Dębołęcki, który dawne lata Z prochu wykurzasz, od początku świata Wywodząc dawność narodu polskiego, Imieniaś godzien ty Harculcowego. Mają to darem twym Carstwo mający, Że oni prawi Obory czyniący. Mają się z czego szczycić Szczyciochowie, Że są chwalniejszy niż Chwałodojowie. Niech się już Grzeczni z Łacniki nie chwalą, Gdy język grzeczniąc, łacniąc sobie galą, Musi tu każdy w tym być twoim żakiem, Że pierwszy człowiek, Jadam, był Polakiem. Syn jego Ubył, co naprzód zabity, I sam Obrzezan on mąż znamienity, I ojcu swemu Obszalon przeciwny I on Harculec męstwem swoim dziwny, I on Wyżyrca, i Obżyrca dawny, Pierwszy Waraho
Dębołęcki, który dawne lata Z prochu wykurzasz, od początku świata Wywodząc dawność narodu polskiego, Imieniaś godzien ty Harculcowego. Mają to darem twym Carstwo mający, Że oni prawi Obory czyniący. Mają się z czego szczycić Szczyciochowie, Że są chwalniejszy niż Chwałodojowie. Niech się już Grzeczni z Łacniki nie chwalą, Gdy język grzeczniąc, łacniąc sobie galą, Musi tu każdy w tym być twoim żakiem, Że pierwszy człowiek, Jadam, był Polakiem. Syn jego Ubył, co naprzód zabity, I sam Obrzezan on mąż znamienity, I ojcu swemu Obszalon przeciwny I on Harculec męstwem swoim dziwny, I on Wyżyrca, i Obżyrca dawny, Pierwszy Waraho
Skrót tekstu: WiszDębBar_I
Strona: 591
Tytuł:
Wiersze Andrzeja Wiszowatego do księdza Dębołęckiego
Autor:
Andrzej Wiszowaty
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
satyry
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
O Dębołęcki, który dawne lata Z prochu wykurzasz, od początku świata Wywodząc dawność narodu polskiego, Imieniaś godzien ty Harculcowego. Mają to darem twym Carstwo mający, Że oni prawi Oboryczyniący. Mają się z czego szczycić Szczyciochowie, Że są chwalniejszy niż Chwałodojowie. Niech się już Grzeczni z Łacniki nie chwalą, Gdy język grzeczniąc, łacniąc sobie galą,
Musi tu każdy w tym być twoim żakiem, Że pierwszy człowiek Jadam był Polakiem. Syn jego Ubył, co naprzod zabity, I sam Obrzezan on mąż znamienity, I ojcu swemu Obszalon przeciwny I on Harculec męstwem swoim dziwny I on Wyżyrca i Obżyrca dawny, Pierwszy Waraho pan nad Nilem sławny
O Dębołęcki, ktory dawne lata Z prochu wykurzasz, od początku świata Wywodząc dawność narodu polskiego, Imieniaś godzien ty Harculcowego. Mają to darem twym Carstwo mający, Że oni prawi Oboryczyniący. Mają się z czego szczycić Szczyciochowie, Że są chwalniejszy niż Chwałodojowie. Niech się już Grzeczni z Łacniki nie chwalą, Gdy język grzeczniąc, łacniąc sobie galą,
Musi tu każdy w tym być twoim żakiem, Że pierwszy człowiek Jadam był Polakiem. Syn jego Ubył, co naprzod zabity, I sam Obrzezan on mąż znamienity, I ojcu swemu Obszalon przeciwny I on Harculec męstwem swoim dziwny I on Wyżyrca i Obżyrca dawny, Pierwszy Waraho pan nad Nilem sławny
Skrót tekstu: ZbierDrużWir_I
Strona: 143
Tytuł:
Collectanea...
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1675 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
