chciał rozweselić i króla rozśmieszyć. 36. DO NOWOTNYCH NIEDOPANKÓW
Przecież jedno, paniątka, nie barzo się storzyć: Dosyć kozie ogona, mówi Polak, po rzyć. Że kogo szczęście wioską i drugą wynosi, Zaraz łeb z korca dźwiga, zaraz się komosi. Zwłaszcza owi prosto z szkół, wyzuwszy opiekę, Co się introligują w samorodną tekę: Wojny nigdy nie służąc, w czym równość szlachecka, Posiadają żołnierzów zasłużonych dziecka; Posiedzieli go żołnierz, jeży się ropucha, Nie uciąwszy za pańskie zdrowie świni ucha. Nie wioski, nie szpalery, nie argenteryje Ani próżne wysokich domów presumpcyje: Równą się szlachtą chudzi rodzą i panowie. Mają pieniądze Żydzi
chciał rozweselić i króla rozśmieszyć. 36. DO NOWOTNYCH NIEDOPANKÓW
Przecież jedno, paniątka, nie barzo się storzyć: Dosyć kozie ogona, mówi Polak, po rzyć. Że kogo szczęście wioską i drugą wynosi, Zaraz łeb z korca dźwiga, zaraz się komosi. Zwłaszcza owi prosto z szkół, wyzuwszy opiekę, Co się introligują w samorodną tekę: Wojny nigdy nie służąc, w czym równość szlachecka, Posiadają żołnierzów zasłużonych dziecka; Posiedzieli go żołnierz, jeży się ropucha, Nie uciąwszy za pańskie zdrowie świni ucha. Nie wioski, nie szpalery, nie argenteryje Ani próżne wysokich domów presumpcyje: Równą się szlachtą chudzi rodzą i panowie. Mają pieniądze Żydzi
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 539
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
conigues in vtroq; Sexu Vidui, będąc w swoich dożywociach/ żeby się nikt tej wyprawy/ i z żadnej Majętności nie uchylał/ lub paenis ex peditionis bellicae (immo translatonis iurium et honorum, ad proximiores cogaros) ex speciali regestro.w Trybunale repetendis. Które Inwentarze Gród/ intra duas septimanas, na kształt Protokołu introligowawszy/ osobno combinować będzie per Alfabetum, Uniuersalny Regestr Majętności Prowiantowych. Przy każdej napisawszy wiele która czyni Intraty/ aby snadno wyprawę combinować/ i wiedzieć/ kto dosyć czynił wyprawie. Co dziesięć lat tych Intrat zeznanie/ według odmienności czasu i rzeczy/ odnawiając/ jeśliby tak trzeba. Tak tedy luboby kto przedał Majętność/
conigues in vtroq; Sexu Vidui, bedąc w swoich dożywociách/ żeby się nikt tey wypráwy/ y z żadney Máiętnośći nie vchylał/ lub paenis ex peditionis bellicae (immo translatonis iurium et honorum, ad proximiores cogaros) ex speciali regestro.w Trybunále repetendis. Ktore Inwentárze Grod/ intra duas septimanas, ná kształt Protokołu introligowawszy/ osobno combinowáć będźie per Alphabetum, Vniuersálny Regestr Máiętnośći Prowiantowych. Przy káżdey nápisáwszy wiele ktora czyni Intráty/ áby snádno wypráwę combinowáć/ y wiedźieć/ kto dosyć czynił wypráwie. Co dźieśięć lat tych Intrat zeznánie/ według odmiennośći czásu i rzeczy/ odnawiáiąc/ ieśliby ták trzebá. Ták tedy luboby kto przedał Máiętność/
Skrót tekstu: FredKon
Strona: 45
Tytuł:
Potrzebne konsyderacje około porządku wojennego
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Franciszek Glinka
Miejsce wydania:
Słuck
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Posłuchaj mię raz albo dwa. Możesz się teraz niebojeć. Znać żeś dowcipny/ (dowcipna) i masz dobrą pamięć. Za to Panu BOGu dziękuję. Pożycz mi twoje księgi. Sam (sama) ich potrzebuję. A swoje kędy masz? Jeszcze są u Introligatora. Jeszcze mi ich nie w wiązał/ (introligował). Ma mi je skleić/ i klauzury przyprawić. Pożyczęć/ ale patrz/ byś mi je nie popsował/ podrapał/ pomazał/ (popsowała) Nie stanieć się żadna szkoda. Pożycz mi arkusz papieru. A cóż ci po nim. Przepiszę swój przepis. Nie mam więcej/ jedno kartę. O niestety
Posłuchay mię raz álbo dwá. Możesz śię teraz nieboieć. Znáć żeś dowćipny/ (dowćipna) y masz dobrą pámięć. Zá to Pánu BOGu dźiękuię. Pożycż mi twoie kśięgi. Sam (sámá) ich potrzebuię. A swoie kędy masz? Ieszcże są v Introligátorá. Ieszcże mi ich nie w wiązał/ (introligował). Ma mi ie skleić/ y klauzury przypráwić. Pożycżęć/ ále pátrz/ byś mi ie nie popsował/ podrápał/ pomázał/ (popsowáłá) Nie stánieć śię żadna szkodá. Pożycż mi árkusz pápieru. A coż ći po nim. Przepiszę swoy przepis. Nie mam więcey/ iedno kártę. O niestety
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 17
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
