kramu, na przetak wyłożyła czepce. Nowa moda prania chust, kto chce, niech się chwyci, Jako więc perły w kaczej, czepce we psiej rzyci. I wierę, podobieństwo do rzeczy niemałe: Kataż nie ma być chusta, kiedy gówno białe. 95 (F). EPITALAMIUM PANU KUROPATNICKIEMU Z PANNĄ HERBU JASTRZĘBIEC DO PANA KUROPATNICKIEGO
Zły dał Kuropatnicki inszym przykład z siebie. Kiedy się kuropatwa przed jastrząbem grzebie, Nie trzeba jej mieć za złe, że się boi śmierci, Zapomniawszy o zadku, w głąb głowę, w śnieg wierci. On zaś, głowę bezpiecznie podniósszy do góry, Ogonem, co najgłębiej może, siąga dziury,
kramu, na przetak wyłożyła czepce. Nowa moda prania chust, kto chce, niech się chwyci, Jako więc perły w kaczej, czepce we psiej rzyci. I wierę, podobieństwo do rzeczy niemałe: Kataż nie ma być chusta, kiedy gówno białe. 95 (F). EPITALAMIUM PANU KUROPATNICKIEMU Z PANNĄ HERBU JASTRZĘBIEC DO PANA KUROPATNICKIEGO
Zły dał Kuropatnicki inszym przykład z siebie. Kiedy się kuropatwa przed jastrząbem grzebie, Nie trzeba jej mieć za złe, że się boi śmierci, Zapomniawszy o zadku, w głąb głowę, w śnieg wierci. On zaś, głowę bezpiecznie podniósszy do góry, Ogonem, co najgłębiej może, siąga dziury,
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 49
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Roku będąc w Grodku po Z. Wojciechu Król ciekawy słuchania śpiewającego Słowika oziąbł i w Febrę w padszy umarł pochowany w Katedrze Krakowskiej według Miechów: lib: 4. cap. 48. WŁADYSŁAW III. Syn starszy po Jagiellonie od Stanów na Tron wsadzony, i w dzień Z. Jakuba tegoż Roku koronowany przez Wojciecha Jastrzębca Arcyb: Gniezn: w młodym wieku swoim. R. 1435. Świdrygello rebelizant uskromiony, i z Krzyżakami Pokój stwierdzony w Brześciu. R. 1436. Eliasz Wojewoda Wołoski Homagium Królowi we Lwowie wypełnił z zwykłemi Ceremoniami Feudatariuszów. R. 1438. Berwald na Króla odebrany Wencesławowi Książęciu Oświęcimskiemu, który także Królowi Homagium wypełnił.
Roku będąc w Grodku po S. Woyćiechu Król ciekawy słuchania spiewającego Słowika oźiąbł i w Febrę w padszy umarł pochowany w Katedrze Krakowskiey według Miechow: lib: 4. cap. 48. WŁADYSŁAW III. Syn starszy po Jagiellonie od Stanów na Tron wsadzony, i w dżień S. Jakuba tegoż Roku koronowany przez Woyćiecha Jastrzębca Arcyb: Gniezn: w młodym wieku swoim. R. 1435. Swidrygello rebellizant uskromiony, i z Krzyżakami Pokóy stwierdzony w Brześćiu. R. 1436. Eliasz Wojewoda Wołoski Homagium Królowi we Lwowie wypełnił z zwykłemi Ceremoniami Feudataryuszów. R. 1438. Berwald na Króla odebrany Wencesławowi Xiążęćiu Oświęćimskiemu, który także Królowi Homagium wypełnił.
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 55
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
tablicę wielką, złocistą. A sama J.M. Pani Dorota Berzewiczowa z domu Kryska, serce wielkie, złociste. Jej Mć Pani Anna z Wilczewa, Rywocka, tablicę srebrną.
Roku 1627. IM.P. Jan Przeradzki dwa pierścionki, Jej Mć Pani Dorota Pniewska, małżonka IM Pana Tomasza Pniewskiego, herbu Jastrzębiec, pierścień z kamieniem.— IM Pani Jędrzejowa Rościszewska pierścień.—A Jej Mć Panna Niszczycka krzyżyk pięknej, subtelnej, roboty. — Jej Mć Pani Anna (z domu Kryska) Kargowska, sędzina ziemska płocka; J.M.P. Stanisław Olszewski, cum inscriptione: Stanisłaus Olszewski Cliens humilimus devovit. —
tablicę wielką, złocistą. A sama J.M. Pani Dorota Berzewiczowa z domu Kryska, serce wielkie, złociste. Jej Mć Pani Anna z Wilczewa, Rywocka, tablicę srebrną.
Roku 1627. JM.P. Jan Przeradzki dwa pierścionki, Jej Mć Pani Dorota Pniewska, małżonka JM Pana Thomasza Pniewskiego, herbu Jastrzębiec, pierścień z kamieniem.— JM Pani Jędrzejowa Rościszewska pierścień.—A Jej Mć Panna Niszczycka krzyżyk pięknej, subtelnej, roboty. — Jej Mć Pani Anna (z domu Kryska) Kargowska, sędzina ziemska płocka; J.M.P. Stanisław Olszewski, cum inscriptione: Stanislaus Olszewski Cliens humilimus devovit. —
Skrót tekstu: WotSierpGęb
Strona: 303
Tytuł:
Spis wotów przy figurze cudownej w kościele w Sierpcu z 1652 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Sierpc
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1652
Data wydania (nie wcześniej niż):
1652
Data wydania (nie później niż):
1652
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Wielmożnych osób imiona, w szczupłej pamięci mojej czy podobna, aby się z pochwałą pomieściły, którym by Wielkiego Księstwa i Korony nad nim na teatrum potrzeba.
Pójdzie, pójdzie bez mojej pracy z pamięci w pamięć, z lat w lata nieprzerwany w potomkach z szlubnych pierścieni uczyniwszy łańcuch i wszystkich z herbownym Matuszewiców Łabędziem, Kępskich Jastrzębcem doleci sława, chociaż ja na radzie św. Hieronima przestanę: „non est consuetudinis scripturarum ut mulierum in generationibus ordo texatur” w pisanych dziełach nie ma zwyczaju, by uwzględniać w genealogiach linie żeńskie, I nie dlatego to ja też wdałem się, lubo barzo skromnie, w pochwały familii, jako było do mnie
Wielmożnych osób imiona, w szczupłej pamięci mojej czy podobna, aby się z pochwałą pomieściły, którym by Wielkiego Księstwa i Korony nad nim na teatrum potrzeba.
Pójdzie, pójdzie bez mojej pracy z pamięci w pamięć, z lat w lata nieprzerwany w potomkach z szlubnych pierścieni uczyniwszy łańcuch i wszystkich z herbownym Matuszewiców Łabędziem, Kępskich Jastrzębcem doleci sława, chociaż ja na radzie św. Hieronima przestanę: „non est consuetudinis scripturarum ut mulierum in generationibus ordo texatur” w pisanych dziełach nie ma zwyczaju, by uwzględniać w genealogiach linie żeńskie, I nie dlatego to ja też wdałem się, lubo barzo skromnie, w pochwały familii, jako było do mnie
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 486
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
do śmierci, a nieodmiennej przez wieczność, dali Bóg szczęśliwą, miłości, o pomocy duszy swojej mając nadzieję, „confidit in ea cor viri sui” (Proverb., 31) serce małżonka jej ufa (Księga Przysłów, 31, 11), życzy, ażeby herbowny domu, z którego ją wziął, Jastrzębiec, w jej i w swoich synach, wnukach, prawnukach berłem królewskim do honorów podniesiony, ową się rzadką zawsze pasł zwierzyną, jaką jest łaska pańska, łaska królewska.
Żegna was, Wielmożni synowie, zapomniałem się, nie żegna, bo dotąd z całego serca waszego nie wychodzi. Dziękuje, żeście mu miłość
do śmierci, a nieodmiennej przez wieczność, dali Bóg szczęśliwą, miłości, o pomocy duszy swojej mając nadzieję, „confidit in ea cor viri sui” (Proverb., 31) serce małżonka jej ufa (Księga Przysłów, 31, 11), życzy, ażeby herbowny domu, z którego ją wziął, Jastrzębiec, w jej i w swoich synach, wnukach, prawnukach berłem królewskim do honorów podniesiony, ową się rzadką zawsze pasł zwierzyną, jaką jest łaska pańska, łaska królewska.
Żegna was, Wielmożni synowie, zapomniałem się, nie żegna, bo dotąd z całego serca waszego nie wychodzi. Dziękuje, żeście mu miłość
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 499
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
ex post podskarbiego wielkiego koronnego, do w Bogu zeszłego WYMPana Jerzego Matuszewica, ex post starosty stokliskiego, któremu daje tytuł kawalera IWYMPana Sapiehy, starosty Słonimskiego — w roku tysiąc siedemset szóstym pisany; item list prywatny od WJ. księdza Jana Herkulana Matuszewica, praepositi infulati kanoników regularnych, syna Krzysztofa Matuszewica z Elżbiety Albanowskiej, herbu Jastrzębiec będącej, prokreowanego, do w Bogu zeszłego IMPana Jerzego Matuszewica, starosty stokliskiego, jako do brata swego stryjecznego, żaląc się, że nie odbiera responsów na listy swoje — w roku tysiąc siedemset osimnastym, iulii szóstego dnia pisany; item manuskrypt zeszłego IMP. Jerzego Matuszewica, starosty stokliskiego, ojca procedentium, ręką własną z
ex post podskarbiego wielkiego koronnego, do w Bogu zeszłego WJMPana Jerzego Matuszewica, ex post starosty stokliskiego, któremu daje tytuł kawalera JWJMPana Sapiehy, starosty Słonimskiego — w roku tysiąc siedemset szóstym pisany; item list prywatny od WJ. księdza Jana Herkulana Matuszewica, praepositi infulati kanoników regularnych, syna Krzysztofa Matuszewica z Elżbiety Albanowskiej, herbu Jastrzębiec będącej, prokreowanego, do w Bogu zeszłego JMPana Jerzego Matuszewica, starosty stokliskiego, jako do brata swego stryjecznego, żaląc się, że nie odbiera responsów na listy swoje — w roku tysiąc siedemset osimnastym, iulii szóstego dnia pisany; item manuskrypt zeszłego JMP. Jerzego Matuszewica, starosty stokliskiego, ojca procedentium, ręką własną z
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 780
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Schizmie Rusi
drę Kijowską. Skiergajłowi Bratu zdał Księstwo Litewskie i Ruskie. Aże o to się Witold Brat stryjeczny urażał, i najeżdzał z Krzyżakami Litwę, jemu Jagiełło Litewskie oddał Księstwo, Skiergajłowi Księstwo Kijowskie, a Włodzimierzowi za Kijowskie Kopył z włościami na mil 30. W Wilnie fundował Biskupstwo Wileńskie, dawszy go Andrzejowi Waszlonowi Jastrzębcowi; na Kleparzu w Krakowie OO. Benedyktynom z Pragi sprowadzonym, wystowił Kościół, którzy Słowieńskim językiem Msze Z. miewali. Kwiatkiewicz. Roku 1394. Po strutym Skiergajłowie, wziął Witold Kijów.
Około Roku 1407 Focej albo Focjusz Po Cyprianie Metropolita Kijowski, gdy Schizma znowu się żarzyć poczęła, z zajadłości i łakomstwa Kościół Z
Schizmie Rusi
drę Kiiowską. Skiergayłowi Bratu zdał Xięstwo Litewskie y Ruskie. Aże o to się Witold Brat stryieczny urażał, y naieżdzał z Krzyżakami Litwę, iemu Iagełło Litewskie oddał Xięstwo, Skiergayłowi Xięstwo Kiiowskie, á Włodzimierzowi za Kiiowskie Kopył z włościámi na mil 30. W Wilnie fundował Biskupstwo Wileńskie, dawszy go Andrzeiowi Waszlonowi Iastrzębcowi; na Kleparzu w Krakowie OO. Benedyktynom z Pragi sprowadzonym, wystowił Kościoł, ktorzy Słowieńskim ięzykiem Msze S. miewali. Kwiatkiewicz. Roku 1394. Po strutym Skiergayłowie, wziął Witold Kiiow.
Około Roku 1407 Focey albo Focyusz Po Cyprianie Metropolita Kiiowski, gdy Schizma znowu się żarzyć poczeła, z zaiadłości y łakomstwa Kościoł S
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 92
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
z domu Roża/ Mansionarze w Kościele Krakowskim fundował.
1380 31. Jan z Radlic z domu Korab Medyk/ za tego Kościół i Klasztor Częstochowski stanął.
1392. 32. Piotr Wisz z domu Bróg/ za którego Vinuersitas Krakowska stanęła/ i Kościół Bożego Ciała. Na Biskupstwie Poznańskim umarł.
1412. 33. Wojciech Jastrzębiec tegoż domu/ za którego Klasztor Panieński w Lublinie założony. Był potym Arcybiskupem Gnieźnieńskim.
1423. 34. Sbigniew z Oleśnice z domu Dębno Kardynał/ Księstwo Siewierskie Kościołowi Krakowsk. kupił.
1455. 35. Tomasz Strampiński z domu Prussów/ Profesor Krak. Biskup i Książę Siewierskie.
1460. 36. Jakub Sienieński
z domu Roża/ Mánsionarze w Kośćiele Krákowskim fundował.
1380 31. Ian z Rádlic z domu Korab Medyk/ zá tego Kośćioł y Klasztor Częstochowski stánął.
1392. 32. Piotr Wisz z domu Brog/ zá ktorego Vinuersitas Krákowska stánęłá/ y Kośćioł Bożego Ciáłá. Ná Biskupstwie Poznáńskim umárł.
1412. 33. Woyćiech Iástrzębiec tegoż domu/ zá ktorego Klasztor Pánieński w Lublinie záłożony. Był potym Arcybiskupem Gnieznieńskim.
1423. 34. Sbigniew z Oleśnice z domu Dębno Kárdynał/ Xięstwo Siewierskie Kośćiołowi Krákowsk. kupił.
1455. 35. Thomasz Strampiński z domu Prussow/ Professor Krák. Biskup y Xiążę Siewierskie.
1460. 36. Iákub Sienieński
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 79
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Gambrat Biskup Krak. i Arcybiskup Gnieźnieński zaraz.
1545. 46. Samuel Maciejowski.
1550. 47. Andrzej Zebrzydowski/ z domu Radwan. 1560. 48. Filip Padniewski/ domu Nowina. Katalog Bisk. Krak.
1572. 49. Franciszek Krasiński/ domu Ślepowron.
1577. 50. Piotr Myszkowski/ domu Jastrzębiec.
1591. 51. Jerzy Radziwił Kardynał/ Książę z Oliki i Nieświeża: za niego Kanonizacja D. Jacka doszła/ i kruszce w Kielcach otworzyły się.
1600. 52. Bernat Maciejowski/ który teraz szczęśliwie o Kościele Bożym zawiaduje.
Koniec.
Gámbrat Biskup Krák. y Arcybiskup Gnieznieński záraz.
1545. 46. Sámuel Máćieiowski.
1550. 47. Andrzey Zebrzydowski/ z domu Rádwan. 1560. 48. Philip Padniewski/ domu Nowiná. Cáthálog Bisk. Krák.
1572. 49. Fránćiszek Kraśiński/ domu Slepowron.
1577. 50. Piotr Myszkowski/ domu Iástrzębiec.
1591. 51. Ierzy Rádźiwił Kárdynał/ Xiążę z Oliki y Nieświeżá: zá niego Kánonizácya D. Iácká doszłá/ y kruscze w Kielcách otworzyły sie.
1600. 52. Bernath Máćieiowski/ ktory teraz sczęśliwie o Kośćiele Bożym záwiáduie.
Koniec.
Skrót tekstu: PrzewKoś
Strona: 81
Tytuł:
Przewodnik abo kościołów krakowskich [...] krótkie opisanie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Jakub Siebeneicher
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
pieczołowitym wychowaniem chwalebny wzrost brać nic innego nie jest, tylko w gnieździe Cnot Świętych uchować się, a wyborną naturę ozdobniejszemi co dzień wspierać obyczajami. Pewna nadzieja M. M. Państwo, że in hoc aurea Consangvinitatis arbore simili frondescet virga metallô, kiedy się przez Małżeńską ligę rodowitość z rodowitością, Starożytność Junoszów, z starożytnością Jastrzębców, sława obojego z przedniejszemi sparentelowanego Domu (boć miratur sua quemq; domus)w jednę jakoby latorośl idzie w przewładnych ręku I. O. Książęcia Arcybiskupa Prymasa tej Korony Polskiej, którego szczęśliwa Ojczystych i Prymacjalnych Krzyżów é bono Patriae koniunkcja non triste minatur auguriam, ale jak Orłowi Polskiemu, tak Jastrzębcowi obfite przyobiecuje błogosławieństwo
pieczołowitym wychowaniem chwalebny wzrost brać nic innego nie iest, tylko w gniaźdźie Cnot Swiętych uchować się, á wyborną náturę ozdobnieyszemi co dźień wspierać obyczaiami. Pewna nadźieia M. M. Państwo, że in hoc aurea Consangvinitatis arbore simili frondescet virga metallô, kiedy się przez Małżeńską ligę rodowitość z rodowitośćią, Starożytność Iunoszow, z starożytnośćią Iástrzębcow, sława oboiego z przednieyszemi sparentelowanego Domu (boć miratur sua quemq; domus)w iednę iákoby latorośl idźie w przewładnych ręku I. O. Xiążęćiá Arcybiskupa Prymasa tey Korony Polskiey, ktorego szczęśliwá Oyczystych y Prymácyálnych Krzyżow é bono Patriae koniunkcya non triste minatur auguriam, ale iák Orłowi Polskiemu, ták Iástrzębcowi obfite przyobiecuie błogosławieństwo
Skrót tekstu: DanOstSwada
Strona: 15
Tytuł:
Swada polska i łacińska t. 1, vol. 2
Autor:
Jan Danejkowicz-Ostrowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1745
Data wydania (nie wcześniej niż):
1745
Data wydania (nie później niż):
1745
