P. Łabęckiego prosząc i o zapłatę i o darowną ćwierć i o prowiant z tą deklaracją, iż jeśliby się im respublica ad ultimam Augusti nieuiściła, z inszej miary chcą o sobie radzić, choćby i zginąć miała Rzeplta. Dopiero wszyscy temu dziwować się poczęli, że tak prędka mutatia nastąpiła i P. Hetmanowi gratulować, że to staraniem swojem u nich efficit, ale i mnie że tak szczęśliwy mój był przyjazd, że do tego nieprzyszło, na co się było zaniosło, bo wszyscy sam już konfederacją potrząsali. Oto chwała Bogu do niej nieprzyszło i to się sprawiło, że i ci, którzy mieli byli służbę wypowiedzieć,
P. Łabęckiego prosząc i o zapłatę i o darowną czwierć i o prowiant z tą deklaratią, iż jeśliby się im respublica ad ultimam Augusti nieuiściła, z inszej miary chcą o sobie radzić, choćby i zginąć miała Rzeplta. Dopiéro wszyscy temu dziwować się poczęli, że tak prętka mutatia nastąpiła i P. Hetmanowi gratulować, że to staraniem swojém u nich efficit, ale i mnie że tak sczęśliwy mój był przyjazd, że do tego nieprzyszło, na co się było zaniosło, bo wszyscy sam już confoederatią potrząsali. Oto chwała Bogu do niej nieprzyszło i to się sprawiło, że i ci, którzy mieli byli służbę wypowiedzieć,
Skrót tekstu: FredJKoniec
Strona: 73
Tytuł:
Od pana Jakuba Maxymiliana Fredra ... list.
Autor:
Jakub Maksymilian Fredro
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
będąc we dworze Królewskim wychowany/ dla nauki/ mądrości i osobliwych cnot/ którymi go Bóg był obdarował/ w wielkiej łasce był u wszystkich/ także gdy Król umarł/ a żadnego potomka po sobie nie zostawił/ onego na miejsce jego za Króla obrano. O czym usłyszawszy Ociec wielce się rozweselił/ a chcąc Synowi swemu gratulować i do Urzędu Królewskiego szczęścia i wszego dobrego winszować/ udał się do dworu prosząc/ aby z Królem Synem swoim był mówić mógł. Lecz Król zmyślał i pokazował po sobie/ jakoby zgoła Ojca nie znał. Do którego Ociec rzekł: Non me nosti Fili? A nie znasz mię Synu: Któremu tę głupią odpowiedź
będąc we dworze Krolewskim wychowány/ dla náuki/ mądrośći y osobliwych cnot/ ktorymi go Bog był obdárował/ w wielkiey łásce był u wszystkich/ tákże gdy Krol umárł/ á żadnego potomká po sobie nie zostáwił/ onego ná mieysce jego zá Krolá obrano. O czym usłyszawszy Oćiec wielce śię rozweselił/ á chcąc Synowi swemu gratulowáć y do Urzędu Krolewskiego sczęśćia y wszego dobrego winszowáć/ udał śię do dworu prosząc/ áby z Krolem Synem swoim był mowić mogł. Lecz Krol zmyślał y pokázował po sobie/ jákoby zgołá Oycá nie znał. Do ktorego Oćiec rzekł: Non me nosti Fili? A nie znasz mię Synu: Ktoremu tę głupią odpowiedź
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 53.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
