swego obrotami/ ab i nic po białogłowsku sobie nie poczynała. Nadobnie Ildefonsus, o Pannie przy krzyżu stojącej/ który wszystko jako na wadze zawiesił/ sam był na wadze krzyżowej zawieszony. Patrzyła na to Panna/ i wielmi bolała/ wielmi cierpiała/ i mieczem bólu jego zraniona naduszy była. Otoż masz Bogarodzicę jutrzenną gwiazdę/ w znaku Wagi będącą/ i tam/ jeśli kędy/ męstwo swoje pokazującą. Przykłada tam wiele święty Arcybiskup/ o statku Panny błogosławionej. A żebyście wiedzieli jakie tam męstwo było Bogarodzice/ obaczcie wielką żałość jej/ która mogła porazić serce jej/ stąd poznacie władzą animuszu jej. Z. Anselm: in
swego obrotámi/ áb y nic po białogłowsku sobie nie poczynáłá. Nadobnie Ildefonsus, o Pánnie przy krzyżu stoïącey/ ktory wszystko iáko ná wadze zawieśił/ sam był ná wadze krzyżowey záwieszony. Pátrzyłá ná to Pánná/ y wielmi boláłá/ wielmi ćierpiáłá/ y mieczem bolu iego zrániona náduszy byłá. Otoż masz Bogárodźicę iutrzenną gwiazdę/ w znáku Wagi będącą/ y tám/ iesli kędy/ męstwo swoie pokázuiącą. Przykłáda tám wiele święty Arcybiskup/ o státku Pánny błogosłáwioney. A żebyśćie wiedźieli iákie tám męstwo było Bogárodźice/ obáczćie wielką żałość iey/ ktora mogłá poraźić serce iey/ ztąd poznaćie władzą ánimuszu iey. S. Anselm: in
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 26
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
daleki ubior od ubioru który miał na sobie/ gdy do Konstantynopola jako triumphator wjeżdżał? jako daleki od onego Osmana/ który przez most w szacie prześwietnej pod Kamieniec/ aby go oglądał/ podjeżdżał; abo Obozy nasze Koronne objeżdżał: świecił się z nim z daleka w oczach naszych/ jako Lucyfer niejaki/ abo gwiazda jutrzenna? Mówił niegdy Eneas, Hektora ranneg zwłóczonego końmi Achillesowemi/ przez sen widząc: Hei mihi, qualis erat, quantum mutatus ab illo Hectore, qui redit exuuias indutus Achilllis. Jakoś się/ niestetyż/ odmienił/ od onego Hektora/ gdy się z plonem i zdobyczą wracał/ zbroję na sobie mając Achillową/
dáleki vbior od vbioru ktory miał ná sobie/ gdy do Konstántynopolá iáko triumphator wieżdżał? iáko dáleki od onego Osmaná/ ktory przez most w száćie prześwietney pod Kámieniec/ áby go oglądał/ podieżdżał; ábo Obozy násze Koronne obieżdżał: świećił się z nim z daleká w oczách nászych/ iáko Lucyfer nieiáki/ ábo gwiazdá iutrzenna? Mowił niegdy Aeneas, Hektorá ránneg zwłoczonego końmi Achillesowemi/ przez sen widząc: Hei mihi, qualis erat, quantum mutatus ab illo Hectore, qui redit exuuias indutus Achilllis. Iákoś się/ niestetyż/ odmienił/ od onego Hektorá/ gdy się z plonem y zdobyczą wrácał/ zbroię ná sobie máiąc Achillową/
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 44
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
tak dobrzy/ tak wiarę miłujący/ którą podsycali krwią własną? Te są dzieła/ które co dzień Syn czyni z Ojcem. O tych dziełach błogosławiony Dawid śpiewał: Błogosławiony Pan Bóg Izraelski, który sam cuda wielkie czyni. O tych mówi i Amos Prorok: Który czyni wszytko, i przemienia ich, i odmienia w Jutrzenny cień śmierci. Jeśli cud wielki/ odmiana własna/ gdy człowiek z pomocą Bożą/ z ziemie niebem się staje; a cóż odmienić drugiego/ już to cudowniejsza: abowiem serca cudze nie są w mocy naszej. Podźcie/ a obaczcie wszyscy te robotniki/ którzy dusze ludzkie oswabadzali z grzechów/ i czynili takie dzieła/
ták dobrzy/ ták wiárę miłuiący/ ktorą podsycáli krwią własną? Te są dźiełá/ ktore co dźień Syn czyni z Oycem. O tych dźiełách błogosłáwiony Dawid śpiewał: Błogosłáwiony Pan Bog Izráelski, ktory sam cudá wielkie czyni. O tych mowi y Amos Prorok: Ktory czyni wszytko, y przemienia ich, y odmienia w Iutrzenny ćień śmierći. Iesli cud wielki/ odmiáná własna/ gdy człowiek z pomocą Bożą/ z źiemie niebem się sstáie; á coż odmienić drugiego/ iuż to cudownieysza: ábowiem sercá cudze nie są w mocy nászey. Podźćie/ á obáczćie wszyscy te robotniki/ ktorzy dusze ludzkie oswábadzáli z grzechow/ y czynili tákie dźiełá/
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 60
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
wielkim się gniewem zapalił/ tak iż go rękami tłukł/ a iż kua nie najdował którymby go bił/ porwawszy podnóżek/ w głowę i w twarz onym go skołatał/ że wszytkatwarz jego zsiniała i spuchła; Który tak zbity szedł cicho na swój pokoj Nazajutrz tedy mając wyniść po pwenych potrzebach Klasztornych odprawiwszy pienie Jutrzenne/ Libertinud do łóżka Opaciego przystąpił/ i modlitwy pokornie żądał. Wiedząc on jako był od wszytkich miłowan i szanowan/ za tę krzywdę którą mu uczynił/ rozumiał że z Klasztora isdź precz chciał. Pytał go mówiąc: Dokąd chcesz iść? Na co on odpowiedział: Dla potrzeb Klasztornych/ Ojcze sprawy tej zniknąć nie mogę
wielkim sie gniewem zápalił/ ták iż go rękámi tłukł/ á iż kuá nie náydował ktorymby go bił/ porwawszy podnożek/ w głowę y w twarz onym go skołátał/ że wszytkátwarz iego zśiniáłá y spuchłá; Ktory ták zbity szedł ćicho ná swoy pokoy Názáiutrz tedy máiąc wyniśdź po pwenych potrzebách Klasztornych odpráwiwszy pienie Iutrzenne/ Libertinud do łożká Opaćiego przystąpił/ y modlitwy pokornie żądał. Wiedząc on iáko był od wszytkich miłowan y szánowan/ zá tę krzywdę ktorą mu vczynił/ rozumiał że z Klasztorá isdź precz chćiał. Pytał go mowiąc: Dokąd chcesz iśdź? Ná co on odpowiedźiał: Dla potrzeb Klasztornych/ Oycze spráwy tey zniknąć nie mogę
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 166
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
swoim kompensować muto Błogosławieństwem kogo byz as cokolwiek potkało za Najświętszy Majestat i Matki jego, wylana kropla krwie by najcięższe wszystkie obmyje grzechy i więczną bez wątpienia w Niebie zgotuje koronę oddajciesz się temu który dziś ubogo dla was w jasełeckach położony krew swoję ochotnie dla Zbawienia waszego ofiaruje Bogu Ojcu. Ofiarujciesz te swoje teraźniejsze actiones w Nadgrodę jutrzennego Nabożeństwa które zwyczajnie o tym czasie odprawiemy witając Nowego gościa Boga w Ciele ludzkim na Świat zesłanego. A ja w tym mam nadzieję którego Przenajswiętsze wspominąm Imię JEZUS i w Przyczynie Przenajswiętszej jego Matki do której wołam vindica honorem Filij Tui. Przyczyną swoją Matko u Syna spraw to że by tę raczył pobłogosławic imprezę, żeby tę zacną
swoim kompensować muto Błogosławięnstwem kogo byz as cokolwiek potkało za Nayswiętszy Maiestat i Matki iego, wylana kropla krwie by naycięzsze wszystkie obmyie grzechy y więczną bez wątpienia w Niebie zgotuie koronę oddayciesz się temu ktory dzis ubogo dla was w iasełeckach połozony krew swoię ochotnie dla Zbawienia waszego ofiaruie Bogu Oycu. Ofiaruyciesz te swoie teraznieysze actiones w Nadgrodę iutrzęnnego Nabozenstwa ktore zwyczaynie o tym czasie odprawiemy witaiąc Nowego goscia Boga w Ciele ludzkim na Swiat zesłanego. A ia w tym mąm nadzieię ktorego Przenayswiętsze wspominąm Imię IEZUS y w Przyczynie Przenayswiętszey iego Matki do ktorey wołam vindica honorem Filij Tui. Przyczyną swoią Matko u Syna spraw to że by tę raczył pobłogosławic imprezę, zeby tę zacną
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 58
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
chory niech się uczy pokory.
Porównaj triumf na niebie wesoły z nowemi łzy na ziemi i z pieluszki podłemi. Ale gdy się to rozdzieli na poły: pieśń Boga czci przed wiekiem, płacz Go czyni Człowiekiem.
Czuli pasterze, wam naprzód zbawienną, skrytą w wieczności lesie anioł nowinę niesie. Pospieszcież, niżli pochodnią jutrzenną bystre słońce pogoni i Panu się ukłoni.
Nie w bogatej Go szukajcie gospodzie, nie, gdzie szczyty wysokie i gdzie rynki szerokie, ale gdzie oracz gwoli niepogodzie twardą skałę wydrożył i wierzch darnem położył.
Bo kędy wieczne kwili Słowo w żłobie, z osłem ledwie wół grzeje, co tak ostry wiatr wieje.
Tam Je
chory niech się uczy pokory.
Porównaj tryumf na niebie wesoły z nowemi łzy na ziemi i z pieluszki podłemi. Ale gdy się to rozdzieli na poły: pieśń Boga czci przed wiekiem, płacz Go czyni Człowiekiem.
Czuli pasterze, wam naprzód zbawienną, skrytą w wieczności lesie anioł nowinę niesie. Pospieszcież, niżli pochodnią jutrzenną bystre słońce pogoni i Panu się ukłoni.
Nie w bogatej Go szukajcie gospodzie, nie, gdzie szczyty wysokie i gdzie rynki szerokie, ale gdzie oracz gwoli niepogodzie twardą skałę wydrożył i wierzch darnem położył.
Bo kędy wieczne kwili Słowo w żłobie, z osłem ledwie wół grzeje, co tak ostry wiatr wieje.
Tam Je
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 30
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
może Poczuć przyszłe nieszczęście. Ty nas sam strzeż, Boże!
ANGELUS Annuncio vobis gaudium magnum. Luc. 2
Czuli pasterze, słuchajcie, nowinę Zbawienną wam w tym lesie Bóg przez mię z nieba niesie!
On obiecany Zbawiciel w Betlejem, Aby świat wyswobodził Z oków, dziś się narodził.
Spieszcież się, niźli jutrzenną pochodnią Bystre słońce pogoni I Panu się ukłoni!
Nie w bogatej go szukajcie gospodzie, Ni gdzie szczyty wysokie Abo rynki szerokie.
W stajni to Słowo wieczne leży, w żłobie, Wół go z osłem swą parą Grzeje; wy z mocną wiarą
Przed nim upadszy na obie kolana, Niskim czołem witajcie, Winną chwałę oddajcie
może Poczuć przyszłe nieszczęście. Ty nas sam strzeż, Boże!
ANGELUS Annuncio vobis gaudium magnum. Luc. 2
Czuli pasterze, słuchajcie, nowinę Zbawienną wam w tym lesie Bóg przez mię z nieba niesie!
On obiecany Zbawiciel w Betlejem, Aby świat wyswobodził Z oków, dziś się narodził.
Spieszcież się, niźli jutrzenną pochodnią Bystre słońce pogoni I Panu się ukłoni!
Nie w bogatej go szukajcie gospodzie, Ni gdzie szczyty wysokie Abo rynki szerokie.
W stajni to Słowo wieczne leży, w żłobie, Wół go z osłem swą parą Grzeje; wy z mocną wiarą
Przed nim upadszy na obie kolana, Niskim czołem witajcie, Winną chwałę oddajcie
Skrót tekstu: MiczSynOkoń
Strona: 67
Tytuł:
Synchrama na uroczyste przedwiecznego syna bożego narodzenie ...
Autor:
Sebastian Miczyński
Drukarnia:
Antoni Wosiński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
