potyczce z tatarami, postrzelony jestem strzałą w bok nad pasem. Z obozu powracając, obłożnie w Podhajcach zachorowałem: we Lwowie niedziel sześć leżałem u oo. bernardynów.
Anno 1685. Na sejmie warszawskim bez charakteru poselskiego byłem, na którym sejmie wuj mój ip. kanclerz żenił się z ipanną Konstancją Wielopolską, kanclerzanką koronną. Po tym sejmie znalazłem rodzonego mego brata ip. Jana Zawiszę chorującego, który i umarł, po nim przysłał mi król Im. starostwo mińskie przed innemi wielkiemi konkurentami, jako to: książęciem Dominikiem Radziwiłłem podkanclerzym w. księstwa l., ip. Sapiehą Franciszkiem koniuszym w. księstwa l., ip.
potyczce z tatarami, postrzelony jestem strzałą w bok nad pasem. Z obozu powracając, obłożnie w Podhajcach zachorowałem: we Lwowie niedziel sześć leżałem u oo. bernardynów.
Anno 1685. Na sejmie warszawskim bez charakteru poselskiego byłem, na którym sejmie wuj mój jp. kanclerz żenił się z jpanną Konstancyą Wielopolską, kanclerzanką koronną. Po tym sejmie znalazłem rodzonego mego brata jp. Jana Zawiszę chorującego, który i umarł, po nim przysłał mi król Im. starostwo mińskie przed innemi wielkiemi konkurentami, jako to: książęciem Dominikiem Radziwiłłem podkanclerzym w. księstwa l., jp. Sapiehą Franciszkiem koniuszym w. księstwa l., jp.
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 18
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
200, uciekli, a potem sprawę przegrała. Nie utrzymał jej ksiądz Mostowski, wuj, prezydent trybunału. Uznano, że ponieważ pretensja między dobrami w Litwie będącymi, eoque intuitu evocasse extra provinciam deducitur, za czym uznano remisę do trybunału litewskiego, gdzie przy potencji Sapieżyńskiej i że generał artylerii miał za sobą księżniczkę Radziwiłłównę, kanclerzankę lit., siostrę, księżny Wiśniowieckiej, wojewodziny wileńskiej, hetmanowej wielkiej lit., pewnych pen za ewokacją, za weksę zadaną o subordynacją rabunków moskiewskich spodziewać się potrzeba było. Jakoż in ordine tych win i kary wygrania, wydał generał artylerii rodzicom moim pozew na trybunał do Wilna.
W tymże czasie wyniknęła dla nas
200, uciekli, a potem sprawę przegrała. Nie utrzymał jej ksiądz Mostowski, wuj, prezydent trybunału. Uznano, że ponieważ pretensja między dobrami w Litwie będącymi, eoque intuitu evocasse extra provinciam deducitur, za czym uznano remisę do trybunału litewskiego, gdzie przy potencji Sapieżyńskiej i że generał artylerii miał za sobą księżniczkę Radziwiłłównę, kanclerzankę lit., siostrę, księżny Wiśniowieckiej, wojewodziny wileńskiej, hetmanowej wielkiej lit., pewnych pen za ewokacją, za weksę zadaną o subordynacją rabunków moskiewskich spodziewać się potrzeba było. Jakoż in ordine tych win i kary wygrania, wydał generał artylerii rodzicom moim pozew na trybunał do Wilna.
W tymże czasie wyniknęła dla nas
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 116
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Stokliszek, pojechałem z tymże bratem moim na początek trybunału do Wilna.
Był naówczas deputatem z Grodna Massalski, wojewoda mścisławski, teraźniejszy kasztelan wileński, hetman polny lit., któremu książęta Radziwiłłowie barzo przeciwni byli z takiej okoliczności: Sapieżyna, generałowa artylerii W. Ks. Lit., z domu księżniczka Radziwiłłówna, kanclerzanka wielka lit., lubo barzo pierwszego żałowała męża, jednakże dla osuszenia łez sierocych, bez swatów nawet, poszła za Jabłonowskiego, starostę naówczas buskiego, potem stolnika lit., a teraźniejszego wojewodę nowogródzkiego. Że tedy Sapieha, generał artylerii, nagle w Wschowie umarł i testamentem opieki według prawa lit. żenie swojej
Stokliszek, pojechałem z tymże bratem moim na początek trybunału do Wilna.
Był naówczas deputatem z Grodna Massalski, wojewoda mścisławski, teraźniejszy kasztelan wileński, hetman polny lit., któremu książęta Radziwiłłowie barzo przeciwni byli z takiej okoliczności: Sapieżyna, generałowa artylerii W. Ks. Lit., z domu księżniczka Radziwiłłówna, kanclerzanka wielka lit., lubo barzo pierwszego żałowała męża, jednakże dla osuszenia łez sierocych, bez swatów nawet, poszła za Jabłonowskiego, starostę naówczas buskiego, potem stolnika lit., a teraźniejszego wojewodę nowogródzkiego. Że tedy Sapieha, generał artylerii, nagle w Wschowie umarł i testamentem opieki według prawa lit. żenie swojej
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 179
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, i córek sześć. I drugą z tąż Dolską miał córkę, którą wydał za Zamoyskiego, wojewodę smoleńskiego, z której jedna córka poszła za Mniszcha, podkomorzego lit. Tenże książę Wiśniowiecki miał secundo voto księżniczkę Czartoryską, kasztelankę wileńską, siostrę księcia kanclerza, którą sterilem* przeżył. Tertio voto pojął księżniczkę Radziwiłłównę, kanclerzankę wielką W. Ks. Lit., która primo voto była za Flemingiem, koniuszym lit., ministrem pierwszym saskim i faworytem Augusta II króla polskiego. Z tej syn w dziecinnym wieku umarł, a tak i z tąż książę Wiśniowiecki sterilis 1744 w Mereczu umarł. Pozostała wdowa księżna Wiśniowiecka poszła w rok potem za
, i córek sześć. I drugą z tąż Dolską miał córkę, którą wydał za Zamoyskiego, wojewodę smoleńskiego, z której jedna córka poszła za Mniszcha, podkomorzego lit. Tenże książę Wiśniowiecki miał secundo voto księżniczkę Czartoryską, kasztelankę wileńską, siostrę księcia kanclerza, którą sterilem* przeżył. Tertio voto pojął księżniczkę Radziwiłłównę, kanclerzankę wielką W. Ks. Lit., która primo voto była za Flemingiem, koniuszym lit., ministrem pierwszym saskim i faworytem Augusta II króla polskiego. Z tej syn w dziecinnym wieku umarł, a tak i z tąż książę Wiśniowiecki sterilis 1744 w Mereczu umarł. Pozostała wdowa księżna Wiśniowiecka poszła w rok potem za
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 253
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
ociec mój 70 000 zł Sołłohubowej, wojewodzinie brzeskiej, i wziąwszy od niej prawo zastawne na tenże Bulków, puścił go arendą tejże wojewodzinie brzeskiej.
Tego zajazdu taka była przyczyna. Kazimierz Ogiński, wojewoda wileński, mając in voto Wojniankę, miał syna jednego, wojewodę trockiego, który ożeniwszy się z księżniczką Wiśniowiecką, kanclerzanką wielką W. Ks. Lit., miał syna Michała, nieraz spomnionego, pierwej cześnika, a potem pisarza polnego W. Ks. Lit. Tenże Kazimierz Ogiński, wojewoda wileński, miał córki cztery: Marcybelę, która poszła za Zawiszę, marszałka nadwornego lit., Teresę, która poszła za Sołłohuba, pierwej
ociec mój 70 000 zł Sołłohubowej, wojewodzinie brzeskiej, i wziąwszy od niej prawo zastawne na tenże Bulków, puścił go arendą tejże wojewodzinie brzeskiej.
Tego zajazdu taka była przyczyna. Kazimierz Ogiński, wojewoda wileński, mając in voto Wojniankę, miał syna jednego, wojewodę trockiego, który ożeniwszy się z księżniczką Wiśniowiecką, kanclerzanką wielką W. Ks. Lit., miał syna Michała, nieraz spomnionego, pierwej cześnika, a potem pisarza polnego W. Ks. Lit. Tenże Kazimierz Ogiński, wojewoda wileński, miał córki cztery: Marcybelę, która poszła za Zawiszę, marszałka nadwornego lit., Teresę, która poszła za Sołłohuba, pierwej
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 314
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
zaś Bożego Narodzenia, trzema na pamiątkę i cześć JEZUSA MARYJ i Józefa też uczynność świadczyła, szpitale obchodziła, chorych nawiedzała, lekarstwami z swojej apteczki prowidowała: w tych świątobliwych zabawach Śmierć ją zastała w roku 1646. Hieron. a Z. Hiacin. Kazanie. Po Krasickij pojął drugą żonę Jan Wojewoda Ruski, Zofią Żołkiewską Kanclerzankę Koronną i Hetmanownę Wielką Koronną, z tej potomstwo jego, Teofila Sobieska Kasztelanowa Krakowska, matka Jana III. Króla Polskiego. Dorota Ksieni Klasztoru Z. Benedykta u Wszystkich SS. we Lwowie, który, lat 47. mądrze i pobożnie rządząc, doczekawszy się tego, że Siostrzeńca swego na tronie Polskim widziała, w sędziwym
zaś Bożego Národzenia, trzema ná pámiątkę y cześć JEZUSA MARYI y Jozefa też uczynność świadczyłá, szpitále obchodziła, chorych náwiedzáła, lekárstwámi z swoiey ápteczki prowidowała: w tych świątobliwych zábáwách Śmierć ią zástáła w roku 1646. Hieron. á S. Hyacin. Kázanie. Po Krásickiy poiął drugą żonę Jan Woiewoda Ruski, Zofią Żołkiewską Kanclerzánkę Koronną y Hetmánownę Wielką Koronną, z tey potomstwo iego, Teofila Sobieska Kásztelanowa Krakowska, matka Janá III. Krola Polskiego. Dorota Xieni Klasztoru S. Benedykta u Wszystkich SS. we Lwowie, ktory, lat 47. mądrze y pobożnie rządząc, doczekawszy się tego, że Siostrzeńca swego ná tronie Polskim widziała, w sędziwym
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 15
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
