tak jawnych swych błędach i Herezjach/ Caelestyna Biskupa Rzymskiego/ męża świętgeo/ przeklętym Heretykiem nazwał/ i nam jego za takiego nieuważnie podał? lub też owym/ że Chrysta Pana Cerkwi swej widzialną i teraz być głową/ zmyślił? że Z Złotoustego tekst/ jak się pokazało/ w kilku miejscach zwariował? Nierozumiem. Kamieć to jest taki/ który się obraca na głowę tego/ który go rzucił. Cóż? niestałoli już prawdzie słów i rzeczy prawdziwych do obrony siebie/ że się i na słowa i na rzecz nieprawdziwą sposobiwszy/ rzeczy niebyłe udaje za istotne? Nie jest to prawdy dzieło/ która jawna jest/ jasna szczyra i prosta:
ták iáwnych swych błędách y Hęrezyách/ Caelestyná Biskupá Rzymskiego/ mężá świętgeo/ przeklętym Haeretykiem názwał/ y nam iego zá tákiego nieuważnie podał? lub też owym/ że Christá Páná Cerkwi swey widźiálną y teraz bydź głową/ zmyślił? że S Złotoustego text/ iák sie pokazáło/ w kilku mieyscách zwáriował? Nierozumiem. Kámieć to iest táki/ ktory sie obráca ná głowę tego/ ktory go rzućił. Coż? niestałoli iuż prawdźie słow y rzecży prawdźiwych do obrony śiebie/ że sie y ná słowá y ná rzecż nieprawdźiwą sposobiwszy/ rzecży niebyłe vdáie zá istotne? Nie iest to prawdy dźieło/ ktora iáwna iest/ iásna szcżyra y prosta:
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 45
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
siebie nieprzyznawał/ musiałby sam osłem być abo pniem. Przyrodzony rozum i to nam ukazał/ wiedzieć naczyj się głów odezwać: i do czego się za jaką potrzebą rzucić. Zaden z nas ani na wilczy głos nie odzywa się/ ani na sowi: ni też tłustością kto ogień zalewa/ abo miasto chleba kamieć do ust przynosi. Jeśliż w tych rzeczach potocznych światłości przyrodzonego rozumu zażywszy obchodzimy się/ czemuby i w rzeczach zbawiennych nie tymże rozumem/ zwłaszcza co mu w rzeczach tych poznawać dano jest/ obchodzić się mieliśmy? Chrystofor i Teofil sąć u nas imiona pospolite/ ale Filalet/ Ortolog/ Kleryk/ są
śiebie nieprzyznawał/ muśiałby sam osłem bydź ábo pniem. Przyrodzony rozum y to nam vkazał/ wiedźieć nácziy sie głow odezwáć: y do czego sie zá iáką potrzebą rzućić. Zaden z nas áni ná wilczy głos nie odzywa sie/ áni ná sowi: ni też tłustośćią kto ogień zálewa/ ábo miásto chlebá kámieć do vst przynośi. Iesliż w tych rzeczách potocżnych świátłośći przyrodzonego rozumu záżywszy obchodźimy sie/ cżemuby y w rzecżách zbáwiennych nie tymże rozumem/ zwłaszczá co mu w rzeczách tych poznawać dáno iest/ obchodźić sie mielismy? Christophor y Theophil sąć v nas imioná pospolite/ ále Philálet/ Ortholog/ Klerik/ są
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 92
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
gnoju pochowana była; i na takie rzeczy własnych mienie/ że im Opat dozwolenia dać nie może/ dla ślubu i reguły/ deklarował. 6. Kara Papieska na Proprietarzów w Zakonach. 7. Markualdus umiera.
W Sicylij Markualdus już Panorm i całe prawie Królestwo oprócz Mesany sobie był podbił; ale w tym/ na kamieć umarł. Mógł i Króla młodego Fryderyka zgładzić/ ale się Waltera Komesa obawiał/ do którego po zabitym tym Królu należałoby Królestwo względem żony; bo był zięciem Tankreda/ Króla Sycylijskiego. Ucieszyła ta śmierć Markualdowa/ Sycylią i Kościół Rzymski. Może się tu opisać/ jak wielkie pokuty za niektóre grzechy od Papieża tegoż
gnoiu pochowána byłá; i ná tákie rzeczy własnych mienie/ że im Opát dozwolenia dáć nie może/ dla slubu i reguły/ deklárował. 6. Kará Papieska ná Proprietarzow w Zakonách. 7. Márkuáldus umiera.
W Sicylij Márkuáldus iuż Pánorm i cáłe práwie Krolestwo oprocz Messány sobie był podbił; ále w tym/ ná kámieć umárł. Mogł i Krola młodego Fryderyká zgłádźić/ ále się Walterá Komesá obawiał/ do ktorego po zábitym tym Krolu należáłoby Krolestwo względem żony; bo był źięćiem Tánkredá/ Krolá Sycyliyskiego. Vćieszyłá tá śmierć Márkuáldowá/ Sycylią i Kośćioł Rzymski. Może się tu opisáć/ iák wielkie pokuty zá niektore grzechy od Papieżá tegoz
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 12
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
obalając/ A brodą w wierzchne piersi/ w drzymiącym sposobie Uderzając/ owa się samże odjął sobie/ I na łokieć wsparszy się; coby tu działała? Bo ją poznał/ pytaciął; ta odpowiedziała: Orfeusa Menady Bachowa drużyna obadały. Przeobrażenia Biją nań rozmaicie. Orfeusów zabój. Księga Jedenasta. Smok w kamieć. Trackie maciory Orfeowe zabójcyne w drzewa. Przeobrażenia Silen Medasowi oddany. Bachowiwrocony. Księga Jedenasta. Midasowym tknieniem wszytko w złoto. Przeobrażenia Płaski Paktolowe w złoto Księga Jedenasta. Midasowe uszy w Ośle. Trzciny gadające. Neptunus i Faebus w ludzi. Przeobrażenia Trojański potop Eacida Peleus. Księga Jedenasta. tetys w różne osoby.
obaláiąc/ A brodą w wierzchne pierśi/ w drzymiącym sposobie Vderzáiąc/ owa się samże odiął sobie/ Y ná łokieć wspárszy się; coby tu dźiáłáłá? Bo ią poznał/ pytáćiął; tá odpowiedźiáłá: Orpheusá Menady Bachowá drużyna obádały. Przeobráżenia Biią nań rozmáićie. Orpheusow zaboy. Kśięgá Iedenasta. Smok w kámieć. Tráckie máćiory Orpheowe zaboycyne w drzewá. Przeobráżenia Silen Medasowi oddány. Bachowiwrocony. Kśięgá Iedenasta. Midasowym tknieniem wszytko w złoto. Przeobráżenia Płaski Páktolowe w złoto Kśięgá Iedénasta. Midasowe vszy w Ośle. Trzćiny gádaiące. Neptunus y Phaebus w ludźi. Przeobráżenia Troiáński potop AEácidá Peleus. Kśięgá Iedenasta. tetys w rożne osoby.
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 287
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
za Boga chciał być miany. Lecz usłyszawszy potym/ a ono co żywo mówi: żeś ty osieł nie Bóg/ ale Boga nosisz/ piściwszy na stronę dumę/ wrócił się do ciężaru swego. Ciężko Crimen Ambitus niegdy u Rzymian karano/ i Poetowie zmyślili iż Sisyphus propter affectati Honoris ambitum, za karanie w piekle kamieć wielki z doły i gorze wysokiej tocząc dźwiga/ który mu od wierzchu już samej góry na dół upada/ a on się poń ustawicznie przez odpoczynku wraca/ nie mogąc go nigdy na górę zaprowadzić. Tego każdy godzien/ i który swej dumie i pożytkom dogadzając wdziera się na urzędy/ i godność/ aby ich nigdy
zá Bogá chćiał być miány. Lecz vsłyszawszy potym/ á ono co żywo mowi: żeś ty ośieł nie Bog/ ále Bogá nośisz/ piśćiwszy ná stronę dumę/ wroćił się do ćiężaru swego. Cięszko Crimen Ambitus niegdy v Rzymian karano/ y Poetowie zmyślili iż Sisyphus propter affectati Honoris ambitum, zá karánie w piekle kámieć wielki z doły y gorze wysokiey tocząc dźwiga/ ktory mu od wierzchu iuż sámey gory ná doł vpada/ á on się poń vstáwicznie przez odpoczynku wráca/ nie mogąc go nigdy ná gorę záprowádźić. Tego káżdy godźien/ y ktory swey dumie y pożytkom dogadzáiąc wdźiera się ná vrzędy/ y godność/ áby ich nigdy
Skrót tekstu: StarPopr
Strona: 148
Tytuł:
Poprawa niektórych obyczajów polskich potocznych
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1625
Data wydania (nie później niż):
1625
