wie; lecz tak rozumieli ludzie, że się nie przyznał; abowiem po starcu nie znać było frasunku żadnego, który podobnoby się był pokazał, gdyby się był syn przyznał, a najbarziej z tej miary, iż bez wolej i rady jego do tego małżeństwa przystąpił. Na tym sejmie (który nie barzo był ludziom ku myśli, iż królowa Bona za starością i niedobrym zdrowiem królewskim brała na się rządy) byli ci, którzy radzili, iżby król stary regiment synowi puścił i zażył tej pociechy, patrząc na porządne a świątobliwe panowanie syna swego; jakoż nie barzo się tego zbraniał król stary; lecz królowa Bona coś inszego, a podobno
wie; lecz tak rozumieli ludzie, że się nie przyznał; abowiem po starcu nie znać było frasunku żadnego, który podobnoby się był pokazał, gdyby się był syn przyznał, a najbarziej z tej miary, iż bez wolej i rady jego do tego małżeństwa przystąpił. Na tym sejmie (który nie barzo był ludziom ku myśli, iż królowa Bona za starością i niedobrym zdrowiem królewskim brała na się rządy) byli ci, którzy radzili, iżby król stary regiment synowi puścił i zażył tej pociechy, patrząc na porządne a świątobliwe panowanie syna swego; jakoż nie barzo się tego zbraniał król stary; lecz królowa Bona coś inszego, a podobno
Skrót tekstu: GórnDzieje
Strona: 154
Tytuł:
Dzieje w Koronie Polskiej
Autor:
Łukasz Górnicki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1637
Data wydania (nie wcześniej niż):
1637
Data wydania (nie później niż):
1637
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła wszystkie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Piotr Chmielowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Salomon Lewental
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1886
by temu sprotstał. Wszakże i ty się sam wdaj w pilniuchne staranie/ Pytaj towarzyszów o Ulissessie Panie. Którzy jeno od Trojej na zad przyjechali: Gdyż z Ulissesem tamże cnie dokazowali. Jedź naprzód do Nestora kraju Pilyiskiego/ Doznasz tam Pizystrata wielce wojennego. Zaś do Menelausa w Sparcie Króla cnego/ Tam się wywiedzieć możesz ku myśli wszystkiego.
Jak Ulisses pozostał towarzystwa swego/ Gdyż równie odjeżdzali z boju Trojańskiego. Tylko się rządnie wybierz/ warując się Proków/ Bo wiele o twym zdrowiu będą mieć wyroków. Iżebyś ich rozpuście więcej nie przeszkadzał/ Matce za którego iść także nie odradzał. Tera na tym dosyć miej/ a czyń podług rady/ By
by temu sprotstał. Wszákże y ty sie sám wday w pilniuchne stáránie/ Pytay towárzyszow o Vlyssessie Pánie. Ktorzy ieno od Troiey ná zad przyiecháli: Gdyż z Vlyssesem támże cnie dokázowáli. Iedź náprzod do Nestorá kráiu Pilyiskiego/ Doznasz tám Pizystratá wielce woiennego. Záś do Meneláusá w Spárćie Krola cnego/ Tám sie wywiedzieć możesz ku mysli wszystkiego.
Iák Vlysses pozostał towárzystwá swego/ Gdyż rownie odieżdzáli z boiu Troiánskiego. Tylko się rządnie wybierz/ wáruiąc sie Prokow/ Bo wiele o twym zdrowiu będą mieć wyrokow. Iżebyś ich rospuśćie więcey nie przeszkadzał/ Mátce zá ktorego iść także nie odradzał. Terá ná tym dosyć miey/ á czyń podług rády/ By
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: G4v
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Jezuitom i inszem duchownem respons, którzy dla artykułów niektórych, sobie nie ku myśli uchwalonych, rokosz buntem heretyckiem zowią i ludzi od niego tym odrazić chcą, także i inszem świeckiem katolikom, którzy jem tego pomagają. Nie wiedząc, czemby ten rokosz ludziom ohydzie i z tego wszytkiego, co Rzplta po królu potrzebowała i jakiej upominała się naprawy, jako wyśliznąć, ludzie, Rzpltej i wolnościom szlacheckiem przeciwni
Jezuitom i inszem duchownem respons, którzy dla artykułów niektórych, sobie nie ku myśli uchwalonych, rokosz buntem heretyckiem zowią i ludzi od niego tym odrazić chcą, także i inszem świeckiem katolikom, którzy jem tego pomagają. Nie wiedząc, czemby ten rokosz ludziom ohydzie i z tego wszytkiego, co Rzplta po królu potrzebowała i jakiej upominała się naprawy, jako wyśliznąć, ludzie, Rzpltej i wolnościom ślacheckiem przeciwni
Skrót tekstu: JezuitRespCz_III
Strona: 81
Tytuł:
Jezuitom i inszem duchownem respons
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
stary zalęgł śmierci łoże. Bo śmierć nie patrzy, kto młody, kto stary, Ale jednakie to u niej towary. A chociaż też więc do tego przychodzi, Nie zawsze jednak w to druga ugodzi Aby jej wszytko swoje zapisowa, Nie raczej bliskim powinnym darował. Więc jeśli wdowa po starym zostanie, Niżeli się jej ku myśli dostanie, Musi i głodu ciężkiego przymierać, Będzie-li chciała tak długo obierać. A czasem sobie takiego obierze, Który jej często grzbiet kijem opierze I musi mu tak, jak chce, poskakować. A przetoż sobie nie masz co smakować Tego starego, lepszy bywa młody, Większej z nim może zażywać ochłody. Młody sposobny
stary zalęgł śmierci łoże. Bo śmierć nie patrzy, kto młody, kto stary, Ale jednakie to u niej towary. A chociaż też więc do tego przychodzi, Nie zawsze jednak w to druga ugodzi Aby jej wszytko swoje zapisowa, Nie raczej bliskim powinnym darował. Więc jeśli wdowa po starym zostanie, Niżeli się jej ku myśli dostanie, Musi i głodu ciężkiego przymierać, Będzie-li chciała tak długo obierać. A czasem sobie takiego obierze, Który jej często grzbiet kijem opierze I musi mu tak, jak chce, poskakować. A przetoż sobie nie masz co smakować Tego starego, lepszy bywa młody, Większej z nim może zażywać ochłody. Młody sposobny
Skrót tekstu: SejmPanBad
Strona: 95
Tytuł:
Sejm panieński
Autor:
Jan Oleski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
/ dawszy ją przerobić; pierścionek jeśli wielki abo mały/ może go dać Złonikowi przelać; pieniądze jeśli się nie podobają wolno zmienić na insze; mam dom/ nie miło mi w nim mieszkać/ przedam go/ abo komu najmę; mam gruncik/ słabo mi rodzi/ przedam go a kupię inszy; mam sługę nie ku myśli/ odprawuje tego a przyjmię inszego; mam brata/ przykro mi z nim/ oczynim dział/ to pokoj, mam siostrę/ gryzie mi łeb/ dam ją za mąż/ aż głowa wolniejsza; ale mam Zonę/ którą na dochód (jako moją) pojąłem/ jużże trzymaj coś ułapił aż do
/ dawszy ią przerobić; pierśćionek ieśli wielki ábo máły/ może go dáć Złonikowi przelać; pieniądze ieśli się nie podobáią wolno zmienić ná insze; mam dom/ nie miło mi w nim mieszkáć/ przedam go/ ábo komu naymę; mam grunćik/ słábo mi rodźi/ przedam go á kupię inszy; mam sługę nie ku myśli/ odpráwuie tego á przyimię inszego; mam bratá/ przykro mi z nim/ oczynim dźiał/ to pokoy, mam śiostrę/ gryźie mi łeb/ dam ią zá mąż/ áż głowá wolnieysza; ále mam Zonę/ ktorą ná dochod (iáko moią) poiąłem/ iużże trzymay coś ułápił áż do
Skrót tekstu: ZłoteJarzmo
Strona: 27
Tytuł:
Złote jarzmo małżeńskie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
VI. był potwierdzony. Hermistrz w wiadomej na ów czas Stolicy Apostołskiej scysyj, KLEMENSA VII. trzymając się partyj, Jana de Hebor za konfirmacją tego Antypapy osadził, i utrzymał na Katedrze; Biskup de Hebor skoro się dobrze ufundował na Biskupstwie, acz był dziełem i Kreaturą Hermistrza, w zachodzących jednak pretensjach sposobić się mu ku myśli nie chciał; bolało to Hermistrza, i za wynalezioną przyczyną dużo następował na Biskupa; bronili go Arcy-Biskup, i inni Biskupi, skąd przyszło do żwawy między stronami dysensyj. 1374. XXVIII. Herm: Lobelus Henricuas de Hulson.
Hermistrz puścił się na odsiecz fortecy Pruskiej Paków od Litwy ściśnionej, poraziwszy nieprzyjaciela, przymusił go
VI. był potwierdzony. Hermistrz w wiadomey na ow czas Stolicy Apostolskiey scyssyi, KLEMENSA VII. trzymając śię partyi, Jana de Hebor za konfirmacyą tego Antypapy osadźił, y utrzymał na Katedrze; Biskup de Hebor skoro śie dobrze ufundował ná Biskupstwie, acz był dźiełem y Kreaturą Hermistrza, w záchodzących jednak pretensyach sposobić śię mu ku myśli nie chćiał; bolało to Hermistrza, y za wynaleźioną przyczyną dużo następował na Biskupa; bronili go Arcy-Biskup, y inni Biskupi, zkąd przyszło do żwawy między stronami dyssensyi. 1374. XXVIII. Herm: Lobelus Henricuas de Hulson.
Hermistrz puśćił śię na odśiecz fortecy Pruskiey Pakow od Litwy śćiśnioney, poraźiwszy nieprzyjaćiela, przymuśił go
Skrót tekstu: HylInf
Strona: 50
Tytuł:
Inflanty w dawnych swych i wielorakich aż do wieku naszego dziejach i rewolucjach
Autor:
Jan August Hylzen
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1750
Data wydania (nie później niż):
1750
