Błąd zatem w puszczy stanął, że sami nie wiedzieli, dokąd jechali. Tak tedy cały dzień, mało co dla wielkich śniegów mogąc jechać, brat mój błądził. Nastąpiła druga noc i mróz ekstraordynaryjny, że mój brat,
aby z ludźmi i z końmi nie zmarzł, był w bo jaźni. Przecież ognia wykrzesawszy, grzali się przy roznieconym ogniu, śniegiem roztopionym i konie pojąc, i sami tenże śnieg pijąc. Znowu cały dzień błądzili, przecież ku wieczorowi do wioski się szczęściem dobili, gdzie mój brat musiał dzień cały odpoczywać, a potem do Mińska przyjechał. Gdzie gdy ani Grabowski, sędzia ziemski, ani Parowińska stawać nie śmieli,
Błąd zatem w puszczy stanął, że sami nie wiedzieli, dokąd jechali. Tak tedy cały dzień, mało co dla wielkich śniegów mogąc jechać, brat mój błądził. Nastąpiła druga noc i mróz ekstraordynaryjny, że mój brat,
aby z ludźmi i z końmi nie zmarzł, był w bo jaźni. Przecież ognia wykrzesawszy, grzali się przy roznieconym ogniu, śniegiem roztopionym i konie pojąc, i sami tenże śnieg pijąc. Znowu cały dzień błądzili, przecież ku wieczorowi do wioski się szczęściem dobili, gdzie mój brat musiał dzień cały odpoczywać, a potem do Mińska przyjechał. Gdzie gdy ani Grabowski, sędzia ziemski, ani Parowińska stawać nie śmieli,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 218
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Kto częstuje, kto poi, trąbi abo gędzie, Dobry do rady, na sejm, dobry między sędzię. Nikt ni ocz nie dba, choć się węgły zewsząd walą, Wszyscy prywatom, wszyscy interesom galą, Co żywo sobie z murów ojczystych ruiny Głupie i nieuważnie buduje kominy, Nie myśląc, jako będą przy nich grzali, jeśli Poganie miasto mieczem abo ogniem znieśli; Owszem, się bardziej szerzą, bardziej świecą, właśnie Jako wągiel w perzynie, kiedy już, już gaśnie: Zaiskrzy, nim z popiołem na dwór go wymietę. Ostatnią kominowi oddając waletę. Tak łasica, gdy na nią żaba parchowata Otworzy pysk, im bardziej piszczy,
Kto częstuje, kto poi, trąbi abo gędzie, Dobry do rady, na sejm, dobry między sędzię. Nikt ni ocz nie dba, choć się węgły zewsząd walą, Wszyscy prywatom, wszyscy interesom galą, Co żywo sobie z murów ojczystych ruiny Głupie i nieuważnie buduje kominy, Nie myśląc, jako będą przy nich grzali, jeśli Poganie miasto mieczem abo ogniem znieśli; Owszem, się bardziej szerzą, bardziej świecą, właśnie Jako wągiel w perzynie, kiedy już, już gaśnie: Zaiskrzy, nim z popiołem na dwór go wymietę. Ostatnią kominowi oddając waletę. Tak łasica, gdy na nię żaba parchowata Otworzy pysk, im bardziej piszczy,
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 431
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
. I Konfederacje jednak summa moles, extremum rebus desperatis remedium, rzadko się znajdują stante Regum vitâ. Do której miałoliby przyjść, ja się W. Pana pytam: kto ją zrobi? Panowie: to oczywista rzecz jest, że ją zrobią non alio sine, tylko szczególnie dla swego interesu, zapalą, że by się grzali przy cudzym ogniu, żeby się za asystencją i żołdem Konfederacyj utrzymali przy swoim: Vos vilia cedite morti corpora, nobis crescent vestro de sangvine Laurus. Dadzą piękny pretekst, że utrzymują Prawo; ale kto tak głupi i z mózgu obrany? żeby nie macał, że to tylko pretekst. Sejmy się i najświętsze Divinae humanaeqve
. Y Konfederacye iednak summa moles, extremum rebus desperatis remedium, rzadko śię znayduią stante Regum vitâ. Do ktorey miałoliby przyiść, ia śię W. Pana pytam: kto ią zrobi? Panowie: to oczywista rzecz iest, że ią zrobią non alio sine, tylko szczegulnie dla swego interesu, zapalą, że by śię grzali przy cudzym ogniu, żeby śię za asystencyą y zołdem Konfederacyi utrzymali przy swoim: Vos vilia cedite morti corpora, nobis crescent vestro de sangvine Laurus. Dadzą piękny pretext, że utrzymuią Prawo; ale kto tak głupi y z mozgu obrany? żeby nie macał, że to tylko pretext. Seymy śię y nayświętsze Divinae humanaeqve
Skrót tekstu: KonSRoz
Strona: 58
Tytuł:
Rozmowa pewnego ziemianina ze swoim sąsiadem
Autor:
Stanisław Konarski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
stoły, rzeczy, które będą potrzebne dla robienia rac ognistych na potrzeby K. J. M. I tamże kazać zbudować mieszkanie dla cejgwarta, który może być żonaty i tamże też zbudować kaplicę dla wczasu lepszego. ROZDZIAŁ II
Cejgwart w każdą niedzielę i święto ma kazać w piecu zapalić w szkole, aby się puszkarze grzali, bo tam będą blisko mszy św. słuchać, a chodząc po sali dyskurować miedzy sobą, czego się po obiedzie mają uczyć strony praxim puszkarski, którą będzie czytał i ukazował inżynier. ROZDZIAŁ III
Cechmistrz, kolegowie, pisarz, sługa i inszy wszyscy puszkarze mają się w każdą niedzielę zejść tak i w święto, do
stoły, rzeczy, które będą potrzebne dla robienia rac ognistych na potrzeby K. J. M. I tamże kazać zbudować mieszkanie dla cejgwarta, który może być żonaty i tamże też zbudować kaplicę dla wczasu lepszego. ROZDZIAŁ II
Cejgwart w każdą niedzielę i święto ma kazać w piecu zapalić w szkole, aby się puszkarze grzali, bo tam będą blisko mszy św. słuchać, a chodząc po sali dyskurować miedzy sobą, czego się po obiedzie mają uczyć strony praxim puszkarski, którą będzie czytał i ukazował indzinier. ROZDZIAŁ III
Cechmistrz, kolegowie, pisarz, sługa i inszy wszyscy puszkarze mają się w każdą niedzielę zejść tak i w święto, do
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 459
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
