wieczerzy piwo pić trzeba/ toż sałata warzona czyni/ wtąż też ćwiklane liście warzone/ abo łoboda/ abo ślaz/ abo barszcz/ abo szczaw/ abo podróżnik młody/ z chmielem/ z pokrzywkami młodymi/ i z pąkowiem bzowym/ z tych wszytkich może i razem/ może też i ze dwu/ i jako chce kapustkę uczynić/ osobliwie abo pokrzywki/ abo bez/ z drugimi purguje. Zielona kapusta/ która jako i insze wszytkie liścia mają być przyprawowane z młodym masłem/ i z rożynkami drobnymi i z cukrem/ które wszytkie otwierają żywot/ ale lepiej odwilżają/ gdy przed tymi polewka się jaka wypije/ a jeszcze lepiej/ gdy się
wieczerzy piwo pić trzebá/ toż sáłatá wárzona czyni/ wtąż też ćwikláne liśćie wárzone/ ábo łobodá/ ábo ślaz/ ábo barszcz/ ábo szczaw/ abo podrożnik młody/ z chmielem/ z pokrzywkami młodymi/ y z pąkowiem bzowym/ z tych wszytkich może y rázem/ może też y ze dwu/ y iáko chce kápustkę vczynić/ osobliwie ábo pokrzywki/ ábo bes/ z drugimi purguie. Zielona kápustá/ ktorá iáko y insze wszytkie liśćia máią być przypráwowáne z młodym másłem/ y z rożynkámi drobnymi y z cukrem/ ktore wszytkie otwieráią żywot/ ále lepiey odwilżáią/ gdy przed tymi polewká się iáka wypiie/ á ieszcze lepiey/ gdy się
Skrót tekstu: CiachPrzyp
Strona: D
Tytuł:
O przypadkach białychgłów brzemiennych
Autor:
Piotr Ciachowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki, traktaty
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
i zioła pokołatał/ tak iżnamniejszej rzeczy całęj nie zostłało. Widząc to tedy bracia oni/ nam niejszego słówka nie przerzekli: ale ani na twarzy smutku abo zamarszczenia nie pokazali. Potym weszli do Celli/ i wieczorne modły odprawiwszy/ wpadli przed starcem/ i rzekli: rozkaż Panie abyśmy szli/ i jeśli jaką główkę kapustki najdziemy/ uwarzywszy/ ziemy bo już godzina przyszła żebyśmy jakie posilenie wzięli. Tedy starzec padszy pokłonił się im mówiąc: Dziękuję Zbawicielowi naszemu Chrystusowi/ abowiem widzę Ducha ś. odpoczywającego na was/ i dla t ego radzęj upominam was bracia namilejszy/ żebyście aż do końca ś. pokory i cierpliwiści cnoty strzegli/
y źiołá pokołátał/ ták iżnamnieyszey rzecży cáłęy nie zostłáło. Widząc to tedy bráćia oni/ nam nieyszego słowká nie przerzekli: ále áni ná twarzy smutku ábo zámarsczenia nie pokazáli. Potym weszli do Celli/ y wieczorne modły odpráwiwszy/ wpádli przed stárcem/ y rzekli: roskaż Pánie ábysmy szli/ y ieśli iáką głowkę kápustki naydźiemy/ vwarzywszy/ ziemy bo iuż godźiná przyszłá żebysmy iákie pośilenie wźięli. Tedy stárzec padszy pokłonił sie im mowiąc: Dźiękuię Zbáwićielowi nászemu Chrystusowi/ ábowiem widzę Duchá ś. odpoczywáiącego ná was/ y dla t ego rádzęy vpominam was brácia namileyszy/ żebyśćie áż do końcá ś. pokory y ćierplowiśći cnoty strzegli/
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 169
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
wyciągnionego z wodą ledwie się dotrzeźwili, ten jeszcze potym żył.
Die vero 28 decembris anno eodem 1644 w dzień Młodzianków 7 górników na dół zjechawszy z urobionemi na to umyślnie kapturami dla prędszego dojścia ognia, aby im smród takowy i gorycz nie szkodziła, to jest: Jurga, Barciński, Wojciechowski, Gabończe, Socik, Kapustka, Kotarski, ci do ognia nie doszedłszy pomarli, między któremi ósmy Jan Niziołek będąc, którego gdy z drugiemi, już nie żyjącemi, także za umarłego na górę wyciągniono, za łaską Bożą do pierwszego zdrowia był przywrócony. Jednak od zarazy wielkiej na oczy kilka niedzieli potym nie widział. Tandem d. 12 ianuarii
wyciągnionego z wodą ledwie się dotrzeźwili, ten jeszcze potym żył.
Die vero 28 decembris anno eodem 1644 w dzień Młodzianków 7 górników na dół zjechawszy z urobionemi na to umyślnie kapturami dla prędszego dojścia ognia, aby im smród takowy i gorycz nie szkodziła, to jest: Jurga, Barciński, Wojciechowski, Gabończe, Socik, Kapustka, Kotarski, ci do ognia nie doszedłszy pomarli, między któremi ósmy Jan Niziołek będąc, którego gdy z drugiemi, już nie żyjącemi, także za umarłego na górę wyciągniono, za łaską Bożą do pierwszego zdrowia był przywrócony. Jednak od zarazy wielkiej na oczy kilka niedzieli potym nie widział. Tandem d. 12 ianuarii
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 138
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
jajec mendel.
6) Walenty Staszoski robi w tydzień dzień jeden, z kwarty roli daje tynfów 11. Z kapustnika daje kapłonów 2.
Kumornicy i kumornice: 1) Stanisław Dardasz robi w tydzień dzień jeden, z ogroda daje kapłona jednego i jaj mendel. 2) Marcin Szadkowicz robi w tydzień dzień jeden. Z kapustka daje kapłonów 2. 3) Kumornica Katarzyna Bednarka robi w tydzień dzień jeden, kapłona z ogroda jednego i jeden mendel jaj. 4) Salomeja, 5) Maryjanna, 6) Maryjanna Pokorzyna, 7) Anastazyja Kubianka. Wzwyż pomienioną robociznę czynić powinny i daninę. Te kumornice biorą z pola kopczyzny żyta po mendeli
jajec mendel.
6) Walenty Staszoski robi w tydzień dzień jeden, z kwarty roli daje tynfów 11. Z kapustnika daje kapłonów 2.
Kumornicy i kumornice: 1) Stanisław Dardasz robi w tydzień dzień jeden, z ogroda daje kapłona jednego i jaj mendel. 2) Marcin Szadkowicz robi w tydzień dzień jeden. Z kapustka daje kapłonów 2. 3) Kumornica Katarzyna Bednarka robi w tydzień dzień jeden, kapłona z ogroda jednego i jeden mendel jaj. 4) Salomeja, 5) Maryjanna, 6) Maryjanna Pokorzyna, 7) Anastazyja Kubianka. Wzwyż pomienioną robociznę czynić powinny i daninę. Te kumornice biorą z pola kopczyzny żyta po mendeli
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 173
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
