Wmć masz?” Dobrze. — „A pani Wmci?” Musi być niezła. A to czemu? Boby pewnie nie pytał i nie dodawał mi utrapienia, utrapionemu.
Kto nie jada jeno raki, flaki a ślimaki, Nie chowa tylko kozy, kaczki, a koty, Nie sieje, oprócz jarmużu, jarkę, a tatarkę, Do tego ma żoneczkę, Barbarkę, Nie pytaj go, jak się ma. Jeno, jeśli jeszcze żyw. Kto urąga, ranę w ranie czyni. Kto zły, gorszy co chwila. Wól rogami, baba językiem kole. We złym bycie niejeden skaliczeje. Słońce u złego wójta i w południe
Wmć masz?” Dobrze. — „A pani Wmci?” Musi być niezła. A to czemu? Boby pewnie nie pytał i nie dodawał mi utrapienia, utrapionemu.
Kto nie jada jeno raki, flaki a ślimaki, Nie chowa tylko kozy, kaczki, a koty, Nie sieje, oprócz jarmużu, jarkę, a tatarkę, Do tego ma żoneczkę, Barbarkę, Nie pytaj go, jak się ma. Jeno, jeśli jeszcze żyw. Kto urąga, ranę w ranie czyni. Kto zły, gorszy co chwila. Wól rogami, baba językiem kole. We złym bycie niejeden skaliczeje. Słonce u złego wójta i w południe
Skrót tekstu: MatłBabBad
Strona: 188
Tytuł:
Baba abo stary inwentarz
Autor:
Prokop Matłaszewski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1690
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1690
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
nic jednak się kładzie, a to plus minus na dzień per gr 6, dziesięć; fl. 2.
12. Kruszacy, kiedy ich potrzeba, mają myta na dzień per gr 3, wynosków per gr 2, homines 8 per gr 5, facit fl, l gr 10.
13. Kruszacy, którzy jarką gotują, ci nie oddają miarek do kolekty, ale ile beczek nagotują, od beczki płacy mają per gr 15.
14. Szybowi, kiedy pilne porekty, piszą się czasem na wynoski raz i dwa w tydzień per gr 4, czyni to różnie. A mają myta na każdą septimanę, u gór trzech per homines
nic jednak się kładzie, a to plus minus na dzień per gr 6, dziesięć; fl. 2.
12. Kruszacy, kiedy ich potrzeba, mają myta na dzień per gr 3, wynosków per gr 2, homines 8 per gr 5, facit fl, l gr 10.
13. Kruszacy, którzy jarką gotują, ci nie oddają miarek do kolekty, ale ile beczek nagotują, od beczki płacy mają per gr 15.
14. Szybowi, kiedy pilne porekty, piszą się czasem na wynoski raz i dwa w tydzień per gr 4, czyni to różnie. A mają myta na każdą septimanę, u gór trzech per homines
Skrót tekstu: InsGór_1
Strona: 27
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1615 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
przy sządze naszem zupełnim, na ten czasz bitności jegomości pana Pyszkowskiego a ordinatora czalego państwa naszego będącego, także utcziwego Tomasza Jaska wojewodi wałaskiego, zeznał, iz pomięnąnemu Krzysztofowi Wąglarzowi polanę przedał zwis napiszani Stanczo kupczowi swojemu, to jest za szurnę pewną exnunc wilicząną złotych dwieszcze i trzydzesci i pięć, także i jarkę jedne, nadto litkup wistawioni złotych 4, także oswiatczenie prawa i zapiszu złotych 6, wymując przyjaczol swoich bliskych i dalekych, także i potomków swoich. Którego pomienianego Krzysztofa Wąglarza z małżonkom i potomkami jego slobodzył czasy potomnemi.
148. k. 63v Roku Pańskiego 1710 dnia 4 juny 4 VI, przy bitności jego
przy sządze naszem zupelnim, na ten czasz bitnosci jegomosci pana Pyszkowskiego a ordinatora czalego państwa naszego będączego, tagze utcziwego Tomasza Jaska woiewodi wałaskiego, zeznał, iz pomięnąnemu Krzystofowi Wąglarzowi polanę przedał zwis napiszani Stanczo kupczowi swoięmu, to iest za szurnę pewną exnunc wilicząną złotich dwiescze y trzydzesci y pięc, tagze y jarkę iedne, nadto litkup wistawioni złotych 4, tagze oswiatczenie prawa y zapiszu złotich 6, wymuiąc przyiaczol swoich bliskych y dalekych, tagze y potomkow swoich. Ktorego pomieniąnego Krzystofa Wąglarza z małzonkom y potomkami iego slobodzył czaszi potomnęmi.
148. k. 63v Roku Pańskiego 1710 dnia 4 juny 4 VI, przi bitnosci jego
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 83
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
. A ze pokazało się slusnem dowodem mieszalników jego, ze dwóch nie stawało, a szira brać na 3 owcze nie kczał, a to uznaje sząd nasz wine pańska, to jest talar, a brendzę do spitala oddać, s tim dokladem, ze na owczę urobił szyn jego dwa szirki, to jest Cwaynów, a jarkę na roszat wzadzył ze swadzenia Jedrzeja Klimczoszka; za to wina pańska i karanie na szina Cwaynę.
154. Eodem acto. — Matusz Mędrala uskarżał się na Matusza Niewdanę o spasienie łąki końmi jego. Która sprawa pokazała się słusnem dowodem. Uznaje sząt nasz nineyszi winę pańską i stronę ugodzić.
155. k. 65vSub
. A ze pokazało sie slusnem dowodęm mieszalnikow iego, ze dwoch nie stawało, a szira brac na 3 owcze nie kczał, a to uznaie sząd nasz wine pańska, to iest talar, a brendzę do spitala oddac, s tim dokladęm, ze na owczę urobił szyn iego dwa szirki, to iest Cwaynow, a jarkę na roszat wzadzył ze swadzenia Jedrzeia Klimczoszka; za to wina panska y karanie na szina Cwaynę.
154. Eodem acto. — Matusz Mędrala uskarzał sie na Matusza Niewdanę o spasienie łąki końmi iego. Ktora sprawa pokazała sie słusnem dowodem. Uznaie sząt nasz nineyszi winę pańską y stronę ugodzyc.
155. k. 65vSub
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 85
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
6 z mlademy. Którego kupca swojego potomnemi czasy slobodzyl. Anno, ut supra.
157. k. 66rSub eodem acto. — Wojtek Blaut z Kamesnicze uskarżał się na Grzegorza Porępskjego, ze swiaczyl o owczą dwie Wojtkowi Blautowy, a do sządu stanąć nie kczal; co tedy tenże świadek ukrat jarkę Wojtkowi Zawadzę. Którego do ząmku wząc i tam świadectwo niech pokaże.
158. Eodem acto. — Stanisław Brodać ze Szarego uskarżał się na Kaspra Brącka o owczę ukradząną, która zginęła u Blaska Dobanie. Co pokazało się z inkwizycji, ze nogę nalazła czelac Kaspra Brącka przy halupie Dobanie. A tak uzna sząt
6 z mladęmy. Ktorego kupca swoiego potomnęmi czaszi slobodzyl. Anno, ut supra.
157. k. 66rSub eodem acto. — Woytek Blaut z Kamesnicze uskarzał sie na Grzegorza Porępskiego, ze swiaczyl o owczą dwie Woytkowi Blautowy, a do sządu stanąc nie kczal; czo tedi tenze swiadek ukrat jarkę Woytkowi Zawadzę. Ktorego do ząmku wząc y tam swiadectwo niech pokaze.
158. Eodem acto. — Stanisław Brodac ze Szarego uskarzał sie na Kaspra Brącka o owczę ukradząną, ktora zginęła u Blaska Dobanie. Czo pokazało sie z inquisityey, ze nogę nalazła czelac Kaspra Brącka przy halupie Dobanie. A tak uzna sząt
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 85
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
tylko złodziejów 4. Których prawo tak uznaję, abi w równi dzal płaczyli i Jakubowi Kocząnowi pieniądze jego nagradzali, tak Szabel abi Koczonowi oddal talarów poldziewieta, a Szobek Kiełbasa polszosta. Zgoda Szebastiana Kiełbasę z Jakubem Koczonem, którego uproszil Kiełbasa na 4 tolarach.
162. Tomek Boczawi uskarżał się na szina Jadwigi Pawluski o zginiątą jarkę. O która się pokazało świadectwo Błaska Motiki, ze szin Pawluscen glinam nasmarował tę jarkę, która zginęła. A tak uznaje szat onego stawie in die dominico, abi oddal znak, a jeżeli nie odda, jarkę zaplaczyc i winę pańską oddać.
163. Zapis Pawia Czisieckiego. — Paweł Czysiecki wnosił instancją na pomienianego Urbana
tilko zlodzieiow 4. Ktorich prawo tak uznaię, abi w rowni dzal placzyli y Jakubowi Kocząnowi pieniądze iego nagradzali, tak Szabel abi Koczonowi oddal talarow poldziewieta, a Szobek Kielbasza polszosta. Zgoda Szebastiana Kiełbaszę z Jakubem Koczonem, ktorego uproszil Kielbasza na 4 tolarach.
162. Tomek Boczawi uskarzał sie na szina Jadwigi Pawluski o zginiątą jarkę. O ktora sie pokazało swiadectwo Błaska Motiki, ze szin Pawluscen glinam nasmarował tę jarkę, ktora zginęła. A tak uznaie szat onego stawie in die dominico, abi oddal znak, a iezeli nie odda, jarkę zaplaczyc y winę pańską oddac.
163. Zapis Pawia Czisieckiego. — Paweł Czysiecki wnosił instantią na pomieniąnego Urbana
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 87
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
Kocząnowi pieniądze jego nagradzali, tak Szabel abi Koczonowi oddal talarów poldziewieta, a Szobek Kiełbasa polszosta. Zgoda Szebastiana Kiełbasę z Jakubem Koczonem, którego uproszil Kiełbasa na 4 tolarach.
162. Tomek Boczawi uskarżał się na szina Jadwigi Pawluski o zginiątą jarkę. O która się pokazało świadectwo Błaska Motiki, ze szin Pawluscen glinam nasmarował tę jarkę, która zginęła. A tak uznaje szat onego stawie in die dominico, abi oddal znak, a jeżeli nie odda, jarkę zaplaczyc i winę pańską oddać.
163. Zapis Pawia Czisieckiego. — Paweł Czysiecki wnosił instancją na pomienianego Urbana Kalikę s Koszaraw, ze oczec Pawia Czisieckiego oddal owiec 16, które tylko ze szira
Kocząnowi pieniądze iego nagradzali, tak Szabel abi Koczonowi oddal talarow poldziewieta, a Szobek Kielbasza polszosta. Zgoda Szebastiana Kiełbaszę z Jakubem Koczonem, ktorego uproszil Kielbasza na 4 tolarach.
162. Tomek Boczawi uskarzał sie na szina Jadwigi Pawluski o zginiątą jarkę. O ktora sie pokazało swiadectwo Błaska Motiki, ze szin Pawluscen glinam nasmarował tę jarkę, ktora zginęła. A tak uznaie szat onego stawie in die dominico, abi oddal znak, a iezeli nie odda, jarkę zaplaczyc y winę pańską oddac.
163. Zapis Pawia Czisieckiego. — Paweł Czysiecki wnosił instantią na pomieniąnego Urbana Kalikę s Koszaraw, ze oczec Pawia Czisieckiego oddal owiec 16, ktore tilko ze szira
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 87
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
, którego uproszil Kiełbasa na 4 tolarach.
162. Tomek Boczawi uskarżał się na szina Jadwigi Pawluski o zginiątą jarkę. O która się pokazało świadectwo Błaska Motiki, ze szin Pawluscen glinam nasmarował tę jarkę, która zginęła. A tak uznaje szat onego stawie in die dominico, abi oddal znak, a jeżeli nie odda, jarkę zaplaczyc i winę pańską oddać.
163. Zapis Pawia Czisieckiego. — Paweł Czysiecki wnosił instancją na pomienianego Urbana Kalikę s Koszaraw, ze oczec Pawia Czisieckiego oddal owiec 16, które tylko ze szira. A ze pokazało się, ze na nie nie brał tylko po dwie faski brendze, a podluk prawa należało po trzy faski
, ktorego uproszil Kielbasza na 4 tolarach.
162. Tomek Boczawi uskarzał sie na szina Jadwigi Pawluski o zginiątą jarkę. O ktora sie pokazało swiadectwo Błaska Motiki, ze szin Pawluscen glinam nasmarował tę jarkę, ktora zginęła. A tak uznaie szat onego stawie in die dominico, abi oddal znak, a iezeli nie odda, jarkę zaplaczyc y winę pańską oddac.
163. Zapis Pawia Czisieckiego. — Paweł Czysiecki wnosił instantią na pomieniąnego Urbana Kalikę s Koszaraw, ze oczec Pawia Czisieckiego oddal owiec 16, ktore tilko ze szira. A ze pokazało sie, ze na nie nie brał tilko po dwie faski brendze, a podluk prawa nalezało po trzi faski
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 87
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
Slęzaka. Któremu dawał roznemi czasy na 5 owiec, a Slezak żadnego pożytku nie dawał. Która sprawa dekretowana, abi Slezak Urbana Probosca ugodzyl.
185. Jan Tyrlik uskarżał się na Matusza Kurowskiego, ze mu barana utraczył bez znaku. Która sprawa do przysięgo prawa.
186. Wojtek Paczorek uskarżał się na Szopka Maslankę o jarkę bez znaku zginiąta. Która sprawa na niedziele do wiwodu slusnego.
187. Wojtek Martenek uskarżał się na spolników Drozdów, ze jest ukrzywdząni od najemnego statku u nichze. Która sprawa dekretowana równym dza- lem się podzelyc.
188. Wojtek Byrtek s Pewle uskarżał się na Matusza Janika z Jeleśni, ze mu nie oddal pieniędzy pod
Slęzaka. Ktoręmu dawał roznemi czaszi na 5 owiec, a Slezak zadnego pozytku nie dawał. Ktora sprawa decretowana, abi Slezak Urbana Probosca ugodzyl.
185. Jąn Tyrlik uskarzał sie na Matusza Kurowskiego, ze mu barana utraczył bes znaku. Ktora sprawa do przysięgo prawa.
186. Woytek Paczorek uskarzał sie na Szopka Maslankę o jarkę bes znaku zginiąta. Ktora sprawa na niedziele do wiwodu slusnego.
187. Woytek Martenek uskarzał sie na spolnikow Drozdow, ze iest ukrzywdząni od naiemnego statku u nichze. Ktora sprawa decretowana rownym dza- lem sie podzelyc.
188. Woytek Byrtek s Pewle uskarzał sie na Matusza Janika z Jelesnie, ze mu nie oddal pieniędzy pod
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 90
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
, a z mieszania odebrał 28, a Ząniowi owcza zginęła. Uznaje sząt niniejszy owczę zaplaczyc i winę pańską odać, także i prawną, podluk doznania Marka Sporka, to jest szalasnika onichze.
215. Sub eodem acto. — Juzof Biernat z Radecky uskarżał się na owczarzy Mikołaja Slęzaka, to jest szałasza jego, o jarkę bez znaku zginiątą. Na których przekazało się o dwie owcze, które pojedli. A tak uznaje sząt niniejszy stronę ugodzić i winę pańską, także i prawną, oddać.
216. Eodem acto. — Maczej Pitel ze Szarego uskarżał się na owczarzy Mateusza Kurowskiego o jarky dwie bez znaku zginiąte. Co uznaje szat jarki zaplacyc
, a z mieszania odebrał 28, a Ząniowi owcza zginęła. Uznaie sząt ninieyszi owczę zaplaczyc y winę pańską odac, tagze y prawną, podluk doznania Marka Sporka, to iest szalasnika onichze.
215. Sub eodem acto. — Juzof Biernat z Radecky uskarzał sie na owczarzy Mikołaia Slęzaka, to iest szałasza iego, o jarkę bes znaku zginiątą. Na ktorich przekazało sie o dwie owcze, ktore pojedli. A tak uznaie sząt ninieyszi stronę ugodzyc y winę pańską, tagze y prawną, oddac.
216. Eodem acto. — Maczey Pitel ze Szarego uskarzał sie na owczarzy Mateusza Kurowskiego o jarky dwie bes znaku zginiąte. Czo uznaie szat jarki zaplacyc
Skrót tekstu: KsŻyw
Strona: 95
Tytuł:
Księga sądowa państwa żywieckiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1681 a 1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1752
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Karaś, Ludwik Łysiak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1978
