, udzielić komu pod klątwą, latae sententiae ipsô factô incurrendae według Synodalnych Polskiej Prowincyj konstytucyj, signanter Maciejowskiego. Trzeba zaś wiedzieć, iż wiele mamy Świętych in primitiva Ecclesia, to czynieniem cudów kanonizowanych, to publica o nich opinione, to od Biskupów wpisanych w Regestr Świętych. Aż dopiero Aleksander III. Papież R. 1159 kanonizując Z. Bernarda Opata postanowił, aby in posterum po Beatyfikacją i kanonizacją Świętych do Stolicy Apostoskiej czyniono rekurs; ale jako w tych kanonizowanych teraz, tak i w tamtych pierwszych szanowaniu niemoże errare Ecclesia. Co zaś napisał Z. Augustyn: Multa Corpora honorantur in terris, quorum animae torquentur in inferis, nie mówi o
, udzielić komu pod klątwą, latae sententiae ipsô factô incurrendae według Synodalnych Polskiey Prowincyi konstytucyi, signanter Macieiowskiego. Trzeba zaś wiedzieć, iż wiele mamy Swiętych in primitiva Ecclesia, to cżynieniem cudow kanonizowanych, to publica o nich opinione, to od Biskupow wpisanych w Regestr Swiętych. Aż dopiero Alexander III. Papież R. 1159 kanonizuiąc S. Bernarda Opata postanowił, aby in posterum po Beatyfikacyą y kanonizacyą Swiętych do Stolicy Apostoskiey cżyniono rekurs; ale iako w tych kanonizowanych teraz, tak y w tamtych pierwszych szanowaniu niemoże errare Ecclesia. Co zaś napisał S. Augustyn: Multa Corpora honorantur in terris, quorum animae torquentur in inferis, nie mowi o
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 95
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
aby i oni na potym na Regułę i stan swój zakonny lepiej pomnieli /i drudzy takiego się postępku wystrzegali. Aleć uważywszy circumstantias wszytkie tego co się stało/ i osobę szablą uderzającego/ jeszcze cząstkę jakąs żołnierskiego animuszu/ i serca Z. Piotra zogrojca na bronienie Pana mającego/ musim o tych rzeczach (nie kanonizując ich jednak/ ani pochwalając/ jako się już powiedziało) tak mówić/ i to przyznać żeć nie słuszna była/ i słuszna nei jest/ dla tego o Jezuitach pisać/ i drukować/ twierdząc że się fundacja ich krwią niewinną oblewa; że oni nie tylo bić każą/ ale i rękai swymi krew rozlewają;
áby y oni ná potym ná Regułę y stan swoy zakonny lepiey pomnieli /y drudzy tákiego sie postępku wystrzegáli. Aleć vważywszy circumstantias wszytkie tego co się stáło/ y osobę száblą vderzáiącego/ ieszcże cząstkę iákąs zołnierskiego ánimuszu/ y sercá S. Piotrá zogroycá ná bronięnie Páná máiącego/ muśim o tych rzecżách (nie kánonizuiąc ich iednák/ áni pochwaláiąc/ iáko się iusz powiedziáło) ták mowić/ y to przyznáć żeć nie słuszna byłá/ y słuszna nei iest/ dla tego o Iezuitách pisáć/ y drukowáć/ twierdząc że się fundácya ich krwią niewinną oblewa; że oni nie tylo bić każą/ ále y rękái swymi krew rozlewáią;
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 165
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
