w No. 2. solvit Quietatur. N. N. Thesauri Regni. Et sic consequenter ma więcej wozów i koni, specifite dokładać. Taksa Soli Bałwaniastej i Beczkowej w Bochni.
Soli Bałwaniastej Cetnar w
do Furmanow, áby káżdy od konia iednego płaćił Furmankę zágraniczną po groszy 20. dobrey monety, á po Koronie, od konia iednego po groszy 10. tákże dobrą monetą, ktory raz kwit wźiąwszy, ma mu służyć ná cáły Rok. Forma Kwitu Poborowego
Anno 11703. die 1. Ianuarij Tomasz Kiełtyká z Kleparzá, Furmankę y Prasaikę zágrániczną vel Koronną do cZwártego groszá należącą dorocznią, iuxta Conftitutionem Anni 1629 od koni No. 4. w No. 2. solvit Quietatur. N. N. Thesauri Regni. Et sic consequenter má więcey wozow y koni, specifite dokładáć. Táxá Soli Bałwániastey y Beczkowey w Bochni.
Soli Bałwániastey Cetnar w
Skrót tekstu: InsCel
Strona: B2v
Tytuł:
Instruktarz celny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1704
Data wydania (nie wcześniej niż):
1704
Data wydania (nie później niż):
1704
i inne Uroczyste Święta, według Boskiego i Kościelnego obrzędu, i przykazania, aby czcić i obserwować, tak, żeby i bydło swój miało od- poczynek. Znajdują się niektórzy, co umyślnie czekają aby poddanych od powszedniego dnia nie odrywali, a w same Święta na podróz posyłali, jakoż w największe Święta, podrozy, furmanki, zjazdy, Jarmarki, Kupiectwa i frymarki, się dzieją: a to bywa zwielką nie tylko bliźniego, ale i Boską krzywdą; za to też Pan BÓG z Swej świętej sprawiedliwości, gradami, nieurodzajem, ogniem, powodziami, suszą, szarańcą, myszami, roźnemi chorobami przepuszcza karanie. Przeto Święto każde, dla Pana
y inne Vroczyste Swiętá, według Boskiego y Kośćielnego obrzędu, y przykazánia, áby czćić y obserwowáć, ták, żeby y bydło swoy miáło od- poczynek. Znáyduią się niektorzy, co vmyślnie czekáią áby poddánych od powszedniego dniá nie odrywáli, á w sáme Swiętá ná podroz posyłáli, iákoż w naywiększe Swiętá, podrozy, furmanki, ziázdy, Iármárki, Kupiectwá y frymárki, się dźieią: á to bywa zwielką nie tylko bliźniego, ále y Boską krzywdą; zá to teź Pan BOG z Swey świętey spráwiedliwośći, grádámi, nieurodzáiem, ogniem, powodźiámi, suszą, száráńcą, myszami, roźnemi chorobámi przepuszcza karánie. Przeto Swięto káżde, dla Páná
Skrót tekstu: HaurEk
Strona: 2
Tytuł:
OEkonomika ziemiańska
Autor:
Jakub Kazimierz Haur
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
/ Ferezje/ bekieszki/ delie podszyte. Zrzuciłem też na ten świat wielki wantuch słodu/ Niedam wam mrzeć bez picia/ bez jedzenia głodu. Zrzuciłem go na tatry tak wespół z powrozem/ Komu jedno potrzeba/ jedz tam sobie z wozem/ Przyniozłem i dla Kupców rozliczne towary/ Dla białychgłów letniki/ furmanki/ czamary. Rzemieślnikom.
RZemieślnikom naczynia prawie foremnego/ Każdy dostanie według rzemiosła swojego. Mam dla szewców kopyta/ klepacze/ pocięgle/ Kowalom kłódki/ młotki/ miechy ba i węgle. Krawcom/ kusznierzom/ igły/ naparztki/ i nitki/ Dla malarzów/ stolarzów/ mam dostatki wszytki. Tkaczom krosna/ wijadła/
/ Ferezye/ bekieszki/ delie podszyte. Zrzućiłem też ná ten świat wielki wántuch słodu/ Niedam wam mrzeć bez pićia/ bez iedzenia głodu. Zrzućiłem go ná tátry ták wespoł z powrozem/ Komu iedno potrzebá/ iedz tám sobie z wozem/ Przyniozłem y dla Kupcow rozliczne towáry/ Dla białychgłow letniki/ furmánki/ czámáry. Rzemieślnikom.
RZemieślnikom naczynia práwie foremnego/ Káżdy dostánie według rzemięsłá swoiego. Mam dla szewcow kopytá/ klepácze/ poćięgle/ Kowalom kłotki/ młotki/ miechy bá y węgle. Kráwcom/ kusznierzom/ igły/ napárztki/ y nitki/ Dla málárzow/ stolárzow/ mam dostátki wszytki. Tkaczom krosná/ wiiadłá/
Skrót tekstu: FraszNow
Strona: B4
Tytuł:
Fraszki nowe sowizrzałowe
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
P. Marcjan Lisowski; ja Sebastian Gawarecki i towarzysz mój drugi Pan Rudolf Kleinfeld z Prus, i kucharz jeden. Pożegnawszy się z tymi którzy nas odprowadzali do Poznania, a zwłaszcza z Panem Janem Błędowskim, jachaliśmy na nocleg do miasteczka Pniowa, wpół drogi trochę odpocząwszy koniom, mil sześć.
26 Martii. Nająwszy furmanka dla rzeczy i ulżenia koniomi dla zfatygowania Pana Orchowskiego, jachaliśmy na nocleg do Międzyrzecza, wpół drogi wypocząwszy koniom, mil 6.
27 Martii. Z Międzyrzecza także z furmankiem jachaliśmy. W półtrzeciu mil we wsi jeszcze pogranicznej Polskiej mieliśmy pokarm. Potem w półmili od tej wsi granicę Polską przejachaliśmy. Znak
P. Marcyan Lisowski; ja Sebestyan Gawarecki i towarzysz mój drugi Pan Rudolf Kleinfeld z Prus, i kucharz jeden. Pożegnawszy się z tymi którzy nas odprowadzali do Poznania, a zwłaszcza z Panem Janem Błędowskim, jachaliśmy na nocleg do miasteczka Pniowa, wpół drogi trochę odpocząwszy koniom, mil sześć.
26 Martii. Nająwszy furmanka dla rzeczy i ulżenia koniomi dla zfatygowania Pana Orchowskiego, jachaliśmy na nocleg do Międzyrzecza, wpół drogi wypocząwszy koniom, mil 6.
27 Martii. Z Międzyrzecza także z furmankiem jachaliśmy. W półtrzeciu mil we wsi jeszcze pogranicznej Polskiej mieliśmy pokarm. Potem w półmili od tej wsi granicę Polską przejachaliśmy. Znak
Skrót tekstu: GawarDzien
Strona: 22
Tytuł:
Dziennik podróży po Europie Jana i Marka Sobieskich
Autor:
Sebastian Gawarecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1646 a 1648
Data wydania (nie wcześniej niż):
1646
Data wydania (nie później niż):
1648
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wincenty Dawid
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Redakcja "Wędrowca"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1883
granicy Polskiej.
28 Martii. W tejże wiosce IM. Pan Zamojski alterował się, na którego oczekiwaliśmy godzin dwie albo trzy, ażby przyszedł do siebie, i potem jachaliśmy także z furmankiem, Państwem Kscia Brandenburskiego, do jegoż miasta Frankfurt, mil 6, do którego przyjachawszy na rzekę Odrę, furmanka nazad powróciwszy, rzeczy na konie pokładszy, przewoziliśmy się na łodziach spojonych, do miasta.
Na tej rzece trocheśmy niebezpieczeństwa zażyli dla lękania się końskiego. Wjachaliśmy w bramę, trochę nas zatrzymano, abyśmy dali starszemu na ten czas miasta, o sobie wiadomość, coza ludzieśmy są i dokąd jadą?
granicy Polskiej.
28 Martii. W tejże wiosce JM. Pan Zamojski alterował się, na którego oczekiwaliśmy godzin dwie albo trzy, ażby przyszedł do siebie, i potem jachaliśmy także z furmankiem, Państwem Xcia Brandeburskiego, do jegoż miasta Frankfort, mil 6, do którego przyjachawszy na rzekę Odrę, furmanka nazad powróciwszy, rzeczy na konie pokładszy, przewoziliśmy się na łodziach spojonych, do miasta.
Na tej rzece trocheśmy niebespieczeństwa zażyli dla lękania się końskiego. Wjachaliśmy w bramę, trochę nas zatrzymano, abyśmy dali starszemu na ten czas miasta, o sobie wiadomość, coza ludzieśmy są i dokąd jadą?
Skrót tekstu: GawarDzien
Strona: 22
Tytuł:
Dziennik podróży po Europie Jana i Marka Sobieskich
Autor:
Sebastian Gawarecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1646 a 1648
Data wydania (nie wcześniej niż):
1646
Data wydania (nie później niż):
1648
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wincenty Dawid
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Redakcja "Wędrowca"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1883
