zawsze dokazywała, prawa dawała, narody pod posłuszeństwo skłaniała, w skałach, żelazach i minerach twardych siłę złamała, łechciwy grzbiet morza ujeździła, wszytkie trudności i niepodobieństwa sfatygowała. Nie na ciało, ale na cnoty wielkiego Aleksandra, nie na tusz i wzrost, ale na dzieła Herkulesa wymierzyły potomne wieki, nie osobę Dawida Pismo kanonizuje, ale rząd przyjemny, mądry i sprawiedliwy Salomona i tam inszych niepojętej z dziejów relacji królów, rządców i panów zdobią. Cnota sama wszędzie i zawsze szczęśliwie panuje, przezornie rozkazuje, szeroko i nadal władnie, zgoła przy niej wszytka wiara, posłuszeństwo i powaga. Nie ganię, uchowaj Boże, pozoru osoby, przyznając więcej
zawsze dokazywała, prawa dawała, narody pod posłuszeństwo skłaniała, w skałach, żelazach i minerach twardych siłę złamała, łechciwy grzbiet morza ujeździła, wszytkie trudności i niepodobieństwa sfatygowała. Nie na ciało, ale na cnoty wielkiego Aleksandra, nie na tusz i wzrost, ale na dzieła Herkulesa wymierzyły potomne wieki, nie osobę Dawida Pismo kanonizuje, ale rząd przyjemny, mądry i sprawiedliwy Salomona i tam inszych niepojętej z dziejów relacyi królów, rządców i panów zdobią. Cnota sama wszędzie i zawsze szczęśliwie panuje, przezornie rozkazuje, szyroko i nadal władnie, zgoła przy niej wszytka wiara, posłuszeństwo i powaga. Nie ganię, uchowaj Boże, pozoru osoby, przyznając więcej
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 269
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
i informacji, odsyłam cię do dyskursu Artaksesa z Ewandrem. Jeśli zaś samej rzeczy dotykać pretendujesz, przypomniej sobie autora tego. Publiczna władza wielkim Scypijonem, sąd i mądrość Salomonem, rada Cyceronem, wymowa Tullijuszem, natura Arystotelesem, psalmodija Dawidem, muza Apollinem, zgoła wysoka wszytkich sciencji doskonałość tronem swoim w życiu i po śmierci kanonizuje, a lubo z nią żadnej proporcji ciało nie miało, przecież go tak ogromnie zastąpiła powaga, że jej się każdy z chęci ustępować musiał tak dalece w szacunku postępując, że mógłbym tu zażyć słów owych, które jednemu wielkiemu z łokietków człowiekowi w elogiach wyrażono:
Ta osoba karła olbrzyma zawarła, W niego przez
i informacyi, odsyłam cię do dyskursu Artaksesa z Ewandrem. Jeśli zaś samej rzeczy dotykać pretendujesz, przypomniej sobie autora tego. Publiczna władza wielkim Scypijonem, sąd i mądrość Salomonem, rada Cyceronem, wymowa Tullijuszem, natura Arystotelesem, psalmodija Dawidem, muza Apollinem, zgoła wysoka wszytkich sciencyi doskonałość tronem swoim w życiu i po śmierci kanonizuje, a lubo z nią żadnej proporcyi ciało nie miało, przecież go tak ogromnie zastąpiła powaga, że jej się każdy z chęci ustępować musiał tak dalece w szacunku postępując, że mógłbym tu zażyć słów owych, które jednemu wielkiemu z łokietków człowiekowi w elogijach wyrażono:
Ta osoba karła olbrzyma zawarła, W niego przez
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 271
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
musi: toć ponieważ potępiają kłamstwo/ a osobliwie w Wierze i Obyczajach sami kłamać nie mogą/ mówiąc: Haec dicit Dominus: gdyby tego Bóg nie mówił. Jeśliże nie ich są/ któżby im to zadać chciał? Nie Żydzi/ gdyż ich przyjmują: nie Chrześcijanie też/ gdyż i sam Pan Chrystus kanonizuje je/ mówi Augustyn ś. Hic prius per Prophetas, deinde per seipsum, postea per Apostolos quantum satis esse iudicauit locutus, Scripturam condidit, quae Canonica nominatur eminentissimae auctoritatis. Ten albowiem pierwej przez Proroki/ potym przez samego siebie/ potym przez Apostołów/ jako wiele potrzeba było rozumiał/ mówił: Pismo stanowił/ które
muśi: toć ponieważ potępiáią kłamstwo/ á osobliwie w Wierze y Obyczáiách sámi kłamáć nie mogą/ mowiąc: Haec dicit Dominus: gdyby tego Bog nie mowił. Iesliże nie ich są/ ktożby im to zádáć chćiał? Nie Zydźi/ gdyz ich prziymuią: nie Chrześćiánie też/ gdyż y sam Pan Chrystus kánonizuie ie/ mowi Augustyn ś. Hic prius per Prophetas, deinde per seipsum, postea per Apostolos quantum satis esse iudicauit locutus, Scripturam condidit, quae Canonica nominatur eminentissimae auctoritatis. Ten álbowiem pierwey przez Proroki/ potym przez sámego śiebie/ potym przez Apostołow/ iáko wiele potrzebá było rozumiał/ mowił: Pismo stánowił/ ktore
Skrót tekstu: KorRoz
Strona: 6
Tytuł:
Rozmowa teologa katolickiego z rabinem żydowskim przy arianinie nieprawym chrześcijaninie
Autor:
Marek Korona
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1645
Data wydania (nie wcześniej niż):
1645
Data wydania (nie później niż):
1645
tym, że wziął talary, Chociajże różne tam były wiary. A chceże wiedzieć na imię własne, Którzy są święci? Ale to ciasne Są na cię szranki! Jednakże tobie Odpowiem i twej błahej osobie: Ci są u Boga świętymi wzięci, Ci są na ziemi w kościele święci,
Których więc papież kanonizuje, Gdy nieomylnym zdaniem rokuje, Z katedry Piotra w Rzymie będącej, W wątpliwych rzeczach wyrok czyniącej, Ten co wszystkiemu świata ogłasza I w tytuł świętych dusze przenasza. On sądzi cuda jeśli prawdziwe, Jeśli od czarta, jeśli fałszywe, O niewinności on dekret daje Zmarłego człeka, kiedy podaje Gromada świadków swoje świadectwa, Iż
tym, że wziął talary, Chociajże różne tam były wiary. A chceże wiedzieć na imię własne, Którzy są święci? Ale to ciasne Są na cię szranki! Jednakże tobie Odpowiem i twej błahej osobie: Ci są u Boga świętymi wzięci, Ci są na ziemi w kościele święci,
Których więc papież kanonizuje, Gdy nieomylnym zdaniem rokuje, Z katedry Piotra w Rzymie będącej, W wątpliwych rzeczach wyrok czyniącej, Ten co wszystkiemu świata ogłasza I w tytuł świętych dusze przenasza. On sądzi cuda jeśli prawdziwe, Jeśli od czarta, jeśli fałszywe, O niewinności on dekret daje Zmarłego człeka, kiedy podaje Gromada świadków swoje świadectwa, Iż
Skrót tekstu: TajRadKontr
Strona: 283
Tytuł:
Tajemna rada
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Jezuicka
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
testatur, Ale pro ordinarÿs Probationibus, testimonia conquirere, i niemi chcieć ludzi wielkich aggravare! nec licet nec decet. A co większa że Personas Infames, crimine Confoederationis damnatas, przeciwko którym tak zelosè niedawno P. Instigator następował Prawem, iże z niemi Jego Mość Pan Marszałek konwersował, niewymownie eksaggerował? a teraz testiomonia ich kanonizuje; wczym jako sobie contrarius jest, każdy uznać może. Potrzebać to było do tego P. Wilczkowskiego samego testimonium, który nie był zagranicą, jeżeli tym Pan Instigator konwinkować chciał według tejże Konstytucji. Wszędzie mendax. Na Objaśnienie Niewinności. O zacne testimonium. Wszędzie kłamliwe. Nauka Instigatorowi. Chleb psuje złych.
testatur, Ale pro ordinarÿs Probationibus, testimonia conquirere, y niemi chćieć ludźi wielkich aggravare! nec licet nec decet. A co większa że Personas Infames, crimine Confoederationis damnatas, przećiwko ktorym ták zelosè niedawno P. Instigator nástępował Práwem, iże z niemi Iego Mość Pan Márszałek conversował, niewymownie exaggerował? á teraz testiomonia ich kánonizuie; wczym iáko sobie contrarius iest, káżdy vznáć może. Potrzebáć to było do tego P. Wilczkowskiego sámego testimonium, ktory nie był zágránicą, ieżeli tym Pan Instigator convinkowáć chćiał według teyże Constitutiey. Wszędźie mendax. Ná Obiáśnienie Niewinnośći. O zacne testimonium. Wszędzie kłamliwe. Náuká Instigatorowi. Chleb psuie złych.
Skrót tekstu: PersOb
Strona: 7
Tytuł:
Perspektywa na objaśnienie niewinności
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
. Zaprawdę, non decet publicam Personam approbatia Gestorum Konfederacji; Ale jako tę Konfederacją, i Actá jej palono, tak i to ad aram Vulcani miało się obrócić, i gani, że Jego Mość Pan Marszałek pisał do Związkowych, in licitis et honestis, a sam niektóre produkuje Listy, które spalone być miały? sam kanonizuje Memoriały in vitam Civis, zaprawdę nazbyt pragnie krwie cudzej. Co sam gani tego zaciąga przeciwko Jego Mości Panu Marszałkowi. Wymysły bez podobieństwa.
Zadaje i to Pan Instigator Jego Mości Panu Marszałkowi, że wydał arcana consilia Senatûs, to jest o przyzwanie Tatarów przeciwko Związkowym. Probacją kładzie tego taką; żeś distulisti Sentencją,
. Záprawdę, non decet publicam Personam approbatia Gestorum Confoederatiey; Ale iáko tę Confoederátią, y Actá iey palono, ták y to ad aram Vulcani miáło się obroćić, y gáni, że Iego Mość Pan Márszałek pisał do Zwiąskowych, in licitis et honestis, á sam niektore produkuie Listy, ktore spalone bydź miáły? sam kánonizuie Memoryały in vitam Civis, záprawdę názbyt prágnie krwie cudzey. Co sam gáni tego zaćiąga przeciwko Iego Mośći Pánu Marszałkowi. Wymysły bez podobieństwá.
Zádáie y to Pan Instigator Iego Mośći Pánu Márszałkowi, że wydał arcana consilia Senatûs, to iest o przyzwánie Tátárow przećiwko Zwiąskowym. Probátią kłádźie tego táką; żeś distulisti Sententią,
Skrót tekstu: PersOb
Strona: 13
Tytuł:
Perspektywa na objaśnienie niewinności
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
, gdy mówi: Dla tego, myli się obijcient, jeżeli na Pana BOGA składa, i Jemu przypisuje ruinę ludzi, przez supedytowanie inwencyj prochów. I owszem Najwyższego BOGA łaskawość, ze złych rzeczy, częstokroć dobre wyprowadza. Cóż było gorszego nad grzech pierwszych Rodziców naszych, a postaremu Święty AUGUSTYN, ledwie go nie kanonizuje gdy mówi: O felix culpa, que tantum mruit habere Redemptorem, nie z tej przyczyny, że go był Autorem, bo Pismo Boże świadczy Genesis 2. że diabeł w postaci węża, nakłonił Rodziców naszych do grzechu, Opisuje to obszernie maria de Agreda parte 1. Lib. 1. Kapite XI. folio 137
, gdy mowi: Dla tego, myli się obijcient, iezeli ná Pána BOGA składa, y Jemu przypisuie ruinę ludzi, przez suppedytowanie inwencyi prochow. Y owszem Náywyższego BOGA łaskawość, ze złych rzeczy, częstokroć dobre wyprowadza. Coż było gorszego nád grzech pierwszych Rodzicow nászych, á postaremu Swięty AUGUSTYN, ledwie go nie kánonizuie gdy mowi: O felix culpa, que tantum mruit habere Redemptorem, nie z tey przyczyny, że go był Autorem, bo Pismo Boże świadczy Genesis 2. że diabeł w postaci węża, nakłonił Rodzicow nászych do grzechu, Opisuie to obszernie maria de Agreda parte 1. Lib. 1. Capite XI. folio 137
Skrót tekstu: GarczAnat
Strona: 169
Tytuł:
Anatomia Rzeczypospolitej Polskiej
Autor:
Stefan Garczyński
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1753
Data wydania (nie wcześniej niż):
1753
Data wydania (nie później niż):
1753
fol. 599.
Palestyna albo Ziemia Święta fol. 520.
Portugalia vide Luzytania
Peru albo Perwański Królestwo fol. 677.
Peninsuła co jest, vide Insuła.
Papież, jego Elekcja fol. 117.
Papież koncylia konwokuje f. 131.
Kardynałów promowuje fol. 136.
Kongregacje czyni, folio 138. Świętych Beatyfikuje i Kanonizuje fol. 140. Odpusty nadaje fol. 143. Patriarchów kreuje fol. 146. Ordynuje Biskupów fol. 149. Papieżów niektórych Series fol. 150. o Papieżach dwie notanda a fol.158. Papieski Dwór fol. 164.
Paryż Miasto z Pałacami, Kościołami, oźdobami a fol. 45
Padwa Miasto fol.
fol. 599.
Palestyná albo Ziemia Swięta fol. 520.
Portugalia vide Luzytania
Peru álbo Perwáński Krolestwo fol. 677.
Peninsuła co iest, vide Insuła.
Papież, iego Elekcya fol. 117.
Papież koncilia konwokuie f. 131.
Kardynałow promowuie fol. 136.
Kongregacye czyni, folio 138. Swiętych Beatyfikuie y Kanonizuie fol. 140. Odpusty nádaie fol. 143. Patryarchow kreuie fol. 146. Ordynuie Biskupow fol. 149. Papieżow niektorych Series fol. 150. o Papieżach dwie notanda à fol.158. Papieski Dwor fol. 164.
Paryż Miasto z Pałácámi, Kościołami, oźdobami à fol. 45
Padwá Miasto fol.
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 787
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
