, swą niewinnością nasze winy zmywasz. Jakie kwilenia, o niemowiąteczko, jakie kwilenia, mała Dziecineczko, srogość boleści Twojej wyrażały, łzy Matce Twojej serce rozkrawały! Weź, weź na ręce Dziecię rozrzewnione, weź, Panno święta, weź Dziecię skrwawione; weź, a w boleściach tulić Go usiłuj, obłapiaj, całuj, głaszcz, ściskaj, umiłuj. A śmiej się k Niemu, mów co pieszczonego, przyciśni k sobie Synaczka złotego. Wyjmuj pierś rychło do Jego usteczek, z której wysysać zwykł swój pokarmeczek, bo gdy się jego słodkością uraczy, wszystkich ran, wszystkich boleści zabaczy. III. PAN DO EGIPTU UCHODZI W DZIECIŃSTWIE
Iudaea Puerum exigit
, swą niewinnością nasze winy zmywasz. Jakie kwilenia, o niemowiąteczko, jakie kwilenia, mała Dziecineczko, srogość boleści Twojej wyrażały, łzy Matce Twojej serce rozkrawały! Weź, weź na ręce Dziecię rozrzewnione, weź, Panno święta, weź Dziecię skrwawione; weź, a w boleściach tulić Go usiłuj, obłapiaj, całuj, głaszcz, ściskaj, umiłuj. A śmiej się k Niemu, mów co pieszczonego, przyciśni k sobie Synaczka złotego. Wyjmuj pierś rychło do Jego usteczek, z której wysysać zwykł swój pokarmeczek, bo gdy się jego słodkością uraczy, wszystkich ran, wszystkich boleści zabaczy. III. PAN DO EGIPTU UCHODZI W DZIECIŃSTWIE
Iudaea Puerum exigit
Skrót tekstu: GrochWirydarz
Strona: 55
Tytuł:
Wirydarz abo kwiatki rymów duchownych o Dziecięciu Panu Jezusie
Autor:
Stanisław Grochowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Justyna Dąbkowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
repliki, Niech powie, że mię pokora wysłała, Z listem do Pana, bym mu go oddała. Dyktuje skłonność skrypt, sumienie pisze, Ręka mu cierpnie, wypada z niej pióro, Kiedy przybyli wszyscy Towarzysze, Mówiąc, tyś Rachmistrz, pisz że od nas skoro, I sam od siebie, nie głaszcz, nie ochraniaj Złych spraw, przed Twarzą BOGA niezasłaniaj. Pisz w ten sens: Boże! coś przejrzał od wieku, Wszystko co ma być do świata skończenia, Widziałeś dobrze niewdzięczność w człowieku, Ze ci dokuczy nad wszelkie stworzenia, Ze ci złość jego, jak żądłem Wipera, Ostrym żelazem krew w
repliki, Niech powie, że mię pokora wysłała, Z listem do Pána, bym mu go oddała. Dyktuie skłonność skrypt, sumienie pisze, Ręka mu cierpnie, wypáda z niey pioro, Kiedy przybyli wszyscy Towárzysze, Mowiąc, tyś Rachmistrz, pisz że od nas skoro, Y sam od siebie, nie głaszcz, nie ochraniay Złych spráw, przed Twarzą BOGA niezasłaniay. Pisz w ten sens: Boże! coś przeyrzał od wieku, Wszystko co ma bydź do świata skończęnia, Widziałeś dobrze niewdzięczność w człowieku, Ze ći dokuczy nád wszelkie stworzęnia, Ze ći złość iego, iák żądłem Wipera, Ostrym zelazem krew w
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 230
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
a kiedy do nas przyjdzie/ alić jak pudełko. Quae Remota metuuntur, admota contemnuntur. Minuit praesentia famam. Gdzie złe przypadki/ tam przyjaciel rzadki. Cum fortuna perit, nullus amicus erit. Viri calamitosi, amici diffugiunt. Martial. Prou. Italicum. Tacitus. Ouid. Prouerbiorum Polonicorum Prou. Graecum. 30
Głaszcz ty kotowi skorę/ a on ogon wzgorze. Gospodarza w domu nie częstuj/ czeladzi mu nie poj/ Zenie się jego nie zalecaj. Gdy chudak Pana daruje/ Diabeł z niego przekwintuje. Cum pauper diuiti donat, tunc Diabolus ridet. Gość w dom/ Bóg w dom. Hospes venit, Christus venit. Gdzie
á kiedy do nas przyidźie/ álić iák pudełko. Quae Remota metuuntur, admota contemnuntur. Minuit praesentia famam. Gdźie złe przypadki/ tám przyiaćiel rzadki. Cum fortuna perit, nullus amicus erit. Viri calamitosi, amici diffugiunt. Martial. Prou. Italicum. Tacitus. Ouid. Prouerbiorum Polonicorum Prou. Graecum. 30
Głaszcż ty kotowi skorę/ á on ogon wzgorze. Gospodarzá w domu nie cżęstuy/ cżeladźi mu nie poy/ Zenie się iego nie zalecay. Gdy chudak Páná dáruie/ Diabeł z niego przekwintuie. Cum pauper diuiti donat, tunc Diabolus ridet. Gość w dom/ Bog w dom. Hospes venit, Christus venit. Gdźie
Skrót tekstu: RysProv
Strona: B4V
Tytuł:
Proverbium polonicorum
Autor:
Salomon Rysiński
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
