na przedasz do Gdańska. Które oczy według zdania doskonałych Medyków krew zgęśniałą rzadzą, i rozgrzewają, na kamień chorych ratują; w powietrzu, febrze, malignie są Jekarstwem. Nie którym się zdaje, że tych cnot rakowe oczy, których Bezoar kamień. Jest jeszcze raków mnóstwo w rzece Bug na Rusi, gdzie całe wojsko Jana Kazimierza niemi się sustentowało. Lwów stamtąd niemi bardzo suplementowany zawsze. Wyśmienite duże i tłuste także są w Warcie rzece, pod miasteczkiem Koło jako też w Śląsku, w Wrocławiu.
CAPITO głowacz ryba inaczej Cephalus zwana, znajduje się w jeziorach bagnistych; tej jest natury, że nic żywego nie chwyta, tylko zdechłych pożywa rzeczy
na przedasz do Gdańska. Ktore oczy według zdania doskonałych Medykow krew zgęśniałą rzadzą, y rozgrzewaią, ná kamień chorych ratuią; w powietrzu, febrze, malignie są Iekarstwem. Nie ktorym się zdaie, że tych cnot rakowe oczy, ktorych Bezoar kamień. Iest ieszcze rakow mnostwo w rzece Bug na Rusi, gdzie całe woysko Iana Kazimierza niemi się sustentowało. Lwow ztamtąd niemi bardzo supplementowany zawsze. Wysmienite duże y tłuste także są w Warcie rzece, pod miasteczkiem Koło iako też w Sląsku, w Wrocławiu.
CAPITO głowacz ryba inaczey Cephalus zwana, znayduie się w ieziorach bagnistych; tey iest natury, że nic żywego nie chwyta, tylko zdechłych pożywa rzeczy
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 308
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Canus Autor uznaje, perswadując, że wielcy Ludzie letkością i bajkami nie bawią się. Jego są Epistolarū Libri 12, Sacramentariū, Antiphonarium. Czyli on Trajana duszę wybawił z Piekła, i jak było być mogło, napisałem w Części 1. Aten folio 134. On to Donatystów w Afryce, przytłumił, on pychę Jana Carogrodzkiego, który AEcumenici albo Universalis Episcopi titulum pretendował, pohamował, sam tego tytułu, (który mu iure Divino et Ecclesiastico służy) nie akceptując z pokory, ale się zowiąc Servum Servorū DEI. On przez Augustyna Mnicha do Wiary Z: Anglię przyprowadził: On Eutychesa Carogrodzkiego Patriarchę o ciał zmartwychwstaniu dubitującego, skonwinkował aż uwierzył
Canus Autor uznaie, perswaduiąc, że wielcy Ludzie letkością y baykami nie bawią się. Iego są Epistolarū Libri 12, Sacramentariū, Antiphonarium. Czyli on Traiana duszę wybawił z Piekła, y iak było bydź mogło, napisałem w Części 1. Aten folio 134. On to Donatystow w Afryce, przytłumił, on pychę Iana Carogrodzkiego, ktory AEcumenici albo Universalis Episcopi titulum pretendował, pohamował, sam tego tytułu, (ktory mu iure Divino et Ecclesiastico służy) nie akceptuiąc z pokory, ale się zowiąc Servum Servorū DEI. On przez Augustyna Mnicha do Wiary S: Anglię przyprowadził: On Eutychesa Carogrodzkiego Patryarchę o ciał zmartwychwstaniu dubituiącego, skonwinkował aż uwierzył
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 635
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
z oka Matki mojej/ Którą z mej śmierci/ taka żałość prześladuje/ Ze sfrasowanej dusze przy sercu nie czuje. Przeto weś ją w opiekę/ a Obróć w wesele Zal i smutek/ który się koło serca ściele. Oddajęć jeszcze i te smętne białegłowy/ Oddal od nich/ Ojcze mój/ frasunek surowy. Jana także/ i moje stadko rozproszone: Pobierz/ proszę cię/ wszytko pod swoję obronę, By snadź nie szwankowali przez nawalną trwogę. Nakoniec (boć już więcej mówić nie przemogę.) Psal: 22. Pamiątka
Usłysz: wołam do ciebie Ojca namilszego: Ojcze/ polecam w ręce twoje ducha mego. Umarł
z oká Mátki moiey/ Ktorą z mey śmierći/ táka żáłość prześláduie/ Ze zfrásowáney dusze przy sercu nie czuie. Przeto weś ią w opiekę/ á obroć w wesele Zal y smutek/ ktory się koło sercá śćiele. Oddáięć ieszcze y te smętne białegłowy/ Oddal od nich/ Oycze moy/ frásunek surowy. Ianá tákże/ y moie stadko rozproszone: Pobierz/ proszę ćię/ wszytko pod swoię obronę, By snadź nie szwánkowáli przez nawálną trwogę. Nákoniec (boć iuż więcey mowić nie przemogę.) Psal: 22. Pámiątká
Vsłysz: wołam do ćiebie Oycá namilszego: Oycze/ polecam w ręce twoie duchá mego. Vmárł
Skrót tekstu: RożAPam
Strona: 93.
Tytuł:
Pamiątka krwawej ofiary Pana Zbawiciela Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Abraham Rożniatowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
: abowiem go za Proroka mieli. 6
. GDy tedy obchodzono dzień narodzenia Herodowego/ tańcowała córka Herodiady w pośrzodku gości: I podobała się Herodowi. 7. Z kąd pod przysięgą obiecał jej dać czegobykolwiek żądała. 8. A ona przed tym będąc naprawiona od matki swojej/ rzekła: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela. 9. I zasmucił się Król: ale dla przysięgi/ i dla społsiedzących/ kazał jej dać. 10. A posławszy kata, sciął Jana w więzieniu. 11. I przyniesiono głowę jego na misie/ a oddano dzieweczce: i odniosła ją matce swojej. 12. A przyszedszy uczniowie jego/ wzięli ciało
: ábowiem go zá Proroká mieli. 6
. GDy tedy obchodzono dźień národzenia Herodowego/ táńcowáłá corká Herodyády w pośrzodku gośći: Y podobáłá śię Herodowi. 7. Z kąd pod przyśięgą obiecał jey dáć cżegobykolwiek żądáłá. 8. A oná przed tym będąc nápráwiona od mátki swojey/ rzekłá: Daj mi tu ná miśie głowę Ianá Chrzćićielá. 9. Y zásmućił śię Krol: ále dla przyśięgi/ y dla społśiedzących/ kazał jey dáć. 10. A posławszy kátá, zćiął Ianá w więźieniu. 11. Y przynieśiono głowę jego ná miśie/ á oddano dźiewecżce: y odniosłá ją mátce swojey. 12. A przyszedszy ucżniowie jego/ wźięli ćiáło
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 17
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
1 mieszka. Za nią buda, w której Golenia Chrąmy mieszka. Dalej bednarska chałupa własna nad sadzawką. Dalej chałupa pańska, w której Paweł ogrodnik mieszka. Dalej chałupa z wystawą zła, w której rybak mieszka. Za gorzalanego chałupą buda, w niej mieszka Jan Kochański, jego własna. Accessit nowa buda Jana Żmudy, jegoż własna. Także buda nowo wybudowana Jana starego, koło szewca lokowana. B. Wieś Starogród, w której jest budynków pańskich n-ro 6. Mieszkańcy w nich: owczarz Przyprusz i Stachowski przystawa, Stefan ogrodnik, tkacz Paweł, Paweł Pacholec rybak, który ryby do zamku oddawa, Froncek ogrodnik. Tych
1 mieszka. Za nią buda, w której Golenia Chrąmy mieszka. Dalej bednarska chałupa własna nad sadzawką. Dalej chałupa pańska, w której Paweł ogrodnik mieszka. Dalej chałupa z wystawą zła, w której rybak mieszka. Za gorzalanego chałupą buda, w niej mieszka Jan Kochański, jego własna. Accessit nowa buda Jana Żmudy, jegoż własna. Także buda nowo wybudowana Jana starego, koło szewca lokowana. B. Wieś Starogród, w której jest budynków pańskich n-ro 6. Mieszkańcy w nich: owczarz Przyprusz i Stachowski przystawa, Stefan ogrodnik, tkacz Paweł, Paweł Pacholec rybak, który ryby do zamku oddawa, Froncek ogrodnik. Tych
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 15
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
/ i z tych rzeczy/ które są napisane w tych księgach. 20. Tak mówi ten który świadectwo dawa o tych rzeczach: Zaiste przydę rychło/ Amen. I owszem przydź/ PAnie JEzusie! 21. ŁAska PANA naszego JEzusa Chrystusa niech będzie z wami wszystkimi/ Amen. Rozd. XXII. Objawienie Z. jana. rozd. XXII.
/ y z tych rzecży/ ktore są nápisane w tych kśięgách. 20. Ták mowi ten ktory świádectwo dawa o tych rzecżách: Zájiste przydę rychło/ Amen. Y owszem przydź/ PAnie JEzuśie! 21. ŁAská PANA nászego JEzusá Chrystusá niech będźie z wámi wszystkimi/ Amen. Rozd. XXII. Objáwienie S. janá. rozd. XXII.
Skrót tekstu: BG_Ap
Strona: 283
Tytuł:
Biblia Gdańska, Apokalipsa
Autor:
św. Jan
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
SZTURM POCIESZNY SMOLEŃSKI.Który był odprawowany szczęśliwie w roku teraźniejszym 1611. 13. dnia. Czerwca. Opisany Przez BALTAZARA OŻIMIŃSKIEGO. W WILNIE. W Drukarni Jana Karcana.
SZturm wesoły Smoliński Czerwca trzynastego MIał Król tysiąc sześćset roku jedenastego, O Boże któremu racz, do końca tak swojej LAski świętej użyczać, jakby ż ręki twojej, IVż wszytko otrzymać mógł, co przedsięwziął śmiele, NAżycz mu granic więcej i daj mu ich wiele: SKąd imię twoje święte zawsze chwalić będzie, Król
SZTVRM POCIESZNY SMOLENSKI.Ktory był odpráwowány szcżęśliwie w roku teráznieyszym 1611. 13. dniá. Cżerwcá. Opisány Przez BALTAZARA OŻIMINSKIEGO. W WILNIE. W Drukárni Ianá Kárcaná.
SZturm wesoły Smoliński Cżerwcá trzynastego MIał KROL tysiąc sześćset roku iedenastego, O Boże ktoremu racż, do końcá ták swoiey LAski świętey vżycżáć, iákby ż ręki twoiey, IVż wszytko otrzymáć mogł, co przedśięwźiął śmiele, NAżycż mu gránic więcey y day mu ich ẃiele: SKąd imię twoie święte záwsze chwalić będźié, KROL
Skrót tekstu: OzimSzturm
Strona:
Tytuł:
Szturm pocieszny smoleński
Autor:
Baltazar Ozimiński
Drukarnia:
Jan Karcan
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1611
Data wydania (nie wcześniej niż):
1611
Data wydania (nie później niż):
1611
