źle trawioną, nie mówię zawrzodowaciałość sumnienia twojego, ale życie, którego złości imienia niemasz, Sodoma i Gomora, mało to! bo Gomora i Sodoma nie była zaklęta: przestań dla Ukrzyżowanego P. JEZUSA. Manasessowa rozwiozłość sumnienia, mało! jeszcze Manasses, nie deptał Krwie P. JEZUSOWIJ, rzeczą wylanej: zaprzedanie Judaszowe, którym zaprzedał Chrystusa, przedcię za trzydzieści srebrników, i to mało! boś ty Boga i duszę twoję, za krótką rozkosz zaprzedał. Jakoż cię, złości ludzka, nazwać? rzekłbym żeś ty jest złość, coś P. JEZUSA zeplwała, policzkowała, ubiczowała; ukoronowała, na Krzyż
źle trawioną, nie mowię záwrzodowáćiáłość sumnienia twoiego, ále żyćie, ktorego złośći imienia niemász, Sodomá i Gomorá, máło to! bo Gomorá i Sodomá nie byłá záklęta: przestań dla Ukrzyżowánego P. IEZUSA. Mánásessowá rozwiozłość sumnienia, máło! ieszcze Mánásses, nie deptał Krwie P. IEZUSOWIY, rzeczą wylaney: záprzedánie Iudaszowe, ktorym záprzedał Chrystusa, przedćię zá trzydźieśći srebrnikow, i to máło! boś ty Bogá i duszę twoię, zá krotką roskosz záprzedał. Iákoż ćię, złośći ludzka, názwáć? rzekłbym żeś ty iest złość, coś P. IEZUSA zeplwáłá, policzkowáłá, ubiczowáłá; ukoronowáłá, ná Krzyż
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 94
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
osobliwie duchem skruszonym mamy mu cześć czynić/ jako nazacniejszą rzeczą istności naszej. Chwalę tego to wszytko/ ktokolwiek z dostatków swoich buduje Kościoły/ szpitale/ klasztory/ ołtarze/ sprawuje krzyże/ kielichy/ ornaty/ świece/ i inne rzeczy do chwały Bożej należące. Bo ktoby to ganił/ miałby w sobie ducha Judaszowego/ mówiącego. Vt quid perditio haec? potuit vngeuntum istud venundari, et dari pauperibus. Ale barziej ten chwali Pana Boga/ który prócz dostatków swoich na chwałę Boską użyczonych/ sam ciało swoje i przymioty jego przystojne obraca ku czci Boskiej/ śpiewając chwałę jego/ odmawiając pacierze i modlitwy/ upadając na twarz swoję abo na
osobliwie duchem skruszonym mamy mu cześć czynić/ iáko nazacnieyszą rzeczą istnośći nászey. Chwalę tego to wszytko/ ktokolwiek z dostátkow swoich buduie Kośćioły/ szpitale/ klasztory/ ołtarze/ spráwuie krzyże/ kielichy/ ornaty/ świece/ y inne rzeczy do chwały Bożey należące. Bo ktoby to gánił/ miałby w sobie duchá Iudaszowego/ mowiącego. Vt quid perditio haec? potuit vngeuntum istud venundari, et dari pauperibus. Ale bárźiey ten chwali Páná Bogá/ ktory procz dostátkow swoich ná chwałę Boską vżyczonych/ sam ćiało swoie y przymioty iego przystoyne obráca ku czći Boskiey/ śpiewáiąc chwałę iego/ odmawiáiąc paćierze y modlitwy/ vpadáiąc ná twarz swoię ábo ná
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 25
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
tu już w mocnych ręku/ w łańcuchu Pan stoi/ Otoczył go ze wszech stron/ gęsty lud we zbroi. Ogłaszają pospólstwu/ jako ten fałszywy Prorok/ królem się zowie/ jako niewstydliwy/ W głos imię Boże bluźni: jako zakon święty/ W lekkie przez tego zbrodnia uważenie wzięty. Isa. 64. Rozpacz Judaszowa.
Tunc videns Iudas, qui tradidit eum, quòd damnatus esset etc. Matt: 27. Męki Pańskiej.
TYm czasem, gdy tu potwarz na Pana zmyślają: A tam starszy tajemną radę zawierają/ Coby za skargę przy nim ponieść Piłatowi: Rozrzewniło się serce złemu Judaszowi. Morduje go sumnienie/ i jawna niecnota
tu iuż w mocnych ręku/ w łáńcuchu Pan stoi/ Otoczył go ze wszech stron/ gęsty lud we zbroi. Ogłaszáią pospolstwu/ iáko ten fałszywy Prorok/ krolem się zowie/ iáko niewstydliwy/ W głos imię Boże bluźni: iáko zakon święty/ W lekkie przez tego zbrodniá vważenie wźięty. Isa. 64. Rospácz Iudaszowá.
Tunc videns Iudas, qui tradidit eum, quòd damnatus esset etc. Matt: 27. Męki Páńskiey.
TYm czásem, gdy tu potwarz ná Páná zmyśláią: A tám stárszy táiemną rádę záwieráią/ Coby zá skárgę przy nim ponieść Piłatowi: Rozrzewniło się serce złemu Iudaszowi. Morduie go sumnienie/ y iáwna niecnotá
Skrót tekstu: RożAPam
Strona: 34.
Tytuł:
Pamiątka krwawej ofiary Pana Zbawiciela Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Abraham Rożniatowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
Kościoła Bożego sobie postępować mają. Rozd. I. AktA APOSTOL. Rozd. I. Rozdział I. Przedmowa Z. Łukasza. 5. Rozmowa Chrystusa PAna z Apostoły. 9. Historia o Wniebowstąpieniu PAńskim. 12. Apostołów do Jeruzalem się wrocenie. 15. Kazanie Z. Piotra. 18. I na miejsce Judaszowe. 23. obranie Z. Macieja. 1
. PIerwsze wprawdzie Księgi napisałem/ o Teofile! o wszystkim co począł JEzus i czynić i uczyć: 2. aż do dnia onego/ którego dawszy rozkazanie Apostołom które był przez Ducha Z. obrał/ wzięty jest wzgórę. 3. Którym też samego siebie po męce
Kośćiołá Bożego sobie postępowáć máją. Rozd. I. ACTA APOSTOL. Rozd. I. ROZDZIAL I. Przedmowá S. Lukaszá. 5. Rozmowá Chrystusá PAná z Apostoły. 9. Historya o Wniebowstąpieniu PAnskim. 12. Apostołow do Ieruzalem śię wrocenie. 15. Kazánie S. Piotrá. 18. Y ná miejsce Iudaszowe. 23. obránie S. Máćiejá. 1
. PIerwsze wprawdźie Kśięgi nápisałem/ o Teofile! o wszystkim co pocżął IEzus y cżynić y ucżyć: 2. áż do dniá onego/ ktore^o^ dawszy rozkazánie Apostołom ktore był przez Duchá S. obrał/ wźięty jest wzgorę. 3. Ktorym też sámego śiebie po męce
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 124
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
ś go już Żydom, człecze, zaprzedał, przeklęty, Nie masz prawa do niego! dlaczegóż mu pięty Ścierwu swego myć dajesz, który w krótkim czasie Albo ptaki, lub zwierzów drapieżnych napasie? Ziemię lizać, po której Pan nasz chodził co dzień, Nie nogi do umycia kłaść, czegoś niegodzien! ODEŚCIE JUDASZOWE (60)
Co masz czynić, Judaszu, czyńże już co prędzej, Bo się nazad Żydowie upomnią pieniędzy. Idź, kędy masz iść, droga czeka cię otwarta, Masz kałauza: lepszy być nie może nad czarta. Nogiś umył, na gałąź więc by się nie bawić; Wziąłeś na strawę chleb
ś go już Żydom, człecze, zaprzedał, przeklęty, Nie masz prawa do niego! dlaczegóż mu pięty Ścierwu swego myć dajesz, który w krótkim czasie Albo ptaki, lub zwierzów drapieżnych napasie? Ziemię lizać, po której Pan nasz chodził co dzień, Nie nogi do umycia kłaść, czegoś niegodzien! ODEŚCIE JUDASZOWE (60)
Co masz czynić, Judaszu, czyńże już co prędzej, Bo się nazad Żydowie upomnią pieniędzy. Idź, kędy masz iść, droga czeka cię otwarta, Masz kałauza: lepszy być nie może nad czarta. Nogiś umył, na gałąź więc by się nie bawić; Wziąłeś na strawę chleb
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 558
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
(110)
Patrzcież na wszytkich zdrajców, na szatana wprzódy, Jako swój jad śmiertelny z wierzchu muszcze miody: Świat uczynił panienką —- ową raczej, ową, Która, kto się nadstawi, całować gotową; Wszelki grzech ucukrował: kto go tylko liźnie, A lekarstwa zaniecha, umiera w truciźnie. Wszytko to Judaszowym licz pocałowaniem: Sławę, rozkosz, bogactwo; i świat, i co na niern. Tuż, tuż stoją siepacze; nie chceszli iść w kłęby, W powrozy, a z nich na śmierć, umykajże gęby. (111)
Cóż Jezus? Judaszowi: „Przyjacielu — rzecze — Cóż cię tu w
(110)
Patrzcież na wszytkich zdrajców, na szatana wprzódy, Jako swój jad śmiertelny z wierzchu muszcze miody: Świat uczynił panienką —- ową raczej, ową, Która, kto się nadstawi, całować gotową; Wszelki grzech ucukrował: kto go tylko liźnie, A lekarstwa zaniecha, umiera w truciźnie. Wszytko to Judaszowym licz pocałowaniem: Sławę, rozkosz, bogactwo; i świat, i co na niern. Tuż, tuż stoją siepacze; nie chceszli iść w kłęby, W powrozy, a z nich na śmierć, umykajże gęby. (111)
Cóż Jezus? Judaszowi: „Przyjacielu — rzecze — Cóż cię tu w
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 562
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
— Owe trzydzieści groszy — oto je odnoszę. Jam zgrzeszył, a wy sobie swoje miejcie grosze. Wróćcie towar, kapłani! wróć nazad, biskupie!” Nierychłoś się obaczył, skoro po litkupie! (186)
Pojźrą Żydzi po sobie, rzecz to u nich nowa, Wiedzą, jaka w pieniądzach chciwość Judaszowa, Którego im wzgardzeńszym, im gorszym widzieli, Tym się prędzej w swym błędzie reflektować mieli. Cóż za respekt u człeka, co bez wszego względu Na dzień żyje z bydlęty; mogło ich to z błędu Samo wywieść, mogło im to otworzyć oczy; Lecz trudno, kiedy pycha szatańska zakroczy. I komu zły duch
— Owe trzydzieści groszy — oto je odnoszę. Jam zgrzeszył, a wy sobie swoje miejcie grosze. Wróćcie towar, kapłani! wróć nazad, biskupie!” Nierychłoś się obaczył, skoro po litkupie! (186)
Pojźrą Żydzi po sobie, rzecz to u nich nowa, Wiedzą, jaka w pieniądzach chciwość Judaszowa, Którego im wzgardzeńszym, im gorszym widzieli, Tym się prędzej w swym błędzie reflektować mieli. Cóż za respekt u człeka, co bez wszego względu Na dzień żyje z bydlęty; mogło ich to z błędu Samo wywieść, mogło im to otworzyć oczy; Lecz trudno, kiedy pycha szatańska zakroczy. I komu zły duch
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 569
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Tamże je na dorędzie porzuciwszy gdziesi, Idzie na stronę i tam swą się ręką wiesi. Zaraz na całe miasto ta nowina huknie: Judasz się na gałęzi po śmierci rozpuknie. Przecz się pukasz, Judaszu? Nie chce z ciała gwałtem Uprzywilejowanym wyniść dusza kształtem: Niezwyczajnym i grzechem pomazana nowym, Nowego wyścia w ścierwie szuka Judaszowym. Rozpukł się, bo nie może umierać bez rany, Kto jest winien krwie Pańskiej niewinnie wylanej. PAN JEZUS OSKARŻONY U PIŁATA (205)
Obaczywszy książęta, biskupy, rabiny, Pyta Piłat, wyszedszy, dla jakiej przyczyny Tak rano, gdy jeszcze śpią inszy, zgadnąć trudno, W tej gromadzie do niego i tak
Tamże je na dorędzie porzuciwszy gdziesi, Idzie na stronę i tam swą się ręką wiesi. Zaraz na całe miasto ta nowina huknie: Judasz się na gałęzi po śmierci rozpuknie. Przecz się pukasz, Judaszu? Nie chce z ciała gwałtem Uprzywilejowanym wyniść dusza kształtem: Niezwyczajnym i grzechem pomazana nowym, Nowego wyścia w ścierwie szuka Judaszowym. Rozpukł się, bo nie może umierać bez rany, Kto jest winien krwie Pańskiej niewinnie wylanej. PAN JEZUS OSKARŻONY U PIŁATA (205)
Obaczywszy książęta, biskupy, rabiny, Pyta Piłat, wyszedszy, dla jakiej przyczyny Tak rano, gdy jeszcze śpią inszy, zgadnąć trudno, W tej gromadzie do niego i tak
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 570
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
gdy trupy przed się, szukając, wodzów rokoszowych, przynosić kazał. Ukazało się i to, jako ten senat polski, który na to radził, który tego powodem jest wszytkiego, jako ojcami i stróżmi tej Rzpltej zwać się śmieją, jako staną przed sądem Boga sprawiedliwego, jaką z tego uczynią liczbę. Więc i to judaszowe plemię, którzy krwawy żołd na bracią swą, na swój własny upadek, na wolności swoje wziąwszy, ręce swe krwią braci swojej pomazali, wyrodkowie cnotliwych rodziców swoich, jako zwać się szlachcicami i potomkami dobrych przodków swoich słusznie mogą? Ale nie tu koniec; bo jako pod Janowcem victor dawał prawa i pro libitu wszystko czynił
gdy trupy przed się, szukając, wodzów rokoszowych, przynosić kazał. Ukazało się i to, jako ten senat polski, który na to radził, który tego powodem jest wszytkiego, jako ojcami i stróżmi tej Rzpltej zwać się śmieją, jako staną przed sądem Boga sprawiedliwego, jaką z tego uczynią liczbę. Więc i to judaszowe plemię, którzy krwawy żołd na bracią swą, na swój własny upadek, na wolności swoje wziąwszy, ręce swe krwią braci swojej pomazali, wyrodkowie cnotliwych rodziców swoich, jako zwać się szlachcicami i potomkami dobrych przodków swoich słusznie mogą? Ale nie tu koniec; bo jako pod Janowcem victor dawał prawa i pro libitu wszystko czynił
Skrót tekstu: GenRevCz_III
Strona: 390
Tytuł:
Genuina revifìcatio calamitatis Polonae
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
z swoim handlem zawięzi! Wszak też przy złodzieju lice Wieszają u szubienice. Mnie mało po nich, atoli Dopłaci się nimi roli Stargowanej u garncarza. Ostatek tym, co ołtarza Pilnowali przez dwie nocy, Śpiewając ze wszytkiej mocy. Nie daj się walać tym worom, Zanieś je, chłopcze, kantorom!
Chorus Słyszycie lament Judaszowej dusze, Idąc do wiecznej piekielnej katusze, Gdzie ją grzech, jako się sam wyspowiedał, Na męki ognia siarczystego przedał. Wszyscy a wszyscy jednę wadę mamy, Że, popełniwszy, dopiero grzech znamy! I Adam dotąd nie wiedział, że nagi, Aże wziął jabłko od żony w posagi
Z obwarowanej zakazem jabłoni; Dopiero
z swoim handlem zawięzi! Wszak też przy złodzieju lice Wieszają u szubienice. Mnie mało po nich, atoli Dopłaci się nimi roli Stargowanej u garncarza. Ostatek tym, co ołtarza Pilnowali przez dwie nocy, Śpiewając ze wszytkiej mocy. Nie daj się walać tym worom, Zanieś je, chłopcze, kantorom!
Chorus Słyszycie lament Judaszowej dusze, Idąc do wiecznej piekielnej katusze, Gdzie ją grzech, jako się sam wyspowiedał, Na męki ognia siarczystego przedał. Wszyscy a wszyscy jednę wadę mamy, Że, popełniwszy, dopiero grzech znamy! I Adam dotąd nie wiedział, że nagi, Aże wziął jabłko od żony w posagi
Z obwarowanej zakazem jabłoni; Dopiero
Skrót tekstu: PotZmartKuk_I
Strona: 614
Tytuł:
Dialog o zmartwychwstaniu pańskim.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
