do tych czasów, lecz mnie zdjęły strachy, Ażem nago uciekał, zostawiwszy łachy. Więc insi z kobielami gomółki pobrali, Abyć do pochowania cokolwiek oddali. Owoć ja ofiaruję te dwie serów parze — Więcej bym Ci był oddał, lec mi ich wolarze Z tej kobiałki wybrali. A cóżem miał gwarzyć? — Porwon katu i złodziej, co się mam z nim swarzyć? A to przecie był zaslnął-ze tego płócienka, Z którego Tobie, Jezu, miała być szukienka! Nie pochabił zły człowiek, widzę, iżeś nagi! Weźmijże to ode mnie bez żadnej powagi, Aby na mnie pamiętał w on
do tych czasów, lecz mie zdjęły strachy, Ażem nago uciekał, zostawiwszy łachy. Więc insi z kobielami gomółki pobrali, Abyć do pochowania cokolwiek oddali. Owoć ja ofiaruję te dwie serow parze — Więcej bym Ci był oddał, lec mi ich wolarze Z tej kobiałki wybrali. A cóżem miał gwarzyć? — Porwon katu i złodziej, co się mam z nim swarzyć? A to przecie był zaslnął-ze tego płócienka, Z którego Tobie, Jezu, miała być szukienka! Nie pochabił zły człowiek, widzę, iżeś nagi! Weźmijże to ode mnie bez żadnej powagi, Aby na mnie pamiętał w on
Skrót tekstu: DialŚwiętOkoń
Strona: 188
Tytuł:
Dialog na święto Narodzenia
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1700
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
z pocałowaniem przyjmę/ i gotów będę tobie się sprawić o to. A iżem kąszczek dosłychnął/ że się ktoś dał słyszeć/ iż mój szkrypt refutować myśli: niechże to w czas uczyni/ póki żyję: Bo/ jako ono jeden powiedział: Homo mortuus non facit guerram: Kiedy umrę: nie będę już gwarzyć i odpowiadać mógł. Miej się dobrze! Kerner. sup. Tob. f. m. 478. REJESTR KWESTI które w tym Przydatku ogarnione są.
I. JAkim umysłem Kaznodzieje ludzi zacnych i podłych do pobożności prowadzić i upominać mają: Pag. 3. II. Czemu to niektórzy o szkryptach Teologów opacznie judykują albo
z pocáłowániem przyimę/ y gotow będę tobie śię spráwić o to. A iżem kąsczek dosłychnął/ że śię ktoś dał słyszeć/ iż moy szkrypt refutowáć myśli: niechże to w czás uczyni/ poko żyję: Bo/ jáko ono jeden powiedźiał: Homo mortuus non facit guerram: Kiedy umrę: nie będę już gwárzyć y odpowiádáć mogł. Miey śię dobrze! Kerner. sup. Tob. f. m. 478. REJESTR KWESTI ktore w tym Przydatku ogárnione są.
I. JAkim umysłem Káznodźieje ludźi zacnych y podłych do pobożnośći prowádźić y upomináć máją: Pag. 3. II. Czemu to niektorzy o szkryptách Teologow opácznie judykują álbo
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 64.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
