to, przebóg, takowego? Jeśli dobra, skąd skutku nabywa tak złego? Jeśli zła, czemu sobie mękę tak smakuję?
Jeśli gorę sam chcęcy, skąd te łzy najduję? Jeśli rad nierad muszę, na cóż me żałości? O martwe życie! O ma bolesna radości! Przecz mię tyranizujesz, jeślić nie hołduję?
Jeśli na to pozwalam, niesłusznie styskuję; Między sprzecznymi wiatry w niewarownej łodzi Bez wiosła jestem wpośród morza głębokiego,
Która czcza wiadomości, pełna błędu chodzi, Nie wiem, czego chcę ani czego potrzebuję, Wśród zimy gorę, a drżę wśród lata samego. SONET 84 Amor m’a posto, come segno a
to, przebóg, takowego? Jeśli dobra, skąd skutku nabywa tak złego? Jeśli zła, czemu sobie mękę tak smakuję?
Jeśli gorę sam chcęcy, skąd te łzy najduję? Jeśli rad nierad muszę, na cóż me żałości? O martwe życie! O ma bolesna radości! Przecz mię tyranizujesz, jeślić nie hołduję?
Jeśli na to pozwalam, niesłusznie styskuję; Między sprzecznymi wiatry w niewarownej łodzi Bez wiosła jestem wpośród morza głębokiego,
Która czcza wiadomości, pełna błędu chodzi, Nie wiem, czego chcę ani czego potrzebuję, Wśród zimy gorę, a drżę wśród lata samego. SONET 84 Amor m’a posto, come segno a
Skrót tekstu: PetNaborSonBar_I
Strona: 199
Tytuł:
Próba trzech sonetów
Autor:
Francesco Petrarka
Tłumacz:
Daniel Naborowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
sonety
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
SONET 85 Pace non trovo, e non o da far guerra
Pokoju mieć nie mogę, wojska nie szykuję, Bojaźń, otuchę, ogień, lód widzę u siebie I czołgam się po ziemi, i latam po niebie: Cały świat zagarnąwszy, nic nie obejmuję.
Temu, co mię ni trzyma, ni puszcza, hołduję. Anim związan od niego, ani rozwiązany; Nibym wolny, a jednak ciężą mi kajdany — Anim żyw, ani troski próżen się być czuję.
Bez oczu widzę, wołam języka nie mając, Chcę sam zginąć, a przecie o ratunek proszę. Sam siebie nienawidzę, a inszych miłuję.
Boleścią
SONET 85 Pace non trovo, e non ó da far guerra
Pokoju mieć nie mogę, wojska nie szykuję, Bojaźń, otuchę, ogień, lód widzę u siebie I czołgam się po ziemi, i latam po niebie: Cały świat zagarnąwszy, nic nie obejmuję.
Temu, co mię ni trzyma, ni puszcza, hołduję. Anim związan od niego, ani rozwiązany; Nibym wolny, a jednak ciężą mi kajdany — Anim żyw, ani troski próżen się być czuję.
Bez oczu widzę, wołam języka nie mając, Chcę sam zginąć, a przecie o ratunek proszę. Sam siebie nienawidzę, a inszych miłuję.
Boleścią
Skrót tekstu: PetNaborSonBar_I
Strona: 200
Tytuł:
Próba trzech sonetów
Autor:
Francesco Petrarka
Tłumacz:
Daniel Naborowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
sonety
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
Nowe szaty/ i księgi/ sprawięć nie omylnie. Już mi czas będzie wsiadać/ nać znak uprzejmości/ Pierścień/ żono ma kwoli mojej niebytności. By tak nań poglądając mnie w pamięci miała/ Cześć/ i wiarę małżeńską/ przystojnie chowała.
PENELOPE. Przyjmże i mój wzajemnie znak wielkiej miłości/ Którąć w niepodeyźrzanej hołduję szczerości.
ULiSSES.
JUż cię Bogu poruczam i z domownikami/ Niechaj was ten sprawuje/ który będzie z wami.
Za tym gdy Ulisses wyprowadzony przez Ikarusa odejdzie/ PENELOPE lamentować będzie.
Zal niewymowny prawie ciśnie me wnętrzności/ Który więc przydawając ku temu tęskności/ Ledwie nie pozbawi mnie życia tutecznego: Przeczbych nie
Nowe száty/ y kśięgi/ spráwięć nie omylnie. Iuż mi czás będzie wśiádáć/ náć znák vprzeymośći/ Pierśćień/ żono ma kwoli moiey niebytnośći. By ták nań poglądáiąc mnie w pámięći miáłá/ Cześc/ y wiárę małżeńską/ przystoynie chowáłá.
PENELOPE. Prziymże y moy wzaiemnie znák wielkiey miłośći/ Ktorąć w niepodeyźrzáney hołduię szczerośći.
VLYSSES.
IUż ćię Bogu poruczam y z domownikámi/ Niechay was ten spráwuie/ ktory będźie z wámi.
Zá tym gdy Vlysses wyprowádzony przez Ikárusá odeydźie/ PENELOPE lámentowáć będźie.
Zal niewymowny práwie ćiśnie me wnętrznośći/ Ktory więc przydawáiąc ku temu tesknośći/ Ledwie nie pozbáwi mnie żyćia tutecznego: Przeczbych nie
Skrót tekstu: PaxUlis
Strona: E2v
Tytuł:
Tragedia o Ulissesie
Autor:
Adam Paxillus
Drukarnia:
Wojciech Kobyliński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
