. Sabiny w Rzymie.
PAWŁA Z. Apostoła, 29. Czerwca. Paulus wykłada się niby Paululus maleńki szczupły jakoż się sam zowie Minimus Apostolorum, przedtym się zwał Saulus, to jest postulatus, proszony. Był z miasta Tarsu w Cicilii, On to suknie trzymał, i pilnował Z. Stefana, gdy go kamienowano. Był Apostołem Narodów alias Pogan, napisał listów do różnych Nacyj i osób 14. był porwanym do trzeciego Nieba. Opowiadał Ewangelią w Damaszku, w Egipcie, w Likaonii, w Troadzie, w Macedonii, w Tesalonice, A- O. SS. Relikwiach,
tenach, Malcie, w Rzymie jako Civis Romanus; stamtąd
. Sabiny w Rzymie.
PAWŁA S. Apostoła, 29. Czerwca. Paulus wykłada sie niby Paululus maleńki szczupły iakoż się sam zowie Minimus Apostolorum, przedtym się zwał Saulus, to iest postulatus, proszony. Był z miasta Tarsu w Cicilii, On to suknie trzymał, y pilnował S. Stefana, gdy go kamienowano. Był Apostołem Narodow alias Pogan, napisał listow do rożnych Nacyi y osob 14. był porwanym do trzeciego Nieba. Opowiadał Ewangelią w Damaszku, w Egypcie, w Likaonii, w Troadzie, w Macedonii, w Tesalonice, A- O. SS. Relikwiach,
tenach, Malcie, w Rzymie iako Civis Romanus; ztamtąd
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 187
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
. Jest/ powiada/ człowiekiem/ a tak nie jest jednym Bogiem z Ojcem: urodził się jako człowiek/ cierpiał jako człowiek/ umarł jako człowiek; a tak nie może być nawyższym przedwiecznym Bogiem. Takiej Ewangeliej Żydowskiej ma P. M. aż nazbyt/ i tą na Pana Jezusa ciska/ temiż go słowy kamienuje/ bluźni/ i kiedyby mógł jeszczeby ukrzyżował/ wołając z onemi Żydami: wedle zakonu naszego ma umrzeć, że się czynił Synem Bożym. Kiedyby byli Żydowie niewiedzieli że się tak czynił Synem Bożym/ z Bożej istności urodzonym/ nie krzyżowaliby go byli/ aniby byli mówili: My zakon mamy
. Iest/ powiáda/ człowiekiem/ á ták nie iest iednym Bogiem z Oycem: vrodźił się iáko człowiek/ ćierpiał iáko człowiek/ vmárł iáko człowiek; á ták nie może być nawyższym przedwiecznym Bogiem. Tákiey Ewángeliey Zydowskiey ma P. M. áż názbyt/ y tą ná Páná Iezusá ćiska/ temiż go słowy kámienuie/ bluźni/ y kiedyby mogł ieszczeby vkrzyżował/ wołáiąc z onemi Zydámi: wedle zakonu nászego ma vmrzeć, że się czynił Synem Bożym. Kiedyby byli Zydowie niewiedźieli że się ták czynił Synem Bożym/ z Bożey istnośći vrodzonym/ nie krzyżowáliby go byli/ ániby byli mowili: My zakon mamy
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 37
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
teraz powszednieje, gdyż tamtędy konie, bydło przechodzą. Jest tradycja iż na tym miejscu była kładka przez strumień leżąca, o której Królowa Saba, Salomona wizytująca wydała Vaticinium, że na niej Zbawiciel świata miał być zawieszony, i o tym przestrzegła Salomona, a on ją schronić kazał. Z tego strumienia brali Żydzi kamienie i kamienowali Z. SZCZEPANA. AZJA. O Ziemi Z. i o Jeruzalem.
MIEJSCA. Południowe na Jerozolimskim Przedmieściu te są znaczniejsze. Aceldema albo Haceldemach, to jest, Rola krwie, Rola Garczarza ku południowi na Gorze Sion leżąca, z tyłu mając pagórek tegoż imienia. Kupili tę Rolę Żydzi starsi za 30. srebrników
teráz powszednieie, gdyż támtędy konie, bydło przechodzą. Iest trádycya iż ná tym mieyscu byłá kładká przez strumień leżąca, o ktorey Krolowá Sába, Sálomoná wizytuiąca wydała Vaticinium, że ná niey Zbawiciel świáta miał bydź záwieszony, y o tym przestrzegła Sálomona, á on ią schronić kazáł. Z tego strumienia bráli Zydźi kamienie y kámienowáli S. SZCZEPANA. AZYA. O Ziemi S. y o Ieruzálem.
MIEYSCA. Południowe ná Ierozolimskim Przedmieściu te są znácznieysze. Aceldemá albo Haceldemách, to iest, Rola krwie, Rolá Garczárzá ku południowi ná Gorze Sion leżąca, z tyłu máiąc pagorek tegoż imienia. Kupili tę Rolę Zydźi stársi zá 30. srebrnikow
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 561
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Posła wielkiego naszego: widzieli że ani czci, ani wiary było w Wezyrze, i co godzina wyzierali Janczarów po się, aby ich brali i do Jedykuły (kędy Osman niedawno jest zamordowany) wiedli i tam je do woli trzymali lubo pozabijali. Długo w tym odmęcie byli wszyscy: jako się kto ukazał z gospody, kamienowano każdego, i karmiono despektami:
aż jednym razem przez bunty Janczarskie złotem upierzone, na pierwsze Wezyrstwo postąpił Usaim-basza człowiek daleko różny od tamtego trzebieńca i t. d. Własny Annibal był ten Giurdżi Mechmet przysięgły nieprzyjaciel Koronie Polskiej, a przyjaciel nieprzyjaciołom jej i t. d.
Posła wielkiego naszego: widzieli że ani czci, ani wiary było w Wezyrze, i co godzina wyzierali Janczarów po się, aby ich brali i do Jedykuły (kędy Osman niedawno jest zamordowany) wiedli i tam je do woli trzymali lubo pozabijali. Długo w tym odmęcie byli wszyscy: jako się kto ukazał z gospody, kamienowano każdego, i karmiono despektami:
aż jednym razem przez bunty Janczarskie złotem upierzone, na pierwsze Wezyrstwo postąpił Usaim-basza człowiek daleko różny od tamtego trzebieńca i t. d. Własny Annibal był ten Giurdżi Mechmet przysięgły nieprzyjaciel Koronie Polskiej, a przyjaciel nieprzyjaciołom jej i t. d.
Skrót tekstu: BirkZbarKoniec
Strona: 235
Tytuł:
Książę Krzysztof Zbaraski…
Autor:
Fabian Birkowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
nie odrażą. To tylko jedno twojej przydano wygodzie, Że tam trupi na wierzchu, tu babsko na spodzie. 317. NA JELENIA MĘŻOBÓJCĘ
Ze zwierzyńca jednego jeleń senatora Osądzony, że zabódł chłopa, do klasztora. „Zgwałciliście, ojcowie, zakonne statuty, Żadnej tam i zwierz nie ma, i bydlę pokuty; Kamienować je każą za sąsiedzką miedzą.” „Stanie za to, kiedy go porąbią i zjedzą” — Rzecze mnich. „Ale, księże, i jeść go zakaże; Jego grzechem — odpowiem — kto go je, się maże. Doścze na księdza, kiedy przy świętej ofierze Do swoich ludzkie grzechy, nie jelenie,
nie odrażą. To tylko jedno twojej przydano wygodzie, Że tam trupi na wierzchu, tu babsko na spodzie. 317. NA JELENIA MĘŻOBÓJCĘ
Ze zwierzyńca jednego jeleń senatora Osądzony, że zabódł chłopa, do klasztora. „Zgwałciliście, ojcowie, zakonne statuty, Żadnej tam i zwierz nie ma, i bydlę pokuty; Kamienować je każą za sąsiedzką miedzą.” „Stanie za to, kiedy go porąbią i zjedzą” — Rzecze mnich. „Ale, księże, i jeść go zakaże; Jego grzechem — odpowiem — kto go je, się maże. Dośćże na księdza, kiedy przy świętej ofierze Do swoich ludzkie grzechy, nie jelenie,
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 379
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
: ze Faryzeuszowie przyprowadzili do Chrystusa w kościele Salomonowym nauczającego, Niewiastę na Codzołostwie pojmaną, i oraz pytali Chrystusa co z nią czynić, złośliwie w sercach swych tając i pokrywając na podchwycenie Chrystusa Dylemma. Myśleli bowiem oni, albo tę białogłowę uwolni, to krzykniemy; ze przeciwko prawu Mojżeszowemu uczy; które takich obojga płci grzeszników kamienować surowie przykazuje. Albo też ją nieuwolni, to go w nienawiscy dyskredyt u Pospulstwa podamy, i wprowadziemy Przedwieczna zaś Mądrość przejrzawszy ich zdradę, nic im zaraz nie odpowiedział, tylko Kto jest z was bez grzechu niech rzuci kaminiem nanię. A to rzekłszy nachylił się az do zemie, i na piasku pisać począł
: ze Faryzeuszowie przyprowádzili do Chrystusa w kościele Salomonowym náuczaiącego, Niewiastę na Codzołostwie poymaną, y oraz pytali Chrystusa co z nią czynic, złośliwie w sercach swych taiąc y pokrywaiąc na podchwycenie Chrystusa Dilemma. Myśleli bowiem oni, albo tę białogłowę uwolni, to krzykniemy; ze przeciwko prawu Moyżeszowemu uczy; ktore tákich oboyga płci grzesznikow kámienować surowie przykazuie. Albo też ią nieuwolni, to go w nienawisćy dyskredyt u Pospulstwa podamy, y wprowadźiemy Przedwieczná zaś Mądrość przeyrzawszy ich zdradę, nic im zaraz nie odpowiedział, tylko Kto iest z was bez grzechu niech rzuci kaminiem nanię. A to rzekłszy nachylił się az do zemie, i na piásku pisać począł
Skrót tekstu: JabłSkrup
Strona: 1
Tytuł:
Skrupuł bez skrupułu w Polszcze
Autor:
Jan Stanisław Jabłonowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1730
Data wydania (nie wcześniej niż):
1730
Data wydania (nie później niż):
1730
i ciało Św. Silviusa Biskupa Toluskiego. Głowa i ciało Bł. Eksuperego Biskupa Toluńskiego. Głowa i ciało Św. Egidego Opata. Głowa i ciało Św. Gilbcrtego Opata. Głowa Św. Honestego ucznia Św. Saturnina. Głowa i ciało Św. Zuzanny z Babilonu.
Kamień jeden na którym znać jeszcze krew, którym kamienowano Św. Szczepana.
Obraz srebrny złocisty Najś. Panny pod której nogami za szkłem jest relikwia sukienki Jej.
Inszych relikwii oprawnych we srebra złociste jest niemało, a zwłaszcza szkatułka z kości słoniowej barzo misterną robotą robiona, kraje złociste srebrne, w której rozmaitych Św. relikwii jest, Św. Piotra i Pawła i inszych
i ciało Św. Silviusa Biskupa Tholuskiego. Głowa i ciało Bł. Exuperego Biskupa Tholuńskiego. Głowa i ciało Św. Egidego Opata. Głowa i ciało Św. Gilbcrtego Opata. Głowa Św. Honestego ucznia Św. Saturnina. Głowa i ciało Św. Zuzanny z Babilonu.
Kamień jeden na którym znać jeszcze krew, którym kamienowano Św. Szczepana.
Obraz srebrny złocisty Najś. Panny pod której nogami za szkłem jest reliquia sukienki Jej.
Inszych reliquii oprawnych we srebra złociste jest niemało, a zwłaszcza szkatułka z kości słoniowej barzo misterną robotą robiona, kraje złociste srebrne, w której rozmaitych Św. reliquii jest, Św. Piotra i Pawła i inszych
Skrót tekstu: GawarDzien
Strona: 98
Tytuł:
Dziennik podróży po Europie Jana i Marka Sobieskich
Autor:
Sebastian Gawarecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1646 a 1648
Data wydania (nie wcześniej niż):
1646
Data wydania (nie później niż):
1648
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wincenty Dawid
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Redakcja "Wędrowca"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1883