Izajaszem: Gdy Panna z Mesjaszem. Z Betleemskiej stolicy/ Ucieka na Oślicy: Chcąc nas pojednać z Bogiem/ W takim upadku srogiem. Na te chwalebne gody/ Idąc w obce narody: Z Józefem i Marią/ Jezu czołemci biją. Adamowi Synowie Maluścy/ i Ojcowie: I z Coreczkami Matka/ Poklęknąwszy przed jasłka. Anielskie Symfonie Symfonia Piętnasta
Szczęśliwe czasy/ We złe niewczasy Teraz nastąpiły: Człowieku stradnemu/ Zaginionemu Przyniósł Bóg wiek miły. Ewa zgrzeszyła/ Raj utraciła Przez węża zdradnego/ Jabłkiem Adama Przywiodła sama/ Do grzechu sprosnego. Ale Bóg temu/ Występku złemu/ Zabiegł z swej mądrości: Zesłał nam Syna/ I Hospodyna Z
Izáiaszem: Gdy Pánná z Messyászem. Z Bethleemskiey stolicy/ Vćieka ná Oślicy: Chcąc nas poiednáć z Bogiem/ W tákim vpadku srogiem. Ná te chwalebne gody/ Idąc w obce narody: Z Iozephem y Máryą/ Iezu cżołemći biją. Adámowi Synowie Máluścy/ y Oycowie: I z Corecżkámi Mátká/ Poklęknąwszy przed iasłká. Anyelskie Symphonie Symphonia Piętnásta
SCZęśliwe cżásy/ We złe niewcżásy Teraz nástąpiły: Człowieku stradnemu/ Záginionemu Przyniosł Bog wiek miły. Ewá zgrzeszyłá/ Ray vtráćiłá Przez wężá zdrádnego/ Iábłkiem Adámá Przywiodłá sámá/ Do grzechu sprosnego. Ale Bog temu/ Występku złemu/ Zábiegł z swey mądrośći: Zesłał nam Syná/ I Hospodyná Z
Skrót tekstu: ŻabSymf
Strona: C2v
Tytuł:
Symfonie anielskie
Autor:
Jan Żabczyc
Drukarnia:
Marcin Filipowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1631
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1631
. Relikwij. Kościół Z. MIKOŁAJA szczyci się także Świętych Bożych Kościami więcej niżeli 20. Kościół Z. FLORIANA floret Relikwiami primariò Drzewem nam zbawienie przynoszącym, Piszczelem od ramienia Z. FLORIANA Męczennika, dwiema sztukami z Krzyża Z. ANDRZEJA Apostoła, z Palcem jego: i innemi 40. kilka Kościami, to kawałkami z Jasełek P. JEZUSA, z słupa biczowania jego, to Obrusa ostatniej Wieczerzy Pańskiej, to Relikwiami 11. tysięcy Dziewic, to z Młodzianków, to z Zawicia N. PANNY. Drzewa KRZYŻA Świętego jest po znacznej Partykule Autentycznej w kilku tamecznych Kościołach, to jest w Katedralnym, Z. MICHALA, Wszystkich Świętych, N.
. Relikwiy. Kościoł S. MIKOŁAIA sczyci się także Swiętych Bożych Kościami więcey niżeli 20. Kościoł S. FLORYANA floret Relikwiami primariò Drzewem nam zbawienie przynoszącym, Piszczelem od ramienia S. FLORYANA Męczennika, dwiema sztukami z Krzyża S. ANDRZEIA Apostoła, z Palcem iego: y innemi 40. kilka Kościami, to kawałkami z Iasełek P. IEZUSA, z słupa biczowánia iego, to Obrusa ostatniey Wieczérzy Pańskiey, to Relikwiami 11. tysięcy Dźiewic, to z Młodźiankow, to z Záwicia N. PANNY. Drzewá KRZYŻA Swiętego iest po znáczney Partykule Autentyczney w kilku tamecznych Kościołach, to iest w Katedrálnym, S. MICHALA, Wszystkich Swiętych, N.
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 307
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
ejdochowasz wiary, a i Ofiary, bo od swej liczy Rzym obietnicy długie i z dziady olimpijady. 11. Kalliope albo Polio polski wzięty z Eklogi czwartej Wirgiliuszowej odmieniwszy w miejscach nieco wedle potrzeby
Słowieńskie Muzy, głębiej dziś zabrniemy, a zgon kumejskich wierszów tu wspomniemy, niech też wspomioną i pióra pogańskie łzami skropione małe jasłka Pańskie.
Wielki rok nowe słońce nam przyniosło: szczęśliwie płynąc, Panieńskie (dziw!) wiosło wróci nam Króla pod żaglem rozpiętym i posadzi Go na Syjonie świętym.
Płód z wysokiego nowy nieba idzie, co po żelaznym gdy wiek złoty przydzie, wyniknie z Panny i porodzi Ona przedwieczne Plemię z naczystszego łona.
I odtąd
éjdochowasz wiary, a i Ofiary, bo od swej liczy Rzym obietnicy długie i z dziady olimpijady. 11. Kalliope albo Polio polski wzięty z Eklogi czwartej Wirgiliuszowej odmieniwszy w miejscach nieco wedle potrzeby
Słowieńskie Muzy, głębiej dziś zabrniemy, a zgon kumejskich wierszów tu wspomniemy, niech też wspomioną i pióra pogańskie łzami skropione małe jasłka Pańskie.
Wielki rok nowe słońce nam przyniosło: szczęśliwie płynąc, Panieńskie (dziw!) wiosło wróci nam Króla pod żaglem rozpiętym i posadzi Go na Syjonie świętym.
Płód z wysokiego nowy nieba idzie, co po żelaznym gdy wiek złoty przydzie, wyniknie z Panny i porodzi Ona przedwieczne Plemię z naczystszego łona.
I odtąd
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 60
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
w prawdzie ten naród prosty, zamorskimi się nie bawiąc koszty, Bogu się skłaniał w bojaźni całej, niż zbytki, za tym niezgody wstały.
Bo te, usławszy drogę zazdrości, wnętrzny gniew niecą w sarmackiej włości, chcąc miedzy swemi bezbożnie płoty obnażyć zwierzchność z korony złotej.
A nie dziw, bo też jasłka tu święte i jedne dzielą na wiary klęte, więc też ta wisi nad naszą szyją szabla, co błędną wzięła Grecyją.
Już trzecie pola okryły śniegi, jako uporów hardych zabiegi szalone z góry puściły koła i niehamowne zgubią nas zgoła.
Nie tak tatarskim dymem Podole, gdy bachmat zmierzy wzdłuż i wszerz pole, jako swych
w prawdzie ten naród prosty, zamorskimi się nie bawiąc koszty, Bogu się skłaniał w bojaźni całéj, niż zbytki, za tym niezgody wstały.
Bo te, usławszy drogę zazdrości, wnętrzny gniew niecą w sarmackiej włości, chcąc miedzy swemi bezbożnie płoty obnażyć zwierzchność z korony złotéj.
A nie dziw, bo też jasłka tu święte i jedne dzielą na wiary klęte, więc też ta wisi nad naszą szyją szabla, co błędną wzięła Grecyją.
Już trzecie pola okryły śniegi, jako uporów hardych zabiegi szalone z góry puściły koła i niehamowne zgubią nas zgoła.
Nie tak tatarskim dymem Podole, gdy bachmat zmierzy wzdłuż i wszerz pole, jako swych
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 69
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
skarbów gotują Tobie, najdroższy Jezu; a ty, Księżno nasza, Naświętsza Panno, niech cię namniej nie odstrasza Przyjazd, gdyż Bóg nawyższy tak sam rozkazuje; Z nimi gwiazda, jak widzisz, nowa postępuje.
A my z swy powinności naszemu Królowi Na muzykę zarazem zostańmy gotowi.
Tu Królowie przydą do jasełek
CASPAR Zawitaj, pożądano stajnio w ty krainie, O który wielka chwała u proroków słynie! Witaj, prześwietna Matko i Panno prawdziwa! Do ciebie nas ciągnęła ta gwiazda chętliwa. A ty, Królu nad królmi, Boże i Człowiecze, Któryś nas tu wprowadzieł w swy święty opiece, Bądź pozdrowion! Niech w tobie dusza
skarbow gotują Tobie, najdroższy Jezu; a ty, Księżno nasza, Naświętsza Panno, niech cię namniej nie odstrasza Przyjazd, gdyż Bóg nawyższy tak sam rozkazuje; Z nimi gwiazda, jak widzisz, nowa postępuje.
A my z swy powinności naszemu Królowi Na muzykę zarazem zostańmy gotowi.
Tu Królowie przydą do jasełek
CASPAR Zawitaj, pożądano stajnio w ty krainie, O który wielka chwała u proroków słynie! Witaj, prześwietna Matko i Panno prawdziwa! Do ciebie nas ciągnęła ta gwiazda chętliwa. A ty, Królu nad królmi, Boże i Człowiecze, Któryś nas tu wprowadzieł w swy święty opiece, Bądź pozdrowion! Niech w tobie dusza
Skrót tekstu: DialKrótOkoń
Strona: 100
Tytuł:
Dialog krótki na święto narodzenia Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
