w. księstwa lit., przez dwie continuo lecie passus paralisim, w Oławie z rana o godzinie jedenastej Annodie[...] wieku swego pędząc rok 58, oddał Bogu ducha. Złożony w Wilnie u oo. dominikanów i dotąd bez pogrzebu leży. We trzy potem lata w kwitnącym wieku 24, żona ip. Konstancja Wielopolska Ogińska, kanclerzyna w. księstwa litew., z dobrą dyspozycją w Krakowie umarła i za mężem poszła. Obojgu, Panie, daj wieczne w niebie odpocznienie.
Córka moja najpierwsza Barbara Franciszka, rodziła się w Mińsku Anno 1690 die 3 Decembris. Kumem był albo ojcem chrzestnym ip. Jerzy Sapieha, stolnik w. księstwa l; matkami
w. księstwa lit., przez dwie continuo lecie passus paralisim, w Oławie z rana o godzinie jedenastéj Annodie[...] wieku swego pędząc rok 58, oddał Bogu ducha. Złożony w Wilnie u oo. dominikanów i dotąd bez pogrzebu leży. We trzy potém lata w kwitnącym wieku 24, żona jp. Konstancya Wielopolska Ogińska, kanclerzyna w. księstwa litew., z dobrą dyspozycyą w Krakowie umarła i za mężem poszła. Obojgu, Panie, daj wieczne w niebie odpocznienie.
Córka moja najpierwsza Barbara Franciszka, rodziła się w Mińsku Anno 1690 die 3 Decembris. Kumem był albo ojcem chrzestnym jp. Jerzy Sapieha, stolnik w. księstwa l; matkami
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 13
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
ip. Ogiński kanclerz w. księstwa lit., ip. Tołokońskiemu, z ipanną Szeliską, in praesentia wielu senatorów i dworu króla imci. Dziękowałem za pannę. 3^o^ Na weselu ipana Branickiego stolnika koronnego, z ipanną Sapieżanką wojewodzianką wileńską, dziękowałem za wieniec. 4^o^ Na pogrzebie księżnej Jejmci Anny z Połubińskich Radziwilłowej kanclerzyny w. w. ks. lit. w Nieświeżu, dziękowałem za kondolencje i na chleb żałobny zapraszałem. 5^o^ Na weselu ipana Sołtana podkomorzego starod., z j panną Judycką podkomorzanką rzeczycką, dziękowałem za pannę. 6^o^ Na weselu ipana hrabi na Tarnowie Tarnowskiego, z ipanną siostrą moją Zawiszanką starościanką brasławską,
jp. Ogiński kanclerz w. księstwa lit., jp. Tołokońskiemu, z jpanną Szeliską, in praesentia wielu senatorów i dworu króla imci. Dziękowałem za pannę. 3^o^ Na weselu jpana Branickiego stolnika koronnego, z jpanną Sapieżanką wojewodzianką wileńską, dziękowałem za wieniec. 4^o^ Na pogrzebie księżnéj Jejmci Anny z Połubińskich Radziwilłowéj kanclerzyny w. w. ks. lit. w Nieświeżu, dziękowałem za kondolencye i na chléb żałobny zapraszałem. 5^o^ Na weselu jpana Sołtana podkomorzego starod., z j panną Judycką podkomorzanką rzeczycką, dziękowałem za pannę. 6^o^ Na weselu jpana hrabi na Tarnowie Tarnowskiego, z jpanną siostrą moją Zawiszanką starościanką brasławską,
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 22
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
mną i bratem moim, imć panem pułkownikiem, do Warszawy, mnie do pomienionego dworu, a brata mego do szkół chcąc oddać.
Była naówczas walna w Warszawie o dobra słuckie, za mediacją króla imci Augusta Wtórego, kombinacja między jaśnie oświeconymi książętami ichmciami Radziwiłłami, tj. księżną śp. Anną z książąt Sanguszków Radziwiłłową, kanclerzyną wielką W. Ks. Lit., wielkiej mądrości i dzielności panią, i synem jej, księciem imcią Michałem, naówczas koniuszym wielkim W. Ks. Lit., teraźniejszym wojewodą wileńskim, hetmanem wielkim W. Ks. Lit., a jaśnie oświecony książę imć Hieronim, teraźniejszy chorąży wielki W. Ks. Lit
mną i bratem moim, jmć panem pułkownikiem, do Warszawy, mnie do pomienionego dworu, a brata mego do szkół chcąc oddać.
Była naówczas walna w Warszawie o dobra słuckie, za mediacją króla jmci Augusta Wtórego, kombinacja między jaśnie oświeconymi książętami ichmciami Radziwiłłami, tj. księżną śp. Anną z książąt Sanguszków Radziwiłłową, kanclerzyną wielką W. Ks. Lit., wielkiej mądrości i dzielności panią, i synem jej, księciem jmcią Michałem, naówczas koniuszym wielkim W. Ks. Lit., teraźniejszym wojewodą wileńskim, hetmanem wielkim W. Ks. Lit., a jaśnie oświecony książę jmć Hieronim, teraźniejszy chorąży wielki W. Ks. Lit
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 41
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
przyjaciela Czartoryskich, dyzgust zdarzony.
Potem na sejmiku przedelekcyjnym w Nowogródku Niezabitowski, kasztelan nowogródzki, przyjaciel także książąt Czartoryskich, tumult przeciwko książęciu Radziwiłłowi, wojewodzie wileńskiemu, hetmanowi wielkiemu W. Ks. Lit. dzisiejszemu, a naówczas koniuszemu W. Ks. Lit., concitavit, co jako księżnę Annę z Sanguszków Radziwiłłowę, kanclerzynę wielką W. Ks. Lit., panię wyniosłego humoru, matkę kochającą syna obruszyło, tak przy wielkich swoich dostatkach mającą wielu przyjaciół — a pryncypalnie mającą brata rodzonego księcia Sanguszka, marszałka naówczas nadwornego, a potem wielkiego W. Ks. Lit., pana wielkiego, ordynacją ostrogską posydującego, mającą także zięcia księcia Korybuta
przyjaciela Czartoryskich, dyzgust zdarzony.
Potem na sejmiku przedelekcyjnym w Nowogródku Niezabitowski, kasztelan nowogródzki, przyjaciel także książąt Czartoryskich, tumult przeciwko książęciu Radziwiłłowi, wojewodzie wileńskiemu, hetmanowi wielkiemu W. Ks. Lit. dzisiejszemu, a naówczas koniuszemu W. Ks. Lit., concitavit, co jako księżnę Annę z Sanguszków Radziwiłłowę, kanclerzynę wielką W. Ks. Lit., panię wyniosłego humoru, matkę kochającą syna obruszyło, tak przy wielkich swoich dostatkach mającą wielu przyjaciół — a pryncypalnie mającą brata rodzonego księcia Sanguszka, marszałka naówczas nadwornego, a potem wielkiego W. Ks. Lit., pana wielkiego, ordynacją ostrogską posydującego, mającą także zięcia księcia Korybuta
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 54
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
hetman i zaczął z nimi, jak byli w koszulach, wino pić.
Ku końcu życia jego Sapiehowie, mając pretensją po Hlebowiczach do dóbr słuckich, wezwali go do swojej pomocy i do trzeciej części tej sukcesji przypuścili; jakoż zaczęła się ta sprawa wielkim azardem w trybunale.
Książęta Radziwiłłowie, to jest księżna Radziwiłłowa, kanclerzyna wielka W. Ks. Lit., z synami swymi, tych dóbr od palatyna Reni — w którego dom po księżniczce Ludwice Radziwiłłównej, Bogusława Radziwiłła, koniuszego lit., córce, margrabinej brandenburskiej, weszły — nabywszy, musiała się dać kondemno-
wać. Tymczasem hetman Pociej, nie skończywszy tej sprawy, w jednymże
hetman i zaczął z nimi, jak byli w koszulach, wino pić.
Ku końcu życia jego Sapiehowie, mając pretensją po Hlebowiczach do dóbr słuckich, wezwali go do swojej pomocy i do trzeciej części tej sukcesji przypuścili; jakoż zaczęła się ta sprawa wielkim azardem w trybunale.
Książęta Radziwiłłowie, to jest księżna Radziwiłłowa, kanclerzyna wielka W. Ks. Lit., z synami swymi, tych dóbr od palatyna Rheni — w którego dom po księżniczce Ludwice Radziwiłłównej, Bogusława Radziwiłła, koniuszego lit., córce, margrabinej brandeburskiej, weszły — nabywszy, musiała się dać kondemno-
wać. Tymczasem hetman Pociej, nie skończywszy tej sprawy, w jednymże
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 70
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, zaczęli z palatynem Reni sprawę w trybunale de haereditate dóbr słuckich i dekreta kontumacyjne pootrzymowali, a Pociej wyrobił to u króla Augusta Wtórego kredytem swoim, że król zastawną sumę swoją, 600 000 tynfów, od Sapiehów miał przyjąć na święty Jan. Tymczasem przed tym terminem Pociej umarł, a księżna Anna z Sanguszków Radziwiłłowa, kanclerzyna wielka W. Ks. Lit., wdową będąc, pani wielkiego rozumu i dzielności, weszła w negocjacją o też nejburskie dobra z książęciem palatynem Reni. Posyłała do niego Czarneckiego, teraźniejszego kasztelana wiskie-
go, który ex patronimico nic prawie nie mający, był patronem mediae classis w trybunale lubelskim, a potem, oderwawszy się
, zaczęli z palatynem Rheni sprawę w trybunale de haereditate dóbr słuckich i dekreta kontumacyjne pootrzymowali, a Pociej wyrobił to u króla Augusta Wtórego kredytem swoim, że król zastawną sumę swoją, 600 000 tynfów, od Sapiehów miał przyjąć na święty Jan. Tymczasem przed tym terminem Pociej umarł, a księżna Anna z Sanguszków Radziwiłłowa, kanclerzyna wielka W. Ks. Lit., wdową będąc, pani wielkiego rozumu i dzielności, weszła w negocjacją o też nejburskie dobra z książęciem palatynem Rheni. Posyłała do niego Czarneckiego, teraźniejszego kasztelana wiskie-
go, który ex patronimico nic prawie nie mający, był patronem mediae classis w trybunale lubelskim, a potem, oderwawszy się
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 128
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
., wdową będąc, pani wielkiego rozumu i dzielności, weszła w negocjacją o też nejburskie dobra z książęciem palatynem Reni. Posyłała do niego Czarneckiego, teraźniejszego kasztelana wiskie-
go, który ex patronimico nic prawie nie mający, był patronem mediae classis w trybunale lubelskim, a potem, oderwawszy się od palestry, przyjął plenipotencją księżnej kanclerzyny z dobrą pensją i tymi posyłaniami do Manhejmu, tak od palatyna Reni, jako i od księżny pani swojej będąc regalizowany, do wielkiej teraz przyszedł substancji. A tak księżna kanclerzyna przez pomienionego Czarneckiego negocjacją otrzymała od palatyna Reni konsens do okupna króla Augusta z dóbr słuckich. U króla także znalazła tak wiele kredytu, że nie
., wdową będąc, pani wielkiego rozumu i dzielności, weszła w negocjacją o też nejburskie dobra z książęciem palatynem Rheni. Posyłała do niego Czarneckiego, teraźniejszego kasztelana wiskie-
go, który ex patronimico nic prawie nie mający, był patronem mediae classis w trybunale lubelskim, a potem, oderwawszy się od palestry, przyjął plenipotencją księżnej kanclerzyny z dobrą pensją i tymi posyłaniami do Manhejmu, tak od palatyna Rheni, jako i od księżny pani swojej będąc regalizowany, do wielkiej teraz przyszedł substancji. A tak księżna kanclerzyna przez pomienionego Czarneckiego negocjacją otrzymała od palatyna Rheni konsens do okupna króla Augusta z dóbr słuckich. U króla także znalazła tak wiele kredytu, że nie
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 129
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
który ex patronimico nic prawie nie mający, był patronem mediae classis w trybunale lubelskim, a potem, oderwawszy się od palestry, przyjął plenipotencją księżnej kanclerzyny z dobrą pensją i tymi posyłaniami do Manhejmu, tak od palatyna Reni, jako i od księżny pani swojej będąc regalizowany, do wielkiej teraz przyszedł substancji. A tak księżna kanclerzyna przez pomienionego Czarneckiego negocjacją otrzymała od palatyna Reni konsens do okupna króla Augusta z dóbr słuckich. U króla także znalazła tak wiele kredytu, że nie przyjmując od Sapiehów sumy, od księżny kanclerzyny odebrał 600 000 tynfów, i tak weszła w posesją dóbr słuckich.
Nie przestawali Sapiehowie swojej pretendowanej sukcesji. Czynili wielkie starania o sejmiki
który ex patronimico nic prawie nie mający, był patronem mediae classis w trybunale lubelskim, a potem, oderwawszy się od palestry, przyjął plenipotencją księżnej kanclerzyny z dobrą pensją i tymi posyłaniami do Manhejmu, tak od palatyna Rheni, jako i od księżny pani swojej będąc regalizowany, do wielkiej teraz przyszedł substancji. A tak księżna kanclerzyna przez pomienionego Czarneckiego negocjacją otrzymała od palatyna Rheni konsens do okupna króla Augusta z dóbr słuckich. U króla także znalazła tak wiele kredytu, że nie przyjmując od Sapiehów sumy, od księżny kanclerzyny odebrał 600 000 tynfów, i tak weszła w posesją dóbr słuckich.
Nie przestawali Sapiehowie swojej pretendowanej sukcesji. Czynili wielkie starania o sejmiki
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 129
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
Manhejmu, tak od palatyna Reni, jako i od księżny pani swojej będąc regalizowany, do wielkiej teraz przyszedł substancji. A tak księżna kanclerzyna przez pomienionego Czarneckiego negocjacją otrzymała od palatyna Reni konsens do okupna króla Augusta z dóbr słuckich. U króla także znalazła tak wiele kredytu, że nie przyjmując od Sapiehów sumy, od księżny kanclerzyny odebrał 600 000 tynfów, i tak weszła w posesją dóbr słuckich.
Nie przestawali Sapiehowie swojej pretendowanej sukcesji. Czynili wielkie starania o sejmiki deputackie i żwawe były między Sapiehami a Radziwiłłami ufundowania trybunałów litewskich. Tandem August Wtóry pokombinował tę sprawę w Warszawie tym sposobem, że księżna kanclerzyna submitowała się Sapiehom wypłacić pro hac eventuali successione dwa
Manhejmu, tak od palatyna Rheni, jako i od księżny pani swojej będąc regalizowany, do wielkiej teraz przyszedł substancji. A tak księżna kanclerzyna przez pomienionego Czarneckiego negocjacją otrzymała od palatyna Rheni konsens do okupna króla Augusta z dóbr słuckich. U króla także znalazła tak wiele kredytu, że nie przyjmując od Sapiehów sumy, od księżny kanclerzyny odebrał 600 000 tynfów, i tak weszła w posesją dóbr słuckich.
Nie przestawali Sapiehowie swojej pretendowanej sukcesji. Czynili wielkie starania o sejmiki deputackie i żwawe były między Sapiehami a Radziwiłłami ufundowania trybunałów litewskich. Tandem August Wtóry pokombinował tę sprawę w Warszawie tym sposobem, że księżna kanclerzyna submitowała się Sapiehom wypłacić pro hac eventuali successione dwa
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 129
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
że nie przyjmując od Sapiehów sumy, od księżny kanclerzyny odebrał 600 000 tynfów, i tak weszła w posesją dóbr słuckich.
Nie przestawali Sapiehowie swojej pretendowanej sukcesji. Czynili wielkie starania o sejmiki deputackie i żwawe były między Sapiehami a Radziwiłłami ufundowania trybunałów litewskich. Tandem August Wtóry pokombinował tę sprawę w Warszawie tym sposobem, że księżna kanclerzyna submitowała się Sapiehom wypłacić pro hac eventuali successione dwa miliony.
Dorastał zatem lat młodzieńczych książę Hieronim Radziwiłł, syn jej, naówczas starosta przemyślski, potem podczaszy, a teraźniejszy chorąży wielki lit., którego księżna kanclerzyna z córką księcia palatyna Reni zaręczyła i w posagu dziedzictwo dóbr nejburskich dla niego umówiła. Stanęła intercyza szlubna pod zaręką
że nie przyjmując od Sapiehów sumy, od księżny kanclerzyny odebrał 600 000 tynfów, i tak weszła w posesją dóbr słuckich.
Nie przestawali Sapiehowie swojej pretendowanej sukcesji. Czynili wielkie starania o sejmiki deputackie i żwawe były między Sapiehami a Radziwiłłami ufundowania trybunałów litewskich. Tandem August Wtóry pokombinował tę sprawę w Warszawie tym sposobem, że księżna kanclerzyna submitowała się Sapiehom wypłacić pro hac eventuali successione dwa miliony.
Dorastał zatem lat młodzieńczych książę Hieronim Radziwiłł, syn jej, naówczas starosta przemyślski, potem podczaszy, a teraźniejszy chorąży wielki lit., którego księżna kanclerzyna z córką księcia palatyna Rheni zaręczyła i w posagu dziedzictwo dóbr nejburskich dla niego umówiła. Stanęła intercyza szlubna pod zaręką
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 129
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
