niezbożność zakurzyła/ i szkodliwie nas i Cerkiew naszę razić mogłaby. Zły to zaiste śmiertelnej zarazy na nieszczęsną Gręcję sporządzony raz/ upadek jej cieższy niż w którym jest/ ominujący: w której prze zbytnią jej nieukę/ i ostatnią spraw zbawiennych niewiadomość zwłaszcza od tego/ który ma powierzony sobie w niej klucz wiadomości/ promowanemu Heretyctwu łacna przyszczepa. Do Narodu Ruskiego. Cięższa niewola i udręczenie będzie Grekom Schismatikom od Czarta w piekle/ niż teraźniejsza od Turczyna. Apologia Cum P.
O by mąż ten/ w narodzie tym wzięty/ i naszej Cerkwi luby/ przemysł i pracę tę swoję obrócił do sposzycia rozdarliny tej między Wschodną i Zachodną Cerkwią zastarzałej
niezbożność zákurzyłá/ y szkodliwie nas y Cerkiew nászę ráźić mogłáby. Zły to záiste śmiertelney zárázy ná nieszczęsną Gręcyę sporządzony raz/ vpadek iey ćieższy niż w ktorym iest/ ominuiący: w ktorey prze zbytnią iey nieukę/ y ostátnią spraw zbáwiennych niewiádomość zwłaszcżá od tego/ ktory ma powierzony sobie w niey klucz wiádomośći/ promowánemu Hęretyctwu łácna przyszczepá. Do Narodu Ruskiego. Cięższa niewola y vdręczenie będźie Graekom Schismátikom od Czártá w piekle/ niż teráźnieysza od Turczyná. Apologia Cum P.
O by mąż ten/ w narodźie tym wźięty/ y nászey Cerkwi luby/ przemysł y pracę tę swoię obroćił do zposzyćia rozdárliny tey między Wschodną y Zachodną Cerkwią zástárzáłey
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 121
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i Bogarodzicielką być Świętą dziewicę przepowiadamy: jak tę/ która właśnie i prawdziwie w cielonego z niej Boga rodziła. i Chrystorodzicielką być ją znamy/ Chrystusa abowiem porodziła. Ale ponieważ niezbożny Nestorius słowa tego zażył na zniesienie imienia tego/ Bogórodzicielka: nie Chrystorodzicielką/ ale z poważniejszego/ Bogórodzicielką ją nazywamy. Prze takiże wzgląd Heretyctwa Eunomiuszowego/ który Ducha ś. od samego Syna być nauczał/ rzekł ten święty od Syna Ducha Z. nie mówimy. I dla tego na inszym miejscu/ jako się już wyżej położyło/ rzekszy owo/ nazywa się Duch Z. i Synowskim. nie jak od niego: nawodzi zaraz/ ale przez niego od Ojca
y Bogárodźićielką bydź Swiętą dźiewicę przepowiádamy: iák tę/ ktora właśnie y prawdźiwie w ćielonego z niey Bogá rodźiłá. y Christorodźićielką bydź ią znamy/ Christusá ábowiem porodźiłá. Ale ponieważ niezbożny Nestorius słowá tego záżył ná znieśienie imienia tego/ Bogorodźićielká: nie Christorodźićielką/ ále z poważnieyszego/ Bogorodźićielką ią názywamy. Prze tákiże wzgląd Hęretyctwá Eunomiuszowego/ ktory Duchá ś. od sámego Syná bydź náucżał/ rzekł ten święty od Syná Duchá S. nie mowimy. Y dla tego ná inszym mieyscu/ iáko sie iuż wyżey położyło/ rzekszy owo/ názywa sie Duch S. y Synowskim. nie iák od niego: náwodźi záraz/ ále przez niego od Oycá
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 136
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
3. Pierwszy Kościół Katolicki który w-Persyj stanął, już za Mahometaństwa, jest Ojców Augustynianów, na nim napisano te słowa: Conserua Domine Domum istam immaculatam in aeternum. Zachowaj Panie Dom ten, niepokalany na wieki. Zachowaj Panie, zachowaj proszę Kościół tam ten, zachowaj i inne Kościoły, mianowicie między Pogaństwem, Heretyctwem, Odszczepieństwem, wybudowane. A mając wzgląd na ten dom Boży, przypominamyć przeszłe lata dobre, a nad Kościołami tutecznymi w-szczegolności nad Kościołem tym pokazane. Otoś ucalał Kościele Lubelski, przeszła tu potencja Kozacka, Moskiewska, Szwecka, a przedcięś nie sprofanowany, nienaruszony. Wołam na was najmilszy Ojcowie, i bracia moi,
3. Pierwszy Kośćioł Kátolicki ktory w-Persyi stánął, iuż zá Máhometáństwá, iest Oycow Augustyniánow, ná nim nápisano te słowá: Conserua Domine Domum istam immaculatam in aeternum. Záchoway Pánie Dom ten, niepokalány ná wieki. Záchoway Pánie, záchoway proszę Kośćioł tám ten, záchoway i inne Kośćioły, miánowićie między Pogáństwem, Heretyctwem, Odszczepieństwem, wybudowáne. A máiąc wzgląd ná ten dom Boży, przypominamyć przeszłe látá dobre, á nád Kośćiołámi tutecznymi w-szczegolnośći nád Kośćiołem tym pokazáne. Otoś vcálał Kośćiele Lubelski, przeszłá tu potencya Kozácka, Moskiewska, Szwecka, á przedćięś nie zprofánowány, nienáruszony. Wołam ná was naymilszy Oycowie, i braćia moi,
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 43
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
aby się Prawa uczyli Rzeczejpospolitej Angielskiej, mają Gramatyków, Oratorów przednich; z tych szkół wychodzą ci, co Pospol stwem rządzą i Rzeczpospolitą, w swym Narodzie mają powagę i szacunek: tych statecznych w Wierze Świętej, od rżądów oddalono, Heretyków postanowiono z zgubą Panństwa.
Na trzy części wtedy podzieliła się Anglia. Jedna się Heretyctwem brzydziła, wielka część Panów i Szlachty była Katolicka, i Lud roli pilnu ący, a ten jest tam bogaty. Co ci, którzy blisko Londynu i Dworu mieszkali, zarażeni byli. Miasta trzymały się Katolików, oprócz Nadmorskich, i wtych młodź tylko, i Niewiastki na grzech skwapliwe, nową sektę podobały sobie.
aby się Prawa uczyli Rzeczeypospolitey Angielskiey, maią Grammatykow, Oratorow przednich; z tych szkoł wychodzą ci, co Pospol stwem rządzą y Rzeczpospolitą, w swym Narodzie maią powagę y szacunek: tych statecznych w Wierze Swiętey, od rżądow oddalono, Heretykow postanowiono z zgubą Panństwa.
Na trzy części wtedy podzieliła się Anglia. Jedna się Heretyctwem brzydziła, wielka część Panow y Szlachty była Katolicka, y Lud roli pilnu ący, a ten iest tam bogaty. Co ci, ktorzy blisko Londynu y Dworu mieszkali, zarażeni byli. Miasta trzymały się Katolikow, oprocz Nadmorskich, y wtych młodź tylko, y Niewiastki na grzech skwapliwe, nową sektę podobały sobie.
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 109
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
królestwa Luzytańskiego/ do sta tysięcy Żydów obojej płci wyszło. Toż za króla Castele/ Ferdynanda/ i Isabelle/ Żydom czyniono. Nie potrzeba dawnych przykładów wspominać/ ato tych naszych czasów Hiszpania Żydów i Heretyków nie cierpi: Świętej pamięci Filip 2. król Hiszpański/ ociec dzisiejszego/ syna własnego Carolusa/ dla podejźrzenia Heretyctwa/ z tego świata zgładził. o. Maksymilianus Arcyksiążę Rakuskie/ Książę Styriej i Karyncji/ rodzony brat Królowej Jej M. Konstanciej/ Arriany i wszytkie Heretyki z państwa swego wygnał. O jakoby ci Tatarów pogan w państwie swym cierpieli. Kiedyćby i tu u nas takie wyroki na Tatary wydano pewnieby Chrześcijany zostawali/ abo
krolestwá Luzytáńskiego/ do stá tyśięcy Zydow oboiey płći wyszło. Toż zá krolá Castelle/ Ferdinandá/ y Isábelle/ Zydom cżyniono. Nie potrzebá dawnych przykłádow wspomináć/ áto tych nászych cżásow Hiszpánia Zydow y Heretykow nie ćierpi: Swiętey pámięći Filip 2. krol Hiszpáński/ oćiec dźiśieyszego/ syná własnego Carolusá/ dla podeyźrzenia Heretyctwá/ z tego świátá zgłádźił. o. Máximilianus Arcykśiążę Rákuskie/ Kśiążę Styriey y Káryntiey/ rodzony brát Krolowey Iey M. Constanciey/ Arryany y wszytkie Heretyki z páństwá swego wygnał. O iákoby ći Tátárow pogan w páństwie swym ćierpieli. Kiedyćby y tu v nas tákie wyroki ná Tátáry wydano pewnieby Chrześćiány zostáwáli/ ábo
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 37
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Bursa Jeruzalem od Kardynała Zbyszka Biskupa Krakowskiego zmurowana. Bursa Pauperum od Doktora Isnera kupiona/ a teraz świeżo od Królowej Anny dorocznym dochodem opatrzona. Bursa Filozoforum od Noskowskiego Biskupa Płockiego na czterdzieści studentów fundowana. Bursa nowa w której szkolnym trybem Mistrzowie uczą. Były też i dla przyległych nacij jako Węgrów i Niemców Bursy/ póki rozmaitemi heretyctwy nakażeni nie byli. Pierwsza Część Przewodnika. Pierwsza Część
8. Kościół Szczepana świętego/ od którego ulica świętego Szczepana nazwana/ a fara jego nietylko w mieście się zawiera/ ale też na Garbarze/ Rybitwy/ Kawiary/ Czarnąwieś i innych niemało się ściąga. Przez Ojce Jezuity w których sprawie jest/ przy którym Nowiciat
Bursá Ieruzálem od Kárdynałá Zbyszka Biskupá Krákowskiego zmurowána. Bursá Pauperum od Doktorá Isnerá kupiona/ á teraz świeżo od Krolowey Anny dorocznym dochodem opátrzona. Bursá Philozophorum od Noskowskiego Biskupá Płockiego ná czterdźieśći studentow fundowána. Bursá nowa w ktorey szkolnym trybem Mistrzowie uczą. Były też y dla przyległych náciy iáko Węgrow y Niemcow Bursy/ poki rozmáitemi heretyctwy nákażeni nie byli. Pierwsza Część Przewodniká. Pierwsza Część
8. Kośćioł Szczepaná świętego/ od ktorego ulicá świętego Szczepaná názwána/ á fárá iego nietylko w mieśćie sie záwiera/ ále też ná Gárbárze/ Rybitwy/ Káwiáry/ Czarnąwieś y inych niemáło sie śćiąga. Przez Oyce Jezuity w ktorych spráwie iest/ przy ktorym Nowiciat
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 32
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
modlił. 12. Do tego/ ani mię znaleźli w kościele z kim gadającego/ albo buntującego lud/ ani w bożnicach/ ani w mieście. 13. Ani tego mogą dowieść/ o co tu teraz na mię skarżą. 14. To jednak przed tobą wyznawam/ że według onej drogi/ którą oni powiadają być heretyctwem/ tak służę Ojczystemu Bogu/ wierząc wszystkiemu cokolwiek napisano w Zakonie i w Prorocech. 15. Mając nadzieję w Bogu/ że będzie/ którego i oni czekają/ zmartwychwstanie i sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 16. A sam się o to pilnie staram/ abym zawsze miał sumnienie bez obrażenia przed Bogiem i przed ludźmi.
modlił. 12. Do tego/ áni mię ználeźli w kośćiele z kim gadájącego/ álbo buntującego lud/ áni w bożnicách/ áni w mieśćie. 13. Ani tego mogą dowieść/ o co tu teraz ná mię skárżą. 14. To jednák przed tobą wyznawam/ że według oney drogi/ ktorą oni powiádáją być heretyctwem/ ták służę Ojcżystemu Bogu/ wierząc wszystkiemu cokolwiek nápisano w Zakonie y w Prorocech. 15. Májąc nádźieję w Bogu/ że będźie/ ktorego y oni cżekáją/ zmartwychwstánie y spráwiedliwych y niespráwiedliwych. 16. A sám śię o to pilnie stáram/ ábym záwsze miał sumnienie bez obráżenia przed Bogiem y przed ludźmi.
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 154
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
po upadku łaskę onę stracił. 324.
ZA czasów Justyniana Cesarza/ gdy ariany przeciw Katolikom walczyli/ niektórzy Biskupi broniac prawdy/ przed Króla Arianą przywiedzeni byli/ których gdy on namowami i upominkami na heretycką przewrotność nakłonić nie mógł/ wszelkiej mowy im o wierze zakazał. Oni iż przeciw temu czynili/ by snadź milcząc zezwalaćsie Heretyctwu niezdali/ mężnie o prawdę się zastawiali. TYran z gruntu kazał im języki povrzynać. Rzecz dziwna i wielom starym wiadoma iż dla obrony prawdy bez języków mówili. Ci tedy tułając się do Konstantynopola zaszli. Cud ten jawnie wszytki mbył znakomity/ iż namniejszej cząstko nie mając języków/ wyraźnie i rzetelnie mówili. Ztych
po vpadku łáskę onę stráćił. 324.
ZA czásow Iustinianá Cesárzá/ gdy aryany przećiw Kátholikom walczyli/ niektorzy Biskupi broniac prawdy/ przed Krolá Aryaną przywiedźieni byli/ ktorych gdy on namowami y vpominkámi ná heretycką przewrotność nákłonić nie mogł/ wszelkiey mowy im o wierze zákazał. Oni iż przećiw temu czynili/ by snadź milcząc zezwáláćsie Heretyctwu niezdáli/ mężnie o prawdę sie zástawiáli. TYran z gruntu kazał im ięzyki povrzynáć. Rzecz dźiwna y wielom stárym wiádoma iż dla obrony prawdy bez ięzykow mowili. Ci tedy tułáiąc sie do Constántynopolá zászli. Cud ten iáwnie wszytki mbył znákomity/ iż namnieyszey cząstko nie máiac iezykow/ wyráźnie y rzetelnie mowili. Ztych
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 349
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
, jako o tem niżej będzie, ustąpił starostwa wieluńskiego i żarnowieckiego; Krzysztofa, który w Moskwie przy królu Stefanie zginął, w Wilnie pochowan. Córki były też, ale niżej o nich napisałem.
Pierwszy syn Stanisław, podkomorzy sieradzki, pojął Osmólskę, w lubelskiem województwie wdowę, była za Drobhiczyńskim; to stadło w heretyctwie zostawało. Zostawił dwóch synów: Samuela i Aleksandra, córkę Elżbietę jednę. Samuel syn starszy, kasztelan chełmski, starosta grabowiecki, człek rycerski, ten pod regimentem Jana Zamojskiego hetmana w. k. tak do Multan za Michałem, jako i przeciwko Karoluszowi do Inflant, chorągwie szczęśliwie, w sławie dobrej obstawając, wodził.
, jako o tém niżej będzie, ustąpił starostwa wieluńskiego i żarnowieckiego; Krzysztofa, który w Moskwie przy królu Stefanie zginął, w Wilnie pochowan. Córki były też, ale niżéj o nich napisałem.
Pierwszy syn Stanisław, podkomorzy sieradzki, pojął Osmólskę, w lubelskiém województwie wdowę, była za Drobhiczyńskim; to stadło w heretyctwie zostawało. Zostawił dwóch synów: Samuela i Alexandra, córkę Elżbietę jednę. Samuel syn starszy, kasztelan chełmski, starosta grabowiecki, człek rycerski, ten pod regimentem Jana Zamojskiego hetmana w. k. tak do Multan za Michałem, jako i przeciwko Karoluszowi do Inflant, chorągwie szczęśliwie, w sławie dobrej obstawając, wodził.
Skrót tekstu: KoniecZRod
Strona: 162
Tytuł:
Rodowód
Autor:
Zygmunt Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
sobie kupił, zapierać się będą, wprowadzając na się zgubę prędką. I powinien Stan ś. Duchowny pochwalić wam Religią waszę/ która nietylko dusze do piekła ćmą posyła/ ale częstokroć i ciała/ i majętności/ i królestwa tego świata gubi? Widzielichmy wieku przeszłego/ gdy Węgierska Ziemia/ i inne Prowincje dla heretyctwa i heretyków od Turków posiadane były; gdy wojny i mordy wielkie Hugonotowie we Francjej czynili/ Purytanowie w Anglii i w Szkocjej/ Lutrowie w Niemczech. Słusznie/ jakki pan/ taki kram; jaki Hetman/ taki żołnierz. Hetman wasz i regimentarz jest Anioł z piekła/ to jest/ diabeł/ któremu imię z Hebrajska
sobie kupił, zápieráć się będą, wprowadzáiąc ná się zgubę prędką. Y powinien Stan ś. Duchowny pochwalić wam Religią wászę/ ktora nietylo dusze do piekłá ćmą posyła/ ále częstokroć y ćiáłá/ y maiętnośći/ y krolestwá tego świátá gubi? Widźielichmy wieku przeszłego/ gdy Węgierska Ziemiá/ y inne Prowincye dla heretyctwá y heretykow od Turkow pośiadáne były; gdy woyny y mordy wielkie Hugonotowie we Fráncyey czynili/ Purytanowie w Angliey y w Szkocyey/ Lutrowie w Niemcech. Słusznie/ iákki pan/ táki kram; iáki Hetman/ táki żołnierz. Hetman wász y regimentarz iest Anyoł z piekłá/ to iest/ dyabeł/ ktoremu imię z Hebráyská
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 4
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
